Raspberry_Pi_14.pdf

(1946 KB) Pobierz

Na warsztacie

Raspberry Pi (14)

Raspberry Pi to typowe „zwierzę” sieciowe. Napędzane przez Linuksa umożliwia

korzystanie z wielu usług internetowych. W znakomity sposób zwiększają one

liczbę potencjalnych zastosowań. Gdy jednak zabraknie dostępu do Internetu,

wychodzą na jaw pewne kompromisy poczynione na etapie projektowania,

spowodowane przyjętymi ograniczeniami rozmiarów i kosztów. Jednym

z nich jest brak wbudowanego zegara czasu rzeczywistego. W rezultacie,

odłączone od Sieci Raspberry nie umie aktualizować czasu systemowego

do rzeczywistego. W niektórych zastosowaniach może to sprawiać problemy.

Pokażę Wam, jak je rozwiązać.

Podstawowym celem fundacji, która stworzyła

minikomputer Raspberry Pi (RPi), było udostępnie-

nie go jak największej liczbie użytkowników. Jednym

z głównych atutów miała tu być cena urządzenia.

Poczynione oszczędności umożliwiły obniżenie

kosztu RPi do poziomu nawet 20 dol. (za model A+,

w Polsce od 120 zł). Jest to znacznie poniżej ceny

podobnych rozwiązań stosowanych przez innych

producentów, jak chociażby tych z układami Intela

czy Freescale.

Ofiarą cięć padły jednak nie tylko np. niektóre

kodeki (wymagają dodatkowych opłat licencyjnych,

można je dokupić osobno), pamięć flash (obecna

na pokładzie np. BeagleBone Black), ale i układ

zegara czasu rzeczywistego. Zegary takie, wyposa-

żone we własną baterię (lub kondensator o dosta-

tecznie dużej pojemności), zapewniają urządzeniom

odniesienie czasu działające nawet wtedy, gdy

sama jednostka główna na dłużej wyłączona jest

z prądu. Dzięki podobnym układom, przy każdym

uruchomieniu Wasz komputer zna aktualny czas

i datę. Brak takiego odniesienia może mieć bardzo

różne konsekwencje. Negatywnie wpłynie na pra-

cę wszystkich programów, które polegają na do-

kładnym czasie – od systemu plików, logowania

błędów, tworzenia kopii zapasowych, baz danych

– aż po różne mechanizmy związane z ochroną i po-

ufnością (włącznie z zarządzaniem certyfikatami).

W poniższym artykule, kolejnym w naszej serii, przed-

stawię podstawowe koncepcje z zakresu generowania

czasu dla Raspberry Pi. Dowiecie się, jak RPi radzi sobie

z tym zadaniem, gdy jest odłączony od Internetu.

Eksperyment

Do tego eksperymentu

odłączcie Raspberry

od Internetu.

Zastosujemy lokalną konfigurację,

w której Raspberry nie korzysta z dobrodziejstw

Sieci. Będziecie potrzebowali:

• Raspberry Pi B, B+, Pi2 – dowolnego modelu

z portem ethernetowym; ja użyję B+;

• karty SD ze świeżo zainstalowaną wersją

Raspbiana z maja 2015 r. (lub nowszą); uwaga:

chodzi o obraz Rasbiana dopiero co wypalony

na karcie, jeszcze nie używany w Raspberry;

• komputer stacjonarny z Windows i portem

Ethernet (na kabel sieciowy z wtyczką RJ-45);

• kabel ethernetowy RJ-45 do bezpośredniego pod-

łączenia Raspberry do komputera.

Szczegóły podłączania Raspberry do komputera za

pomocą kabla ethernetowego znajdziecie w poprzed-

nich odcinkach tej serii (zob. [1]). W skrócie (zakła-

dając, że używacie Windows 8,wyłączcie WiFi), dla

świeżej karty z Raspbianem:

• ustawcie na RPi stały adres IP: na karcie SD od-

najdźcie plik „cmdline.txt”; dodajcie w nim wpis:

ip=169.254.1.1:::255.255.0.0

gdzie „169.254.1.1” będzie nowym adresem IP

Maliny, a 255.255/16 – maską podsieci (możecie

użyć np. notatnika);

• przełóżcie kartę do RPi, połączcie ją i komputer

kablem ethernetowym;

• włączcie zasilanie RPi (uwaga: pierwsze urucho-

mienie może trwać dłużej niż zwykle);

• sprawdźcie, czy połączenie działa na poziomie

fizycznym, co symbolizuje świecąca się dioda

Poziom tekstu: średnio trudny

Zegar czasu rzeczywistego

SZKOŁA

To już 14-ty odcinek kursu Raspberry Pi. Numery archiwalne MT

z poprzednimi odcinkami można kupić na www.ulubionykiosk.pl

Na warsztacie

Odczytajcie teraz czas systemowy poleceniem:

$ date

Thu May 7 01:37:40 CEST 2015

Zauważcie, że zwrócona data i czas mają niewiele

wspólnego z aktualnym. Jest to raczej czas stworze-

nia obrazu systemu, który właśnie zainstalowaliście

(plus minuty spędzone na restarty i konfigurację).

Jeżeli użyliście nowszej wersji Raspbiana niż ja,

data ta będzie odpowiednio bliższa teraźniejszości.

Powtórzcie odczyt daty w odstępach co kilka minut.

$ date

Thu May 7 01:43:40 CEST 2015

$ date

Thu May 7 01:44:36 CEST 2015

Zauważcie, że czas się zmienia. Dzieje się tak,

gdyż RPi sam go zlicza od ostatniego znanego mu

momentu. Jeszcze raz wyświetlcie czas poleceniem

„date” i zapamiętajcie go. Następnie zastopujcie RPi:

$ date

Thu May 7 01:46:44 CEST 2015

$ sudo halt

Broadcast message from...

Odczekajcie, aż zielona dioda ACT regularnie

mignie 10 razy – oznacza to, że RPi się zatrzymał.

Odłączcie zasilanie na dobrych kilkanaście minut

(znacząco dłużej od czasu potrzebnego na zatrzy-

manie i ponowne wystartowanie RPi). Następnie

podłączcie z powrotem zasilanie, zalogujcie się

i sprawdźcie aktualny czas:

$ date

Thu May 7 01:47:55 CEST 2015

RPi wydaje się więc, że czas zmienił się jedynie

o minuty, podczas gdy w rzeczywistości upłynęło go

znacznie więcej. Możecie powtórzyć doświadczenie,

zostawiając wyłączone RPi przez noc. Efekt będzie

podobny – dla RPi minie pewnie jedna czy dwie

minuty (czas potrzebny na start systemu).

Poziom tekstu: średnio trudny

SZKOŁA

1. „Uzyskaj adres IP automatycznie” i „Uzyskaj

adres serwera DNS automatycznie” – ustawione

na Windows 8

LNK na płytce RPi B lub na gnieździe etherneto-

wym B+/Pi2; jeżeli nie – jeszcze raz sprawdźcie,

czy wtyczki mocno siedzą w gniazdach i kabel

jest sprawny;

• upewnijcie się, że karta sieciowa w Waszym

komputerze ma zaznaczone „Uzyskaj adres IP

automatycznie”: na ekranie startowym wpiszcie

do wyszukiwania „Wyświetl połączenia sieciowe”;

w otwartym okienku odnajdźcie ikonkę opisaną

„Ethernet”, prawym klawiszem otwórzcie menu

podręczne i wybierzcie „Właściwości”; następnie

w liście wybierzcie „Protokół internetowy w wer-

sji 4” i wciśnijcie przycisk „Właściwości” (wymaga

uprawnień administratora); zaznaczcie opcję

„Uzyskaj adres IP automatycznie” i „Uzyskaj adres

serwera DNS automatycznie” (ilustr.

1);

• teraz możecie uruchomić Putty, logując się

przez SSH do „169.254.1.1” (login: pi; hasło:

raspberry).

Dociekliwi Czytelnicy na pewno zadadzą sobie

tutaj pytanie: dlaczego by nie zastosować przejściów-

ki UART-do-USB? Wystarczy przecież podłączyć

dosłownie trzy kabelki (fizyczny pin 8 i 10 Raspberry

do RxD/TxD przejściówki+masę, np. z pinu 6),

a już można dostać się do Raspberry przez konsolę

szeregową… Odpowiedź na to pytanie znajdziecie

w kolejnej części tego tekstu, a będzie związana

z podłączaniem GPS.

Mając otwarte połączenie przez SSH, zacznij-

cie od konfiguracji strefy czasowej. Uruchomcie

raspi-config:

$ sudo raspi-config

Z menu „Internationalisation Options” wybierzcie

„Change Timezone”, a następnie „Europe” i „Warsaw”.

Standardowo powinniście również rozszerzyć system

plików na całą kartę – przyda nam się trochę miejsca

(opcja „Extend Filesystem”). Po tym wymagany będzie

restart RPi. Pozwólcie mu na to (rozszerzenie systemu

plików może zająć nawet kilka minut). Potem jeszcze

raz zalogujcie się przez Putty.

fake-hwclock

Powodem tego swoistego zapętlenia w czasie jest

to, że Raspberry Pi nie ma wewnętrznego zegara

czasu rzeczywistego. Gdy zabraknie Internetu, nie

ma możliwości rejestrowania upływu czasu podczas

okresów, kiedy jest wyłączony. Zamiast tego odmie-

rza sobie czas od znanych mu zdarzeń, np. ostatnie-

go kontrolowanego zamknięcia systemu komendą

„halt”. W konfiguracji poza siecią za zapisywanie

takich momentów i wymuszanie zmiany czasu przy

starcie systemu odpowiedzialny jest pakiet o nazwie

fake-hwclock

(dosłownie: udawany zegar sprzętowy).

Zagłębmy się teraz na chwilę w pewne szcze-

góły startu Linuksa (dokładniej opisałem je w [2]).

Inicjujący się system uruchomia szereg programów.

Postępuje zgodnie z ustalonym harmonogramem, za-

pisanym w skryptach startowych. Skrypty te znajdu-

ją się w katalogach /etc/rcS oraz /etc/rcX, gdzie X jest

numerem tzw. poziomu uruchamiania (ang.

runle-

vel).

Skrypty z katalogu /etc/rcS uruchamiane są jako

pierwsze. Po nich wykonywane są kolejne z katalogu

100

m.technik – www.mt.com.pl – nr 9/2015

e-suplement

odpowiadającego poziomowi uruchamiania. Takich

poziomów jest kilka. Domyślnym poziomem startu

jest 2. Zobaczmy teraz, kiedy

fake-hwclock

jest

wywoływany:

$ ls -l /etc/rc*/*fake*

lrwxrwxrwx 1 root root 22 May 7 00:36 /

etc/rc0.d/K01fake-hwclock -> ../init.d/

fake-hwclock

lrwxrwxrwx 1 root root 22 May 7 00:36 /

etc/rc1.d/K01fake-hwclock -> ../init.d/

fake-hwclock

lrwxrwxrwx 1 root root 22 May 7 00:36 /

etc/rc6.d/K01fake-hwclock -> ../init.d/

fake-hwclock

lrwxrwxrwx 1 root root 22 May 7 00:36 /

etc/rcS.d/S01fake-hwclock -> ../init.d/

fake-hwclock

Skrypty zaczynające się od „S” wywoływane

są z parametrem „start” – skrypty „K” z parametrem

„stop”. Widać stąd, że /init.d/fake-hwclock urucha-

miany jest przy starcie systemu (poziom S, ostatni

z wpisów) oraz przy zamykaniu systemu poleceniem

halt

(poziom 0), przy restartcie poleceniem

reboot

(poziom 6) i w trybie awaryjnym (poziom 1).

Co więcej, ślady pakietu

fake-hwclock

znajdziecie

również w harmonogramie

cron’a:

$ ls -l /etc/cron.*/*fake*

-rwxr-xr-x 1 root root 191 Oct 1 2014

/etc/cron.hourly/fake-hwclock

Program

cron

umożliwia wywoływanie zadań

w określonych momentach – np. zawsze o 11.00 lub

co pięć minut. W tym wypadku dotyczy to zapisy-

wania na karcie SD daty i czasu co godzinę. Wartości

przechowywane są w specjalnym pliku znajdującym

się na karcie: /etc/fake-hwclock.data.

$ cat /etc/fake-hwclock.data

2015-05-06 23:46:52

Zauważcie, że czas ten jest przesunięty w sto-

sunku do tego, który uzyskaliśmy od systemu zaraz

po restarcie za pomocą komendy

date.

Dzieje się tak,

ponieważ w pliku fake-hw.clock.data zapisywany jest

czas uniwersalny (UTC), a polecenie

date

wyświetla

czas systemowy – uwzględniający ustawioną przez

użytkownika strefę czasową (za pomocą

raspi-config).

Spróbujmy teraz trochę oszukać RPi i wybierzmy

się w przeszłość:

$ sudo date --set=”22 August 2002 21:00”

$ sudo fake-hwclock save force

$ cat /etc/fake-hw.clock.data

2002-08-22 19:00:13

Poczekajcie kilka minut i:

$ date

Thu Aug 22 21:01:19 CEST 2002

$ sudo reboot

Zalogujcie się ponownie:

$date

Thu Aug 22 21:02:01 CEST 2002

$ cat /etc/fake-hw.clock.data

2002-08-22 19:01:27

więcej na www.mt.com.pl/e-suplement

Widać stąd, że zawartość pliku fake-hwclock.data

została uzupełniona w trakcie operacji zamykania

systemu.

Zegar czasu rzeczywistego

dla Raspberry

W wielu zastosowaniach takie potraktowanie od-

mierzania czasu nie jest wystarczające. Powiedzmy,

że Wasz Raspberry mierzy temperaturę i zapisuje jej

wartości co kilka minut w bazie danych. Nawet jeżeli

na dwa dni zabraknie prądu, wpisy w bazie będą

sugerowały jej ciągły pomiar.

Na szczęście istnieje kilka rozwiązań, które mogą

dostarczyć Raspberry odpowiednie źródło czasu rze-

czywistego. W sprzedaży znajdziecie wiele różnych

układów scalonych tego typu. Większość z nich jest

obsługiwana przez Raspberry. Żeby sprawdzić, które

są wspierane, w linii komend wpiszcie:

$ modprobe rtc-

Zamiast klawisza [Enter], po „–” wciśnijcie raz-

-dwa razy klawisz [Tab]. Pod linią komend pojawi się

cała lista znanych Raspbianowi modułów RTC (ang.

real-time clock).

Jest ich ponad 30:

rtc-bq32k

rtc-ds3234

rtc-m41t93

rtc-pcf8563

rtc-rx8025

rtc-ds1305

rtc-em3027

rtc-m41t94

rtc-pcf8583

rtc-rx8581

...

Są to scalaki stosunkowo tanie, niewymagają-

ce wielu dodatkowych elementów. Zapewniają

dokładności rzędów wystarczających dla większości

rozwiązań.

Spróbujmy samodzielnie zbudować i uruchomić

taki zegar w oparciu o kość PCF8563 (ilustr.

2).

Układ jest bardzo prosty, ma zaledwie osiem nóżek

i wymaga jedynie dwóch dodatkowych elementów:

• oscylatora kwarcowego 32KHZ;

• kondensatora ceramicznego 15pF.

Razem z samym zegarem całkowity koszt elemen-

tów elektronicznych tego zestawu to niewiele więcej

niż 6 zł. Zamiast od razu lutować, możecie najpierw

zmontować wszystko na płytce stykowej z użyciem

kilku zworek lub przewodów łączących. Dla wygody

połączenia z Raspberry możecie użyć opisywanej już

na stronach MT PiProto Side Plus ([4]).

Podstawowy schemat połączeń znajdziecie

na ilustr.

(na podstawie [5], [6] i [7]). Zaznaczyłem

na nim numery fizycznych pinów Rasppberry,

do których należy podłączyć poszczególne nóżki

PCF’a.

2. Wyprowadzenia PCF8563

101

Na warsztacie

linię wolną. Musicie więc uważać na łączenie różnych

urządzeń za pomocą tej szyny. Niektóre z nich, jak

Raspberry, mogą podciągać SDA/SCL do 3,3 V a inne

– jak Arduino – do 5 V. Dla Raspberry rezystory pod-

ciągające na liniach SDA/SCL włączone są domyślnie,

nie musicie ich już dodawać w układzie.

SZKOŁA

na Raspberry

3. Podstawowa konfiguracja PCF8563

dla Raspberry

Wyłączcie Raspberry, podłączcie układ jak

na ilustr.

i uruchomcie RPi (uwaga: nigdy nie

podłączajcie nic do GPIO Raspberry włączonego

do prądu – grozi to uszkodzeniem komputerka).

Zauważcie piny opisane jako SDA/SCL. Są to linie

komunikacyjne protokołu I

Protokół I

Zanim zagłębimy się w szczegóły instalacji i obsługi

naszego zegara, zatrzymajmy się na chwilę nad I

Jest to protokół komunikacyjny opracowany przez

firmę Philips. „Protokół komunikacyjny” można

tu zdefiniować jako pewną umowę, która pozwala

komponentom elektronicznym wymieniać między

sobą informacje. Żeby wszystkie połączone kompo-

nenty mogły się nawzajem rozumieć, muszą postępo-

wać dokładnie według specyfikacji protokołu.

Do działania, I

C wymaga linii danych (SDA), linii

zegarowej (SCL), zasilania oraz masy. Komunikacja

opiera się na wystawianiu danych i podawaniu impul-

sów zegarowych. Odbiorniki I

C czekają na odpowied-

ni sygnał zegarowy na linii SCL i wtedy czytają dane

z linii SDA. Dla porównania, inny popularny standard

„1-wire” (np. czujnik temperatury DS18b20) opiera się

na długości impulsu (np. „zero” trwa 60 ms).

C umożliwia łączenie wielu urządzeń na jednej

linii. Każdy z podłączonych komponentów musi

mieć więc swój własny, unikalny adres. Zazwyczaj

składa się on z dwóch części. Jedna z nich jest cha-

rakterystyczna dla układu i zaprogramowana przez

producenta. Nie można jej zmienić. Druga część

adresu opiera się na odpowiednio konfigurowanych

wyjściach układu. Podłączenie odpowiedniej nóżki

scalaka do masy daje logiczne „0” na wyznaczonym

bicie adresu urządzenia. Podłączenie nóżki do zasi-

lania daje „1”. Możemy więc mieć wiele elementów

tego samego typu podłączonych do jednej magistra-

li. W ten sposób dodaje się np. EEPROMy z serii

24Cxxx czy rozszerzenia portów PCF8574AP. Akurat

w przypadku PCF8563 nie mamy wpływu na adre-

sację. Nie ma również takiej potrzeby – więcej niż

jeden układ zegara nie jest zazwyczaj potrzebny.

PCF8563 przyjmuje najczęściej adres 0x51.

Linie SDA i SCL są aktywne w stanie niskim.

Muszą być podłączone do napięcia poprzez rezystory

podciągające (ang.

pull-up).

Jest to związane ze specy-

fiką samego I

C, gdzie wysoki sygnał uważany jest za

C nie jest domyślnie uruchamiane na Raspbianie.

Co więcej, udostępnienie obsługi I

C na jego ostat-

nich wersjach wymaga trochę innego podejścia niż

w przypadku tych z 2014 r. (dyskusję na temat „drze-

wa urządzeń” znajdziecie poniżej). Zacznijcie więc

od uruchomienia programu raspi-config i włączenia

C w menu „Advanced options>I2C” (na wszystkie

pytania odpowiadajcie „ok” i „yes”). Przy wyjściu

z raspi-config („Finish” w głównym menu) powstrzy-

majcie się jeszcze z restartem.

W pliku /etc/modules dodajcie linijkę i2c_dev:

$ sudo nano /etc/modules

#...

i2c_dev

Pozostaje zainstalowanie narzędzi I

$ sudo apt-get install i2c-tools

Ale – ale… przecież jesteśmy

off-line!

Nie ma

problemu: mimo wszystko wydajcie to polecenie,

a domyślny konfigurator zwróci Wam plik, którego

brakuje:

$ sudo apt-get install i2c-tools

Reading package lists... Done

...

The following NEW packages will be

installed:

i2c-tools

0 upgraded, 1 newly installed, 0

to remove and 0 not upgraded.

...

Failed to fetch

http://mirrordirector.

raspbian.org/raspbian/pool/main/i/

i2c-tools/i2c-tools_3.1.0-2_armhf.deb

Something wicked happened resolving

‘mirrordirector.raspbian.org:http’ (-5 -

No address associated with hostname)

E: Unable to fetch some archives,

maybe run apt-get update or try with

--fix-missing?

Zastopujcie teraz Raspberry (sudo

halt),

wyłącz-

cie zasilanie (zawsze, kiedy wyciągacie kartę SD!),

przełóżcie ją do komputera z dostępem do Sieci

i nagrajcie na nią pakiet spod adresu: http://goo.gl/

HXZSyx (lub nowszy, jak wskazano na konsoli).

Przełóżcie kartę z powrotem do RPi i uruchomcie.

Partycja widoczna pod Windows zostanie podmonto-

wana przez Raspberry jako /boot. Teraz wystarczy:

$ sudo dpkg -i /boot/i2c-tools_3.1.0-2_

armhf.deb

… i pakiet zostanie dodany. Nie jest to rozwiązanie

eleganckie, zawsze w miarę możliwości powinniście

używać apt-get.

Poziom tekstu: średnio trudny

102

m.technik – www.mt.com.pl – nr 9/2015

Więcej o Raspberry Pi w miesięczniku

Elektronika Praktyczna.

– http://goo.gl/WSU4H6

Wydanie bieżące i numery archiwalne można przejrzeć i kupić na www.ulubionykiosk.pl

Raspberry powinien znaleźć nasz zegar na liście

urządzeń I

$ sudo i2cdetect -y 1

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a

b c d e f

00:

-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --

...

50: -- 51 -- -- -- -- -- -- -- -- --

-- -- -- -- --

...

Wiemy stąd, że I

C widzi nasz zegar i znajdu-

je się pod adresem 0x51. Co więcej, poleceniem

i2cdump

możecie sprawdzić, czy zwraca on jakieś

wartości:

$ sudo i2cdump -y 1 0x51

No size specified (using byte-data

access)

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a

b c d e f

0123456789abcdef

00: 08 48 41 38 51 67 46 46 15 56 49

67 66 c0 43 0e

?HA8QgFF?VIgf?C?

10: 08 48 41 38 51 67 46 46 15 56 49

67 66 c0 43 0e

?HA8QgFF?VIgf?C?

Powtórzcie tę komendę kilka razy. Widzicie,

że kolumna (2) zmienia się co sekundę? Czy coś

Wam to przypomina?

Raspbian zobaczył już naszego scalaka jako urzą-

dzenie I

C. Teraz trzeba mu powiedzieć, że jest

to zegar czasu rzeczywistego, napędzany przez

konkretny układ. W tym celu otwórzcie plik /boot/

config.txt (znowu „drzewo urządzeń”!) i dodajcie:

$ sudo nano /boot/config.txt

dtoverlay=i2c-rtc,pcf8563

Uwaga: używajcie tylko małych liter! A teraz

porządki: usuńcie

fake-hwclock:

$ sudo dpkg --purge fake-hwclock

$ ls /etc/rc*/*fake*

ls: cannot access /etc/rc*/*fake*: No

such file or directory

Dodajcie uruchamianie skryptu

hwclock.sh

przy

starcie systemu. Ustawi on czas zgodnie z zegarem

czasu rzeczywistego, a przy zamykaniu uzupełni

czas zegara o wskazania Raspberry (w nowszych

wersjach Raspbiana jest włączony domyślnie):

$ sudo update-rc.d hwclock.sh enable

Zrestartujcie Raspberry (sudo

reboot).

Po po-

nownym uruchomieniu komenda

lsmod

pokaże,

że załadowano moduł naszego zegara:

$ lsmod | grep rtc

rtc_pcf8563

3049 0

Również log systemowy wskazuje na sukces:

$ dmesg | grep rtc-pcf8563

[

27.119234] rtc-pcf8563 1-0051:

chip found, driver version 0.4.3

[

27.121666] rtc-pcf8563 1-0051: rtc

core: registered rtc-pcf8563 as rtc0

Wygląda na to, że jesteśmy na dobrej drodze

do uruchomienia naszego zegara.

Errata do

hwclock

Rejestracja zegara w systemie

W momencie pisania tego tekstu najnowszą dostępną

wersją Raspbiana była ta, która ukazała się 5 maja

2015 r. Od lutego 2015 r. Raspbian przeszedł jednak

znaczącą zmianę. Wtedy to wprowadzono do niego

wspomniane tzw. drzewa urządzeń (ang.

device tree).

Drzewo urządzeń to struktura, która pozwala na opi-

sywanie konkretnych komponentów wchodzących

w skład sprzętu. Poszczególne moduły czy sterowni-

ki dodawane są do jądra przy starcie w miarę potrzeb

i zgodnie z opisem w „drzewie urządzeń”. Nie trzeba

już więc kompilować systemu dla konkretnego

sprzętu. Pozwala to tworzyć bardziej uniwersalne

rozwiązania.

„Drzewo urządzeń” jest powszechnie stosowane

w rozwiązaniach desktopowych. W dziedzinie SoC

z ARM pozostaje jednak stosunkową nowością. I jak

to w przypadku nowości – nie działa jeszcze stabilnie

dla wszystkich możliwych przypadków. Jednym z ta-

kich wyjątków jest omawiany w następnym rozdziale

pakiet

hwclock.

Pakiet

hwclock

służy do obsługi zegarów czasu

rzeczywistego. Umożliwia on czytanie czasu z zegara

(sudo

hwclock -r),

kopiowanie czasu z zegara do sys-

temu (np. przy starcie:

sudo hwclock --hctosys)

lub

ustawianie go zgodnie z czasem systemowym (sudo

hwclock --systohc).

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że gdy

czytacie ten tekst, wszystkie problemy zostały już

rozwiązane. Jeżeli nie – będziecie musieli odrobinę

„poprawić”

hwclocka.

Jeżeli wywołanie go skończy

się komunikatem:

$ sudo hwclock -r

hwclock: select() to /dev/rtc0 to wait

for clock tick timed out: No such file or

Plik z chomika:

KresPas

Inne pliki z tego folderu:

Punnet_net_Alpha3.pdf (25 KB)
BCM2835 ARM Peripherals.pdf (1454 KB)
Quick Start Guide RoseberyPI.pdf (379 KB)
Raspberry_Pi_1.pdf (1369 KB)
Raspberry_Pi_2.pdf (334 KB)

Raspberry_Pi_14.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: