Asimov Isaac - Skończeni durnie.pdf

(205 KB) Pobierz
Isaac Asimov
Skończeni durnie
(Silly Asses)
Future Science Fiction, February 1958
Tłumaczenie Witold Bartkiewicz © Public Domain
Public Domain
This text is translation of the short story "Silly Asses" by
Isaac Asimov.
This etext was produced from Future Science Fiction, February
1958. Extensive research did not uncover any evidence that the
U.S. copyright on this publication was renewed.
It is assumed that this copyright notice explains the legal
situation in the United States. Copyright laws in most
countries are in a constant state of change. If you are
outside the United States, check the laws of the appropriate
country.
Copyright for the translation is transferred by the translator
to the Public Domain.
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and
with no restrictions whatsoever.
1
z długowiecznej rasy Rigelian, był czwartym ze swojej linii,
odpowiedzialnym za prowadzenie rejestrów galaktycznych.
Miał wielką księgę, zawierającą listę rozlicznych ras zamieszkujących
galaktyki, które rozwinęły inteligencję oraz znacznie mniejszą książkę
wyszczególniającą rasy, które osiągnęły dojrzałość i zostały przyjęte do
Federacji Galaktycznej. W pierwszej księdze liczne wpisy były
powykreślane; były to te rasy, które, z tego czy z innego powodu,
poniosły porażkę. Zwykły pech, niedostatki biochemiczne lub biofizyczne,
nieprzystosowanie społeczne, zbierały swoje żniwo. Jednak w mniejszej
książce, nigdy jeszcze żaden z zapisanych członków nie został wymazany.
Teraz właśnie, Naron, rosły i niewiarygodnie stary, uniósł głowę,
widząc nadchodzącego posłańca.
— Naronie! — przywitał go posłaniec. — O, Wielki!
— Dobrze, już dobrze. O co chodzi? I starczy już tych ceremonii.
— Kolejna grupa organizmów żywych osiągnęła dojrzałość.
— Doskonale. Doskonale. Jak one teraz szybko dochodzą. Rzadko
kiedy mamy rok bez nowego członka. A kto to jest tym razem?
Posłaniec podał numer kodowy galaktyki i współrzędne znajdującej się
w niej planety.
— A, tak — odparł Naron. — Znam tę planetę.
I przejrzał rejestr, zapisany w pierwszej księdze, a następnie przeniósł
nazwę planety do drugiej. Jak to miał w zwyczaju, użył nazwy planety
znanej największej części jej ludności. Zapisał: Ziemia.
Stwierdził:
— Te nowe stworzenia ustanowiły rekord. Żadna inna z grup nie
przeszła tak szybko od inteligencji do dojrzałości. Mam nadzieję, że to nie
jest jakiś błąd.
— Nie, panie — odparł posłaniec.
— Dysponują więc energią termojądrową, zgadza się?
— Tak, się.
— No cóż, to jest właśnie kryterium — zachichotał Naron. — I wkrótce
ich statki zaczną wyruszać poza układ i nawiążą kontakt z Federacją.
— Prawdę mówiąc, o Wielki — niechętnie oznajmił posłaniec, —
Obserwatorzy przekazali nam, że oni jeszcze nie wyruszyli w kosmos.
Naron zdumiał się.
— W ogóle? Nie mają nawet stacji kosmicznej?
— Jeszcze nie, panie.
— Ale jeżeli dysponują energią termonuklearną, to gdzie prowadzą
wszystkie testy i próbne wybuchy?
— Na swojej własnej planecie, panie.
Naron wyprostował się na swoje pełne dwadzieścia stóp wysokości i
zagrzmiał:
— Na swojej własnej planecie?
— Tak, panie.
2
N
aron,
Powolnym ruchem Naron wyciągnął swój rysik i przeciągnął linię przez
ostatni wpis dodany w mniejszej książce. Był to czyn bez precedensu, ale
ponieważ Naron był bardzo mądry, potrafił dostrzec nieunikniony skutek,
podobnie zresztą jak wszyscy inni w całej galaktyce.
— Skończeni durnie — wymamrotał pod nosem.
KONIEC
3
Zgłoś jeśli naruszono regulamin