Poznań, dnia ………….. r.
ZATWIERDZAM
dowódca 3 kompanii szkolnej
por. Maria OGHRODOWCZYK
do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia medycznego
z… plutonem….. kompanii szkolnej w dniu ………. r.
I. TEMAT : Indywidualne wyposażenie medyczne żołnierza oraz postępowanie w trakcie udzielania samopomocy i pomocy koleżeńskiej.
II. CELE ZAJĘĆ:
− Uczyć wymienić składniki indywidualnego wyposażenia medycznego;
− Uczyć wymienić zawartość indywidualnego pakietu do likwidacji skażeń, IZAS;
− Uczyć omówić budowę opatrunku osobistego i opaski uciskowej;
− Uczyć omówić zawartość apteczek pododdziałowych i apteczek pojazdów;
− Uczyć zastosować praktycznie indywidualny pakiet do likwidacji skażeń, IZAS; oraz posługiwać się opatrunkiem osobistym i opaską uciskową;
− Uczyć zastosować tabletki do odkażania wody;
− Uczyć omówić zasady bezpieczeństwa w trakcie udzielania pomocy, ewakuacji rannego oraz wystąpienia objawów stresu pola walki.
III. FORMA: zajęcia teoretyczne, zajęcia praktyczne
IV. CZAS: …..minut.
V. MIEJSCE: ………
VI. ZAGADNIENIA:
1. Indywidualne wyposażenie medyczne.
2. Budowa i zasady użycia indywidualnego pakietu do likwidacji skażeń oraz IZAS.
3. Posługiwanie się opatrunkiem osobistym i opaską uciskową.
4. Posługiwanie się tabletkami do odkażania wody.
5. Posługiwanie się zawartością apteczek.
6. Taktyka działań ratowniczych.
7. Bezpieczeństwo własne i rannego.
8. Zasady wzywania pomocy medycznej na polu walki - praktyczne
przygotowanie i przekazanie meldunku 9 – linijkowy MEDEVAC
(MEDEVAC, CASEVAC).
9. Objawy wystąpienia stresu pola walki, postępowanie.
VII. WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE:
1. ORGANIZACYJNE:
− 3 dni przed zajęciami zatwierdzić plan - konspekt;
− zapoznać się z tematem, celami i uwarunkowaniami organizacyjnymi zajęć;
− przygotować salę nauki własnej do przeprowadzenia zajęć.
2. METODYCZNE:
− dopilnować zachowania porządku i dyscypliny szkoleniowej w czasie zajęć;
− przestrzegać zasad nauczania zawartych w metodyce szkolenia;
− skorzystać w szkoleniu z prezentacji multimedialnej w celu ułatwienia przyswojenia wiadomości;
− po przeprowadzeniu każdego zagadnienia sprawdzić stopień jego opanowania za pomocą pytań śródlekcyjnych;
− dokonać podsumowania i oceny zajęć.
VIII. LITERATURA:
− „Postępowanie w nagłych przypadkach”, Serafin, Schua, Wydawnictwo medyczne Urban & Partner, Wrocław 2004;
− „Medycyna ratunkowa”, Cline, Stapczyński, Wydawnictwo medyczne Urban & Partner, Wrocław 2003;
− Program szkolenia podstawowego SZ RP, Szkol. 814/ 2009.
− „Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych” – sygn. DWLąd. 26/2000,
− „Taktyka ogólna wojsk lądowych”, AON, Warszawa 2001 r.
− „Program szkolenia podstawowego Sił Zbrojnych RP” – sygn. Szkol. 814/2009,
− „Instrukcja o działalności szkoleniowo – metodycznej” – sygn. Szkol. 816/2009.
X. ORGANIZACJA ZAJĘĆ:
Kategorycznie zabraniam:
oddalać się z miejsca zajęć bez wiedzy zgody prowadzącego zajęcia
XII. INNE:
Nie dotyczy.
XIII. WPROWADZENIE W SYTUACJĘ TAKTYCZNĄ:
XIV. PRZEBIEG ZAJĘĆ:
CZĘŚĆ WSTĘPNA (….minut)
· przyjęcie meldunku,
· sprawdzenie obecności,
· podanie tematu, celu zajęć i zagadnień.
CZĘŚĆ GŁÓWNA: (…. minut)
ZAGADNIENIE 1(…..min)
Indywidualne wyposażenie medyczne.
Indywidualne wyposażenie sanitarne żołnierza stanowią: opatrunek osobisty, indywidualny pakiet przeciwchemiczny IPP, indywidualny pakiet radioochronny IPR – 2. Dobra znajomość tego wyposażenia jest warunkiem skutecznego udzielenia pierwszej pomocy na polu walki. Indywidualne sanitarne wyposażenie żołnierza jest swoistą apteczką pierwszej pomocy.
Indywidualny opatrunek osobisty – składa się z opaski gazowej o szerokości 8 cm i dwóch tamponów wato – gazowych 10x12 cm. Jeden z nich jest przyszyty do końca opaski, drugi można dowolnie przesuwać (właściwość szczególnie przydatna przy ranach postrzałowych).
Opakowanie z materiału parciano – gumowego chroni opatrunek przed zniszczeniem, zwilgoceniem, zabrudzeniem zapewniając mu jałowość. Opakowanie wykorzystujemy również przy ranach postrzałowych klatki piersiowej nakładając bezpośrednio na ranę (profilaktyka odmy płuc).
ZAGADNIENIE 2 (…..min)
Budowa i zasady użycia indywidualnego pakietu do likwidacji skażeń, oraz IZAS.
Indywidualny pakiet przeciwchemiczny IPP – jest to plastikowe pudełko podzielone na cztery komory. Jego wieczko ma ostrze metalowe służące do przebijania pojemników. W wieczku znajdują się gaziki do przemywania, a w komorach:
· Degazator 1 - elastyczne naczynie plastikowe o pojemności 70 ml w pokrowcu z gazy, wypełnione płynem (alkoholowy roztwór chlorku cynku), w którym zanurzono ampułkę z białym proszkiem (monochloramina B). Po zgnieceniu szklanej ampułki proszek rozpuszcza się w płynie. Degazator 1 przeznaczony jest do neutralizowania skażeń środkami parzącymi i wystarcza do oczyszczenia ok. 0,5 m2 powierzchni;
· Degazator 2 - elastyczne naczynie w pokrowcu z gazy o pojemności ok. 40 ml, wypełnione płynem (krezolan sodu) służącym do neutralizacji skażeń związkami fosforoorganicznymi;
· Dwie szklane fiolki zawierające mieszankę przeciwdymną (mieszaninę chloroformu, spirytusu, eteru i amoniaku). Po zgnieceniu wydobywające się z fiolki opary ułatwiają oddychanie.
Posługiwanie się pakietem
W przypadku skażenia ciała lub odzieży środkami trującymi należy:
1) otworzyć pakiet, wyjąć serwetkę i zetrzeć nią (bez rozmazywania) z ciała widoczne krople środka trującego;
2) wyjąć małą ampułkę, przekłuć 3-4 razy jej dno przebijakiem i zwilżyć roztworem jedną serwetkę;
3) dokładnie przecierać tą serwetką skażoną powierzchnię ciała (1,5-2 minuty), a następnie przechować ją w pudełku i wykorzystać do odkażania broni;
4) wyjąć dużą ampułkę, zgnieść znajdującą się w niej szklaną ampułkę, wstrząsnąć zawartość 15-20 razy i przekłuć przebijakiem dno ampułki;
5) czystą serwetkę z gazy zwilżyć obficie roztworem i dokładnie przecierać przez 1,5-2 minuty poprzednio przecierane (skażone) powierzchnie ciała, a następnie przechować do odkażania broni.
Do prowadzenia natychmiastowej likwidacji skażeń broni (wyposażenia) wykorzystuje się pozostałości roztworów, a także zwilżone serwetki i woreczki. Przy skażeniu nietrwałymi środkami trującymi, przełamuje się fiolkę i wdycha pary znajdujących się w fiolce.
ZAGADNIENIE 3 (….min)
Posługiwanie się opatrunkiem osobistym i opaską uciskową.
Posługiwanie się opatrunkiem osobistym Opatrunek osobisty wchodzi w skład indywidualnego wyposażenia żołnierza. Żołnierz ranny nakłada sobie opatrunek sam lub zakłada mu kolega. W celu nałożenia opatrunku osobistego należy: -zdjąć odzież w celu odsłonięcia rany lub rozpruć i odsłonić dostęp do rany; -rozedrzeć brzeg opakowania i odwinąć opatrunek z papieru; -ująć palcami lewej ręki poduszki złożone wewnętrznymi stronami do siebie, prawą ręką zwinięty bandaż; -nałożyć na ranę poduszkę , w wypadku dwóch ran położyć jedną poduszkę na ranę a ruchomą przesunąć na drugą następnie umocować poduszki bandażem, końce bandaża spiąć agrafką. Zawsze należy zakładać opatrunek kładąc go na ranę stronę która nie była dotknięta ręką. Rannego po opatrzeniu rany przykrywa się odzieżą dla ochrony przed utratą ciepła. Można założyć także opatrunek uciskowy do tamowania krwotoków. Wykonuje się go z dwóch opatrunków osobistych w ten sposób: - pierwszy opatrunek rozpakowuje się i układa na ranę tak jak do bandażowania - po wykonaniu pierwszego obwoju na ranę przykłada się drugi nie rozpakowany opatrunek - następnie wykonuje się kolejne obwoje mocno naciągając bandaż z pierwszego opatrunku Posługiwanie się opaską uciskową Opaskę uciskową stosuje się w następujących przypadkach: - amputacja urazowa kończyny - zmiażdżenie kończyny -krwotok którego nie da się zatamować stosując opatrunek uciskowy Zakłada się opaskę tylko na pojedynczych kościach długich czyli na kości ramiennej i udowej, a wykonujemy to w ten sposób: -nakładamy opaskę powyżej miejsca zranienia na kość pojedynczą - zakręcamy opaskę do momentu ustania krwawienia - na czole poszkodowanego zapisuje się datę i godzinę założenia opaski Można też wykonać opaskę z elementów które mamy pod ręką np. -bierzemy odpowiednio duży fragment ubrania i przedmiot służący nam za zacisk np. fragment kija od szczotki -fragment ubrania zawiązujemy w miejscu założenia opaski -przykładamy do miejsca związania fragment kija i przywiązujemy - reszta czynności jest taka sama jak w przypadku zakładania normalnej opaski
ZAGADNIENIE 4 (….min)
Posługiwanie się tabletkami do odkażania wody.
Pantocid - tabletki do odkażania indywidualnego wody. Do manierki z wodą wrzucić 1 tabletkę, w razie mętnej 2 tabletki. Po 2 minutach należy wstrząsnąć manierką i po 30 minutach woda nadaje się do spożycia.
ZAGADNIENIE 5 (….min)
Posługiwanie się zawartością apteczek.
Apteczka pierwszej pomocy powinna zawierać następujące środki opatrunkowe i sprzęt ratunkowy: " instrukcja udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, " latarka elektryczna lub jednorazowa latarka chemiczna, " nożyczki lub nóż, " gaza opatrunkowa sterylna (kompresy gazowe) - 4 op., " bandaż elastyczny - 4 op., " chusta trójkątna - 2 szt., " codofix (elastyczna siatka opatrunkowa) - 2-3 rozmiary, " agrafki - 4 szt., " maseczka do zastępczej wentylacji "usta - usta", " rękawiczki gumowe - 3 pary, " folia termoizolacyjna srebrno-złota (folia NRC) 1-2 szt., " plaster zwykły 2 rolki, " plastry z opatrunkiem (kilka rozmiarów). Jest to apteczka do udzielania pierwszej pomocy jednej osobie przez przygodnego ratownika. Instrukcja udzielania pomocy powinna być możliwie uproszczona, tak aby przygodny ratownik bez specjalistycznego szkolenia mógł bezpiecznie posługiwać się zawartością, nie czyniąc dodatkowej szkody ofierze wypadku. Powinna także zawierać przypomnienie numerów telefonów alarmowych, pogotowia ratunkowego, straży pożarnej. Latarka umożliwi działanie w sytuacji słabego lub braku oświetlenia, może być niezbędna w razie konieczności ewakuacji z zagrożonych pomieszczeń. Dość często, aby móc udzielić pomocy, będziemy musieli przeciąć, ubranie osoby rannej, czy opatrunki. Niezbędne do tego są nożyczki lub nóż. Pierwszą warstwę każdego opatrunku zwykle stanowi gaza opatrunkowa tzw. "kompres gazowy". Aby umocować do rany kompresy gazowe najlepszy jest bandaż elastyczny. Ponadto rolka bandażu może stanowić wałek dociskający opatrunek uciskowy, dwie rolki mogą stabilizować i uszczelniać ewentualne "ciało obce" w ranie. Do przykrywania dużych powierzchni zranionych, oparzeń, mocowania opatrunków na głowie, prowizorycznych "temblaków" wygodne są chusty trójkątne (z płótna bawełnianego, fizeliny, ewentualnie folii) lub elastyczne siatki opatrunkowe różnych szerokości. Do spinania rozciętego ubrania albo do spięcia końcówki bandaża stosujemy agrafki. Do uszczelniania i mocowania opatrunków, do zabe...
lewaPnaP