Katecheza 23
Boże Narodzenie w Kościele.
Cel:
Opowiadamy dzieciom o tym, co dzieje się w kościele, w czasie świąt Bożego Narodzenia; Pasterka, szopka, kolędy – ze szczególnym zwróceniem uwagi na szopkę i pokłon pasterzy.
Pomoce:
Szopka – postacie figurki lub flanelografia.
Wprowadzenie:
Już wiemy,jak mamy w naszym domu przeżywać święta Bożego Narodzenia – śpiewamy kolędy – piosenki o tym, jak Pan Jezus się narodził. Kolędy te śpiewamy w kościele – z całego serca, tak głośno, że aż kościół że aż kościół zadrży.
- Jakie znacie kolędy? - wypowiedzi dzieci.
Wstańmy i tak, jak potrafimy najpiękniej zaśpiewajmy – Do szopy hej pasterze. Muszę was pochwalić, że ładnie śpiewacie, znacie słowa, melodię też – i macie takie radosne buzie. Nauczymy się teraz kolejne zwrotki:
Padnijmy na kolana to Dziecię, to nasz Bóg
Uczcijmy z niebios Pana, wdzięczności złóżmy dług.
A teraz czeka nas praca, będziemy budować, musimy dzisiaj zbudować, - domyślacie się co? Musimy zbudować stajnię – taką szopę, w której narodził się Pan Jezus. Można zbudować z klocków lub elementów flanelografii
Rozwinięcie:
Pan Jezus narodził się w stajni i my musimy o tym pamiętać. Dlatego w kościele – każdym kościele – buduje się szopkę – jest więc szopka. Dzisiaj zbudujemy ją w naszej sali. Rozkładamy wszystkie elementy, by razem z dziećmi poukładać w całość.
Już mam szopę, stajnię. A co jest w każdej stajni? Tak, siano i żłób. W żłobie jest siano. Wspólnie włóżmy siano do żłóbka.
Właśnie do takiej stajni musieli wejść Józef i Maryja. Była noc, i wtedy tu, w stajni narodził się Jezus, małe, święte Dzieciątko. zaraz zrobiło się radośnie, jakieś światło zaświeciło – to gwiazda Betlejemska. Aniołowie zaczęli śpiewać. Przyszli też pasterze. Pasterze, to tacy ludzie, którzy pasą owce, barany. Anioł im powiedział o tym, że Jezus się narodził i leży w stajni w żłobie na sianie. Pasterze się bardzo ucieszyli i pobiegli do stajni z darami do Bożego Dzieciątka. Zaśpiewajmy z pasterzami: - do szopy, hej pasterze. Pasterze upadli na kolana, oddali Dzieciątku pokłon – zaśpiewajmy o tym: Padnijmy na kolana.... Śpiewając klękamy pokazując na Jezusa przy słowach „To Dziecię, to nasz Bóg”. Pasterze przyszli do szopy, aby spotkać się z Jezusem w nocy, w środku nocy. Dlatego po skończonej wieczerzy wigilijnej bardzo późno, bo o północy pójdziemy do kościoła na Mszę świętą. Ta Msza święta jest bardzo radosna. Nazywa się PASTERKA. Może ktoś z was też pójdzie z rodzicami na Pasterkę do kościoła. Do Jezusa przyszli trzej Królowie – przyjechali na wielbłądach. Trzej wielcy bardzo ważni ludzie w koronach na głowie. Królowie też upadli na kolana, pokłonili się Jezusowi – Dzieciątku.
Zastosowanie:
Patrzmy na szopkę – stajenkę. Szopki będziemy oglądać w kościele. Kto tutaj najważniejszy? Tak! Oczywiście, że Pan Jezus – to Boże Dzieciątko .
– gdy pasterze przyszli do Dzieciątka Bożego, to co zrobili? - tak! Upadli na kolana. My też klęknijmy.
– A co zrobili Trzej Królowie? Też upadli na kolana – pokłońmy się teraz tak, jak Trzej Królowie. - Popatrzy jeszcze na naszą szopkę. Są w niej pasterze, Trzej Królowie, ale kogoś tutaj brakuje?
Na kogo Jezus czeka? Czeka na dzieci, aby przyszły do Niego, pokłoniły się. Gdy pójdziemy do szopki, to spotkamy się z Jezusem – odwiedzimy Go. Ustawiamy się na końcu sali i podchodzimy do naszej szopki.
Popatrz, Jezu, które dziecko najpiękniej się Tobie pokłoni. Wszyscy klękamy, śpiewając „Padnijmy na kolana”. Powiedzmy jeszcze: JEZU, my też przyjdziemy do Ciebie do kościoła. Przyjdziemy do szopki, bo Cię kochamy. Jezu, czy słyszysz jak biją serca dla Ciebie? Już wiesz, jak bardzo Cię kochamy – najbardziej za to, że byłeś DZIECKIEM. Można zaśpiewać „Zostań Jezu mym braciszkiem”.
lucina