Badanie pola widzenia.pdf

(118 KB) Pobierz
BADANIE POLA WIDZENIA
 
Badanie nazywane jest również: PERYMETRIA, KAMPIMETRIA
 
TEORETYCZNE I TECHNICZNE PODSTAWY BADANIA
Badanie  polega  na  wykreślaniu  na  schematach  pola  widzenia,  czyli  obszaru  widzianego  nieruchomym
okiem.  Badanie  przeprowadza  sie  dwoma  metodami:  poprzez  rzutowanie  siatkówki  na  wewnętrzną
powierzchnię kulistą (perymetria) oraz na powierzchnię płaską (kampimetria).
Istnieją  różnego  rodzaju  perymetry,  przystosowane  do  badania  w  ciemności  lub  w  jasnym
pomieszczeniu.  Jednak  zasada  ich  działania  zawsze  jest  ta  sama.  Coraz  częściej  wykonuje  się
perymetrię  automatyczną,  tzw.  komputerową.  Pozwala  ona  precyzyjnie  określić  i  zanalizować  próg
czułości  siatkówki  w  różnych  jej  punktach  w  stosunku  do  poziomu  prawidłowego.  Schemat  pola
widzenia  oznaczony  jest  cyframi,  znaczkami  lub  intensywnością  wydruku  całych  powierzchni  w
zakresie  spostrzeganego  pola  widzenia.  Metoda  ta  znacznie  zmniejsza  błędy  subiektywne,  ale  też
wymaga  od  pacjenta  uwagi  i  skupienia.  Kampimetria  uzupełnia  tradycyjną  perymetrię,  jeśli  chce  się
dokładnie określić ubytki w środkowych częściach pola widzenia.
CZEMU SŁUŻY BADANIE?
Badanie  to  wykazuje  na  schemacie  ­  dla  każdego  oka  oddzielnie  ­  ewentualne  ubytki  (miejsce  i  ich
wielkość) w polu widzenia. Najczęściej są to miejsca na siatkówce,w których nie odbierane są  bodźce
świetlne  na  skutek  zmian  chorobowych  samej  siatkówki  lub  przerwania  łączności  dróg
odprowadzających bodźce do ośrodków wzrokowych w mózgowiu.
WSKAZANIA DO WYKONANIA BADANIA
Choroby układu nerwowego, zwłaszcza umiejscowione w mózgu.
Choroby nerwu wzrokowego.
Jaskra.
Odwarstwienie siatkówki.
Inne choroby siatkówki i naczyniówki. 
Badanie jest wykonywane na zlecenie lekarza 
BADANIA POPRZEDZAJĄCE 
Wykonywane jest badanie ostrości wzroku, gdyż przy słabej ostrości
wzroku nie jest możliwe ustalenie pola widzenia.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA DO BADANIA 
Nie  ma  specjalnych  zaleceń.  Badane  mogą  być  tylko  osoby  dobrze
współpracujące  z  lekarzem,  potrafiące  zasygnalizować  zachodzące
podczas  badania  zmiany.  Warunków  tych  nie  mogą  spełnić  małe
dzieci,  osoby  z  ociężałością  umysłową,  starsi  ludzie  ze  złą
orientacją itp.
OPIS BADANIA 
Perymetria 
Badanie  wymaga  bardzo  dużej  uwagi  i  ścisłej  współpracy  ze  strony
pacjenta,  gdyż  na  podstawie  jego  wypowiedzi  wykreśla  się  pole
widzenia.
Badany  siedzi  przed  półkolistą  oświetloną  czaszą  perymetru,  mając
unieruchomioną  głowę  poprzez  oparcie  podbródka  i  czoła  na
specjalnych  podpórkach  (Ryc.7­9).  Zasłonięte  jest  jedno  oko.
Pacjent 
musi
wpatrywać  się  przez
cały  czas  badania  w
punkt  ustawiony  w
centrum  czaszy  na
wprost  badanego  oka.
Jest  to  zasadniczy
warunek  poprawności
wykonania  badania.  W
innym  miejscu  na
czaszy 
perymetru
pojawia  się  znaczek
świetlny  o  określonej
średnicy  i  natężeniu
 
światła.  Znaczek  ten
porusza się najczęściej
wzdłuż  południków,  od
obwodu  do  centrum.
Zadaniem  pacjenta  jest
zgłoszenie 
(patrząc
cały  czas  w  centralny
punkt  !),  czy  znaczek
jest  już  widoczny,  czy
przygasa 
lub
całkowicie 
znika.
Badający  zaznacza  te
dane  na  schemacie,  a
w 
razie 
potrzeby
badanie,
Ryc.7­9 Badanie pola widzenia przy pomocy perymetru
powtarza 
zmieniając  średnicę,
Goldmanna
natężenie  światła  oraz  barwę  poruszającego  się  znaczka.  Łącząc
zaznaczone  punkty  o  tych  samych  parametrach,  otrzymuje  się
izoptery określające zakres pola widzenia. 
Przy prawidłowo wykonanym badaniu pola widzenia w odległości 14­
18 st. skroniowo od punktu, na którym zatrzymuje się wzrok (punktu
fiksacji),  znajduje  się  fizjologiczny  mroczek,  tzw.  ślepa  plama
Mariotte'a  (szerokości  7,5  st.,  wysokości  6  st.),  która  jest
odzwierciedleniem  tarczy  nerwu  wzrokowego.  Jak  wiadomo,  na
tarczy  nerwu  nie  ma  komórek  światłoczułych  odbierających  bodźce
wzrokowe. 
Kampimetria 
Podczas  badania  kampimetrycznego  używa  się  czarnego  ekranu  o
wymiarach  2x2  m  z  centralnym  białym  punktem  fiksacji  i
koncentrycznymi  okręgami  (co  10  st.)  i  południkami  (co  30  st.)
Pacjent siedzi w odległości 2 m od ekranu i obserwuje przesuwający
się  biały  punkt,  podając  dane  jak  w  perymetrii.  Metoda  ta  obecnie
jest coraz rzadziej stosowana. 
Test Amslera 
Test  Amslera  jest  badaniem  jakościowym  czynności  plamki  i  jej
najbliższej  okolicy.  Istnieje  wiele  jego  odmian,  ale  podstawowym
testem  jest  siatka  o  boku  10  cm  z  zaznaczonym  punktem
centralnym.  W  przypadku  zmian  chorobowych  okolicy  plamki
pacjent,  patrząc  z  odległości  30  cm  na  punkt  centralny,  zauważa
zniekształcenie  linii,  ubytki  lub  mroczki  zaburzające  regularność
siatki. 
Wynik  badania  przekazywany  jest  w  formie  opisu  z  dołączonym
schematem.
CZAS 
Badanie trwa do kilkudziesięciu minut
INFORMACJE, KTÓRE NALEŻY ZGŁOSIĆ WYKONUJĄCEMU
BADANIE 
W czasie badania
Należy precyzyjnie odpowiadać na pytania stawiane przez
badającego. 
JAK NALEŻY ZACHOWYWAĆ SIĘ PO BADANIU? 
Nie ma specjalnych zaleceń. 
MOŻLIWE POWIKŁANIA PO BADANIU 
Brak  powikłań.  Badanie  może  być  powtarzane  wielokrotnie.
Wykonywane  jest  u  pacjentów  w  każdym  wieku  (z  wyjątkiem
małych  dzieci  i  osób  z  ociężałością  umysłową),  a  także  u
kobiet ciężarnych.
<<< Powrót
Opracowano na podstawie:
dr n. med. Urszula Kozak­Tuleta
Badanie pola widzenia
"Encyklopedia Badań Medycznych"
Wydawnictwo Medyczne MAKmed, Gdańsk 1996

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin