Karol-Szymanski_Ewangelia_Sadu.pdf
(
1364 KB
)
Pobierz
Spis Treści
Wstęp
.
.
.
.
.
.
.
.
.
4
Sąd i odpowiedzialność
Potop .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
7
7
8
9
9
10
10
11
14
14
Sodoma i Gomora
Czasy Mojżesza.
Czasy sędziów
.
Czasy królów
Dawid
.
Prorocy
Jezus .
.
.
.
Apostołowie .
Świątynia i pojednanie
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
19
19
20
21
22
23
27
28
29
Przybytek Pański
Świątynia Salomona .
Świątynia Zorobabela
Świątynia Heroda
.
Świątynia niebiańska .
Najwyższy kapłan
Służba codzienna
Służba doroczna
.
.
.
Chrystus i rzeczywistość nowotestamentowa
Chrystus jako Ofiara .
Chrystus jako Pośrednik
Chrystus jako Sędzia .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
37
37
38
39
1
Świątynia niebiańska, służba pojednania i sąd w Księdze Objawienia
.
Świątynia niebiańska
Sąd Ostateczny
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
41
41
43
44
44
47
48
52
55
58
60
62
75
75
77
80
Arcykapłańska służba Chrystusa
.
.
Sąd we wstępie do Księgi Objawienia
Sąd w poselstwie do siedmiu Kościołów
W centrum Wszechświata
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Sąd w poselstwie siedmiu pieczęci
Sąd w poselstwie siedmiu trąb
Poselstwo trójanielskie
.
Sąd w poselstwie siedmiu plag
Wesele Baranka
.
.
Ewangelia sądu – Chrystus i Boży Kościół
Prolog – 1,1-8
.
.
.
Wstęp do siedmiu zborów - Obj. 1,9-20
Siedem zborów – Obj.2,1-3,22.
Ewangelia sądu – Chrystus i Boży tron
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
95
95
105
112
Wstęp do siedmiu pieczęci - Obj. 4,1-5,14
Siedem pieczęci – Obj. 6,1-17
Pieczętowanie
–
Obj. 7,1-17 .
.
.
Ewangelia sądu – Chrystus i złota kadzielnica.
.
Wstęp do siedmiu trąb - Obj. 8,2-6 .
Siedem trąb – Obj. 8,7-12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
122
122
123
129
134
139
Trzykrotne biada
–
Obj. 8,13
.
Anioł z otwartym zwojem
–
Obj. 10,1-11,14 .
Siódma trąba
–
Obj. 11,15-19
.
.
2
WYKAZ SKRÓTÓW
Przekłady Pisma Świętego
BG
BH
BJW
BT
BWP
LXX
NIV
Biblia Gdańska
Biblia Hebrajska
Biblia w przekładzie Jakuba Wujka
Biblia Tysiąclecia
Biblia Warszawsko-Praska
Septuaginta
New International Version
Wszystkie teksty – o ile nie podano inaczej – cytowane są z Biblii Warszawskiej.
Dzieła źródłowe
AUSS
DARCOM
Andrews University Seminary Studies,
Nancy J. Vyhmeister, red., Berrien
Springs.
Daniel& Revelation Committee Series,
Frank B. Holbrook, red., Silver Spring
1982-1992, Vol. I-VII.
IDB
Interpreter`s Dictionary of the Bible,
George A. Buttrick, red., New York,
1962. Vol. I-III.
SDABC
Seventh-day Adventist Bible Commentary,
Review and Herald Publishing
Association, Washington, DC, 1999, Vol. I-VII.
SDABD
Seventh-day Adventist Bible Dictionary,
Sigfield H. Horn and other,
Washington, 1981.
S&A
Sanctuary and the Atonement, Biblical, Historical, and Theological Studies,
Hasel G.F., red., Silver Spring 1989.
TDNT
Theological Dictionary of the New Testament,
Geoffrey W. Bromiley, red.,
Grand Rapids, 1962, Vol. I-IX.
3
Wstęp
Od samego początku stworzenia Bóg oparł swoje rządy na porządku (1Kor. 14,33), na
poszanowaniu wolności i wolnej woli stworzonych przez siebie istot (2Kor.3,17), a będąc
Bogiem miłości, obdarował je najwyższym z jej rodzajów, miłością, która „nie wyrządza zła
bliźniemu” (Rzym. 13,10).
Jednak w pewnym momencie władza Stwórcy oraz rodzaj sprawowanych przez Niego rządów
stały się przedmiotem sporu, który doprowadził do gwałtownego rozdźwięku pomiędzy
Bogiem i znaczną częścią aniołów (w ostateczności także i ludzkością). Największy z aniołów
wymówił posłuszeństwo swojemu Stworzycielowi oraz wypowiedział Mu otwartą wojnę.
Rzucił wyzwanie rządom Bożym wskutek czego „wybuchła
walka
w niebie” (Obj. 12,7). Jak
sprawozdaje Juda, aniołowie, którzy przyłączyli się do buntu, nie zachowali „swojej godności
i
opuścili
miejsca dla nich przeznaczone” (Judy 1,6 BWP), aby odtąd szerzyć bunt we
Wszechświecie.
Dwa starotestamentowe dokumenty opisują szczegółowo pierwotny charakter, stanowisko
oraz motywy działania przywódcy buntu w czasach, gdy służył on jeszcze Bogu w niebie (Iz.
14,12-15; Ezech. 28,11-17). Księga Izajasza oznajmia nam jego imię (Lucyfer) i informuje, że w
pewnym momencie zaczął on pielęgnować w sobie uczucie zazdrości i zawiści wobec Stwórcy.
Ostatecznie podjął decyzję: „Zrównam się z Najwyższym” (Iz. 14,14). To samo opisuje także
Księga Ezechiela, mówiąc o buntowniku: „nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od
dnia, gdy zostałeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość (…) napełniłeś
swoje wnętrze gwałtem i zgrzeszyłeś. Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej (…) Twoje serce
było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej
świetności (…)
Zbezcześciłeś moją świątynię
z powodu mnóstwa swoich win” (Ezech.
28,14-18)[1].
W ten sposób Lucyfer stał się Szatanem (przeciwnikiem), który zakwestionował prawo, rządy
oraz charakter Boży. Nigdy przedtem nikt nie wystąpił przeciwko Bogu, lecz teraz najwyższy
rangą anioł, istota ciesząca się największym zaufaniem Stwórcy oraz Jego aniołów,
przeciwstawił się Mu, szerząc wokół wątpliwości oraz nieufność. Taki stan Ezechiel nazywa
„zbezczeszczeniem świątyni” (Ezech. 28,18).
Bóg nie od razu ukarał przywódcę buntu. Chcąc w pełni ukazać grzech, sprawiedliwość i sąd
(Jan 16,8), obrał inną drogę rozwiązania tego problemu. Na ten moment wydalił jedynie
Szatana oraz jego zwolenników z nieba.
Powołując do istnienia człowieka, Bóg uczynił go „na podobieństwo” swoje, aby odzwierciedlił
Jego charakter i aby panował. Jedynym ograniczeniem, danym mu pod groźbą śmierci, był
zakaz spożywania z drzewa poznania dobra i zła, stojącego w pośrodku ogrodu Eden (1Mojż.
2,16-17). Ta decyzja pokazuje, że podobnie jak aniołowie, Adam i Ewa stworzeni zostali
istotami wolnymi, zdolnymi do podejmowania wyborów natury moralnej.
4
Tę właśnie wolność postanowił wykorzystać Szatan, aby zaszczepić w umyśle pierwszej pary
fałszywe wyobrażenie Boga oraz zasiać te same wątpliwości, które i jego popchnęły do buntu
(1Mojż. 3,1-6)[2]. Wiedział, że jeśli uda mu się zainfekować ich umysły, owocem tego będzie
utrata zaufania do Stwórcy, a w konsekwencji wypowiedzenie mu posłuszeństwa. Gdy więc
wola człowieka, jego umysł i uczucia zostały zatrute przez „węża”, poszedł on za głosem
Szatana i zbuntował się przeciwko Bogu. W ten sposób utracił człowiek swoją wolność,
albowiem jak mówi apostoł Paweł: „Komu człowiek ulega, tego niewolnikiem się staje"
(Rzym. 6,16).
Bóg zapowiedział Adamowi: „dnia, którego jeść będziesz z niego (drzewa
poznania),
śmiercią
umrzesz” (1Mojż. 2,17 BG)[3]. Mimo to okazał On miłosierdzie, a wyrok wyegzekwował nie na
ludziach, ale na zwierzęciu (1Mojż. 3,21), jednak dopiero po przeprowadzeniu szczegółowego
dochodzenia w tej sprawie: Adamie, gdzie jesteś? Kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś
z drzewa, z którego zakazałem ci jeść? Dlaczego to uczyniłeś?
Bóg jest tym, który docieka prawdy i ustala, po czyjej stronie leży wina[4]. Występują tutaj
wszystkie elementy formalnego procesu: popełnione przestępstwo, próba ukrycia,
dostrzeżenie winy, przytoczenie dowodów, zaprzeczenie i obrona a w ostateczności wyrok.[5]
Oczywiście ani Lucyfer, ani jego naśladowcy, w tym Adam i Ewa, nie rozumieli jeszcze
wówczas
prawdziwej natury grzechu
(buntu) ani tego, dokąd on ich zaprowadzi. W ich
pragnieniu uniezależnienia się od Boga, ukryta była jednak chęć pozbycia się Go,
zdetronizowania, a ostatecznie Jego unicestwienia. Tak! Prawdziwą naturą grzechu jest wola i
chęć zamordowania Boga. Dlatego Jezus mógł powiedzieć o Szatanie: „On był
mordercą
od
początku”
(Jan 8,44). Krzyż definitywnie udowodnił na oczach całego wszechświata, że jest
to prawda.
[1] Tertulian już w III w. stosuje fragment z Ezech. 28 do Szatana
(Przeciwko Marcjonowi II,
10).
Podobnie wyraża się też Orygenes (Przeciw
Celzusowi VI, 44),
Augustyn
(O królestwie
Bożym Xl. 15),
Atanazy
(Przeciw Arianom I i II) i
Euzebiusz
(Demonstr. evang. IV,9).
[2] Biblia sprawozdaje, że „bunt jest grzechem czarnoksięstwa” (1Sam. 15,23). Człowiek, który
zadaje się z umysłami ulegającymi pokusie ducha buntu, natyka się na moc spirytystyczną,
którą tylko moc Chrystusa może złamać. Jedynie On ma władzę nad elementami ciemności
(…) Stworzenie zainfekowane zostało śmiertelnym wirusem zwanym „bunt” i chociaż słowo
„grzech” nie występuje w tym fragmencie ani razu, to jednak znajdujemy tu pełną jego
definicję (K. Hayden, The Shaking Among God’s Peaple, s. 98.)
[3] „Niektórzy przyjmują, że tekst ten można tłumaczyć następująco: ‘bo gdy tylko zjesz z
niego, na pewno umrzesz’, co zachęca do zrozumienia, że człowiek nie miał umrzeć dokładnie
tego samego dnia, lecz że śmierć od tego dnia zaczęła wykonywać w nim swoje dzieło. Nie
takie jest jednak brzmienie, ani znaczenie tych słów. Nie zaprzeczamy, że Adam począł
5
Plik z chomika:
arti16011
Inne pliki z tego folderu:
krzyz i jego cien.pdf
(12537 KB)
Margaret Davis - Co powinienem uczynic aby odziedziczyc zycie wieczne.pdf
(2953 KB)
Morris-L.-Venden-Wiara-która-działa.pdf
(1228 KB)
Morris-Venden-Aby-poznac-Boga.pdf
(425 KB)
Morris-L.-Venden-Twój-przyjaciel-Duch-Święty.pdf
(729 KB)
Inne foldery tego chomika:
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin