kim-jest-jezus-chrystus-.pdf

(135 KB) Pobierz
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Kim jest Jezus Chrystus?
Kim jest Jezus Chrystus?
Kim jest Jezus Chrystus? Bogiem? Niektórzy uważają Go za Boga równego Ojcu, a
inni za mniejszego Boga. Jezus używał wobec siebie imienia Bożego. Powiedział na
przykład: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam
jest” J 8,58. Nie chodziło Mu tylko o to, że istniał przed Abrahamem, gdyż w takim
przypadku Jezus powiedziałby „Byłem” (gr. Ego En). Jezus użył zwrotu Ego Eimi,
którego poprawnym tłumaczeniem jest „Jestem”, a nie „Byłem”.[1] Co więcej,
Jezus użył tu zwrotu „Jestem” w absolutnym sensie, a mianowicie bez rzeczownika
określającego (jak na przykład w porównaniu „Jestem drzwiami” czy „Jestem
winoroślą”).
W języku hebrajskim owo „Jam jest”, czy „Jestem”, było imieniem Jahwe,
objawionym Mojżeszowi: „Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I
dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was” Wj 3,14. To
„Jestem” w powyższym cytacie jest formą imienia Bożego. Jezus odniósł je do
siebie. Żydzi nie mieli co do tego wątpliwości, dlatego „porwali kamienie, aby
rzucić na Niego” J 8,59. Człowiek, który czynił się Bogiem był bluźniercą, a
bluźnierstwo karano ukamienowaniem. Żydzi powiedzieli, że kamienują Jezusa:
„...za bluźnierstwo iza to, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem” J 1,33.
Apostoł Jan więcej niż na jednym miejscu napisał, że „Żydzi tym usilniej starali się o
to, aby Go zabić, bo... Boga nazywał własnym Ojcem, i siebie czynił równym Bogu”
J 5,18. Sanhedryn skazał Jezusa na śmierć, gdyż na pytanie arcykapłana „Czy Ty
jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego?” Jezus nie zaprzeczył, lecz potwierdził to
znów używając imienia Jahwe Mk 14,6-61. Jezus poczynił także inne roszczenia,
które byłyby szokujące, gdyby był tylko człowiekiem, na przykład:
• „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” J 1,3.
• „Kto mnie widział, widział Ojca” J 14,9.
• „Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący” Ap 1,17.
• „Kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał” J 12,45.
Jezus powiedział wiele rzeczy, których człowiekowi nie godziłoby się powiedzieć. Za
kogo uznalibyśmy człowieka, który czyni roszczenia do boskości? Pomyślmy. Wielu
uważa Jezusa za nauczyciela etyki, lecz nie za Najwyższego Boga. Czy jednak
można uważać za wielkiego nauczyciela etyki kogoś, kto nie będąc Bogiem,
podawał się za Niego? C. S. Lewis tak napisał o powyższym dylemacie:
„Piszę to, żeby zapobiec głupstwu, jakie wypowiadają ci, którzy mówią: ‘Uważam
strona 1 / 13
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Kim jest Jezus Chrystus?
Jezusa za wielkiego nauczyciela w sprawach moralności, ale nie mogę uznać Jego
roszczeń, że jest Bogiem’. Tych dwóch rzeczy nie da się bowiem pogodzić. Czy
człowieka, który głosi rzeczy, jakie wypowiedział Jezus, można uznać za wielkiego
nauczyciela moralności? Byłby szaleńcem, jak ktoś, kto twierdzi, że jest jajkiem
albo diabłem. Musisz wybrać: Jezus był i jest Synem Bożym, albo szaleńcem, o ile
nie czymś gorszym. Możesz okrzyknąć Go głupcem, opluć Go i zabić. Albo też
upaść przed Nim na kolana i zawołać: ‘Pan mój i Bóg mój’. Tylko nie pleć bzdur w
rodzaju, że był jedynie wielkim mędrcem i nauczycielem. Bo nie zostawił nam takiej
opcji. Ani nie zamierzał.”[2]
Człowiek twierdzący, że jest Bogiem, a nie jest Nim, byłby kłamcą lub szaleńcem.
Czy Jezus był kłamcą? Nawet wrogowie Jezusa nie potrafili Mu dowieść grzechu J
8,46. Czy był szaleńcem? Nie ma psychiatry o zdrowych zmysłach, który uznałby
Jezusa za niezrównoważonego. Pozostaje tylko jedna opcja, a mianowicie, że Jezus
był naprawdę Tym, za kogo się uważał, a więc Bogiem.
Pierwsi chrześcijanie wierzyli, tak samo jak Izraelici, że Bóg jest jeden (Pwt 6,4).
Uznanie kogoś innego za Boga było dla nich ciężkim bluźnierstwem, a oddawanie
czci komukolwiek poza Bogiem — bałwochwalstwem Dz 14,14-15. Znamienne jest
więc to, że apostoł Paweł, który jako faryzeusz wywodził się ze ściśle
monoteistycznej ortodoksji, uważał Jezusa za Boga (1Kor 10,1-4; Flp 2,9-11).
Nowotestamentowi autorzy bez ogródek odnoszą do Jezusa starotestamentowe
teksty, w których występował Bóg Jahwe, na przykład:
• „A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów
izraelskich: Jahwe posłał mnie do was!” Wj 3,14 - zob. J 8,58; 18,6.
• „Tak mówi Pan, Król Izraelski i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy
i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga” Iz 44,6 - zob. Ap 1,17.
• „Pan Zastępów — Jego za Świętego miejcie; On jest Tym, którego się lękać macie
i który was winien bojaźnią przejmować” Iz 8,13 - zob. 1P 3,15.
• „Ja jestem Bogiem, i nikt inny! Przysięgam na Siebie samego, z moich ust
wychodzi sprawiedliwość, słowo nieodwołalne. Tak, przede Mną się zegnie wszelkie
kolano, wszelki język na Mnie przysięgać będzie” Iz 45,22-23 - zob. Flp 2,1-11.
• „Głos się odzywa: Przygotujcie na pustyni drogę Pańską, wyprostujcie na stepie
ścieżkę dla Boga naszego!” Iz 4,3 - zob. Mt 3,3.
Pisarze nowotestamentowi wielokrotnie używali imienia Syna Bożego wymiennie ze
słowem „Bóg”, co potwierdza, że uważali je za tożsame:
• Ewangelia Boża Rz 1,1 - Ewangelia Chrystusowa Rz 1,16;
strona 2 / 13
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Kim jest Jezus Chrystus?
• Moc Boża Rz 1,16 - Moc Chrystusowa 2Kor 12,9;
• Pokój Boży Flp 4,7 - Pokój Chrystusowy Kol 3,15;
• Kościół Boży Ga 1,13 - Kościół Chrystusowy Rz 16,16;
• Duch Boży 1Kor 2,11 - Duch Chrystusowy Rz 8,9;
• Aniołowie Boży Łk 12,8-9 - aniołami Chrystusa Mt 13,41;
• Królestwo Boże Rz 14,17 - Królestwo Syna Kol 1,13.
Znany historyk chrześcijaństwa Jaroslav Pelikan wskazał, że najstarsze
chrześcijańskie kazanie, najstarsze świadectwo chrześcijańskiego męczennika,
najstarsza pogańska relacja o Jezusie, najstarsza modlitwa wczesnego Kościoła
1Kor 16,22 ukazują Jezusa jako Boga.[3] W swej książce „Sekrety Biblii”
wykazałem, że z 39 pozabiblijnych starożytnych źródeł (rzymskich, greckich,
żydowskich), które wspominają Jezusa, aż 24 zawiera pogląd, że Chrystus jest
Bogiem![4] Przede wszystkim zaś, Jezus jest nazwany Bogiem w Piśmie Świętym:
• Tomasz powiedział do zmartwychwstałego Jezusa: „Pan mój i Bóg mój” J 2,28. W
nowotestamentowej grece użyty jest tutaj rodzajnik (ho theos), tak iż nie ma
wątpliwości, że mowa o najwyższym Bogu.
• Bóg Ojciec powiedział do Syna: „Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem
sprawiedliwym berło Królestwa twego” Hbr 1,8.
• Izajasz prorokował o Chrystusie: „Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest
nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg
Mocny...” Iz 9,5.
• W Nowym Testamencie czytamy: „Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą
mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami” Mt 1,23.
• Jan stwierdził, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem: My jesteśmy w tym,
który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym
Bogiem i życiem wiecznym” 1J 5,2.
• Apostoł Paweł napisał o Chrystusie: „Ten jest ponad wszystkim, Bóg
błogosławiony na wieki” Rz 9,5, a także: „...oczekując błogosławionej nadziei i
objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który
wydał samego siebie za nas” Tt 2,11-14.
W tym ostatnim bez wątpienia „Wielki Bóg, Zbawiciel nasz” to Jezus. W języku
greckim istniała bowiem reguła, według której ilekroć występują dwa rzeczowniki w
tym samym przypadku połączone słowem „i” (gr. kai), a tylko pierwszy z nich jest
strona 3 / 13
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Kim jest Jezus Chrystus?
poprzedzony rodzajnikiem, wówczas obydwa odnosiły się zawsze do tej samej
osoby.[5] Podobnego zwrotu użył apostoł Piotr, pisząc: „do tych, którzy dzięki
sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa...” 2P 1,1.
Wspomniana struktura gramatyczna dowodzi, że Piotr uważał Jezusa za „Boga
naszego i Zbawiciela”.
MODALIZM
Apostołowie rozumieli, że w Chrystusie jest „cała pełnia boskości” Kol 1,19, dlatego
odnosili do Niego starotestamentowe teksty o Jahwe i używali Jego imienia
zamiennie ze słowem „Bóg”. Czy oznacza to, że Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty
to jedna i ta sama osoba? Taki pogląd nazywa się modalizmem. Według niego Bóg
przybierał jedynie postać Syna lub Ducha Świętego.
Niektórzy odrzucają możliwość istnienia Boga w osobach Ojca i Syna, powołując się
na współczesny monoteizm żydowski. Niestety, judaizm na przestrzeni wieków
odszedł w wielu punktach od stanowiska biblijnego, dlatego nie może być
traktowany jako papierek lakmusowy biblijnej ortodoksji. Starożytni Żydzi byli
monoteistami, a jednak mieli ideę Syna Bożego. Świadczą o tym niektóre
żydowskie apokryfy oraz znaleziony w Qumran Zwój Syna Bożego (4Q246).
Modalizm trudno pogodzić ze świadectwem Pisma Świętego, według którego
Ojciec, Syn i Duch Święty mają z sobą osobowe relacje:
Potrafią posłać jeden drugiego:
• Ojciec posyła Syna J 3,17; 1,36
• Ojciec posyła Ducha Iz 48,16; J 14,26
• Duch posyła Syna Iz 48,16
• Syn posyła Ducha J 15,26; 16,7
Mówią jeden do drugiego:
• Syn modli się do Ojca J 17,1-26
• Duch wstawia się u Ojca za nami Rz 8,26-27
• Ojciec mówi do Syna Hbr 1,7-8.
Mówią o sobie nawzajem:
• Ojciec mówi o Synu Mt 17,5
strona 4 / 13
nadzieja.pl - Alfred J. Palla - Kim jest Jezus Chrystus?
• Jezus świadczy o sobie, a Ojciec o Synu J 8,13-18
Miłują się nawzajem:
• Ojciec miłuje Syna J 3,35; 5,2
• Syn miłuje Ojca J 14,31.
Czy Bóg mówiąc o swej miłości do Syna, tak naprawdę mówił, że miłuje samego
siebie, a posyłając Syna, posyłał samego siebie? Kiedy Jezus przyjmował chrzest w
Jordanie, czy był zarazem tą samą osobą, co Ojciec, który przemówił wtedy z nieba:
„Ten jest Syn mój umiłowany” Mt 3,17. Pismo Święte mówi wyraźnie przynajmniej
o dwóch osobach: „Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego
pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez
którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy” 1Kor 8,6.
Pogląd, że Ojciec i Syn są jedną osobą kłóci się z wieloma biblijnymi tekstami, gdzie
Ojciec i Syn występują jednocześnie jako dwie osoby:
• „A wtedy Pan [Jahwe] spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana
[Jahwe] z nieba” Rdz 19,24.
• „Rzekł Pan [Jahwe] Panu [Elohim] memu...” Ps 11,1.
• „A oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do
Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego” Dn 7,13.
• Bóg Ojciec rzekł „do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, berłem
sprawiedliwym berło Królestwa twego” Hbr 1,8.
• Szczepan przed ukamienowaniem oświadczył: „Widzę niebo otwarte i Syna
Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” Dz 7,56.
• „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na
początku u Boga.” J 1,1-2.
W tym ostatnim przykładzie czytamy, że „Słowo było u Boga”. Skoro „Słowo było u
Boga”, to znaczy że Bóg Ojciec nie jest Słowem (gr. Logos). Logos odnosi się do
Chrystusa, który jest tu nazwany Bogiem: „Bogiem było Słowo” J 1,1. Nawet
świadkowie Jehowy nie zaprzeczają takiemu rozumowaniu, choć utrzymują, że
chodzi o „boga” z małej litery, który zawdzięcza swą boskość Ojcu, dlatego w swym
tłumaczeniu Pisma Świętego (New World Translation) oddali ten zwrot następująco:
„a bogiem było Słowo”, usprawiedliwiając małą literę w słowie „bogiem” brakiem
rodzajnika. Jest to jednak słaby argument, gdyż w Nowym Testamencie słowo
„Bóg” występuje aż 282 razy bez rodzajnika, a jednak w niemal wszystkich
pozostałych przypadkach świadkowie Jehowy oddali je w swoim tłumaczeniu Biblii
strona 5 / 13

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin