Głos - Arnaldur Indriðason.pdf

(2614 KB) Pobierz

Tytuł oryginału:

Röddin

Published by agreement with Forlagið, www.forlagid.is

2011

W.A.B., 2011

Wydanie I

Warszawa 2011

Fragment wiersza Friedricha Hölderlina Potowa życia,

w przekładzie Antoniego Libery, stanowiący motto powieści

Arnaldura Indriðasona, cytujemy za: Friedrich Hölderlin, Co

się ostanie, ustanawiają poeci: 100 najsłynniejszych wierszy,

przełożył Antoni Libera, słowo/obraz/terytoria, Gdańsk 2009.

Przekład: Jacek Godek

Redaktor serii: Filip Modrzejewski

Redakcja: Elżbieta Ptaszyńska-Sadowska Korekta: Monika

Baranowska, Zuzanna Kowalska

Redakcja techniczna: Paulina Potrykus-Woźniak

Projekt okładki i stron tytułowych: Magdalena Krajewska-

Ferenc na podstawie koncepcji Marka Goebla

Fotografia wykorzystana na I stronie okładki: © Monika

Machlejd

Fotografia autora: © Einar Falur Ingólfsson

Skład i łamanie: Tekst – Małgorzata Krzywicka Piaseczno,

Żółkiewskiego 7a

Wydawnictwo W.A.B.

Lecz biada mi!

Bo zimą

Gdzie znajdę kwiaty

I słońce,

I gdzie się skryję w cieniu?

Mury stoją milczące

I lodowate na wietrze

Łopoczą głucho chorągwie.

Fragment wiersza Połowa życia Friedricha Holderlina

(tłum. Antoni Libera)

Wreszcie nadszedł ten moment. Odsłonięto kurtynę.

Widownia stała otworem, a on czuł się cudownie, widząc

wszystkich tych ludzi patrzących na niego.

Trema minęła w mgnieniu oka. Widział niektórych spośród

kolegów szkolnych i nauczycieli, widział także dyrektora szkoły.

Zdało mu się, że z uznaniem skinął głową w jego stronę. Ale

większości zebranych nie kojarzył. Wszyscy ci ludzie przyszli tu

posłuchać, jak śpiewa, posłuchać jego pięknego głosu, który już

wzbudził zainteresowanie nawet poza granicami kraju.

Powoli gwar ucichł i oczy zebranych w milczącym

oczekiwaniu skierowały się na niego.

Pośrodku pierwszego rzędu siedział jego ojciec w grubych

rogowych okularach, z kapeluszem na kolanach. Widział, jak

patrzy przez lornetkę i uśmiecha się, dodając mu otuchy. To

wielka chwila w ich życiu. Od tej pory już nic nie będzie takie

jak wcześniej.

Dyrygent uniósł ręce.

Na sali zaległa cisza.

I zaczął śpiewać swoim jasnym, pięknym głosem, o którym

ojciec powiadał, że jest niebiański.

Głos - Arnaldur Indriðason.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: