poradnik-dla-nauczyciela-czesc-1b-edukacja-zintegrowana1.pdf

(9006 KB) Pobierz

PODRĘCZNIK do szkoły podstawowej

EDUKACJA

ZINTEGROWANA

PORADNIK DLA NAUCZYCIELA

k lasa

klasy drugiej szkoły podstawowej

część

CZĘŚĆ

część

POBIERZ

CZĘŚĆ 1B.

PORADNIKA

JESIEŃ

Małgorzata Boćko

Magdalena Oleksy-Zborowska

EDUKACJA ZINTEGROWANA

PORADNIK DLA NAUCZYCIELA

klasy drugiej szkoły podstawowej

CZĘŚĆ

AUTORKI

Małgorzata Boćko, Magdalena Oleksy-Zborowska

REDAKTOR PROWADZĄCA

Renata Faron-Radzka

REDAKCJA MERYTORYCZNA

Agnieszka Górecka

REDAKCJA JĘZYKOWA

Agnieszka Gzylewska

PROJEKT I OPRACOWANIE GRAFICZNE

Katarzyna Mickiewicz

(z wykorzystaniem motywu z okładki

Naszej szkoły,

zaprojektowanej przez Katarzynę Trzeszczkowską)

OPRACOWANIE GRAFICZNE I SKŁAD

Paweł Jaros

RYSUNKI

Elżbieta Śmietanka-Combik

WYDAWCA

Ośrodek Rozwoju Edukacji

Al. Ujazdowskie 28, 00-478 Warszawa

tel. 22 345 37 00, fax: 22 345 37 70

www.ore.edu.pl

Wydanie I

Warszawa 2015

ISBN 978-83-64915-36-9 (całość)

ISBN 978-83-64915-46-8 (część 1B)

Pierwsza część poradnika (1B) jest rozpowszechniana na zasadach wolnej licencji

Creative Commons – Uznanie Autorstwa 3.0 Polska

EDUKACJA ZINTEGROWANA

POLSKIE SMAKI

EDUKACJA ZINTEGROWANA

PAŹDZIERNIK

– 8. TYDZIEŃ NAUKI

„Zaułek słówek – Kto to jest?

Co to jest?”

CELE OPERACYJNE

Uczeń:

• korzysta z przekazywanych informacji, próbując samo-

dzielnie wnioskować i odpowiadać na pytania na podsta-

wie informacji z podręcznika;

• układa wyrazy w kolejności alfabetycznej;

• rozszerza zasób słownika czynnego i biernego, biorąc

udział w grach i zabawach językowych;

• współpracuje z koleżankami i kolegami;

• zapisuje czytelnie jak najwięcej nazw ludzi, roślin, zwierząt

i rzeczy;

• zachowuje się właściwie zwyciężając i przegrywając;

• stosuje pytania: Kto to jest? i Co to jest?, odpowiednio

odnosząc je do nazw ludzi, zwierząt, roślin i rzeczy.

NAWIGACJA

PODRĘCZNIK:

Nasza szkoła. Podręcznik do szkoły podstawowej. Klasa 2.

Część 1B,

s. 4–5

PORADNIK:

„Rozmowa przez pędzle i farby – O co pyta noc?”, s. 42–43

Zajęcia można połączyć z lekturą wiersza

Lokomotywa

Juliana Tuwima.

AKTYWNOŚCI UCZNIA

• dowiadujemy się, kiedy zadajemy pytania: Kto to jest? i Co

to jest?;

• układamy i zapisujemy podane wyrazy w kolejności alfa-

betycznej;

• współpracujemy z innymi podczas odgadywania i wymy-

ślania zasad gry słownej;

• przestrzegamy zasady fair play i jesteśmy uczciwi wobec

siebie.

POMYSŁY NA REALIZACJĘ Z KOMENTARZEM

SPIS RZECZY

Uczniowie, podzieleni na kilkuosobowe zespoły, mają za za-

danie zapisać jak najwięcej nazw przedmiotów znajdują-

cych się w sali. Wygrywa grupa, która w określonym czasie

zapisze poprawnie największą liczbę wyrazów.

KTO TO JEST? CO TO JEST?

Uczniowie grają w parach. Jedno dziecko zadaje pytanie:

Kto to jest? lub Co to jest? Drugi uczeń stara się jak najszyb-

ciej udzielić odpowiedzi. Na pytanie: Kto to jest? – dziecko

podaje, np. nazwy zawodów, narodowości itp. Gdy uczeń

usłyszy pytanie: Co to jest?, wówczas wymienia nazwy rze-

czy, roślin lub zwierząt.

OPISUJEMY ILUSTRACJĘ

Uczniowie, pracując w parach, analizują ilustrację z pod-

ręcznika. Dzieci starają się znaleźć odpowiedź na pytanie:

Kto/co jedzie w wagonach przedstawionych na ilustracji?

PRZEZ RUCH DO WIEDZY! – Zabawa ruchowa „Jedzie pociąg

wyładowany rzeczami/osobami/roślinami/zwierzętami na

literę…”

Uczniowie ustawiają się po jednej stronie długiego pomiesz-

czenia lub boiska, po drugiej stronie nauczyciel umieszcza

pojemnik z kartonikami, na których są zapisane wybrane

przez niego litery oraz określenia: rzecz, zwierzę, osoba, ro-

ślina. Dzieci kolejno, na sygnał nauczyciela, biegną do po-

jemnika, losują kartonik i wołają np.: „Jedzie pociąg wyłado-

wany rzeczami na literę „g”!”. Pozostali uczniowie mają za

zadanie w wyznaczonym czasie podać dziecku losującemu

kartonik jak najwięcej nazw rzeczy rozpoczynających się na

literę „g”. Uczeń, który losował kartonik, wraca do grupy,

a kolejna osoba biegnie, aby wylosować nowe zadanie.

ALFABETYCZNE UKŁADANKI

Dzieci samodzielnie układają w kolejności alfabetycznej kil-

ka (2–4) wyrazów zaproponowanych przez nauczyciela. Za-

pisują swoje odpowiedzi w zeszytach. Następnie dobierają

się w pary. Każde dziecko z pary wymyśla pięć wyrazów

(rzeczowników), zapisuje je na kartce, którą potem wręcza

koleżance/koledze. Zadaniem uczniów jest ułożenie otrzy-

manych wyrazów w kolejności alfabetycznej. Po zakończe-

niu pracy dzieci w parach wspólnie sprawdzają poprawność

wykonania zadania.

ZNASZ TĘ GRĘ?

W grze mogą brać udział wszyscy uczniowie albo dzieci pra-

cujące w parach lub w kilkuosobowych grupach. Uczniowie

zastanawiają się, jak można zagrać w grę zaproponowaną

podręczniku (polecenie 2, s. 4).

Prezentują swoje pomysły,

zapisują zasady gry. Następnie dobierają się w pary (grupy)

i grają w tę grę. Dzieci mogą też zaproponować inną grę we-

dług własnego pomysłu. Nauczyciel zwraca uwagę na ko-

nieczność przestrzegania przyjętych reguł i zasady fair play.

„Z POCIĄGU WYPADŁ…” – Zabawa rozwijająca twórcze

myślenie

Uczniowie siedzą w kręgu. Nauczyciel lub jeden z uczniów

mówi zdanie: „Z pociągu wypadł/wypadły…” i podaje cztery

nazwy: rzeczy, zwierząt, roślin i osób. Zadaniem pozosta-

łych osób z zespołu klasowego jest wymyślenie krótkiej hi-

storyjki (np. Jakie przygody spotkały przywołane rzeczy/

zwierzęta, rośliny/osoby, gdy pociąg odjechał? Co do siebie

powiedziały/powiedzieli rzeczy/zwierzęta, rośliny/osoby?

Gdzie potoczyły się przedmioty itp.). Zabawa opiera się na

swobodnych skojarzeniach uczniów i swobodnej wymianie

pomysłów.

KAŻDA PARA RĄK SIĘ PRZYDA!

Zadaniem uczniów jest wspólne wykonanie pracy plastycz-

nej „Pociąg na stacji. Zaułek słówek”. Dzieci tworzą swoją

wersję pociągu wiozącego rzeczy, rośliny, zwierzęta i ludzi.

Zabawa rozwija umiejętności negocjowania i dążenia do

kompromisu.

Uwaga:

Przed przystąpieniem dzieci do pracy nauczyciel po-

winien zwrócić ich uwagę na potrzebę ustalenia planu dzia-

łania i wspólnej koncepcji dzieła.

CZYTAM I WIEM

Uczniowie pracują indywidualnie. Czytają wierszyk z pod-

ręcznika

(polecenie 3, s. 5).

Wyszukują nazwy ludzi, zwierząt,

roślin i rzeczy, następnie rysują tabelę, uwzględniając

wszystkie kategorie, i wpisują wyrazy w odpowiednie ko-

lumny tabeli. Nauczyciel zwraca uwagę na poprawny i este-

tyczny zapis wyrazów.

PODSUMOWANIE ZAJĘĆ

Uczniowie wymieniają się informacjami zwrotnymi i spo-

strzeżeniami na temat lekcji.

Propozycje pytań do informacji zwrotnych:

• „Zapamiętałam/zapamiętałem, gdy… powiedziała/powie-

dział…”.

• „Pomogło mi, gdy…”.

•

„Dobrze współpracowało mi się z…”.

• „Najbardziej podobało mi się ćwiczenie/zabawa/zadanie…,

bo…”.

• „To, czego dziś się nauczyłam/nauczyłem, wykorzystam

do…”.

• „Ucieszyłam się/ucieszyłem się, gdy…”.

• „Zamierzam sprawdzić…”.

• „Gdybym miała/miał powtórzyć coś z dzisiejszych zadań/

zabaw, to byłaby/byłby/byłoby to…”.

• „Najważniejszy cel dzisiejszych zajęć dla mnie to…”.

• „Jestem dumna/dumny z…”.

EDUKACJA ZINTEGROWANA

POLSKIE SMAKI

EDUKACJA ZINTEGROWANA

PAŹDZIERNIK

– 8. TYDZIEŃ NAUKI

Jesienna surówka „Samo zdrowie”

CELE OPERACYJNE

Uczeń:

• odbiera bodźce, wykorzystując różne zmysły;

• poznaje techniki szybkiego zapamiętywania;

• podaje przepis na jesienną surówkę;

• znajduje warzywa spełniające kilka kryteriów;

• samodzielnie dostrzega związek między jedzeniem

warzyw a dobrym zdrowiem;

• wymienia sposoby przetwarzania warzyw i owoców;

• rozszerza zasób swojego słownika czynnego i biernego,

wymyślając język mieszkańców „warzywnego miasta”;

• zapisuje czytelnie jak najwięcej nazw warzyw;

• współtworzy klasową książkę kucharską, uzupełnia jej

pierwszą kartkę.

NAWIGACJA

PODRĘCZNIK:

Nasza szkoła. Podręcznik do szkoły podstawowej. Klasa 2.

Część 1B,

s. 6–7

ZASOBY:

SCHOLARIS:

JADALNE CZĘŚCI ROŚLIN

SCHOLARIS:

INTERAKTYWNY OBRAZ „WARZYWA”

LITERATURA:

Nęcka E., Orzechowski J., Słabosz A., Szymura B., (2012),

Tre-

ning twórczości,

Sopot: GWP.

AKTYWNOŚCI UCZNIA

• rozpoznajemy warzywa za pomocą dotyku, zapachu

i smaku;

• poznajemy sposoby na szybkie zapamiętywanie tekstu;

• tworzymy w grupie listę warzyw;

• określamy korzyści z jedzenia warzyw;

• wyobrażamy sobie „warzywne miasto” i wspólnie je

projektujemy, wymyślając język jego mieszkańców oraz

nazwy obiektów;

• zakładamy klasową książkę kucharską.

POMYSŁY NA REALIZACJĘ Z KOMENTARZEM

WYMYŚLANIE PRZEPISU NA DOBRY DZIEŃ

Uczniowie siedzą w kręgu. Zastanawiają się, co wprowadza

ich w dobry nastrój, i kolejno przedstawiają swoje propozy-

cje. Aby sprecyzować ilość potrzebnego „składnika”, który

jest gwarantem dobrego dnia, dzieci muszą odwołać się do

określeń używanych podczas przygotowywania potraw.

Mówią, np.: „Aby ten dzień był udany, przydałaby się odro-

bina uśmiechu”.

TWÓRCZE MYŚLENIE

Dzieci zastanawiają się nad nietypowym zastosowaniem

przedmiotów używanych na co dzień w kuchni, np. tarki.

POWĄCHAJ, DOTKNIJ, SKOSZTUJ, POSŁUCHAJ, OBEJRZYJ

Uczniowie pracują w parach. Jedno dziecko ma zasłonięte oczy,

drugie pomaga mu rozpoznawać zgromadzone w klasie warzy-

wa i owoce, mówiąc, np.: Powąchaj i zgadnij, jaki to owoc/jakie

to warzywo. Dotknij i zgadnij, jaki to owoc/jakie to warzywo.

Skosztuj i powiedz, jaki to owoc/jakie to warzywo.

Po odgadnięciu nazw kilku warzyw i owoców dzieci zamie-

niają się rolami.

PRZEPIS NA JESIENNĄ SURÓWKĘ

(podręcznik, s. 6–7)

Wariant I

Nauczyciel czyta dwukrotnie przepis na jesienną surówkę.

Dzieci robią notatki, zwracając uwagę na właściwą kolejność

czynności. Następnie w grupach porównują swoje zapisy.

Nauczyciel czyta tekst po raz kolejny, uczniowie uzupełnia-

ją notatki.

Wariant II

Nauczyciel czyta przepis na jesienną surówkę. Uczniowie,

wykorzystując klocki Cuisenaire’a (kredki, kolorowe flama-

stry), tworzą mapę skojarzeń, np. Pokrój kapustę – klocek

jasnozielony, pokrój ogórek – klocek ciemnozielony, zetrzyj

marchewkę – klocek pomarańczowy, pokrusz orzechy –

klocek brązowy, pokrój natkę – klocek ciemnozielony, uło-

żony pionowo, dodaj miodu – klocek żółty.

Dzieci kolejno podają przepis na surówkę. Pozostali ucznio-

wie starają się go zapamiętać.

KOLORY WARZYW

Nauczyciel przygotowuje paski papieru w czterech kolo-

rach i dzieli uczniów na cztery grupy. Dzieci losują paski.

Mają za zadanie zapisać na nich nazwy warzyw w danym

kolorze, np.: zielone: ogórek, sałata, kapusta; żółte: papryka,

kukurydza; czerwone: pomidor, rzodkiewka; pomarańczo-

we: marchewka, dynia.

Na koniec prowadzący wiesza paski na tablicy, aby były wi-

doczne podczas wykonywania kolejnego ćwiczenia.

JAKIE TO WARZYWO?

Ćwiczenie polega na poszukiwaniu takich rozwiązań (w tym

wypadku nazw warzyw), które spełniają kilka kryteriów rów-

nocześnie. Pierwsze pytanie zadane przez nauczyciela od-

nosi się tylko do jednego kryterium, np. koloru. Lista odpo-

wiedzi uczniów będzie zawierać wiele propozycji. Kolejne

pytanie ograniczy liczbę odpowiedzi, gdyż nauczyciel wy-

znaczy kolejne kryterium, np. kształt. Następne pytania za-

wężają wybór. Zabawa trwa do momentu, aż dzieci poda-

dzą właściwe nazwy. Ćwiczenie to można przeprowadzić

w kilku rywalizujących ze sobą grupach. Można też zapro-

ponować uczniom, aby sami wymyślili zagadki dla grup i po-

dały kryteria, które powinny spełnić wybrane przez nich

warzywa, np.: Jakie znasz warzywo zielone? Jakie znasz wa-

rzywo zielone i jednocześnie podłużne? Jakie znasz warzy-

wo zielone, podłużne i twarde? Jakie znasz warzywo zielo-

ne, podłużne, twarde i z małymi pestkami w środku?.

DLACZEGO JESIENNA SURÓWKA NAZYWA SIĘ „SAMO

ZDROWIE”?

(podręcznik, polecenie 1, s. 7)

Nauczyciel (lub uczeń) zadaje klasie (grupie) dociekliwe py-

tania, które mają uświadomić dzieciom, że należy jeść wa-

rzywa oraz że są one zdrowe: Co to są warzywa? Co to są

rośliny jadalne? Dlaczego należy je jeść? Dlaczego należy

jeść zdrowe rzeczy?.

W BABCINEJ SPIŻARNI

Nauczyciel zadaje dzieciom pytanie: W jaki sposób babcia

przechowuje owoce i warzywa w swojej spiżarni? Ucznio-

wie pracują w grupach. Zapisują wszystkie znane im sposo-

by przetwarzania warzyw (kompoty, dżemy, soki, kiszonki,

owoce i warzywa suszone). Po upływie określonego czasu

grupy wymieniają się kartkami i liczą pomysły swoich kole-

żanek i kolegów.

W „WARZYWNYM MIEŚCIE”

Dzieci są podzielone na grupy. Wyobrażają sobie, że znala-

zły się w „warzywnym mieście”. Wszystko, co je otacza, jest

zrobione z warzyw. Ulice noszą nazwy warzyw, a mieszkań-

cy rozmawiają wyłącznie w „warzywnym języku”. Potem

uczniowie wykonują następujące polecenia:

• Wykonajcie rysunek miasta.

• Wymyślcie nazwy miejsc i obiektów (np. ul. Marchwiowa,

rondo Kartofelka).

• Wymyślcie język mieszkańców „warzywnego miasta”. Nie

bójcie się tworzyć nowych wyrazów.

PROJEKTUJEMY OKŁADKĘ KSIĄŻKI KUCHARSKIEJ

Uczniowie w grupach oglądają okładki zgromadzonych w kla-

sie książek. Analizują zawarte w nich informacje. Potem

dzieci wspólnie projektują okładkę klasowej książki kuchar-

skiej, zastanawiają się nad ilustracją oraz ciekawym tytułem.

Następnie tworzą pierwszy wpis, np. odtwarzają z pamięci

przepis na jesienną surówkę.

poradnik-dla-nauczyciela-czesc-1b-edukacja-zintegrowana1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: