Jan bek-http://wolna-polska.pl/wiadomosci/bardzo-pobozni-chazarowie-cz-ii-2016-06
Bardzo pobożni Chazarowie cz. I: Czyli kto zajmuje się reklamą i handlem narkotykami.
„…Należy zmylić i zdezorientować umysły ludzi przez fałszywe teorie i zniszczyć nerwy i zdrowie poprzez ciągłe wprowadzanie nowych trucizn. (alkoholu, nikotyny, narkotyków, zdemineralizowanej żywności )…” ( „Protokoły Mędrców Syjonu”)
Jan Bek
Taki akapit można znaleźć w rzekomo „sfałszowanych przez carską Ochranę” zapiskach „pobożnych” (sic, sic, sic) Chazarów. Później, chazarscy badacze nie ustawali w wysiłkach by wykazać, że tekst przypisywany carskiej „Ochranie” jest de facto dziewiętnastowiecznym pamfletem „Francuza – antysemity” .
Dziś, po blisko 150 laty gdy zapoznamy się z rozmaitymi faktami historycznymi, anty-ludzkimi działaniami Chazarów, dokonamy ich analizy i porównamy z „francuskim pamfletem” musimy dojść do wniosku, że w carskiej „Ochranie” musieli pracować sami…geniusze…
Któż bowiem w wieku XIX-tym i na początku wieku XX mógłby „poza tą złowrogą organizacją” pomyśleć o ”narkotykach” czy…”zdemineralizowanej żywności, alkoholu i nikotynie” oraz, poprzez perfidne, „ciągłe wprowadzanie nowych trucizn …. zmylić i zdezorientować umysły ludzi przez fałszywe teorie i zniszczyć nerwy i zdrowie …” w skali globalnej? Ale, ale….
„Carska Ochrana” obejmowała zasadniczo swą działalnością zaledwie europejską część Rosji sprzed I w.św. Gdzie jej do roli super-tajnej organizacji zdolnej do prowadzenia działalności w skali globalnej – na całym świecie ? Który jej agent zamyślał o rozpoczęciu degenerowania przyszłych pokoleń „zdemineralizowaną żywnością” ?
Takiej w ogóle wtedy nie było na rynku, a „morfinistów ”- jak wtedy nazywano narkomanów- można było bez trudu zliczyć na drewnianym liczydle w najbardziej zagubionej, lichej europejskiej wiosce….
Po przeczytaniu całości (a podaję wyłącznie łatwo sprawdzalne fakty) nabierzemy pewności, że dzisiejsze działania Chazarii, to realizacja planu sprzed tysięcy lat zniewolenia ;ludzkości. Już wtedy, przed tysiącami lat, wbijano w chazarskie głowy wyjątkowość „ludu Izraela”.
Zresztą po co gadać po próżnicy : sięgnijmy do „Starego Testamentu”, do „Księgi Powtórzonego prawa(7,2)” i do znamiennego cytatu :„Wytracisz więc wszystkie narody, które twój Bóg, Jahwe, wyda tobie. Nie będziesz znał litości nad nimi.
Od razu wszystkie puzzle układają się w logiczną całość. A przecież to tylko jeden cytat ( jest ich multum w zafałszowanym „Starym Testamencie”). Ale jakże wymowny.
Obala on jednoznacznie wypociny Chazarów, tradycyjnie starających się obarczyć gojów za własne, antyludzkie plany. Czy Rosja istniała przed 5 tysiącami lat? Czy istniała „Ochrana”? Co chcą Chazarzy ukryć przed „opinią publiczną”?
CIEKAWA LEKTURA. Mam tu na myśli książkę izraelskich dziennikarzy, Dan,a Raviv,a, Yossi Melman,a – „..A każdy szpieg to książę, pełna historia wywiadu izraelskiego”, („ Książka i Wiedza”, Warszawa 1993). Jak wskazuje tytuł książka opowiada o metodach działania Mossadu – „Instytutu Wywiadu i Zadań Specjalnych”.
Choć z pewnością nie było zamiarem dobrych Izraelczyków pisanie krytyki własnego wywiadu, wyszło akurat odwrotnie : lektura zmusza do refleksji, zadumy, nasuwa niedobre skojarzenia z metodami działania wywiadu nazistowskiego – adm.Canarisa czy nawet Kalterbrunnera ….
Oczywiście, że cechą każdego wywiadu jest tajność jego działania ale, czytając tę książkę natychmiast zauważamy, wyjątkową perfidię działania Mossadu – jego morderczą bezwzględność brutalność i …brak jakichkolwiek zasad w świcie szpiegów, którego nie można przecież uważać za bogobojnych mnichów benedyktyńskich ….
Zauważamy coś jeszcze – coś, co wielu ludzi, dzielących świat „Dobra” i „Zła” , nie mogąc często znaleźć w metodach działania wywiadu moralnego uzasadnienia, spycha głęboko w podświadomość. Tym czymś, budzącym dyskomfort moralny, jest niezwykłe podobieństwo metod działania wywiadów, należących do „Świata Dobra”, Mossadu i CIA i ich zdziczenie. Podobieństwo jest tak uderzające, że twierdzenie co bardziej spostrzegawczych ludzi , że „CIA nauczyła się tych metod od Mossadu” jest tylko potwierdzeniem pewnego, dobrze zakotwionego w rzeczywistości, faktu.
Oczywiście dzisiaj -w dobie upadku zasad moralnych – „punkt widzenia jest zależny od miejsca siedzenia” : inaczej będzie oceniał działalność spolegliwy pracownik medialny ze „Świata Zła”, a inaczej ze „Świata Dobra”.
Wielki Papież, Jan Paweł II, wołał do zgromadzonych na Placu św. Marka ludzi, żeby „nie bali się Prawdy”.
Pójdźmy więc za Jego wezwaniem i zajrzyjmy za kulisy, obowiązującej dziś powszechnie demoliberalnej „prawdy”.
Dan Raviv, niby tak „krytyczny”, jest jednak… dumny z pracy swego wywiadu, który „bezlitośnie karze wrogów Izraela w każdym zakątku kuli ziemskiej” : przed Mossadem nie ma obrony…bowiem „jest to najlepszy wywiad na świecie”.
Nie będziemy oczywiście omawiać całej książki, opisującej wyczyny agentów izraelskich, działających bezkarnie na całym świecie ale, wyławiając z niej pewne interesujące wątki i wzbogacając je innymi doniesieniami i raportami samych agencji wywiadowczych, odkryjemy zadziwiające koneksje, łączące panamskiego prezydenta, gen. Noriegę, jego pomocnika, Izraelczyka, Harariego, z prez.Bushem, CIA z Mossadem, Kanał Panamski z działalnością sławetnej „Contras” w Nikaragui, a wszystkich tych ludzi i organizacje z …narkotykowi kartelami Medellin , Cali z Kolumbi i handlem bronią.
Odkryjemy też rolę „pobożnych rabinów i Żydów” w spływającym krwią narkotykowym businessie
W tych wszystkich wydarzeniach brał udział od czasu przejścia na emeryturę tajemniczy Izraelczyk, Harari : agent Mossadu i CIA. Piastował on w tamtych czasach dwie funkcje : „zaszczytną funkcję doradcy” panamskiego prezydenta, gen. Noriegi i tę drugą- dealera narkotyków. Może mniej zaszczytną ale bardzo poważaną przez „pobożnych rabinów”.
*****************
„EMERYCI Z IDFu”. Normalną koleją rzeczy w IDFie („Israel Defense Forces”- „Siły Zbrojne Izraela”) jest to, że wojskowi , powiązani niejednokrotnie w toku służby z Mossadem, po „osiągnięciu wieku emerytalnego” i otrzymaniu sowitej emerytury rządowej natychmiast przechodzą do „sektora prywatnego” .
Największym „sektorem prywatnym” w Izraelu są najrozmaitsze spółki, trudniące się eksportem izraelskiej broni dokąd się tylko da i spółki, eksportujące izraelski „know- how” w dziedzinie „zwalczania lewicowego terroryzmu” : korzystają one zawsze z silnego, rządowego wsparcia.
Aby taki eksport kwitł (Izrael to dziś drugi po USA „poważny eksporter broni do krajów Trzeciego Świata) trzeba nań otrzymać także zielone światło z „Wielkiego Izraela” czyli z USA.
O takich wojskowych mówi się powszechnie jako o „byłych”. Jest to duża, prężna , wzajemnie popierająca się i wpływowa grupa. Tak wpływowa, że sprzedaje ona nawet broń…”zaprzysięgłym wrogom Izraela” , np. Iranowi – vide afera „Irangate”, „ Hamasowi”, „Hesbollahowi i innym-także Talibom. Dlaczego, nie?
” KTO SZKOLIŁ „SZWADRONY ŚMIERCI „? Znając choćby tylko pobieżnie zasady funkcjonowania tzw. „wolnego rynku” i głównych aktorów na nim działających, można bez trudu stwierdzić, że postawione pytanie jest w zasadzie pytaniem retorycznym. Ale, pomimo że wiemy, że głowni aktorzy są Chazarami (czyli Żydami) musimy, korzystając z dostępnych źródeł, nieco bardziej je oświetlić. Inaczej łatwo moglibyśmy się narazić na groźny, deprecjonujący dziś człowieka epitet „antysemity”.
Swego czasu (a był to koniec lat 80-tych) socjaldemokratyczne , szwedzkie popołudniówki, „Aftonbladet” opublikowała skrzętnie przemilczaną przez „poważne, konserwatywne” dzienniki ciekawą acz szokującą wiadomość, że grupa „byłych” z IDFu ( tj. emerytowanych oficerów armii izraelskiej) szkoli… paramilitarne „szwadrony śmierci” w Kolumbii. Wymieniono nawet nazwisko majora IDF – Yair,a Klein,a.
Przy tej okazji ujawniono także inną ciekawostkę : chociaż na trenera morderców ( ludzi zabijano na miejscu nie tylko za odmowę wzięcia udziału w produkcji kokainy ale też wtedy, gdy nie chcieli odsprzedać ziemi pod uprawę koki ) zaprosiła go… armia kolumbijska, to jednak majorowi – „trenerowi”… płacił kokainowy kartel Pablo Escobara w Medellin, w Kolumbii.
Ten pierwszy „były”, Yair Klein, „wybitny specjalista” w niełatwej branży „zwalczania komunizmu” był pierwszym, krwiożerczym sępem : po nim zleciały się do padliny inne.
Kolumbijski rząd Alvaro Uribe ( o świetnym, predestynującym go do rządzenia, wykształceniu – skończył bowiem amerykański Harvard ) z przybocznym, ministrem obrony, Juan Manuelem Santosem, widząc „doskonałe rezultaty”, zaprosił dodatkowo jeszcze 6 izraelskich najemników – jak podał tygodnik kolumbijski „La Semana” (czyli „Tydzień”) – także i tym razem byli to „emeryci z Mossadu” – oficerowie ”Israeli Defence Forces”. Doświadczeni „byli” szybko zorganizowali „szkoleniowe centrum” w Tolemaida i tak je ściśle zakamuflowali, że do dziś nie udało się go nikomu zlokalizować miejsca, którym się znajdowało.
Alvaro Uribe, fasadowy „katolik”, protegowany licencjonowanej , kolumbijskiej ” partii konserwatywnej” i wychowanek amerykańskiej „kuźni kadr” w Harvardzie , dostał się na prezydencki stolec przy silnym poparciu USA : obiecał, że będzie prowadził „twardą linię” wobec komunistów z „FARC”. Przy okazji wprowadzania w życie „twardej linii” zabijano także w Kolumbii Bogu ducha winną cywilną ale biedną ludność katolicką – tylko w 1993 roku zamordowano ponad 30.000 ludzi.
Ponieważ areał pod kokę kontrolowany przez „FARC” „znacząco się zmniejszył” ( jakiś ochłap trzeba było rzucić opinii publicznej), natychmiast radośnie zadęto w medialne trąby ONZu : Uribe „zanotował znaczący, pozytywny sukces” i nawet „Wielki Biały Ojciec” pogratulował mu z Waszyngtonu.
Ale szybko okazało się, że północne i północno-wschodnie „tereny wyzwolone” od „FARC”u, poddane kontroli paramilitarnych organizacji pod wodzą izraelskich agentów, jak np. prowincja Uruba, znacząco… zwiększyły produkcję koki.
Było to oczywiście całkiem normalne, gdyż cała administracja tych prowincji przeszła z niewydajnych rąk komunistycznych „FARC”u w „konserwatywne, wolnorynkowe” – kierowane przez izraelski Mossad.
Później, kiedy wyszło na jaw, że wychowanek Harvardu, Alvaro Uribe, de facto był jednym z czołowych figur kartelu kokainowego z Medellinu i „pracował” pod samym „ królem kokainy ”, Pablo Escobarem, „ konserwatyści” kolumbijscy nazwali to …”korupcją na niższych szczeblach”.
W niczym jednak nie zmieniło to faktu, że wg. amerykańskiego raportu Uribe był… „jednym z najważniejszych handlarzy kokainą” (vide:)
http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB131/index.htm
Po „wyzwoleniu” znacznych obszarów zaszła na nim także inna, interesująca zmiana: kokainowe kartele z Medellinu… zwiększyły znacznie produkcję koki, a rząd… zwiększył zakupy broni – była to broń produkcji izraelskiej – „jednego z najbardziej liczących się eksporterów broni po USA w Trzecim Świecie”.
Emeryci z Mossadu, których wciąż przybywało, zgrupowani w wojskowym ośrodku szkoleniowym Tolemaida, dowodzeni już przez …emerytowanego, izraelskiego generała spełniali jeszcze inną, ważną rolę : opierając się na „najlepszej na świecie technice organizowania przesłuchań” tak przeorganizowali kontrwywiad Kolumbii aby ten mógł jeszcze lepiej szpiegować (podkreślam, że wtedy rządził „konserwatywny”, prawie „jastrząb”- Uribe) kolombijskich obywateli i torturami wyduszać z nich zeznania. Tę poszukiwaną na demo- liberalnym rynku umiejętność „byli” zdobyli w ciągu lat praktyki z Arabami w Palestynie. Nie robili tego w Kolumbii za darmo: niewdzięczną pracę, oceniono na niebagatelne 10…mln. dolarów.
Znacznie później nowy minister obrony, Santos, ujawni, że „zaszło przeorganizowanie wywiadu” i, że „używało się także Izraelczyków do kapturowych mordów na terenie Kolumbii lub…atakowania celów poza jej granicami”.
Dziś Kolumbia jest „krajem- przyjacielem Izraela” z tym wszystkim, co to naprawdę oznacza.
A oznacza jedno : pomimo pozornej „wojny z narkotykami ” wydanej przez USA kokainowym baronom, Kolumbia zwiększyła jeszcze bardziej produkcję koki i o tyleż samo wzrosła jej konsumpcja w Europie i w „największej demokracji świata” – USA.
DEALER KOKAINY, GEN. NORIEGA. Zanim Izraelczycy stanęli mocną stopą w Kolumbii i zanim zwiększyła ona produkcję narkotyku, jej przerzutem do Panamy zajmował się amerykański agent w Panamie – Manuel Noriega, pozostający od końca lat 50-tych na płatniczej liście CIA. Czym się zajmowała CIA w Panamie ?
Głupie pytanie: oprócz „walki z komunistami” (do których natychmiast zaliczono także …Kościół Katolicki w Panamie i wAmeryce Łacińskiej ( co daje całkiem wyraźne wskazówki kto tę „walkę” promował i kto nią kierował ) CIA zajmowała się tym samym, co zawsze : od czasu do czasu jakimś małym mordem politycznym, psychicznym znęcaniem się nad wrogami „wolnego rynku”, szpiegowaniem „politycznie niepoprawnych” Amerykanów, Panamczyków, sowieckich i chińskich towarzyszy, organizacją przemytu narkotyków, jej sprzedażą w USA i… zakupem za uzyskaną forsę broni dla sławetnej „Contras”.
Bowiem „Contras” była oczkiem w głowie pokojowego masona, amerykańskiego prez.Cartera i wszystkich „prawidłowo myślących”, zdemo -liberalizowanych Amerykanów.
Dopóki Noriega, wspomagany przez kumpli z CIA świetnie wiedzących o jego narko – biznesie był ślepym narzędziem USA i naśladował obyczaje murzyńskich dyktatorów z Afryki (sam się…awansował na generała; notabene w Polsce to samo zrobił…J.Piłsudski), dopóty wytrwale wspinał się po szczeblach panamskiej drabiny politycznej. Wtedy , zapewniając mu bezpieczeństwo i poparcie, USA milczały – Noriega został nawet prezydentem Panamy.
Ale kiedy Noriega, ufając swej szczęśliwej gwieździe, wierząc, że naprawdę jest prawdziwym prezydentem, a nie amerykańską kukiełką , zaczął coś bąkać o nacjonalizacji Kanału Panamskiego (akurat kończył sie okres jego dzierżawy), amerykański prezydent Bush zauważył mimochodem w dyskusji o „demokracjach środko-amerykańskich”, że „wybory w Panamie były najprawdopodobniej sfałszowane”.
To było poważne oskarżenie bowiem w „nowoczesnych, prawdziwych demokracjach wybory nigdy nie są i nie mogą być fałszowane.”
Tym samym los gen. Noriegi został przesądzony i Panamę zaatakowano.
Dzielne „foki”, marines (SEALS-„najlepsi żołnierze świata”), dokonały desantu i , chroniąc własność rządową USA w samej Panamie, zabiły po drodze „zaledwie” 300 cywilów i „operetkowych aczkolwiek fanatycznych żołnierzy panamskich”.
Poważniejsza rola przypadła lotnictwu USA : bombardowało ono – eufemistycznie określone w prasie amerykańskiej jako „szczególnie ważne”– „ośrodki obrony”. Rezultatem tych rajdów na „szczególnie ważne cele” była śmierć kolejnych setek cywilnych ludzi, pozbawienie dachu nad głową blisko 10.000 najbiedniejszych mieszkańców favelas w Panama City i ogólna panika wśród reszty obywateli.
Ale ta „mała” hekatomba ludzka entuzjastycznie nazwana przez amerykańską i światową prasę „ szybkim zwycięstwem” była bardzo przydatna, pomagając marines w osłabianiu fizycznego oporu ludności. Później tę samą metodę walki o „przestrzeganie reguł demokracji” , USA z lubością zastosują także w innych rejonach świata: powtórkę tych akcji zobaczyliśmy na Grenadzie, w Jugosławii, Kuwejcie, Iraku, Afganistanie, Libii, a dziś w Syrii.
Noriega, zagrożony aresztowaniem jako obrzydliwy „drug- dealer” , schronił się do ambasady watykańskiej, ale masoński prez. Bush radośnie nakazał bezlitosne nękanie sług znienawidzonego Kościoła Katolickiego, niosącą podprogowe przesłanie o „służbie Szatanowi”, wzmocnioną do maksimum i nadawaną przez specjalne głośniki muzyką rokową. Po kilku dniach Noriega się załamał, wyszedł poza teren ambasady , został skuty kajdankami i przewieziony do USA.
Szybko postawiono go przed sądem, który troskliwie zadbał żeby jakakolwiek wzmianka o oficjalnym zaangażowaniu się USA i Izraela w „narko-business” nie wyszła na światło dzienne. Noriega otrzymał 40 lat więzienia, ale za „dobre zachowanie” …zmniejszono mu karę… do 17 lat i w końcu… zwolniono.
Ale nagle zgłosiła na niego… „zapotrzebowanie” Francja, która oskarżyła go in absentia o jakieś podatkowe przekręty i „pranie brudnych pieniędzy” ( 3 mln dolców), pochodzących z handlu narkotykami. Na wszelki wypadek skazano go na 10 lat i po zgodzie USA, osadzono w znajdującym się w paryskim 14 arrondissement, więzieniu „Le Sante”.
Dopiero później wścibscy dziennikarze zaczęli kojarzyć dziwne fakty, nie pasujące do świetlanego wizerunku USA i CIA, toczącej „nieustępliwą walkę z narkotykami”.
Bo też było nad czym się zadumać.
Zwykły przestępca, parający się narkotykami, za samą sprzedaż „lekkiego narkotyku” jak np. marihuany czy haszyszu często dostawał za drugim razem 20 -30 lat więzienia, a przy 50 gr. narkotyku nawet dożywocie.
A tu , gdzie w grę wchodziły setki kilogramów kokainy i setki milionów dolarów z prania ”drugs-money”, Noriega dostaje 40 lat, które później „za dobre sprawowanie się” zamieniono mu na lat 17 i zostaje uwolniony…
Zresztą już wcześniej Noriega stawał przed sądami USA (w Miami na Florydzie) i jakoś zawsze się lekko wywijał „karzącej, surowej ręce demokratycznej sprawiedliwości”. Było więc w procesie Noriegi:coś tajemniczego i sprzecznego z obowiązującymi w USA anty-narkotykowymi ustawami : niby był on „potężnym drug-dealerem” , a jednocześnie nim… nie był bowiem , popełniając ogromne przestępstwo przeciw prawu, został…uwolniony i nawet zesłany na emigrację do Francji….
Dalej zob...
xarxar