calosc.docx

(5714 KB) Pobierz

1.       Podział i klasyfikacje elektrowni

W zależności od rodzaju silnik cieplnego:

·         Elektrownie parowe klasyczne (konwencjonalne) – czynnikiem roboczym jest wytworzona w kotle para wodna, wykonująca pracę w turbinie parowej.

·         Elektrownie parowe jądrowe energia cieplna jest dostarczana czynnikowi roboczemu poprzez proces rozszczepiania paliw jądrowych w reaktorze.

·         Elektrownie gazowe czynnikiem roboczym jest gaz będący produktem spalania paliwa i wykonujący pracę w turbinie gazowej.

·         Elektrownie spalinowe z silnikami spalinowymi tłokowymi (najczęściej Diesla).

W zależności od rodzaju oddawanej energii:

·         Elektrownie kondensacyjne wytwarzające tylko energię elektryczną w turobozespołach kondensacyjnych (bez wykorzystanie ciepła pary wylotowej).

·         Elektrociepłownie wytwarzające energię elektryczną i ciepło oddawane na zewnątrz w postaci pary lub gorącej wody w ilości co najmniej 10% produkowanej energii.

Niezależnie od rodzaju i typu:

·         Elektrownie zawodowe przynależne administracyjnie do przedsiębiorstw podległych organizacjom gospodarczym w branży energetycznej (zawodowo produkujące energię elektryczną i ciepło).

·         Elektrownie przemysłowe administracyjnie związane z zakładami przemysłowymi (hutami, kopalniami) należącymi do innych organizacji gospodarczych niż energetyka.

W zależności od czasu pracy:

·         Elektrownie podstawowe – dostarczające do systemu przeważającą część energii elektrycznej, pracujące z małymi zmianami obciążenia przez większość dni w roku (czas wykorzystania mocy zainstalowanej >5000 h/rok)  – parowe o małym jednostkowym koszcie paliwa, jądrowe, elektrociepłownie.

·         Elektrownie podszczytowe – zmniejszające z reguły dość znacznie swe obciążenie w dolinach obciążeń systemu (czas wykorzystania mocy zainstalowanej 2000 – 5000 h/rok) – starsze elektrownie parowe o dobrej dyspozycyjności, elektrownie wodne ze zbiornikiem o niedużym czasie napełniania

·         Elektrownie szczytowe – uruchamiane tylko w okresach szczytowego obciążenia każdej doby (czas wykorzystania mocy zainstalowanej <2000 h/rok) – elektrownie wodne pompowe i zbiornikowe, elektrownie gazowe, specjalne elektrownie parowe o szybkim rozruchu, stare elektrownie parowe o dużym koszcie paliwa
 

2.       Podział mocy elektrycznej i cieplnej
 

·         Moc zainstalowanasuma mocy znamionowych turbozespołów wchodzących w skład elektrowni

Nin=Nzn , MW

·         Moc osiągalna moc jaką elektrownia może osiągnąć w sposób trwały przy dobrym stanie urządzeń i normalnych warunkach eksploatacji (w czasie nie krótszym niż 15 h). Jest to moc zainstalowana pomniejszona o trwałe ubytki mocy spowodowane wadami układu technologicznego, zmianami konstrukcyjnymi itp.

No=Nin-Nu , MW

·         Moc dyspozycyjna maksymalna moc, która może być oddana w ustalonym czasie (terminie) w rzeczywistych warunkach pracy. Jest to moc osiągalna pomniejszona o zmienne, okresowe ubytki mocy spowodowane remontami, awariami oraz przejściowym pogorszeniem warunków zewnętrznych np. gorsze paliwo, zmiany temp. wody chłodzącej i powietrza.

Nd=No-Nz= Nin-Nu-Nz , MW

Analogicznie przedstawia się podział mocy cieplnej.

3.       Układ przemian energetycznych w elektrowni.

Proces przetwarzania energii elektrycznej w elektrowni parowej konwencjonalnej (trójstopniowy):
 

1. Spalanie – energia chemiczna paliwa zamieniana jest na energię cieplną przekazywaną czynnikowi roboczemu

2. Praca wykonana przez czynnik w silniku cieplnym – energia cieplna czynnika zamieniana jest na energię mechaniczną

3. Energia mechaniczna zamienia jest na energię elektryczną w napędzanej przez turbinę prądnicy

 



Proces technologiczny elektrowni realizuje się w czterech najważniejszych układach:

1. układ paliwo – powietrze – spaliny

2. układ parowo – wodny (cieplny) odpowiadający obiegowi głównemu czynnika roboczego

3. układ chłodzenia skraplaczy

4. układ wyprowadzenia mocy (układ elektryczny)
 

4. Obieg siłowni parowej teoretyczny i rzeczywisty, obiegi porównawcze T-S, i-s

Obieg termodynamiczny jest to przemiana, w której stan końcowy czynnika jest identyczny z początkowym.

Obieg porównawczy jest obiegiem wyidealizowanym, przebiegającym bez tarcia. Obieg porównawczy siłowni parowej nazwano obiegiem Clausiusa-Rankine’a.



4-1 izobarycznego podgrzewania i parowania

1-2 rozprężania izentropowego pary nasyconej mokrej

2-3 z izobarycznego skraplania pary mokrej

3-4 oraz sprężania cieczy



 

 

 

1. Czynnik obiegowy pobiera w kotle parowym ciepło przekazywane przez gorące spaliny uzyskane po spaleniu paliwa.



2. Do kotła dopływa woda tłoczona przez pompę zasilającą. Wodę podgrzewa się w kotle, a następnie odparowuje.

3. Para z kotła płynie do silnika – najczęściej jest to turbina – gdzie rozpręża się adiabatycznie.

4. Następnie para przepływa do skraplacza, gdzie oddaje ciepło skraplając się izobaryczno-izotermicznie. Ciepło w skraplaczu przejmuje woda chłodząca, którą przetłacza przez skraplacza pompa wody chłodzącej. Woda chłodząca oddaje ciepło do otoczenia.

5. W związku z trudnością uzyskania izotermicznego rozprężania pary wodnej w temperaturze wyższej od krytycznej, zrezygnowano w siłowniach parowych ze ścisłego naśladowania obiegu Carnota.

6. Tylko część ciepła dostarcza się podczas przemiany izotermicznej, przy niezbyt wysokiej temperaturze. Parę nasyconą o stopniu suchości zbliżonym do x=1 kieruje się do przegrzewacza, w którym temperatura pary podwyższa się do maksymalnej wartości, na jaką pozwalają materiały konstrukcyjne.

Sprawność energetyczną obiegu Clausiusa-Rankine’a można wyznaczyć z zależności

ηtCR=lCRqd=i1-i2i1-i4

 

Obieg z turbiną przeciwprężną:

https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xft1/v/t34.0-12/11419873_640026059467155_260314545_n.jpg?oh=8c68f1dba4f7dee4e87622eed7dbd8ef&oe=5580C055

Obieg z turbiną kondensacyjno-upustową


https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xft1/v/t34.0-12/11420080_640026052800489_1583464672_n.jpg?oh=845c4e4af8a77b4f2c14ef57b9e63efc&oe=55820175

https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xft1/v/t34.0-12/11421415_640026042800490_947120734_n.jpg?oh=5b79432a8b581dfaf605fc3bfb208bc1&oe=55812FF3

5. Sprawności elektrowni.

Sprawność termiczna – jest jednym z podstawowych wskaźników charakteryzujących gospodarność cieplną elektrowni (wyznaczana z bilansu wyprodukowanej energii i zużycia paliwa).

 

Sprawność brutto i netto – podział ten wynika z faktu iż w elektrowni oprócz paliwa zużywa się energię elektryczną na potrzeby własne (do napędu urządzeń pomocniczych).





Gdzie: E – Ep przedstawia ilość energii elektrycznej oddanej do sieci

elektrycznej w określonym czasie, a E p zużytej na potrzeby własne

elektrowni w tym samym czasie.

 

 

Względne zużycie energii elektrycznej na potrzeby



własne elektrowni:

 

Zależy od rodzaju paliwa, ciśnienia początkowego pary i innych parametrów. Dla większości elektrowni kondensacyjnych ε = 5 – 9 % wyprodukowanej energii elektrycznej.

 

 

Na sprawność siłowni rzeczywistej wywierają wpływ sprawności poszczególnych jej elementów:



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6. Potrzeby własne elektrowni:

 

·         Urządzenia oraz instalacje potrzeb własnych  elektrowni:

                -Gospodarka paliwowa elektrowni

                - Systemy usuwania żużla i popiołu

 

·         Układ nawęglania elektrowni obejmuje zestaw urządzeń, instalacji pomocniczych i obiektów inżynierskich służących do:

 

-Odbiory węgla ze środków transportu zewnętrznego

-Mechanizacji składowisk węgla

-Wstępnego przygotowania węgla (sortowanie, kruszenie, mieszanie, uśrednianie)

-Transportu do zasobników przy kotłowych

 

·         Urządzenia rozładowcze w elektrowniach cieplnych na paliwo kopalne:

 

              -Wyładowarki – wygarniają węgiel z wagonu za pomocą specjalnych łopat podwieszonych na konstrukcji stałego                             lub jezdnego mostu.

              -Wytwornice wagonowe (do rozładunku węglarek)

                -Zasobniki szczelinowe lub rowowe – spełniają funkcję urządzeń rozładowczych w elektrowniach w  których                             węgiel (brunatny) jest dostarczany w wagonach samo wyładowczych lub               przenośnikami taśmowymi.

              -Estakady rozładowcze z ładowarkami lub ładowarko-zwałowarkami (dla wagonów samowyładowczych)

              -Suwnice mostowe z chwytakami – stosowane w małych elektrowniach.

 

·         Urządzenia stosowane do obsługi składów:

 

- Zwałowarki szynowe obrotowe – wydajność 800-2000 Mg/h, zasięg czerpania do 40 m i wysokość czerpania do 19 m

-Ładowarki kołowe (szynowe i gąsienicowe) – wydajność 300- 1000 Mg/h, zasięg czerpania do 22 m i wysokość czerpania do 12 m

-Przenośniki taśmowe samojezdne i stałe

-Spychacze – współpracują z ładowarkami i zwałowarkami, służą do podawania węgla

-Maszyny dwuczynnościowe ładowarko-zwałowarki – wydajność przy zwałowaniu 6400 Mg/h, przy ładowaniu 3200 Mg/h

 

·         Dodatkowo

              Napęd pomp:

                            Zasilających

                            Kondensatu

                            Wody chłodzącej

                            Innych ( olejowych, wody chłodzącej olej )

 

              Urządzenia do usuwania żużlu i popiołu

              Wentylatory powietrza i spalin

              Instalacje odsiarczania i odazotowania spalin

 

7. Sposoby podwyższania sprawności elektrowni.

 

·         Podnoszenie temperatury i ciśnienia pary świeżej, dopływającej do turbiny

·         Międzystopniowe ( pojedyncze lub dwukrotne) przegrzewanie pary

·         Regeneracyjne podgrzewanie wody zasilającej

·         Skojarzenie wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej

·         Obniżanie parametrów wylotowych pary – ciśnienia w skraplaczu

·         Zwiększenie sprawności kotła

·         Zwiększenie sprawności wewnętrznej turbiny

·         Zmniejszenie zużycia energii na potrzeby własne ( zwiększenie sprawności i regulacyjności urządzeń pomocniczych)

·         Skojarzenie obiegów o rożnych czynnikach roboczych ( np. gaz – para)

 

·         Sprzeczność niektórych stosowanych metod:

 

Ø       Podgrzewanie wody do wysokiej temperatury w układzie regeneracji stoi na przeszkodzie wzrostowi sprawności kotła

Ø       Obniżenie ciśnienia w skraplaczu utrudnia zwiększenie sprawności wewnętrznej turbiny

 

·         Inne czynniki wpływające na sprawność elektrowni:

 

Ø       Czas wykorzystania mocy zainstalowanej ( praca z częstymi odstawieniami i rozruchami lub przy niskim obciążeniu pogarsza sprawność kotła i turbiny)

Ø       Jakość obsługi ( personel elektrowni)

Ø       Warunki atmosferyczne ( temperatura powietrza, stan wód, warunki atmosferyczne)

 

8. Koszty elektrowni

 

-Koszty stałe (mocy) – zależne od mocy zainstalowanej elektrowni – niezmienne niezależnie

od wielkości produkcji, ale zależne od nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę elektrowni

-Koszty kapitałowe

              o Akumulacja

              o Amortyzacja

-Koszty ogólne

              o Podatki i ubezpieczenia

              o Utrzymanie zarządu, straty przemysłowej i pożarowej

              o Utrzymanie budynków administracyjnych i pojazdów

              o Opłaty pocztowe, telefoniczne, radiowe i TV

              o Kary

-Składowa stała kosztów zmiennych

              o Płace personelu niezwiązanego z ruchem elektrowni wraz z

              narzutami socjalnymi

              o Koszty utrzymania i remontów ponoszone niezależnie od

              pracy elektrowni

 

Koszty zmienne (energii) – zależne od ilości wytworzonej energii – suma kosztów paliwa i wody – zależne od wielkości energii elektrycznej i sprawności elektrowni

- Niezależne od obciążenia elektrowni ( rozruch, bieg jałowy i odstawienie z ruchu bloków energetycznych)

              o Paliwo

              o Utrzymanie – płace personelu ruchowego

              o Remonty

-Zależne od obciążenia elektrowni

              o Paliwo

              o Materiały pomocnicze

              o Użytkowanie środowiska

              o Osobowe personelu ruchowego

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin