ubu-krol.pdf

(628 KB) Pobierz
Ta lektura,
podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
wolnelektury.pl.
Utwór opracowany został w ramach projektu
Wolne Lektury
przez
fun-
dację Nowoczesna Polska.
ALFRED JARRY
Ubu Król czyli Polacy
ł.  -żń
:
• Ubu
• Ubica
• Rotmistrz Bardior
• Król Wacław
• Królowa Rozamunda
• Władysław, ich syn
• Byczysław, ich syn
• Bolesław, ich syn
• Generał Lacsy
• Stanisław Leszczyński
• Jan Sobieski
• Mikołaj Reński
• Car Aleksy
• Żyron, palotyn¹
• Piła, palotyn
• Kotys, palotyn
• spiskowcy i żołnierze
• lud
• Michał Fiodorowicz
• szlachta
• urzędnicy
• cienie przodków
• rajcy
¹
alo y
— właśc. paladyn, tj. znamienity rycerz towarzyszący królowi; tu skontaminowane z nazwą zakonu
męskiego.
• finansiści
• pachołki nansowe
• chłopi
• cała armia rosyjska
• cała armia polska
• straż pani Ubu
• kapitan
• niedźwiedź
• koń nansowy
• machina do wymóżdżania
• załoga
• kapitan okrętu

 
Ubu Król czyli Polacy
AKT PIERWSZY
  
Ubu Ubica

Grrówno!
Rodzina, Kłótnia
 
Och! Ładnie, mości Ubu, straszliwe z ciebie chamidło.

Iżbym cię nie zakatrupił, mościa Ubu.
 
Nie mnie, Ubu, ale kogo innego trzeba by zakatrupić.

Na moją zieloną świeczkę, nie rozumiem.
 
Jak to, Ubu, ty jesteś zadowolony ze swego?

Na moją zieloną świeczkę, grrówno, mościa pani, juścić, że jestem zadowolony. Jeszcze
by nie: rotmistrz dragonów, oficer przyboczny króla Wacława, kawaler polskiego orderu
Czerwonego Orła i były król Aragonii, czegóż chcesz więcej?
Król, Żołnierz, Pogarda
 
Jak to! Ty, były król Aragonii, zadowalasz się tym, że komenderujesz na rewii setką
łobuzów uzbrojonych w koziki, podczas gdy mógłbyś ustroić swoją łepetę w koronę polską
po koronie Aragonii?

Ha! Moja żono, zgoła nie kapuję, o czym ty bajesz.
 
Takiś głupek‼

Na moją zieloną świeczkę, król Wacław żywie²; a gdyby nawet umarł, alboż nie ma
kupy dzieci?
Pokusa
 
Cóż ci broni wyrżnąć całą rodzinę i zająć jej miejsce?

Ha! Mościa Ubu, ubliżasz mi i zaraz pójdziesz do paki.
 
Ech, ty nieboże, jeśli ja pójdę do paki, któż ci będzie portki cerował na zadku?

Ejże! I co jeszcze? Czy nie mam zadka takiego jak drudzy?
 
Na twoim miejscu lubiłabym ten zadek posadzić na tronie. Mógłbyś napychać do woli
kabzę³, jadać co dzień kiszkę z kapustą i tryndać się karetą po mieście.

Gdybym był królem, kazałbym sobie zrobić wielki hełm, tak jak miałem w Aragonii.
Te hycle Hiszpany ukradły mi go bezwstydnie.
Król, Strój
 
Mógłbyś też postarać się o parasol i o wielką kacabaję⁴, któraby ci spadała na pięty.

Ha! Poddaję się pokusie. Cholera grówniana, grówno cholerzane, jeśli go kiedy zdybię
w ciemnym lesie, ciężka jego godzina.
Pokusa, Żołnierz, Żona
 
Dobrze tak, Ubu; teraz mówisz jak mężczyzna.
²
y i
— dziś popr.: żyje.
³
abza
(daw.) — portfel.
acaba a
(daw.) — ciepły kaan.

 
Ubu Król czyli Polacy

Och, nie! Ja, rotmistrz dragonów, miałbym zamordować króla polskiego! Raczej
umrzeć!
 
a ro i
Och! Grrówno!
o o
Więc wolisz zostać sakramenckim dziadem, gołym jak ta mysz kościelna?
Bieda

Kroć kroci, na moją zieloną świeczkę, wolę zostać gołym jak chuda i zacna mysz, niż
bogatym jak zły i tłusty kot.
 
A hełm? A parasol? A wielka kacabaja?

I co jeszcze, stara?
yc o i rza a c rz ia i
 
a a
Bllum, grrówno, ciężko go ruszyć, ale bllum, grrówno, zdaje mi się, żem go trochę
ochwierutała⁵. Dzięki Bogu i sobie, może za tydzień będę królową polską.
   
Po ó
o u a
a Ubu
a ia a za a a Ubu Ubica
 
Ej, coś nasi goście bardzo się spóźniają.

Tak, na moją zieloną świeczkę. Konam z głodu. Bardzo dziś jesteś brzydka, moja żono.
Czy to dlatego, że mamy gości?
 
zru za c ra io a i
Grrówno!

c y a c i czo
urcz
Ha! Głodny jestem, nadkąszę tego ptaka. To kurczę, mniemam. Niezłe.
 
Co czynisz, nieszczęsny? Co będą jedli nasi goście?

Starczy i dla nich. Już nie ruszę nic. Idź, żono, zajrzeć przez okno, czy goście się
schodzą.
 
i i oo a
Nie widzę nikogo.
rz z
cza Ubu ci a a ci l ci y
Aha, idzie rotmistrz Bardior i jego stronnicy. Cóż ty tam jesz, Ubu?

Nic, trochę cielęcia.
 
Och! Cielę! Cielę! Cielę! On zjadł cielę! Na pomoc!

Na moją zieloną świeczkę, oczy ci wydrę.
rz i i o i ra
⁵oc
i ru a
— potrząsnąć.

 
Ubu Król czyli Polacy
Zgłoś jeśli naruszono regulamin