Filantrop 1 2015.pdf

(5348 KB) Pobierz

PISMO RUCHU TWÓRCZEGO OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

FINANSUJĄ

Nr (242) 1

Poznań

styczeń 2015

Nr indeksu 327948

ISSN 1231-8876

PATRONUJĄ

W NUMERZE:

Z inicjatyw ZG PFRON

str. 3

Nauka czy młotek

FOT. SOSW W KOLE

str. 4

Powiat przyjazny

niepełnosprawnym

str. 5

Jagiełło w Koninie

str. 25

Obdarowany nowym wózkiem Maciuś ściska pomocną dłoń.

Stowarzyszenie Pomocy Mieszkaniowej dla Sierot z Baranowa

koło Poznania – w Kole.

Str. 48

Dotknięci przez los

upokarzani przez ludzi

str. 29

STRONA

STYCZEŃ 2015

ziennikarze

wielkopol-

skich mediów na zapro-

szenie Poseł do Parlamen-

tu Europejskiego Krystyny

Łybackiej 19 grudnia wzięli

udział w spotkaniu świątecz-

nym. Było ono okazją do cie-

kawych rozmów. Posłanka

opowiadała o swojej pracy w

Europarlamencie.

Spotkanie odbyło się w Biu-

rze Poselskim przy ulicy Pieka-

ry 17 w Poznaniu. Na działal-

ność dr Krystyny Łybackiej w

Parlamencie Europejskim skła-

dają się m.in. prace w tzw. inte-

grupach. Dwie z intergrup kon-

centrują swoje działania wokół

wolontariatu europejskiego i

spraw związanych ze zwalcza-

niem ubóstwa.

W 2014 roku Poseł Krysty-

na Łybacka sprawowała patro-

nat honorowy nad konkursem

Spotkanie z mediami

poetyckim dla osób niepełno-

sprawnych z regionu koniń-

skiego „Miłość wiosną – niepeł-

nosprawni przełamują bariery i

stereotypy” oraz przedsięwzię-

ciami o charakterze kultural-

nym i sportowo-rekreacyjnym.

Współpracowała organizacyj-

nie w wydarzeniu pod nazwą

„Europejski Mikołaj”, organizo-

wanym przez Szkolny Klub Eu-

ropejski Specjalnego Ośrodka

Szkolno-Wychowawczego w

Rydzynie. Była m.in. prelegent-

ką III Wielkopolskiego Kongre-

su Kobiet, o którym pisaliśmy w

grudniowym wydaniu „Filantro-

pa Naszych” na stronie 12 i 13.

Krystyna Łybacka w rozmowie z dziennikarzami.

FOT. KAROLINA KASPRZAK

KAROLINA KASPRZAK

XII OGÓLNOPOLSKI KONKURS PLASTYCZNY PFRON

Sztuka osób niepełnosprawnych

o uczestników uroczysto-

ści podsumowania XI edy-

cji konkursu PFRON „Otwar-

te drzwi”, o którym pisaliśmy

w grudniowym wydaniu „Filan-

tropa”, traﬁł katalog z pracami

nagrodzonymi w XII edycji in-

nego konkursu PFRON „Sztu-

ka osób niepełnosprawnych

– piękno natury” i prezentowa-

nymi na wystawie pokonkurso-

wej.

Celem tego konkursu było

m.in. promowanie wartości edu-

kacyjnych codziennego życia

osób niepełnosprawnych, mobi-

lizowanie osób niepełnospraw-

nych do prezentacji dorobku

twórczego, integracja społecz-

na i przełamywanie barier, pro-

mocja osiągnięć artystycznych

osób niepełnosprawnych, prze-

zwyciężanie stereotypów, upo-

wszechnianie wiedzy o możli-

wościach osób niepełnospraw-

nych.

Każdego roku w ośrodkach

terapeutycznych – warsztatach

terapii zajęciowej, środowisko-

wych domach samopomocy

czy innych tego typu placów-

kach powstaje wiele wartościo-

wych prac plastycznych. Dzięki

konkursowi PFRON ich autorzy

mogą zaprezentować swój do-

robek publiczności. Twórczość

osób niepełnosprawnych wy-

chodzi na światło dzienne i po-

zwala społeczeństwu przekony-

wać się, że ograniczenia nie sta-

nowią przeszkody w rozwija-

Kruszniewski z WTZ przy Cen-

trum Pomocowym „Caritas” im.

św. Ojca Pio w Gdyni za pracę

„W dżungli”. W kategorii „Rysu-

nek i graﬁka” I nagrodę otrzyma-

ła Agnieszka Artwik z WTZ przy

Stowarzyszeniu Na Rzecz Po-

mocy Osobom Niepełnospraw-

nym „Tratwa” w Sandomierzu za

pracę „Zebry”. W kategorii „Rzeź-

ba kameralna i płaskorzeźba” I

nagrodę zdobył Zbigniew Go-

lon z WTZ Polskiego Stowarzy-

szenia Na Rzecz Osób z Upośle-

dzeniem Umysłowym – Koło w

Biskupcu za pracę „Kot”. W ka-

tegorii „Tkanina i aplikacja” I na-

grodę otrzymała Dorota Wałach

z WTZ PSOUU – Koło w Ryma-

nowie za pracę „Sianokosy”. W

każdej z kategorii przyznano

także II i III nagrody oraz wyróż-

nienia.

Miło nam poinformować, że

wśród nagrodzonych znala-

zły się również osoby z Pozna-

nia, powiatu poznańskiego i wo-

jewództwa wielkopolskiego. Ja-

nusz Pietrzak z WTZ Stowarzy-

szenia Przyjaciół Niewidomych

i Słabowidzących w Poznaniu

zdobył wyróżnienie w katego-

rii „Malarstwo i witraż” za pra-

cę „Podhalańskie ukojenie”. W

tej samej kategorii wyróżnie-

nie przyznano Rafałowi Kwiat-

kowskiemu z WTZ we Wrześni

za pracę „Wypas”. Wyróżnienie

w kategorii „Tkanina i aplikacja”

za pracę „Morski świat” zdoby-

ła Ewa Jankowska z WTZ Wiel-

kopolskiego Związku Inwali-

dów Narządu Ruchu – Koło w

Owińskach. W kategorii „Rysu-

nek i graﬁka” za pracę „Śmieszny

jeż, ptak i pawie piórka” wyróż-

nienie otrzymała Urszula Galiń-

ska z WTZ Stowarzyszenia Osób

Niepełnosprawnych i Ich Ro-

dzin „Roktar” w Baranowie. Pra-

cę zbiorową „Każdy widzi swo-

je” uczestników Środowiskowe-

go Domu Samopomocy Kórnic-

kiego Stowarzyszenia Pomocy

Osobom z Niepełnosprawnością

Intelektualną i Ruchową „Klau-

dynka” eksponowano na wysta-

wie pokonkursowej.

Możemy podziwiać te nie-

zwykłe dzieła w katalogu „Pięk-

no natury”. Ich autorzy nie ule-

gają stereotypom ani współcze-

snym trendom w sztuce. Ukazu-

ją odbiorcom rzeczywistość wi-

dzianą własnymi oczami.

Nie byłoby nagrodzonych

dzieł, gdyby nie wsparcie tera-

peutów zajęciowych, opieku-

nów, asystentów i rodziców osób

niepełnosprawnych. To oni mo-

tywują i inspirują osoby z niepeł-

nosprawnościami do podejmo-

wania twórczych wyzwań.

Zapraszamy osoby niepełno-

sprawne z całej Polski do udzia-

łu w kolejnej XIII edycji konkur-

su „Sztuka osób niepełnospraw-

nych”. To dobra okazja, aby po-

kazać, że chociaż różnimy się od

siebie, w sztuce nie ma żadnych

barier.

niu oraz popularyzacji talentów

twórczych.

– Po raz pierwszy w historii

konkursu „Sztuka osób niepeł-

nosprawnych” zwróciliśmy się

do adresatów naszego przed-

sięwzięcia z prośbą o zgłasza-

nie propozycji tematu przewod-

niego XII edycji konkursu. Od-

zew był ogromny, propozycje

znakomite, a wybór niezwykle

trudny. Ostatecznie zwyciężył te-

mat „Piękno natury” zgłoszony

przez Warsztat Terapii Zajęcio-

wej przy Miejskim Ośrodku Po-

mocy Społecznej w Augustowie

oraz Warsztat Terapii Zajęcio-

wej przy Towarzystwie Wsparcia

Rozwoju Powiatu „Wszechnica

Konecka” w Końskich – pisze we

wspomnianym katalogu Teresa

Hernik, prezes Zarządu Główne-

go PFRON, przewodnicząca ko-

misji konkursowej.

W kategorii „Malarstwo i wi-

traż” I nagrodę zdobył Michał

KAROLINA KASPRZAK

STYCZEŃ 2015

STRONA

Z INICJATYW ZARZĄDU GŁÓWNEGO PFRON

Karolina

Kasprzak

POZNAŃ

„O

soby

niepełnospraw-

ne jako ważny potencjał

rozwoju lokalnego rynku pra-

cy” – tak brzmiał tytuł konfe-

rencji upowszechniającej po-

zytywny wizerunek osób nie-

pełnosprawnych z terenów

wiejskich i małomiasteczko-

wych. Konferencję zorganizo-

wał Państwowy Fundusz Reha-

bilitacji Osób Niepełnospraw-

nych w partnerstwie z Funda-

cją „Aktywizacja”.

Było to 7 spotkanie w ramach

projektu systemowego „Wspar-

cie środowiska osób niepeł-

nosprawnych z terenów wiej-

skich i małomiasteczkowych”

współﬁnansowanego ze środ-

ków Unii Europejskiej – Euro-

pejskiego Funduszu Społeczne-

go. 28 listopada w Hotelu „Qu-

bus” w Gorzowie Wielkopolskim

dyskutowali eksperci, przedsta-

wiciele organizacji pozarządo-

wych i pracodawcy osób niepeł-

nosprawnych. Założenia projek-

tu omówił Paweł Michałowski z

PFRON. Treści były tłumaczone

na język migowy.

W konferencji wzięła udział

Halina Kunicka, doradca woje-

wody lubuskiego do spraw prze-

ciwdziałania

wykluczeniom

społecznym, która odczytała list

wojewody kierowany do Mar-

cina Horynia, zastępcy prezesa

Zarządu Głównego PFRON do

spraw programowych.

Dobre praktyki

przełamują bariery

cych się na wózku inwalidzkim”.

Takie działania stwarzają niepeł-

nosprawnym szansę na dokona-

nie zmian w życiu i realizację za-

mierzonych celów.

ALTERNATYWY

Równie traﬁone okazało się

wystąpienie Marty Tyrakow-

skiej, kierownika działu instru-

mentów rynku pracy Powiato-

wego Urzędu Pracy w Gorzowie

Wielkopolskim. Uczestnicy kon-

ferencji dowiedzieli się z jakich

form wsparcia może skorzystać

osoba pozostająca bez pracy.

Formą pomocy PUP jest bon za-

siedleniowy dla osoby bezrobot-

nej, która znalazła pracę w ob-

szarze powyżej 80 km od miej-

sca zamieszkania oraz bon za-

trudnieniowy dla bezrobotnego,

który pracuje powyżej 12 mie-

sięcy. Alternatywą są również

różnego rodzaju kursy kwaliﬁ-

kacyjne, dzięki którym bezro-

botny może nabyć nowe umie-

jętności i zwiększyć swoje szan-

se na rynku pracy.

Wiesław Antosz, przewodni-

czący Zarządu Stowarzyszenia

„Człowiek w potrzebie – wolon-

tariat gorzowski” swoje wystą-

pienie oparł o doświadczenia

praktyczne, dzięki czemu mo-

gliśmy przekonać się, że oso-

by niepełnosprawne mogą oka-

zać się potrzebne i przydatne w

różnych dziedzinach życia za-

wodowego i społecznego. Czło-

wiek z ograniczeniem spraw-

ności może pełnić rolę asysten-

ta osoby niepełnosprawnej, do-

radcy, wolontariusza, opieku-

na. Stwarzając bezrobotnym

niepełnosprawnym szansę na

sprawdzenie się w tych rolach

przełamujemy stereotypy na te-

mat ich funkcjonowania w co-

dziennym życiu.

mować nowatorskie działania i

tym samym przekonywać społe-

czeństwo, że los niepełnospraw-

nych zależy nie tylko od nich sa-

mych, ale też od nas. Często da-

jąc drugiemu człowiekowi chwi-

lę uwagi otrzymujemy dwukrot-

nie więcej.

ZATRUDNIANIE

W PRAKTYCE

Na zakończenie konferencji

głos zabrali pracodawcy osób

niepełnosprawnych. Prezento-

wano dobre praktyki w zatrud-

nianiu. Ta część spotkania na-

sunęła pewną reﬂeksję. Zatrud-

nianie osób niepełnospraw-

nych wymaga dobrego przy-

gotowania pracodawcy, du-

żej wiedzy na temat danej nie-

pełnosprawności, znajomości

praw przysługujących osobie z

niepełnosprawnością na stano-

wisku pracy. W zakładach pra-

cy często brakuje tzw. trenerów

pracy, którzy wiedzą jak pra-

cować z osobami z niepełno-

sprawnością intelektualną, w

jaki sposób zaradzać konﬂik-

tom i kryzysom w pracy. Przy-

dałby się głos osób niepełno-

sprawnych (szczególnie tych z

niepełnosprawnością intelek-

tualną) – ich reﬂeksje ze współ-

pracy z daną ﬁrmą, informa-

cje dotyczące tego, co sprawia

im największą trudność, czy w

miejscu pracy czują się akcep-

towani przez pełnosprawnych

kolegów. Takie doświadcze-

nia są pomocne pracodawcom,

asystentom pracy i ekspertom

w ulepszaniu współpracy z

osobą niepełnosprawną.

Anna Śliwiak i Piotr Leśniew-

ski przybliżyli działalność Zrze-

szenia Studentów Niepełno-

sprawnych Uniwersytetu im.

Adama Mickiewicza „Ad Astra”,

które działa na rzecz akade-

mickiej społeczności osób z

niepełnosprawnościami

2004 roku. W przerwach pre-

legenci i słuchacze wymienia-

li się spostrzeżeniami. Ostatnia

konferencja w ramach projek-

tu „Wsparcie środowiska osób

niepełnosprawnych z terenów

wiejskich i małomiasteczko-

wych” odbędzie się 30 stycznia

w Katowicach.

O LUDZIACH

– DLA LUDZI

W prezentacji „Budowanie po-

zytywnego wizerunku osób nie-

pełnosprawnych w społeczeń-

stwie” przybliżyłam sylwetki

niepełnosprawnych publicystów

„Filantropa Naszych Czasów”,

dla których oddawanie głosu na

łamach czasopisma jest jedną

z form społecznej rehabilitacji.

Mówiłam m.in. o Zbyszku Stru-

gale, uczestniku WTZ w Cze-

szewie w gminie Miłosław, któ-

ry pisze na klawiaturze kompu-

tera nosem, a publikowane arty-

kuły dają mu poczucie bycia po-

trzebnym. Słuchacze z zacieka-

wieniem i aprobatą przyjęli fakt

prezentacji dorobku twórczego

osób niepełnosprawnych na ła-

mach czasopisma. Spore zain-

teresowanie budziły też wydaw-

nictwa książkowe Fundacji „Fi-

lantrop”. Cisza na sali utwier-

dzała w przekonaniu, że warto

wychodzić z inicjatywą, podej-

POSTAW NA PRACĘ

O działaniach Fundacji „Akty-

wizacja” i programie „Postaw na

pracę” mówiła Dorota Kowal-

ska, kierownik oddziału Funda-

cji „Aktywizacja” we Wrocławiu.

„Postaw na pracę” to hasło prze-

wodnie projektu „Wsparcie śro-

dowiska osób niepełnospraw-

nych z terenów wiejskich i mało-

miasteczkowych”, które podkre-

śla jak ważna w procesie rehabi-

litacji zawodowej jest motywacja

bezrobotnego do podjęcia pracy.

Irena Baran, pełnomocnik

Fundacji Aktywnej Rehabilita-

cji „FAR”, przedstawiła doświad-

czenia organizacji we wprowa-

dzaniu osób niepełnosprawnych

na rynek pracy. W przypadku

osób z dysfunkcjami narządu ru-

chu często największym proble-

mem jest wyjście z domu. „FAR”

realizuje m.in. zadanie ﬁnanso-

wane ze środków PFRON „Kom-

pleksowa aktywizacja społecz-

na i zawodowa osób poruszają-

Autorka artykułu w roli prelegentki. Z prawej Kamila Roguska

(PFRON) i Irena Baran (Fundacja „FAR”).

FOT. SEBASTIAN PATRIAK (PFRON)

STRONA

STYCZEŃ 2015

Mowa

nadziei

organizowanie zajęć tera-

pii logopedycznej dla pen-

sjonariuszy przebywających w

Domu Pomocy Społecznej dla

Dzieci i Młodzieży Niepełno-

sprawnej Intelektualnie w Ło-

piennie, to wynik współpra-

cy Stowarzyszenia „Uśmiech

Nadziei” i Fundacji Banku Za-

chodniego. Celem zajęć jest

kompensowanie trudności w

komunikowaniu się oraz w za-

spokojeniu potrzeb porozu-

miewania się przy użyciu alter-

natywnych metod.

Mieszkanki Domu, ze wzglę-

du na swoją niepełnosprawność

ﬁzyczną oraz intelektualną mają

problemy z komunikowaniem

się. Niemożność wyrażania sie-

bie powoduje, że dzieci są w

większym stopniu są niesamo-

dzielne oraz zależne od opieku-

nów. Zazwyczaj wyrażają swoje

emocje poprzez płacz lub krzyk.

Obecne wsparcie neurologope-

dy polega na zastąpieniu mowy

innym sposobem, który umożli-

wi dziecku zaspokojenie natu-

ralnej potrzeby komunikowania

się. Do tego właśnie służą wspo-

magające i alternatywne sposo-

by porozumiewania się z uży-

ciem znaków graﬁcznych, sys-

temu symboli, rysunków, liter.

Zastosowane gry edukacyjne

oraz zabawki dźwiękowe sty-

mulujące słuch uzupełniają te-

rapię. W zajęciach biorą udział

również opiekunowie, by umie-

jętności alternatywnego poro-

zumiewania się zastosować na

co dzień w pracy.

Ideą działań na rzecz miesz-

kanek jest wzrost ich możliwo-

ści wyrażania potrzeb i emocji,

zwiększone poczucie bezpie-

czeństwa, lepsze zrozumienie

zewnętrznego świata, większa

niezależność i aktywność.

Wszystko o „Uśmiechu Na-

dziei” na stronach:

www.usmiechnadziei.org,

https://www.facebook.com/

usmiechnadziei

Praca eksperta w tak wąskiej

dziedzinie związana jest z wy-

sokimi kosztami. Przeprowa-

dzenie specjalistycznej terapii

jest możliwe dzięki wsparciu

Banku Dziecięcych Uśmiechów.

Nauka czy młotek?

Tomasz

Grabowski

ROPS POZNAŃ

zy pan Heniek, domo-

rosły, garażowy mecha-

nik, może solidnie naprawić

nasz zepsuty samochód?

Nie jest to model z najwyż-

szej półki, ale diagnostyka

wymaga zaawansowanego

technicznie sprzętu i mimo

wszystko – specjalistycznej

wiedzy. Pan Heniek nie dys-

ponuje ani jednym, ani dru-

gim. Ma młotek, klucze na-

sadowe, wiertarkę i wielo-

letnie wyczucie. Naprawiał

kiedyś Fiaty 126p, Syreny,

Łady, może nawet marki za-

chodnie z wczesnych lat 80-

tych. Z różnym skutkiem.

Jeżeli oczekujemy spekta-

kularnego efektu działań na-

prawczych, pojedziemy do

autoryzowanego

serwisu.

Chyba, że postanowimy za-

oszczędzić, zaryzykować i

oddać swoje auto w spraw-

ne ręce pana Henia – nie

ma sprzętu komputerowe-

go, oprogramowania diagno-

stycznego, ale może się uda?!

W polityce społecznej, w jej

sprawnym prowadzeniu mło-

tek, zapał i dobre chęci pana

Henia nie wystarczą. Opiera-

nie się na instynkcie i wyczu-

ciu prowadzi na manowce, a

skutki społeczne i ﬁnansowe

takiego podejścia mogą nara-

zić podatników i beneﬁcjen-

tów pomocy na ogromne stra-

ty. Trudno zatem się dziwić,

że Samorząd Województwa

Wielkopolskiego postawił na

profesjonalizm. Przed czte-

rema laty Regionalny Ośro-

dek Polityki Społecznej w Po-

znaniu powołał do życia Ob-

serwatorium Integracji Spo-

łecznej (OIS). Postawił przed

zespołem cele, które można

ująć w kilku terminach: ba-

dania, informacja i doradz-

two. Niewielka (4 etaty) gru-

pa młodych ludzi rozpoczę-

ła pracę w ROPS-ie w listo-

padzie 2010 roku. Już po kil-

ku miesiącach OIS był w sta-

nie przedstawić pierwsze wy-

niki pracy, określić przyczyny

i niebezpieczne tendencje ba-

danych zjawisk społecznych i

proponować programy na-

prawcze. Dostarczał Samo-

rządowi niezbędnych do po-

dejmowania właściwych de-

cyzji analiz.

Warto przypomnieć naj-

ważniejsze projekty: Przemoc

w rodzinie – diagnoza sytu-

acji w województwie wielko-

polskim, Aktywni 50+, Anali-

za działalności Zakładów Ak-

tywności Zawodowej, Pro-

ces adopcji w wielkopolskich

Ośrodkach Adopcyjnych, Dia-

gnoza systemu pieczy zastęp-

czej w Wielkopolsce, Prze-

jawy obywatelskości Wiel-

kopolan i rola władz lokal-

nych w ich wspieraniu, Spo-

łeczno-ekonomiczne aspekty

wsparcia funkcji opiekuńczej

rodzin na terenie wojewódz-

twa wielkopolskiego, Kata-

log wskaźników do Strategii

Polityki Społecznej dla Woje-

wództwa Wielkopolskiego do

2020 roku, Efektywność po-

mocy społecznej w gminach

wiejskich czy Kontrakt socjal-

ny w praktyce. Obserwato-

rium prowadziło także bada-

nia ubóstwa w Wielkopolsce

i diagnozowało sytuację osób

z niepełnosprawnością inte-

lektualną.

Co istotne, wszystkie po-

wstałe na bazie wnikliwych

badań analizy Obserwa-

torium Integracji Społecz-

nej dotyczyły naszego regio-

nu i wpływały bezpośrednio

na podejmowane przez Sa-

morząd Województwa Wiel-

kopolskiego decyzje: np. na

Wielkopolski Program Prze-

ciwdziałania Przemocy w

Rodzinie na lata 2011-2020,

Wielkopolski Program Wspie-

rania Rodziny i Systemu Pie-

czy Zastępczej do roku 2020,

decyzje dotyczące wsparcia

osób niepełnosprawnych na

wielkopolskim rynku pracy

czy Wojewódzkiego Rapor-

tu Oceny Zasobów Pomocy

Społecznej.

Okazją do przypomnienia

osiągnięć OIS była konferen-

cja (9 grudnia 2014) podsu-

mowująca czteroletnie dzia-

łania projektu. Głos zabiera-

li współpracujący z OIS na-

ukowcy: prof. dr hab. M. Gre-

wiński, prof. dr hab. Aldona

Żurek, dr Mikołaj Łuczak, dr

Ryszard Necel i praktycy: Ma-

rek Oziemkowski z Miejskie-

go Ośrodka Pomocy Rodzinie

w Poznaniu i Natalia Marci-

niak-Madejska ze Stowarzy-

szenia Na Tak. Mówiono o

samorządowej polityce spo-

łecznej i roli badań diagno-

stycznych, wskaźnikach, mo-

nitoringu, wymiarach i reko-

mendacjach. W skrócie – o

wiedzy, którą posiadać mu-

szą gremia decyzyjne, by sku-

tecznie działać w obszarze

polityki społecznej. Konfe-

rencja nietypowa, bo… ostat-

nia. Zakończył się ogólnokra-

jowy projekt, w ramach które-

go powstał OIS w Poznaniu i

środki UE, za które Obserwa-

torium mogło dla samorządu

badania prowadzić. Co dalej?

Panie Heńku...

ILONA STRZELCZYK

STOWARZYSZENIE UŚMIECH NADZIEI

60-111 POZNAŃ

UL. GŁOGOWSKA 248

TEL. 61 835 97 09, 698 782 487

SIEDZIBA:

62-213 ŁOPIENNO 119

TEL. 61 427 08 95

FOT. ALEKSANDRA KRAWCZYK

STYCZEŃ 2015

STRONA

Powiat przyjazny

niepełnosprawnym

JANEM GRABKOWSKIM,

starostą poznańskim rozmawia

KAROLINA KASPRZAK.

runku osób niepełnospraw-

nych?

– 2014 rok był bardzo ak-

tywny. Składa się na to sze-

reg niezapomnianych spotkań

z niepełnosprawnymi i senio-

rami, począwszy od tradycyj-

nego spotkania noworoczne-

go w Domu Pomocy Społecz-

nej w Lisówkach. Realizujemy

kampanie społeczne, festyny

zdrowotne, pikniki integracyj-

ne, wydarzenia sportowe. Za

nami m.in. II Powiatowy Prze-

gląd Twórczości Artystycznej

Osób Niepełnosprawnych „Zlot

talentów”, XIII Powiatowy Tur-

niej Bocci w Dopiewie, XII Fe-

styn Integracyjny „Barierom

Stop”. Dobiegła końca realiza-

cja projektu unijnego „Pokonać

wykluczenie. Wszechstronna

aktywizacja osób zagrożonych

wykluczeniem społecznym z

powiatu poznańskiego” Powia-

towego Centrum Pomocy Ro-

dzinie w Poznaniu. To tylko

nieliczne inicjatywy, bo projek-

tów i programów jest napraw-

dę wiele.

– Wzmacnianie kompeten-

cji społecznych osób niepeł-

nosprawnych to główne zało-

żenie przedsięwzięć Powiatu

Poznańskiego, kierowanych

do tej grupy?

– Staram się zawsze pa-

trzeć na całokształt działań,

nie na jedną konkretną inicja-

tywę. Uważam, że społeczeń-

stwa nie powinno dzielić się na

sprawnych i niepełnospraw-

nych. Wszyscy mamy rów-

ne prawa, uczymy się od sie-

bie, wspieramy i ubogacamy

własne zasoby oraz potencjał

możliwości. Pracujemy zespo-

łowo. To, co robimy, tworzo-

ne jest z myślą o ludziach. Za-

wsze powtarzam, że kawałek

drogi czy budowa autostrady

mogą poczekać, człowiek nie.

Dlatego nie szczędzimy środ-

ków na wspieranie realizacji

zadań publicznych z zakresu

promocji zdrowia czy pomo-

cy społecznej, w tym działal-

ności na rzecz osób niepełno-

sprawnych.

– W warsztatach terapii za-

jęciowej brakuje miejsc, a ko-

lejka oczekujących na wspar-

cie terapeutyczne jest długa.

Czy powstanie kolejny WTZ w

powiecie poznańskim?

– W 1999 roku, kiedy powia-

ty rozpoczynały swoją dzia-

łalność, funkcjonował tylko 1

warsztat dla 20 uczestników.

Dziś, wraz z ﬁlią WTZ „Pro-

myk” w Otuszu, jest 7 WTZ.

Zapewniają terapię i rehabi-

litację 190 osobom niepełno-

sprawnym. Od 15 grudnia 2014

poszerzono wsparcie o dodat-

kowe 10 miejsc w WTZ „Pro-

myk” i 5 miejsc w WTZ w Swa-

rzędzu. Następny WTZ powstał

w Murowanej Goślinie. Wspar-

ciem terapeutycznym zostanie

objętych 20 osób. Łącznie ze

wsparcia WTZ skorzysta 225

uczestników. Myślę, że z cza-

sem będą powstawały kolejne

miejsca. Powiat Poznański do-

ﬁnansował kwotą 200 tysięcy

złotych remont pomieszczeń

budynku w Konarzewie, gdzie

swoją siedzibę ma aktualnie

WTZ „Promyk” i WTZ działa-

jący przy Stowarzyszeniu Kul-

turalnym im. Praksedy Lemań-

skiej.

– Za tymi działaniami, jak

Pan wspomniał, stoją ludzie.

– Praca na rzecz osób nie-

pełnosprawnych to misja, po-

wołanie. To nie jest profesja,

do której można traﬁć przez

przypadek. Tu przypadków nie

może być. Niezwykle ważna

jest świadomość wyboru. Pra-

ca dla osób niepełnospraw-

nych, na rzecz ludzi w ogóle,

wymaga wysokiej odporności

psychicznej, empatii i wrażli-

wości. Powiat Poznański i or-

ganizacje pozarządowe w po-

wiecie otaczają się takimi wła-

śnie osobami. To dzięki temu

tak wiele dobrego się u nas

dzieje.

– Reakcje uczestników

wydarzeń organizowanych

przez Powiat Poznański są

zawsze pełne pozytywnych

emocji. Widać w ich oczach

radość, poczucie satysfak-

cji. To chyba najlepiej oddaje

sens tej niełatwej pracy?

– Dokładnie tak. Bez tego

nawet działania o najwięk-

szym prestiżu nie miałyby

sensu. Za każdym krokiem

ku zmianie na lepsze musi

iść współpraca, zgoda i ra-

dość drugiego człowieka. Tyl-

ko wówczas te działania mają

właściwy wymiar. Inicjaty-

wy Powiatu Poznańskiego zo-

stają dostrzegane i docenia-

ne. Otrzymaliśmy wiele na-

gród i wyróżnień, m.in. cer-

tyﬁkat „Powiat bez barier”, ty-

tuł „Lodołamacza Specjalne-

go” w prestiżowym konkur-

sie dla pracodawców wrażli-

wych społecznie „Lodołama-

cze”. Staramy się, aby każda

osoba niepełnosprawna, któ-

ra potrzebuje pomocy, mogła

ją otrzymać. Stale dążymy do

tego, by Powiat Poznański był

powiatem przyjaznym oso-

bom niepełnosprawnym.

– Jakie jeszcze wydarzenia

artystyczne i sportowe będą

realizowane?

– Już teraz zapraszam do

udziału w III Powiatowym

Przeglądzie Twórczości Arty-

stycznej Osób Niepełnospraw-

nych „Zlot talentów”. Poziom

tego wydarzenia oraz liczba

uczestników z roku na rok ro-

śnie, co pokazuje, jak istotne

jest stwarzanie osobom nie-

pełnosprawnym szansy na re-

alizację zamierzeń i marzeń.

W 2015 roku chcemy także

zorganizować na terenie po-

wiatu poznańskiego I Sporto-

we Mistrzostwa Osób Niepeł-

nosprawnych. Niepełnospraw-

ni w sporcie, jak też wielu in-

nych dziedzinach życia zawo-

dowego i społecznego, osiąga-

ją wysokie wyniki. Pragniemy

jak najlepiej promować ich ta-

lenty.

– Dziękuję za rozmowę i

życzę kolejnych równie satys-

fakcjonujących inicjatyw.

– 3 grudnia obchodziliśmy

Międzynarodowy Dzień Osób

Niepełnosprawnych. Liczba

osób niepełnosprawnych w

Polsce i powiecie poznańskim

rośnie czy maleje?

– Liczba dorosłych osób

niepełnosprawnych

ciągle

wzrasta, ale jeśli mówimy o

osobach niepełnosprawnych

do 16 roku życia, to przez

ostatnie lata utrzymuje się

mniej więcej na tym samym

poziomie. Według danych Na-

rodowego Spisu Powszechne-

go w Polsce w 2011 roku było

około 4,7 miliona osób nie-

pełnosprawnych, co daje nam

12,2% ogółu społeczeństwa.

W powiecie poznańskim na

początku 2014 roku osób z

orzeczoną prawnie niepeł-

nosprawnością było około 13

tysięcy, w tym ze stopniem

znacznym – 2780, umiarko-

wanym – 4070, lekkim – 4820,

a dzieci do 16 roku życia po-

nad 1300. Podobnie jak w ca-

łym kraju, w powiecie po-

znańskim najczęstszą przy-

czynę

niepełnosprawności

stanowią dysfunkcje narzą-

du ruchu, układu krążenia i

schorzenia

neurologiczne.

Najmniej liczną grupę stano-

wią osoby z autyzmem oraz

deﬁcytami intelektualnymi.

– Podsumujmy minio-

ny rok. Jakimi inicjatywami

może poszczycić się Powiat

Poznański jeśli chodzi o bu-

dowanie pozytywnego wize-

FOT. ARCHIWUM

Plik z chomika:

mojtwardziel

Filantrop 1 2015.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: