Wprowadzenie Istniejš trzy księgi przypisywane patriarsze Henochowi: Księga Henocha etiopska, Księga Henocha słowiańska. Księga Henocha hebrajska. Księga Henocha etiopska dzieli się na pięć częci poprzedzonych obszernym wstępem ukazujšcym zarys czasów ostatecznych. Częć I to tzw. Księga czuwajšcych, w której rozwinięta została historia zawarta w Rdz 6,1-4 o połšczeniu się synów bożych z córkami ludzkimi. W Hen 6-36 chodzi już o aniołów, którzy połšczyli się z kobietami. Z ich zwišzku narodzili się giganci. Oni to sš odpowiedzialni za rozpowszechnienie się zła na ziemi i za sprowadzenie na ludzi kary potopu. Częć II nosi nazwę Księgi przypowieci. Zapowiada w niej autor rychły sšd nad sprawiedliwymi i grzesznikami, przyjcie Mesjasza, który nosi tytuł Syna Człowieczego, Sprawiedliwego i Wybranego, porusza też temat zmartwychwstania i ukarania upadłych aniołów. Częć III to Księga astronomiczna, w której znajdujemy obliczenia dotyczšce kalendarza słonecznego oraz zapowied kataklizmów kosmicznych w czasach ostatecznych. Częć IV, czyli tzw. Księga snów zawiera dwie wizje udzielone Henochowi na temat przyszłej historii wiata i Izraela. Jest to tzw. historia zoomorficzna, gdyż ludzie ukazani sš pod postaciami zwierzšt. Na przykład woły symbolizujš patriarchów, owce wiernych Izraelitów, dzikie zwierzęta przeladowców Izraela, biały byk z wielkimi rogami przyszłego Mesjasza. Częć V stanowi List Henocha, w którym patriarcha przepowiada błogosławieństwo dla sprawiedliwych, a kary dla grzeszników. W sekcji tej znajduje się tzw. Apokalipsa tygodni, która streszcza wydarzenia historii wiata i Izraela. Tytuł: Rękopisy nie podajš żadnego tytułu tej księgi. Nazwa jej pochodzi od imienia głównego jej bohatera. Znana jest jako Księga Henocha lub 1 Henocha. Celem odróżnienia jej od pozostałych dwóch dzieł zwišzanych z tym imieniem oznacza się jš jako Księgę Henocha etiopskš, gdyż tylko w tym przekładzie zachowała się w całoci. Tekst: Księga Henocha zachowała się w całoci jedynie w języku etiopskim, którego tekst powiadczony jest przez przeszło 40 rękopisów. Obok tekstu etiopskiego mamy fragmenty przekładu greckiego oraz niedawno odkryte w Qumran fragmenty aramejskie. Autor, miejsce i czas powstania: Księga Henocha jest dziełem złożonym. Poszczególne jej częci, a nawet pewne sekcje danej częci powstawały w różnym czasie i posiadały różnych autorów. Najstarszš częciš jest Księga astronomiczna, która była znana prawdopodobnie redaktorowi kapłańskiego Pięcioksięgu Mojżesza. Obecna wersja etiopska podaje tylko streszczenie tego niezwykle długiego i monotonnego dokumentu, który przeważnie składał się z kalendarza astronomicznego. Drugš księgš pod względem daty powstania jest Księga czuwajšcych. Jej podstawowy dokument skomponowany został w IV wieku przed Chrystusem, o ile nie wczeniej. Na trzecim miejscu należy umiecić Księgę snów. Jest to apokalipsa, która została napisany w tym samym czasie, co Księga Daniela. List Henocha, w którym zawarta jest nieco starsza od niego Apokalipsa tygodni, skomponowany został prawdopodobnie pod koniec II wieku przed Chrystusem. Osobny problem stanowi Księga przypowieci. Została ona skomponowana pod koniec I wieku po Chrystusie i wyparła tzw. Księgę gigantów, która była uzupełnieniem Księgi czuwajšcych. Fragmenty jej zostały odkryte w Qumran. Brak dokładnych danych na temat miejsca, w którym ta księga została napisana oraz autorów poszczególnych jej częci. Jedno jest niewštpliwe: księga ta powstała na terenie Judei i była w użyciu wspólnoty esseńskiej w Qumran w przededniu ery chrzecijańskiej. Księga Henocha Wstęp 1. Błogosławieństwo Henocha, którym pobłogosławił wybranych i sprawiedliwych obecnych w dniu ucisku, podczas którego wszyscy li i niegodziwi zostanš usunięci. 2 Henoch, człowiek błogosławiony i sprawiedliwy, któremu Pan otworzył oczy i obdarzył więtym widzeniem w niebiosach, zabrał głos i powiedział: [To, co] pokazali mi aniołowie! Usłyszałem od nich wszystko i zrozumiałem to, co zobaczyłem, choć prze-znaczone to jest nie temu pokoleniu, lecz pokoleniom dalekim, które dopiero nadejdš. 3 Przemówiłem na temat wybranych i o nich ułożyłem przypowieć: więty i Wielki wyjdzie ze swego mieszkania 4 i Wieczny Bóg zstšpi na Górę Synaj i ukaże się ze swoim zastępem i objawi się w mocy swej niebiańskiej potęgi. 5 Wszyscy ulegnš przerażeniu, a Czuwajšcy zadrżš i strach oraz wielkie drżenie zapanuje aż po krańce ziemi. 6 Wysokie góry zostanš poruszone, a wyniosłe wzgórza zmalejš i topnieć będš jak wosk przed ogniem. 7 Ziemia pogršży się, a wszystko, co się na niej znajduje, ulegnie zniszczeniu. Na wszystko zostanie wydany wyrok, również na wszystkich sprawiedliwych. 8 Sprawiedliwych [Bóg] obdarzy pokojem, swoich wybranych zachowa i zmiłuje się nad nimi. Wszyscy będš należeli do Boga, będzie im się powodzić i będš błogosławieni, a wiatło Boże nad nimi będzie wiecić. 9 Oto przychodzi On z dziesięcioma tysišcami więtych, aby dokonać sšdu nad nimi i aby zniszczyć grzeszników, i aby złajać każdego, za to wszystko, co przeciwko Niemu uczynili grzesznicy i niegodziwcy. 2. Popatrzcie na to wszystko, co dzieje się na niebie, jak wiatła nie zmieniajš swego biegu, jak każde wschodzi i zachodzi zgodnie z porzšdkiem, każde w swoim czasie, nie zmieniajšc swych reguł. 2 Popatrzcie na ziemię i zrozumcie na podstawie dokonanych od poczštku do końca na niej dzieł, że jak to wyranie widać, żadne z dzieł Boga się nie zmienia. Popatrzcie na lato i zimę, jak cała ziemia pełna jest wody, a chmury, rosa i deszcz pozostajš na niej. 3. 1 Przyjrzyjcie się i zobaczcie, jak wszystkie drzewa usychajš i jak wszystkie ich licie opadajš z wyjštkiem czternastu drzew, których [ licie] nie opadajš, które pozo-stajš ze starym [listowiem], aż po dwóch lub trzech latach przychodzi nowe [listowie]. 4. 1 Przypatrzcie się jeszcze letniej porze, gdy na poczštku [lata] słońce jest ponad [ ziemiš] . 2 Z powodu żaru słońca szukacie cienia, a ziemia praży skwarem i nie możecie stšpać po ziemi lub po skale z powodu owego żaru. 5. 1 Przypatrzcie się, jak drzewa pokryte sš zielonymi lićmi i rodzš owoc. Zrozumcie to wszystko i pojmijcie, jak Ten, którzy żyje na wieki, dokonał wszystkich tych spraw 2 i jak Jego dzieła trwajš przed Nim w każdym następnym roku, jak wszystkie Jego dzieła służš Mu i nie zmieniajš się. Tak jak Bóg kazał, tak wszystko się dokonuje. 3 Zważcie, jak morza i rzeki wypełniajš swe zadania. 4 Jednak wy nie wytrwalicie ani nie zachowywalicie Prawa Pana, ale przekroczylicie [je] i swoimi nieczystymi usta-mi wypowiadalicie słowa pełne pychy i zatwardziałoci przeciwko Jego majestato-wi. O wy twardego serca! Nie zaznacie pokoju! 5 Dlatego będziecie przeklinać dni wasze i zostaniecie pozbawieni lat waszego życia. Wieczne przekleństwo się wzmoże, a wy nie doznacie zmiłowania. 6 W owych dniach przekażecie wasze imiona sprawiedliwym na wieczne przekleństwo, sprawiedliwi, o przeklęci, będš wam grzesznikom i niegodziwcom złorzeczyć na wieki. 7 Wybrani otrzymajš wiatło, radoć, pokój i odziedziczš ziemię. A wy niegodziwcy otrzymacie przekleństwo. 8 Następnie spra-wiedliwi posišdš mšdroć. Będš oni wszyscy żyć i już więcej nie będš grzeszyć, czy to przez zapomnienie, czy z powodu pychy. Lecz ci, którzy posiadajš mšdroć, będš pokorni. 9 Nie będš już popełniać zła, sšd ich nie dosięgnie przez wszystkie dni ich życia i nie umrš z powodu [Boskiego] gniewu i oburzenia, lecz dopełniš liczby dni swego życia i ich życie upłynie w pokoju, a lata swej radoci spędzš w zadowoleniu i wiecznym pokoju po wszystkie dni swego życia. Grzech aniołów 6. 1 Kiedy ludzie rozmnożyli się, urodziły im się w owych dniach ładne i piękne córki. 2 Ujrzeli je synowie nieba, aniołowie, i zapragnęli ich. Jeden drugiemu powiedział: Chodmy, wybierzmy sobie żony z córek ludzkich i spłodmy sobie dzieci. 3 Szemihaza, który był ich dowódcš, powiedział do nich: Obawiam się, że może nie zechcecie tego zrobić i że tylko ja sam poniosę karę za ten wielki grzech. 4 Wszyscy odpowiadajšc mu rzekli: Przysięgnijmy wszyscy i zwišżmy się przekleństwami, że nie zmienimy tego planu, ale doprowadzimy zamiar do skutku. 5 Następnie wszyscy razem przysięgli i zwišzali się wzajemnie przekleństwami. 6 Był o ich wszystkich dwustu. Zstšpili na Ardis, szczyt góry Hermon. Nazwali jš górš Hermon, albowiem na niej przysięgali i zwišzali się wzajemnie przekleństwami. 7 Te sš imiona ich przywódców: Szemihaza, ich dowódca, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezekiel, Barakiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananiel, Zakiel, Samsiel, Sartael(), Turiel, Jomiel, Araziel. 8 Sš to dowódcy dwustu aniołów i wszystkich innych z nimi. 7. l Wzięli sobie żony, każdy po jednej. Zaczęli do nich chodzić i przestawać z nimi. Nauczyli je czarów i zaklęć i pokazali im, jak wycinać korzenie i drzewa. 2 Zaszły one w cišżę i zrodziły wielkich gigantów. Ich wysokoć wynosiła trzy tysišce łokci. 3 Pożerali oni wszelki znój ludzki, a ludzie nie potrafili ich utrzymać. 4 Giganci obrócili się przeciwko ludziom, aby ich pożreć. 5 I grzeszyli przeciw ptakom, zwierzętom, gadom i rybom. Pożerali mięso jedni drugich i pili zeń krew. 6 Wtedy ziemia poskarżyła się na nieprawych. 8. 1 Azazel nauczył ludzi wyrabiać miecze, sztylety, tarcze i napierniki. Pokazał im metale i sposób ich obróbki: bransolety i ozdoby, sztukę malowania oczu i upiększania powiek, bardzo cenne i wyszukane kamienie i wszelki [rodzaj] kolorowych barwników. I wiat uległ zmianie. 2 Nastała wielka niegodziwoć i wielki nierzšd. Pobłšdzili, a wszystkie ich drogi stały się zepsute. 3 Amezarak wyuczył zaklinaczy i nacinaczy korzeni, Armaros [nauczył] odklinania, Barakiel [ wychował] astrologów, Kokabiel złowieszczów, Tamiel wyuczył astrologów, Asradel nauczył d...
roman6922