Troll i Huldra.pdf

(135 KB) Pobierz

Troll

(norw., szw.

troll,

duń.

trold)

– przypominający wyglądem człowieka stwór ze

skandynawskich wierzeń ludowych, wywodzący się z mitologii nordyckiej.

Wierzono, że trolle różniły się między sobą zarówno wyglądem, jak i charakterem.

Najczęściej miały to być stworzenia bardzo stare, brzydkie, złośliwe i mało inteligentne.

Można było wśród nich znaleźć olbrzymy, jak i niewielkiego wzrostu skrzaty (norw. nisse)

czy karły (norw. dverg).

Niektóre większe trolle ze starości porastały lasem. Trolle mieszkały w trudno dostępnych dla

człowieka miejscach: lasach, górach i jaskiniach, niektóre żyły też w morzu. Wyrządzały

szkody ludziom i zwierzętom. Pod tym względem były podobne do orków, lecz o wiele od

nich większe, silniejsze i agresywniejsze. Zajmowały się też wydobyciem i gromadzeniem

srebra, złota oraz kosztowności. Były bardzo chciwe i skąpe. Nie znosiły światła słonecznego,

dlatego pojawiały się wyłącznie w nocy; troll, który na czas nie schował się przed

promieniami słońca, zamieniał się w kamień. Żeńskim odpowiednikiem trolla była huldra.

Huldra

(norw.

hulder)

- postać z norweskich wierzeń ludowych, żeński odpowiednik trolla.

Huldry - w przeciwieństwie do trolli - były pięknymi dziewczętami i na pozór niczym nie

różniły się od zwykłych ludzi. Jedynym, co szpeciło huldrę, był krowi ogon wystający spod

spódnicy. Jeśli młodzieniec, uwiedziony przez nią nie zauważył tego "dodatku", przepadał z

kretesem. Czasami jednak siła miłości zwyciężała złe czary - jeśli wybranek żenił się z huldrą

w kościele, jej ogon odpadał, a z tego związku rodziły się zwyczajne dzieci.

Huldrę uwiecznił Henrik Ibsen w swoim poemacie dramatycznym

Peer Gynt

jako Kobietę w

Zieleni. Świat trolli i huldr przedstawiali na swoich rysunkach Theodor Kittelsen i Erik