Rozdział VI
6.1 Wartości niematerialne i prawne – nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby jednostki
Przykłady wartości niematerialnych i prawnych:
· Autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje
· Prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych
· Know-how
· Nabyta wartość firmy (różnica między ceną nabycia jednostki a niższą od niej wartością godziwą przejętych aktywów netto
· Koszty zakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na własne potrzeby, poniesione przed podjęciem produkcji
Wycena wartości niematerialnych i prawnych: na dzień bilansowy wg ceny nabycia lub w koszcie wytworzenia pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne, umorzeniowe oraz z tytułu trwałej utraty wartości.
Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych: najwyżej pięć lat, wg metod właściwych dla środków trwałych.
6.1.1 Wartość firmy – różnica między ceną nabycia określonej jednostki lub zorganizowanej jej części a niższą od niej wartością godziwą przejętych aktywów netto
Ujemna wartość firmy – różnica między ceną nabycia określonej jednostki lub zorganizowanej jej części a wyższą od niej wartością godziwą przejętych aktywów netto
Amortyzacja wartości firmy: nie dłużej niż pięć lat, wg metody liniowej, odpisy amortyzacyjne zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych. W uzasadnionych przypadkach okres amortyzacji można wydłużyć do 20 lat.
6.2.1 Środki trwałe – aktywa rzeczowe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.
Przykłady środków trwałych:
· Nieruchomości (grunty, prawo wieczystego użytkowania gruntu, budowle, budynki, lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub użytkowego)
· Maszyny, urządzenia, środki transportu
· Ulepszenia w obcych środkach trwałych
· Inwentarz żywy
· Aktywa rzeczowe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu
6.2.2 Klasyfikacja Środków Trwałych – usystematyzowany zbiór obiektów majątku trwałego służący do celów ewidencyjnych, ustalania stawek amortyzacyjnych lub badań statystycznych
Grupy środków trwałych wg KŚT:
· Grupa 0 – grunty
· Grupa 1 – budynki, lokale, spółdzielcze własnościowe prawa do lokali
· Grupa 2 – obiekty inżynierii lądowej i wodnej
· Grupa 3 – kotły i maszyny energetyczne
· Grupa 4 – maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania
· Grupa 5 – specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty
· Grupa 6 – urządzenia techniczne
· Grupa 7 – środki transportu
· Grupa 8 – narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie
· Grupa 9 – inwentarz żywy
Podstawowa jednostka KŚT – pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług; czasem dopuszcza się też używanie pojedynczych obiektów
6.2.3 Wartość początkowa środków trwałych – wartość, jaką przyjmuje się w momencie przyjmowania środka trwałego do używania. W przypadku środków trwałych nabytych odpłatnie wartość początkowa jest równa cenie nabycia. W przypadku środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie wartość początkowa równa jest kosztowi wytworzenia. W przypadku środków trwałych otrzymanych nieodpłatnie lub w formie darowizny wartość początkowa jest równa wartości rynkowej lub godziwej.
Odpisy amortyzacyjne (umorzeniowe) – zmniejszają wartość początkową środka trwałego ze względu na zużycie fizyczne i moralne
Cena nabycia – cena zakupu należna sprzedającemu:
· bez podlegających odliczenia podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego
· w przypadku importu – powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym
· powiększona o kwoty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu (łącznie z kosztami transportu, załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu)
· obniżona o rabaty, opusty, inne zmniejszenia i odzyski
Koszt wytworzenia – wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych (materiałów, rzeczowych składników majątku, wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi)
Wartość rynkowa – określona na podstawie cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego gatunku i rodzaju, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Wartość godziwa – w przypadku niemożliwości ustalenia ceny rynkowej; kwota, za jaką dany środek trwały mógłby zostać wymieniony na warunkach transakcji rynkowej.
Aktualizacja wartości środków trwałych (przeszacowanie) – zwiększenie wartości początkowej używanego środka trwałego w celu uwzględnienia skutków inflacji, stosowane zazwyczaj na początku roku. Powstałą różnica zostaje odniesiona na fundusz (kapitał) z aktualizacji wyceny.
6.2.4 Przyczyny zwiększenia stanu i wartości środków trwałych:
· zakup lub wytworzenie środka trwałego we własnym zakresie
· otrzymanie w formie darowizny
· otrzymanie w formie aportu
· ujawnienie nadwyżek środków trwałych
· aktualizacja wyceny
Przyczyny zmniejszenia stanu i wartości środków trwałych:
· likwidacja środków trwałych w związku ze zużyciem, zniszczeniem
· odsprzedaż środków trwałych
· przekazanie w formie darowizny
· przekazanie w formie aportu
· stwierdzenie niedoboru
Likwidacja środka trwałego – w wyniku zniszczenia, zużycia lub nieopłacalności dalszej eksploatacji środka trwałego
Etapy likwidacji środka trwałego:
· przeznaczenie do likwidacji, ewentualny odpis z tytułu trwałej utraty wartości
· postawienie w stan likwidacji, wyksięgowanie środka trwałego z ewidencji bilansowej i ujęcie w ewidencji pozabilansowej
· zakończenie likwidacji, wyksięgowanie z ewidencji pozabilansowej
Koszty wiążące się z likwidacją księgujemy na koncie pozostałe koszty operacyjne, natomiast przychody – na koncie pozostałe przychody operacyjne.
6.2.5 Ulepszenia zwiększające wartość środka trwałego:
· przebudowa istniejącego stanu na inny
· rozbudowa składników majątkowych
· modernizacja
· rekonstrukcja zużytych całkowicie lub częściowo środków trwałych
Rodzaje zużycia środków trwałych:
· zużycie techniczne – utrata wartości użytkowej środków trwałych w wyniku zachodzących w nich zmian fizycznych i chemicznych w toku ich eksploatacji
· zużycie funkcjonalne – trwałe, niepożądane zmiany rozwiązań funkcjonalno-użytkowych, odniesione do aktualnie obowiązujących standardów wynikających z postępu technicznego i technologicznego
· zużycie zewnętrzne (ekonomiczne) – utrata wartości środka trwałego w wyniku oddziaływania na niego czynników zewnętrznych, pochodzących z otoczenia układu eksploatacji.
Cele dokonywania odpisów amortyzacyjnych:
· ustalenie realnej wartości składników majątku trwałego
· przeniesienie wartości zużywających się części majątku trwałego w ciężar kosztów działalności
· zebranie środków na odtworzenie i ewentualne rozszerzenie zakresu składników majątku trwałego
Okres amortyzacji środka trwałego zależy od:
· liczby zmian, na których pracuje środek trwały
· tempo postępu technicznego
· wydajność środka trwałego w liczbach godzin jego pracy lub w liczbie wytworzonych produktów
· prawne lub inne ograniczenia czasu eksploatacji
· przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego
Metody amortyzacji dopuszczone przez ustawę o rachunkowości:
· liniowa – polega na równomiernym rozłożeniu odpisów amortyzujących obciążających jednostkę w każdym roku w tej samej wysokości; jednakowa stawka amortyzacyjna od wartości początkowej przez cały okres amortyzowania
· degresywna – w miarę upływu czasu i zużycia środka trwałego, jego wartość jest coraz mniejsza; szybkie, przyspieszone tempo amortyzowania w pierwszych latach użytkowania środka trwałego przy ciągle zmieniających się kosztach jednostki. Dozwolona w przypadku środków trwałych z grup 3-8 KŚT z wyłączeniem samochodów osobowych
· progresywna – odpisy amortyzacyjne w poszczególnych latach używania są zróżnicowane, przy czym w pierwszych latach są one najniższe i stopniowo rosną. Nie przewidziana w przepisach podatkowych.
· naturalna – uzależnia wysokość stawek amortyzacyjnych od pracy wykonanej w danym okresie przez dany obiekt stanowiący środek trwały. Nie przewidziana w przepisach podatkowych.
Odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych dla celów bilansowych nie dokonuje się od:
· gruntów niesłużących wydobyciu kopalin metodą odkrywkową
· środków trwałych, które nie tracą na wartości z upływem czasu
· od aktywów nabytych w celu osiągania korzyści wynikających z przyrostu ich wartości
6.2.7 charakter dokumentacji odzwierciedlającej zmiany w stanie i wartości środków trwałych:
· prawny – dokumentacja potwierdzająca prawo własności środka trwałego
· techniczny – dokumenty określające techniczne dane środka trwałego
· księgowy – dokumentacja dotycząca zmian w stanie środków trwałych
Dowody księgowe:
· OT – przyjęcie środka trwałego – przychody nowych środków trwałych pochodzących z zakupów lub będących wynikiem prac budowlano-remontowych, przychód używanych środków trwałych nabytych w wyniku zakupów inwestycyjnych, zwiększenie wartości posiadanych środków trwałych na skutek ich modernizacji i ulepszenia
· PT – protokół zdawczo-odbiorczy środka trwałego – nieodpłatne przekazania środka trwałego innej jednostce
· LT – likwidacja środka trwałego – sprzedaż środka trwałego, wycofanie środka trwałego z użytkowania w wyniku zużycia, przeznaczenie do likwidacji
Książka inwentarzowa środków trwałych – wykaz posiadanych środków trwałych, zawierająca numery inwentarzowe obiektów, nazwy i charakterystyki środków trwałych, wartości początkowe, daty i źródła nabycia, znaki rozpoznawcze dowodów wprowadzenia do użytkowania, sprzedaży, likwidacji, nieodpłatnego przekazania.
Karta szczegółowa środka trwałego – forma ewidencji ilościowo-wartościowej, otwierana na podstawie dowodu przyjęcia środka trwałego do użytkowania; obejmuje następujące dane: numer inwentarzowy, symbol KŚT, datę przyjęcia do użytkowania, likwidacji, sprzedaży lub nieodpłatnego przekazania, wartość początkową i ewentualne jej zmiany, datę i koszt modernizacji, stawkę procentową odpisów.
Tabela amortyzacyjna – służy do ustalenia łącznej kwoty amortyzacji środków za poszczególne okresy
6.3 Leasing – umowa, na mocy której strona, jaką jest finansujący, przekazuje drugiej stronie (korzystającemu) prawo do użytkowania określonego dobra, którego jest właścicielem w zamian za określone płatności, przy czym czas użytkowania jest dokładnie określony w umowie.
Cechy charakteryzujące umowę leasingu:
· Przedmiotem umowy jest środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej korzystającego
· Dokładnie określony czas trwania umowy
· Zapłata za użytkowanie zawsze wyrażona w pieniądzu
Rodzaje leasingu:
· Finansowy – przeniesienie z finansującego na korzystającego podstawowe ryzyko i korzyści związane z własnością aktywu
· Operacyjny – umożliwienie użytkowania składnika majątku lub równocześnie pobierania pożytków, w zamian za opłatę, finansujący przez cały okres umowy wykazuje przedmiot umowy w swoich księgach odpowiednie do charakteru aktywów
6.4 Środki trwałe w budowie – zaliczone do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszania już istniejącego środka trwałego
Etapy procesu budowy środków trwałych:
· Przygotowanie – od zlecenia prac do rozpoczęcia realizacji budowy
· Realizacja – od zakończenia etapu przygotowania do przekazania zakończonego zadania inwestycyjnego do użytkowania
· Rozliczenie budowy – do ostatecznego rozliczenia poniesionych nakładów
Rozdział VII
7.1 Ewidencja gotówki w kasie
Gotówka w kasie – inwestycje krótkoterminowe, krótkoterminowe aktywa finansowe; ilość gotówki przechowywanej przez jednostkę
Zapisy na koncie Gotówka w kasie powinny być sporządzane na podstawie dokumentów:
· Po stronie Winien – KP – kasa przyjęła
· Po stronie Ma – KW – kasa wydała; lista płac; faktury i rachunki zakupów; wyciągi bankowe
Przynajmniej raz w miesiącu należy sporządzać dokument RK – raport kasowy – dokument, na którym naniesione są wszelkie ruchy gotówki w kasie jednostki. Za wszelkie niedobory w kasie odpowiedzialny jest kasjer, z wyjątkiem czynów przestępczych osób trzecich.
Różnice kursowe – różnice powstające w wyniku wyceny gotówki w jednostkach prowadzących działalność walutową. Wyróżniamy:
· Dodatnie – kurs historyczny niższy od kursu z dnia bilansowego, księgowana na przychodach z operacji finansowych
· Ujemne – kurs historyczny wyższy od kursu z dnia bilansowego, księgowana na kosztach z operacji finansowych
7.2 Inne środki i aktywa pieniężne:
· Weksle obce
· Czeki obce
· Inne środki pieniężne
7.2.1 Weksle obce – papiery wartościowe określające bezwarunkowe zobowiązania wystawiającego weksel powstające w określonym na wekslu miejscu i czasie wobec osoby, która przedstawia go do wykupu.
Możliwości realizacji weksla:
· Czekanie, aż wystawca wykupi weksel w odpowiednim czasie
· Pokrycie posiadanym wekslem obcym naszych zobowiązań przez przekazanie weksla osobie trzeciej – indosowanie na rzecz wierzyciela
· Zdyskontowanie weksla
Weksle obce oprotestowane – weksle, którym minął termin wykupu, ale nadal pozostają one w posiadaniu jednostki z powodu niewykupienia przez wystawcę
7.2.2 Dyskonto – rekompensata pieniężna z t...
umkc