SYSTEMY EKONOMICZNE PAŃSTW UE 23.02.2010
SYSTEMY EKONOMICZNE W UJĘCIU MODELOWYM
Podejście systemowe – pierwsze lata po II WŚ. Związane z postaniem dyscypliny cybernetyka. Polega na analizowaniu określonych zjawisku lub procesów o różnych charakterze, np. ekonomicznym we wzajemnym powiązaniu. Każdy proces traktujemy jako element większej całości. Nie analizujemy niczego w całkowitym wyodrębnieniu od otoczenia. Powiązania
System – pewna całość złożona ze wzajemnie powiązanych treści, zbiór zjawisku procesów. Każdy z tych elementów oddziałuje na każdy inny element oraz każdy z nich oddziałuje na całość i całość ta oddziałuje na każdy z tych elementów. Powiązania np. człowiek jest systemem, składa się z różnych części wzajemnie powiązanych, każda część jest powiązania z każdą inną częścią. Każda część oddziałuje na całość (osobę). Całość oddziałuje na każdy z tych elementów. ; samochód; gospodarka
Podejście systemowe – prowadzi do fałszywego pojmowania rzeczywistości
Działalność gospodarcza:*Potrzeby ludzkie – społeczeństwo stale odczuwa rozmaite potrzeby i chce je zaspokoić, np. potrzeba głodu. Potrzeby rosną w miarę ich zaspokajania. Zwiększa się jakoś tych potrzeb. Człowiek je zaspokaja w wyniku prowadzonej przez siebie działalności. Polega na produkcji dóbr materialnych. Człowiek prowadzi działalność gospodarczą, która polega na wykonaniu dóbr materialnych – produkcja. Doprowadzanie od producenta do konsumenta. Zużycie dóbr – konsumpcjaProdukcja, podział, konsumpcja – powiązanie, proces gospodarczyWszystko to działa na zasadzie systemu
Produkcja wymaga różnych zasobów gospodarczych
1. Potrzeby ciągle rosną
2. Produkcja jest ograniczona, produkowanie wymaga zużycia pewnych zasobów gospodarczych, które są ograniczone
Aby zwiększyć produkcję trzeba mieć odpowiednią ilość energii, surowców, siły roboczej, kapitału itp.Ograniczenia są rzadkieZasoby są ograniczone, a potrzeby nie
Powstaje sprzeczność między potrzebami a zasobami – wynika z tego potrzeba gospodarowania (działalność gospodarcza) – jak najlepiej wykorzystać ograniczone zasoby gospodarcze dla zaspokojenia naszych stale rosnących potrzeb
Działalność gospodarcza – podejmowanie ciągłych decyzji dla zaspokojenia naszych potrzeb
Regulowanie działalności gospodarczej – musi istnieć czynnik, który podejmuje działania, które regulują cały system procesu gospodarczego. W ramach systemu działa część jednostek, której mają na celu regulację innych jednostek. W każdym systemie istnieje czynnik regulujący, np. w państwie czynnikiem regulującym jest rząd. W ramach systemu pewne jednostki odpowiadają za właściwe funkcjonowanie innych jednostek.
Sfera regulacji a reszta to SFERA REALNA – obejmuje procesy realne, fizyczne, dzięki którym przetwarzają się różne dobra i usługi
Wzajemne relacje:
· System gospodarczy, w którym sfera regulacji będzie bardzo rozbudowana
· System gospodarczy, w którym sfera regulacji skrupulatnie kontroluje wszelkie działania w sferze realnej (realna sfera stała się niesamodzielna), np. pieczywo – piekarnia i piekarze otrzymują nakaz wyprodukowania danej ilości pieczywa ( system realnego socjalizmu lub gospodarka nakazowo-rozdzielcza) lub system, w którym piekarzowi nikt nic nie nakazuje i sam wie ile musi wyprodukować – obecny system
Działalność gospodarcza i jej rezultaty zależą od konkretnego systemu gospodarczego
Adam Smith – XVIII w. ojciec systemu rynkowego kapitalizmu. Tłumaczył funkcjonowanie poszczególnych systemów (rzemieślnik i piekarz). Wszystkiego jest pod dostatkiem. Czynnikiem jest chęć osiągnięcia, zdobywania zysku, dochodu. Rządzi egoizm. Społeczeństwo dzięki temu może zaspokajać potrzeby. Korea – tygrys azjatycki
Rezultaty działalności gospodarczej w sposób koordynowania decyzji wpływa na rezultaty działalności gospodarczej
Państwa wysoko rozwinięte są dzięki kapitalizmie rynkowym
Po II WŚ system jest mniej obiektywny, duże dysproporcje w poziomie rozwoju gospodarczym
Struktura systemu gospodarczego:
System gospodarczy składa się z wielki elementów – jednostek. Jednostki systemu gospodarczego to podmioty gospodarcze.
Podmiot gospodarczy – to jednostka systemu gospodarczego. Każdy człowiek, bądź organizacja uczestnicząca w procesie gospodarczym
Proces gospodarczy – produkcja, podział, konsumpcja
Produkcją zajmują się producenci
Konsumpcją zajmują się konsumenci
Dystrybucją zajmują się dystrybutanci
Podmioty mogą jednocześnie zajmować się produkcją, dystrybucją i konsumpcją
Konsumenci – wszyscy ludzie, ale nie wszyscy są producentami lub dystrybutentami
Podmioty zajmują się produkcją lub dystrybucją, np. przedsiębiorstwa
Konsumenci występują jako członkowie gospodarstw domowych. Podmiotami są gospodarstwa domowe. Podziały powiązane stosunkami rodzinnymi. Funkcją rodziny jest zaspokajanie potrzeb swoich członków. Mogą istnieć jednoosobowe gospodarstwa domowe
Podmioty dzielimy według poziomu:
· Wewnątrz krajowe, np. województwa, miasta, aglomeracje
· Sektory gospodarcze, np. sektor finansowy, bankowy, rolny, turystyczny
Sfera realna – w niej zachodzą rzeczywiste, fizyczne procesy – surowce, materiały ulegają zmianie i powstają produkty. Należą do niej przedsiębiorstwa i gospodarstwa domowe ( realna konsumpcja – może być jednorazowa lub stopniowa)
Sfera regulacji – obejmuje podmioty – zachodzą procesy intelektualne, np. państwo – aparat państwowy, urzędy, jednostki samorządu terytorialnego, banki
Wzajemne relacje między elementami systemu tworzą strukturę tego systemu
Aktor – nowe określenie na podmiot gospodarczy
Podstawowe cechy systemów gospodarczych:
· Własność zasobów ekonomicznych
o Zasoby – czynniki biorące udział w procesie gospodarczym, np. kapitał, siła robocza. Mogą mieć różnych właścicieli
o Własność – stosunek między ludźmi polegający na możliwości korzystania z pewnych zasobów gospodarczych
Właściciel może go wykorzystać do własnych potrzeb albo może podejmować istotne decyzje dotyczące tego zasobu
o Właściciel w sensie prawnym – osoba fizyczna lub prawna. Przysługuje jej prawo do korzystania wynikające z przepisów prawa
o Własność w sensie ekonomicznym – faktyczne korzystanie z danego zasobu niekoniecznie posiadając tytuł prawny. Osoba fizyczna i prawna, która faktycznie korzysta z zasobu, np. dzierżawca, lokator mieszkania
· Mechanizm funkcjonowania danego systemu.Kto jest właścicielem będącym w dyspozycji tego systemu zasobów ekonomicznych zależy od właściciela lub od mechanizmu
Działalność prowadzona przez właścicieli faktycznych:
Faktycznym dysponentem może być człowiek lub organizacja, która nie ma tytułu prawnego
Zróżnicowanie między właścicielami faktycznymi a prawnymi jest trudne
W przypadku zbiorowych właścicieli trudno jest odróżnić rzeczywistych od formalno-prawnych
Np. spółka akcyjna – formalno-prawny właściciel. Akcjonariusz nie ma żadnych przywilejów. Nie podejmuje decyzji.Właścicielami ekonomicznego majątku państwowego jest grupka wysokich funkcjonariuszy państwowych, których podejmują ostateczne decyzje. Własność państwowa jest mało efektywna w sensie ekonomicznym, ponieważ jest nadużywana. Istnieje możliwość manipulacji, korupcji.
Negatywną metodą jest sprecyzowanie majątku
SYSTEMY EKONOMICZNE PAŃSTW UE 2.03.2010
Systemy ekonomiczne w ujęciu modelowym cd.
FORMY WŁASNOŚCI
Podział własności
· Własnością prywatną są też SPÓŁKI – obejmujące wielką liczbę udziałowców, mimo to jest to własność prywatna, np. spółka akcyjna
· Może być własność prywatna wykorzystywana przez samego właściciela w jego działalności gospodarczej, tzn. właściciel jest i właścicielem i pracownikiem, który wykorzystuje w praktyce ten obiekt własności – WŁASNOŚĆ DROBNOTOWARTOWA – nie ma najemnej siły roboczej, sam właściciel pracuje korzystając jedynie z pomocy członków swojej rodziny, np. w rolnictwie indywidualnym w PL
· Może być też własność prywatna korzystająca z innych zatrudnionych przez siebie ludzi – WŁASNOŚĆ TYPU KAPITALISTYCZNEGO – są osoby które są właścicielami i są osoby, które są tylko pracownikami, którzy wynajmują swoją siłę roboczą, a ich rezultaty pracy są własnością właściciela tego obiektu
Są to typowe formy własności
POŚREDNIE FORMY WŁASNOŚCI
WYRÓŻNIA SIĘ SYSTEMY
· Kapitalistyczne – oparte na prywatnej własności i najemnej sile roboczej która tą własność uruchamia
· Socjalistyczne – zwane komunistycznymi. Są oparte na publicznym systemie własności
MECHANIZM FUNKCJONOWANIA GOSPODARKI- zależy od tego w jaki sposób podejmowane są decyzje gospodarcze i one mogą być podejmowane dwojako:
· Na szczeblu centralnym poza podmiotami prowadzącymi bezpośrednią działalność – SCENTRALIZOWANE – decyzje podejmowane poza jednostkami wykonującymi te decyzje, np. gospodarka PL w okresie socjalizmu – system nakazowo-rozdzielczy – formułowanie decyzji i przekazywanie je w postaci nakazu do wykonania poddanym, rozdzielenie między nich obowiązków
· Decyzje podejmowane przez same podmioty podejmujące działalność we własnym zakresie – ZDECENTRALIZOWANE – wysokoefektywne
Każdy system gospodarczy charakteryzuje się określoną formą własności i określoną formą mechanizmu funkcjonowania, a każda z tych cech występuje w 2 formach i każdy ten system podlega dwóm cechom. Mogą być 4 modele systemów gospodarczych
INNE FORMY SYSTEMÓW GOSPODARCZYCH
· Systemy gospodarcze pod względem osiągniętego poziomu i tempa rozwoju – każdy system gospodarczy może być lepiej lub słabiej rozwinięty. ^POD WZGLĘDEM OSIĄGNIĘTEGO POZIOMU ROZWOJU WYRÓŻNIAMY SYSTEMY:
a) wysoko rozwinięte
b) średnio rozwinięte
c) słabo rozwinięte
Najczęstszym kryterium poziomu rozwoju jest wskaźnik PKB, PNB w przeliczeniu na liczby mieszkańcówPKB – suma wartości wszystkich produktów zarówno dóbr materialnych jak i usług wytworzonych w całej gospodarce krajowej, w danym państwie, w ciągu roku. Żeby PKB mógł być miernikiem poziomu kraju musi być odpowiednio przeliczony:
a) w stosunku do liczby mieszkańców
b) musi być obliczony w formie uwzględniającej zróżnicowanie siły nabywczej danej waluty w różnych krajach – im kraj wyżej rozwinięty tym siła nabywcza danej waluty niższa
c) obliczany przez bank światowy
d) obliczany przez tempo wzrostu – pokazuje nam dynamikę systemów gospodarczych. O ile procent w danym roku PKB zwiększył się w stosunku do ubiegłego roku
systemy charakteryzuje poziom i dynamika rozwoju
· systemy gospodarcze według charakteru stosunków z otoczenia
a) systemy otwarte – stopień otwartości może być różny. Otwartość polega na rozwoju handlu zagranicznego
b) systemy zamknięte – w dzisiejszym świecie w dosłownym tego słowa znaczeniu nie ma w dzisiejszym świecie
· systemy gospodarcze według dominującego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej
a) rolnicze – słabiej rozwinięte
b) przemysłowe – wyżej rozwinięte. Mogą być wyspecjalizowane w różnej produkcji, np. wydobywcze
c) systemy specjalizujące się w handlu, turystyce
· systemy gospodarcze według zakresu terytorialnego:
a) krajowe
b) światowe
c) międzynarodowe
Systemy
a) łączone z państwem z gospodarką krajową
b) podsystemy – na różnych szczeblach
*poziomy regionalne*poziomy lokalne
c) światowy rynek gospodarczy
· systemy gospodarcze według charakteru prowadzonej działalności gospodarczej
a) nastawiona na zaspokojenie własnych potrzeb gospodarujących podmiotów – GSOPODARKA NATURALNA
b) GOPODARKA TOWAROWA – produkcja przeznaczona jest na sprzedaż, celem jest zysk w formie pieniężnej i jest on przeznaczany na zakup pewnych dóbr potrzebnych na wytworzenie kolejnych potrzebnych dóbr. Zwana też gospodarką twarowo - pieniężną
SYSTEMY EKONOMICZNE PAŃSTW UE 9.03.2010
SYSTEM RYNKOWY
Występuje on w praktyce w różnych wariantach. Systemów rynkowych jest wiele. Każdy kraj, który funkcjonuje w systemie rynkowym różni się pod względem tego systemu od innych państw. Funkcjonuje w krajach wysoko rozwiniętych, średnio, słabo rozwiniętych.
System rynkowy to system gospodarczy oparty na gospodarce rynkowej – jedna z form społecznej działalności gospodarczej, działalność gospodarcza zawsze ma charakter społeczny, nawet gdy dotyczy prywatnych indywidualnych przedsiębiorców. Każda produkcja nastawiona jest na produkowanie różnych wyrobów zaspokajających ludzkie potrzeby.
Działalność społeczna – służy zaspokojeniu społecznych potrzeb. Koordynacja działalności indywidualnych podmiotów odbywa się na rynku lub za jego pośrednictwem. Podmiotów prowadzących działalność społeczną jest bardzo dużo. Na rynku musi być wielu nabywców i sprzedawców
Monopol – zaprzeczenie gospodarki rynkowej. Jest niebezpieczne – istnieją instytucje antymonopolowe, ścigające ludzi stosujących monopol
Rynek reguluje stosunki między producentami a konsumentami
Najważniejszym elementem gospodarki rynkowej jest rynek. Rynek funkcjonuje w warunkach prywatnej własności gospodarki, ale prywatni właściciele nie są w stanie bezpośrednio wpłynąć na rynek.
POJĘCIA RYNKU
· Rynek to całokształt transakcji kupna sprzedaży oraz warunków w jakich one przebiegają. Nie jest to jedna transakcja ale całokształt transakcji.
· Rynek to zorganizowana forma kupna i sprzedaży wytworzonych produktów i usług oraz czynników produkcji
· Rynek to proces w warunkach którego kupujący i sprzedający określają co mają zamiar kupować i sprzedawać i na jakich warunkach. Najważniejszym warunkiem jest cena – zależy ona od obu stron od kupujących i sprzedających, których jest wielu
· Rynek to proces gospodarczy prowadzący do tego, że decyzje gospodarstw domowych, czyli konsumentów, decyzje przedsiębiorstw, czyli producentów oraz decyzje pracowników zostają wzajemnie skoordynowane dzięki odpowiednim dostosowaniom cen
Pracownicy na rynku sprzedają swoją pracę. Na rynku następuje koordynacja decyzji
...
umkc