Samochód pancerny Skoda-Fiat 18 BL 1919.pdf

(3444 KB) Pobierz
CZECHOSŁOWACJA
Technika lądowa
BROŃ
1919
Samochody pancerne
Samochód pancerny Skoda-Fiat 18 BL
Obrněn�½ automobil Śkoda-Fiat 18 BL
Dane taktyczno-techniczne
Typ:
samochód
pancerny.
Nazwa:
Škoda-Fiat 18 BL (Škoda-
Fiat Torino).
Rok produkcji:
1919.
Liczba wyprodukowanych egzem-
plarzy:
12 pojazdów.
Długość:
5.44
m.
Szerokość:
2.0 m
Wyso-
kość:
2.65 m
Prześwit:
31 cm.
Cię-
żar całkowity:
6,25 t.
Napęd:
silnik
Fiat 4-cylindrowy Fiat 64CA 5650
cm
3
, 4 biegi do przodu i bieg wstecz-
ny.
Moc:
64 KM (27,9 kW).
Moc/Masa:
10,25 KM/t.
Prędkość
maksymalna:
15
km/h.
Za-
sięg:
nieznany.
Pancerz:
od 5 do 6
mm.
Uzbrojenie:
2 x karabiny ma-
szynowe chłodzone cieczą Maxim
kal. 7,92 mm MG.08 (zapas 9000
nabojów), 150 granatów ręcznych.
Załoga:
5 osób.
Pierwszymi
samochodami
pan-
cernymi nowo po-
wstałej
Republiki
Czechosłowackiej
były włoskie
Lancia
IZ.
Dwa pojazdy tego
typu dotarły z Półwy-
spu
Apenińskiego
wraz z powracającymi
do kraju w
grudniu
1918
roku żołnierzami
czeskiej Legii. Oba
pancerne
pojazdy
dotrwały aż do 1936
roku.
Właściwy impuls do
rozbudowy tej części czecho-
słowackiego arsenału nastąpił
w roku
1919,
gdy Minister-
stwo
Obrony
Narodowej
(MNO) wystosowało oficjalne
zapotrzebowanie na tego
rodzaju pojazdy. Adresowano
je przede wszystkim do do-
brze prosperujących przed-
siębiorstw motoryzacyjnych.
Pod koniec października pro-
jekty zaprezentowali przed-
stawiciele firm Laurin & Kle-
ment oraz Praga. Żaden
przez wojskowych decyden-
tów zaakceptowany nie zo-
stał. Sytuację tę postano-
wiono wykorzystać w, pozba-
wionej działu samochodowe-
go, fabryce Skoda, w której
biurach projektowych powsta-
ły dwa szkice. Pierwszy oparty był o podwozie samochodu osobowego typ Mh, wytwarzanego przez konkurenta - markę
Laurin & Klement, kolejny - o włoską ciężarówkę o masie 3,5 tony,
Fiat 18BL
również pochodzącą z zasobów wspomnia-
nej Legii. Prototyp takiego
improwizowanego
sa-
mochodu
pancernego
ukończono już pod
koniec
1919
roku, prezentując go
wojskowej
komisji
21
stycznia roku kolejnego.
Po przeprowadzeniu sze-
regu drobnych technicz-
nych poprawek maszyna
otrzymała
fabryczne
oznaczenie
Śkoda-Fiat
18 BL,
w czeskiej armii
nazywana była zaś Fiat-
Torino.
29 stycznia 1920
roku MNO złożyło zamó-
wienie na próbną serię
jedenastu tego rodzaju
pojazdów. Koszt poje-
dynczego egzemplarza,
wyłączając
uzbrojenie,
wynosił 262000 koron.
Bazę dla samo-
chodu Śkoda-Fiat 18 BL stanowiła włoska ciężarówka firmy Fiat 18 BL (Autocarro Fiat mod.18 BL) z silnikiem 64 CA o
mocy 38 KM (27,9 kW). Pojemność zbiornika paliwa wynosiła 100 litrów. Podwozie obudowano eliptycznymi, nitowanymi
arkuszami stalowymi grubości 5-6 mm. Przednie koła w rozmiarze 900 x 100 mm zostały osłonięte stalowymi kołpakami,
natomiast zdwojone koła tylne (1060 x 120 mm) zabezpieczał pancerz kadłuba. Prędkość drogowa maszyny sięgała 15
km/h. Do jej pełnej obsługi niezbędnych było pięciu żołnierzy. Na kadłubie pojazdu zamontowano dwie ruchome wieżycz-
ki średnicy 1000 mm z pancerzem grubości 5 mm. Długość pojazdu wynosiła 5435 mm, szerokość: 2000 mm, wysokość:
2650 mm, a prześwit: 310 mm. Na uzbrojenie składały się dwa niemieckie ciężkie karabiny maszynowe 7,92 mm Maschi-
nengewehr 08 (w roku 1922 pojazdy przezbrojono w 7,92 mm Schwarzlose vz.07/12). Całkowity zapas amunicji, wynosił
9000 pocisków (36 pasów po 250 naboi). Ciężar całkowity pojazdu wynosił 6900 kg, co stanowiło istotne przeciążenie
podwozia, a co za tym idzie - niekorzystnie wpływało na właściwości trakcyjne. Zasadniczo wykluczano użycie wehikułów
poza drogami utwardzonymi. Produkcja seryjna rozpoczęła się w kwietniu 1920 roku.
Po przyjęciu na służbę Skoda-Fiat 18 BL otrzymały numery porządkowe od 3 do 14 (1 i 2 opatrzono pojazdy An-
saldo-Lancia IZ). Dyslokacja tych wozów w 1920 roku była następująca: Numer 3 i 4 - Koszyce, Numer 5 i 7 - Bratysława,
Numer 6 i 8 - Opawa, Numer 9 i 10 - Praga, Numer 11 i 12 - Użogrod, Numer 13 i 14 (od września) - Praga.
Osiem prezentowanych samochodów pancernych, we wrześniu 1925 roku zostało rozbrojonych i wykorzystanych
w charakterze samochodów ciężarowych. Kolejne dwa pojazdy służyły do szkolenia załóg i zostały później przeznaczone
na złom. Ostatnią parę podwozi wystawiono na sprzedaż w grudniu 1929 roku.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin