O. Marian Morawski SI - Dziewięć nauk o Sercu Jezusowym, jako Sercu Kościoła.pdf

(432 KB) Pobierz
K
S
. M
ARIAN
M
ORAWSKI
SI
O Sercu Jezusowym,
jako Sercu Kościoła
KRAKÓW 2013
www.ultramontes.pl
SPIS TREŚCI
Str.
Nauka 1. Serce Jezusa źródłem łaski ................................................................... 3
Nauka 2. Serce Jezusa źródłem hierarchii Kościelnej ......................................... 7
Nauka 3. Serce Jezusa źródłem Sakramentów .................................................. 10
Nauka 4. Serce Jezusa źródłem Najświętszego Sakramentu ............................. 14
Nauka 5. Serce Jezusa źródłem ofiary Mszy świętej ........................................ 19
Nauka 6. Serce Jezusa źródłem prawa kościelnego .......................................... 23
Nauka 7. Serce Jezusa źródłem historii Kościoła .............................................. 29
Nauka 8. Serce Jezusa źródłem hierarchii mistycznej Kościoła ....................... 33
Nauka 9. Serce Jezusa celem wszystkiego w Kościele ..................................... 39
–––––––––––
2
Dziewięć nauk
O Sercu Jezusowym, jako Sercu Kościoła
w zarysie
(Mówione w Krakowie w kościółku OO. Jezuitów na Wesołej w czerwcu 1872 r.)
O. M
ARIAN
M
ORAWSKI
SI
––––––––
NAUKA I.
Serce Jezusa jest źródłem życia łaski, czyli życia
wnętrznego Kościoła
"Jam jest winna macica, wyście latorośle" (Jan. 15, 5).
Wstęp
Częstoście słyszeli, najmilsi w Panu, nauki o Najsłodszym Sercu
Jezusowym, osobliwie w tym kościółku Jego czci poświęconym; wieleście
czytali o tym nabożeństwie pobożnych i wybornych książek, tak dalece, iż zdaje
się trudno w tym przedmiocie podać nowy pokarm duchowny waszym sercom,
które przecież pragną ciągle wzrastać w poznaniu i miłości Boskiego Serca. Ale
dotąd podobno rozważaliście głównie, czym jest Serce Jezusowe dla duszy
waszej, odnośnie do prywatnego życia i osobistej doskonałości waszej. Otóż w
przeciągu tego dziewięciodniowego nabożeństwa będziemy się starali poznać
stosunki Serca Jezusowego do Kościoła w całości uważanego. Zobaczymy, że
Serce Jezusowe jest sercem Kościoła. Jako bowiem w organizmie człowieka
serce jest środkiem życia: z serca wypływa krew ożywiająca całe ciało i do serca
znowu wszystka powraca, tak i w ciele mistycznym Kościoła, Serce Jezusowe
jest tym środkiem, z którego płynie wszystko życie Kościoła św.: i życie
wnętrzne tj. łaska i cnoty wlane, i zewnętrzne życia objawy, cała hierarchia,
sakramenta, ofiara – i znów ku temu środkowi wszystko się zwraca, do tegoż
Serca całe życie Kościoła płynie.
3
Nad tymi rzeczami zastanawiać się będziemy w tych dziewięciu naukach.
Jest to założenie trudne, wymagające uwagi, ale przy tym bardzo
pożyteczne, bo nam da lepiej poznać te dwa przedmioty ku którym powinny być
ciągle zwrócone nasze umysły i nasze serca: Serce Jezusa i Kościół święty.
Prośmy więc pokornie o światło Ducha Świętego i o rozgrzanie serc naszych,
abyśmy coraz lepiej poznawali te dwa najdroższe przedmioty, i przez to coraz
bardziej je pokochali. Przez przyczynę Najświętszej Maryi Panny, Matki Serca
Jezusowego.
Wykład dogmatyczny
Gdy Bóg miał stworzyć Ewę, spuścił – jak mówi Pismo św. – sen na
Adama i z boku śpiącego wyjął żebro, z którego utworzył matkę rodzaju
ludzkiego. W tym czynie Boga Ojcowie święci widzą i prorocze podobieństwo i
figurę utworzenia Kościoła, oblubienicy Chrystusowej. Gdy bowiem Chrystus,
drugi Adam i duchowna głowa ludzkiego rodzaju, snem śmierci na krzyżu
zasnął, z woli Bożej bok Mu otworzono i wypłynęła krew i woda: krew naszego
odkupienia i woda Chrztu św., skąd powstał Kościół św., matka odrodzonej
ludzkości.
Kościół więc wyszedł z Serca Jezusowego. Otóż z tego samego źródła, z
którego wypłynął, czerpie on też ustawicznie życie. Aby to dobrze pojąć, trzeba
mieć przed oczyma cały bieg tego boskiego życia w ludzkości. Oto jego główne
momenta:
1. Żadna z istot stworzonych nie mogła Bogu godnej czci oddawać, a po
upadku żadna nie mogła zadosyćuczynić. Była przestrzeń nieskończona między
Bogiem a stworzeniem. Dlatego Słowo stało się ciałem, aby połączyć w sobie
stworzenie z Bogiem, być ogniwem między niebem a ziemią. I to jest wielka
tajemnica, której odkrycie policza św. Paweł między najwyższe dary Boże.
"Nam
oznajmił
– mówi –
tajemnicę woli swojej, wedle upodobania swojego,
którą był postanowił w nim, w rozrządzeniu pełności czasów, aby w Chrystusie
wszystko naprawił i to co jest na niebiesiech i to co jest na ziemi w nimże"
(Efez.
1, 9-10). W pierwotnym języku Pisma zamiast:
aby naprawił,
powiedziano:
aby wszystkiemu dał głowę,
aby wszystko skupił pod jedną głowę
(’Α�½ακεφαλαιώσασθαι).
4
2. Ten Bóg wcielony jako człowiek, oddaje Ojcu swemu cześć zupełnie
innego rodzaju, niż stworzenie oddawać może; jako Syn najmilszy ma prawo do
łaski Ojca swego i do dziedzictwa synowskiego, tj. do tego szczęścia, które jest
Bogu właściwym: oglądać istotę Boską – od czego wszelkie stworzenie jest
nieskończenie dalekim.
3. Ale ten Bóg wcielony chce też mieć braci; to szczęście, ten zaszczyt
takiego zbliżenia do Boga i synowstwa Bożego, które Mu jest własnym, chce
udzielić innym istotom rozumnym. Zbliżając się do ich natury ludzkiej, chce ich
zbliżyć do swej natury Boskiej i to życie Boskie, które tli w Jego Sercu, im
udziela, czyni ich uczestnikami Boskiej natury. "Dał
im moc, aby się stali
synami Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego"
(Jan. 1, 12). "Albowiem
które
przejrzał, te też przeznaczył, aby byli podobnymi obrazowi Syna Jego, żeby On
był pierworodny między wielą braćmi. A które przeznaczył, te też i wezwał, a
które wezwał, te też usprawiedliwił, a które usprawiedliwił, one też uwielbił"
(Rzym. 8, 29-30).
4. Wszystkich ludzi powołuje do tego braterstwa, wszystkim poddaje łaski
uczynkowe, prowadzące do wiary, a tym, którzy tym łaskom są powolni, daje
łaskę poświęcającą, która ich czyni synami Bożymi, i cnoty, wiary, nadziei i
miłości, którymi z Nim są spojeni, i póki z Nim są spojeni, czerpią z Niego to
życie Boskie, jak z winnej macicy latorośle.
5. Źródłem zaś tego życia boskiego jest Serce Pana Jezusa a) dlatego, że
serce jest źródłem krwi Boskiej, której wylaniem Pan Jezus uczynił nas
uczestnikami swej Boskiej natury; b) dlatego, że serce jest organem ludzkiej
miłości, i z niego wyszedł ten akt poddania się śmierci, który nas odkupił.
6. I tak, wszyscy, którzy są spojeni z Chrystusem, stanowią duchowną
jedność, olbrzymie społeczeństwo, ogarniające wszystkie wieki ludzkości; a
Chrystus w środku wieków jest łącznią wszystkiego. Ci, którzy byli przed
Chrystusem, przez wiarę w przyszłego Mesjasza czerpali z Niego łaskę i życie
boskie, a ci, którzy po Nim żyją, czerpią z Niego uświęcenie i przeobrażają się
na Jego podobieństwo. Jako źródło na szczycie góry, rozlewa po obu schyłkach
strumienie wody, tak Pan Jezus jest na szczycie ludzkości i z źródła Jego
Boskiego Serca spływają w przeszłość i przyszłość zdroje łaski i żywota
boskiego.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin