dieta_sensoryczna.pdf

(78 KB) Pobierz
Co to jest dieta sensoryczna?
Dieta sensoryczna to termin wprowadzony przez P.Wilbarger i oznacza
szczegółowo opracowany specyficzny dla określonego dziecka program
aktywności /ćwiczeń/ dostarczających do systemu nerwowego właściwych
bodźców sensorycznych do utrzymania określonego pobudzenia układu
nerwowego umożliwiającego uwagę i organizację zachowania w ciągu dnia.
Dzieci mające wysoki poziom pobudzenia wymagają diety obejmującej
aktywności wyciszające, uspokajające, hamujące pobudzenie. Dzieci zbyt
spokojne, ociężałe, „leniwe” wymagają aktywności pobudzających system
nerwowy. Czasem mylnie mówi się o diecie sensorycznej tylko w wypadku
nadwrażliwości dotykowej. Dziś pojęcie dieta sensoryczna odnosi się do
różnych zaburzeń integracji sensorycznej i stosowana jest we wszystkich typach
zaburzeń.
Dieta sensoryczna może być stosowana do niemowląt, małych dzieci,
nastolatków, młodzieży i dorosłych.
By zbudować właściwą dietę sensoryczną należy najpierw poznać potrzeby
sensoryczne dziecka w relacji do zaburzeń integracji sensorycznej i wpływu ich
na zachowanie dziecka. Takiego rozpoznania powinien dokonać specjalista
/terapeuta integracji sensorycznej/ podczas szczegółowych badań obejmujących
wywiad z rodzicami, obserwację dziecka i odpowiednie do wieku próby
kliniczne lub/i standardowe testy.
Dieta sensoryczna nie jest zwykłym dodaniem do aktywności dnia codziennego
większej ilości wrażeń sensorycznych. Przynosząca sukces terapeutyczny dieta
musi być zestawem ćwiczeń- zabaw w których dziecko chętnie uczestniczy,
zestawem trafiającym w unikalne sensoryczne potrzeby konkretnego dziecka.
Jedną z najważniejszych wskazówek istotnych przy budowie diety jest taki
zestaw ćwiczeń który chroni system nerwowy dziecka przed przeładowaniem i
pojawieniem się negatywnych reakcji emocjonalnych. Jeśli dieta jest
odpowiednio dostosowana może chronić dziecko przed zachowaniami samo
stymulującymi i samo uszkadzającymi.
Może być też stosowana w celu
przywrócenia właściwej równowagi zbyt pobudzonego lub zbyt wyhamowanego
układu nerwowego Dieta sensoryczna angażując dziecko w regularnie
wykonywane ćwiczenia
dostarczające właściwych bodźców sensorycznych
wpływa na poprawę uwagi, współpracy i komunikacji.
W skład diety nie tylko wchodzą poszczególne ćwiczenia ale również
informacje dla rodzica czy nauczyciela czego należy unikać w codziennych
aktywnościach dziecka na każdym etapie stosowania zalecanej diety by nie
pogłębiać już istniejących zaburzeń. Technika ta nie jest tylko stałym
wielomiesięcznym zestawem tych samych ćwiczeń i zaleceń ale stale
modyfikowanym układem dostosowywanym do zachodzących zmian w
zachowaniu dziecka procedur-ćwiczeń.
Rodzice
powinni
być
odpowiednio
przeszkoleni
w
wykonywaniu
poszczególnych procedur - ćwiczeń tak by mogli je modyfikować w ciągu dnia
w zależności od stopnia pobudzenia dziecka. Dieta sensoryczna powinna być
włączona w naturalny rytm dnia dziecka, a procedury powinny być regularnie
powtarzane określoną ilość razy.
Dieta sensoryczna przede wszystkim obejmuje aktywności dostarczające
właściwą ilość bodźców przedsionkowych, proprioceptywnych i dotykowych.
Dieta sensoryczna może być stosowana do różnych zaburzeń integracji
sensorycznej. Dlatego musi obejmować ćwiczenia charakterystyczne dla
określonych zaburzeń inne w zaburzeniach związanych np. z dyspraksją a inne
w zaburzeniach modulacji sensorycznej. Dieta sensoryczna musi mieć swój
indywidualny układ w zależności od zdefiniowanego problemu i tak np.
najpierw w układzie diety powinny być stosowane ćwiczenia rozwijające
schemat ciała zanim przejdziemy do budowania orientacji przestrzennej czy
planowania motorycznego.
Zła dieta - niewłaściwe ćwiczenia mogą powodować jeszcze większą
dezorganizację zachowania dziecka przez pogłębianie zaburzeń integracji
sensorycznej. Terapeuta opracowując właściwą dietę sensoryczną musi znać
ćwiczenia wyciszające i pobudzające, ćwiczenia rozwijające schemat ciała i
planowanie motoryczne itd.
Tzw. Masaż Wilbarger jest jedną z technik stosowanych w ramach diety
sensorycznej. Początkowo nosił nazwę
Wilbarger Brushing Protocol / WBP/
obecnie raczej używa się za autorką nazwy ,która bardziej precyzyjnie określa tą
technikę -
The Wilbarger Deep Pressure and Proprioceptive Technique
(DPPT).
Technika ta odwołuje się do stymulacji zmysłu propriocepcji-
kinestezji.
Willbarger w swojej technice chcąc podkreślić zarówno znaczenie nacisku na
skórę i mięśnie używa pojęcia głęboki ucisk i propriocepcja co prawdopodobnie
określa tą część techniki w której następuje kompresja stawów poprzez bierny
ruch stawów i ścięgien. Stąd taka nieco długa nazwa w dowolnym tłumaczeniu
Technika Wilbarger Głębokiego Ucisku i Propriocepcji.
Technika ta opracowana i opisana po raz pierwszy w 1991 roku przez
P.Wilbarger OT jest profesjonalną metodą przeznaczona do redukcji obronności
sensorycznej. Pierwszym krokiem w tej technice jest dostarczenie głębokiego
ucisku na skórę i mięsnie dziecka używając odpowiedniej szczoteczki /stąd
czasem używana nazwa tej techniki „szczotkowanie”/ w odpowiedniej
kolejności z pominięciem klatki piersiowej twarzy i głowy dziecka. Druga
część tej techniki polega na zapewnieniu dawki prorpiocepcji poprzez
kompresję poszczególnych stawów w odpowiedniej kolejności. Obie te części są
nierozerwalne i powinny być powtarzane co 90-120 minut w ciągu dnia. Czas
trwania Tego „masażu” to od dwóch do czterech tygodni ale o tym decyduje
terapeuta zlecający tą technikę. Nie powinna być stosowana przed 2 miesiącem
życia dziecka.
The Wilbarger Deep Pressure and Proprioceptive Technique (DPPT)
powinien być włączony w specyficzna dietę sensoryczna dziecka lub osoby
dorosłej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin