Czołg A12 Mk II Matilda Baron.pdf

(6783 KB) Pobierz
WIELKA BRYTANIA
Technika lądowa
BROŃ
1943
Pojazdy specjalne
Czołg z trałem Matilda Baron
Mine flail tank Matilda Baron
Pierwsze
trały
przeciwminowe
dla bry-
tyjskich czołgów projek-
towano niemal jednocze-
śnie z pracami nad czoł-
giem Matilda I. Firma
John Fowler & Co
z
Leeds opracowała ramę z
dwoma trałami lemie-
szowymi mocowaną na
bokach czołgu. Podczas
pracy opierała się ona na dwóch pełnych kołach, a w czasie normalnej jazdy była unoszona do góry przez wyciągarkę
pobierającą napęd od skrzyni biegów. Do tego trału dostosowano ostatnich 79 wyprodukowanych czołgów. Do stycznia
1940 roku samych trałów zbudowano 14, 12 z nich wysłano do Francji. Urządzenie nie zdało egzaminu praktycznego, a
mimo to próbowano dostosować je do czołgu Matilda II. Nie udało się jednak skonstruować sprawnie działającego układu
przeniesienia napędu ze skrzyni na trał.
Postanowiono
więc dostosować do
Matildy trał skonstru-
owany dla czołgów
szybkich. Urządzenie
nazwane
AMRA
(Anti
Mine
Roller
At-
tachment) składało się
z ramy mocowanej na
bokach i dwóch par
szeregowo zawieszo-
nych stalowych walców
z żebrami rozstawio-
nych na szerokość
gąsienic. Zbudowano
140 takich kompletów, ale ich działanie nie było zadowalające, pozwalało bowiem tylko na rozpoznanie pola minowego.
Resztę min trzeba było usuwać tradycyjną metodą.
Znacznie skuteczniejsze było
urządzenie zaprojektowane na po-
czątku wojny przez południowoafry-
kańskiego inżyniera mjr Abrahama
du Toit. Jego produkcję uruchomiły
warsztaty polowe armii brytyjskiej w
Egipcie pod koniec lata
1942
roku. W
październiku w bitwie pod El-Alamejn
wzięły udział 24 czołgi, w których
zastosowano trały łańcuchowe. Trał
taki składał się z walca wyposażone-
go w grube łańcuchy, na całej szero-
kości osadzonego na stalowej ramie
mocowanej do burt czołgu. Napęd
walca poprzez wał z przegubami zapewniał silnik gaźnikowy Ford V8 umieszczony wraz ze zbiornikiem paliwa, oleju i
2
chłodnicą w pancernej osłonie na prawym boku czołgu. Łańcuchy szybko obracającego się walca, uderzając o ziemię,
powodowały eksplozję w pasie szerszym niż pojazd. Chociaż silnik umieszczony w osłonie przegrzewał się i powodował
wibracje oraz wytwarzał spaliny utrudniające pracę załogi, to skuteczność działania pojazdu nazwanego
Matilda Scor-
pion
była bardzo wysoka i trał taki stosowano również na innych czołgach. W
1943
roku podczas forsowania umocnień
na Linii Mareth w Tunisie użyto zmodernizowanej wersji tego czołgu, nazwanej
Matilda Scorpion Mk II.
Inżynier du Toit kontynuował swoją działalność na terenie Wielkiej Brytanii, współpracując z firmą
AEC
Ltd. Ulep-
szona wersja czołgu trału otrzymała nazwę Matilda Baron. W wersji prototypowej
Baron Mk I
do napędu walca zastoso-
wano silnik Chrysler z przeniesieniem napędu bębna za pomocą kół zębatych. Czołg Matilda Baron Mk I nie posiadał
uzbrojenia, bowiem miał zamontowana nadbudowę. W wersji seryjnej
Baron Mk II
montowano silnik Bedford. Pojazd ten
zachował normalną wieżę z uzbrojeniem. Napęd był przenoszony za pomocą krótkiego wału napędowego. W obu pojaz-
dach silnik napędzający trał był umieszczony w opancerzonej obudowie umieszczonej po prawej stronie kadłuba. Nato-
miast wersja
Baron Mk III
zamiast wieży miała pancerną nadbudówkę i dwa silniki napędzające walec. Dzięki zwiększe-
niu mocy jego napędu po zamontowaniu odpowiednich przystawek pojazd mógł niszczyć zasieki lub kopać transzeje.
Powstało
60
trałów w wersji Baron Mk III i poprawionym wariancie
Baron Mk IIIA.
Producentem były zakłady Curran
Bros. w Cardiff. Jak to często bywa z dopracowanymi i dopieszczonymi konstrukcjami, Baron pojawił się zbyt późno. Jego
miejsce zajęła już podobna konstrukcja - Sherman Crab, znacznie lepiej przystosowana do oczyszczania pól minowych
niż Baron.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin