7a-Sztuka XX.pdf

(1423 KB) Pobierz
Omówienia i materiały do nauki
historii sztuki
część 7
XX WIEK
CHRONOLOGIA SZTUKI XX WIEKU
ARCHITEKTURA:
1. Nurty awangardowe:
•
Wczesny modernizm
•
Ekspresjonizm 1911 r. – 1935 r.
•
Konstruktywizm lata 20 – te XX w
•
nurt międzynarodowy 1919 r. – 1990 r.
•
nurt organiczny XX w.
2. Art Decó ok. 1925 – 1939
3. Architektura totalitarna
•
Socrealizm 1934 - 1956
4. Postmodernizm od 1980
NURT (STYL) MIĘDZYNARODOWY
prąd występujący architekturze XX wieku od lat 20-tych o radykalnie
modernistycznym charakterze, odrzucający historyczną tradycję,
dekoracyjność i zbytnią estetyzację architektury. Odwoływał się do
zasad logiki i
funkcjonalizmu,
opierając się na:
• prostych, geometrycznie określonych bryłach będących logicznie
określoną aranżacją przestrzeni;
• pozbawionych dekoracji fasadach opartych na rytmach kondygnacji,
okien czy tarasów i powierzchniach „ujawniających” swoje tworzywo
(szkło, beton, cegła, kamień);
• asymetrycznych planach, o regularnej i modułowej strukturze
wynikającej z przeznaczenia (funkcji) budynku;
• konstrukcji szkieletowej, wykorzystującej technologię żelbetu.
Nazwa nurtu akcentuje ponadregionalny, uniwersalny charakter
architektury. Jednym z głównym ośrodków kształtowania i rozwoju
stylu międzynarodowego był
BAUHAUS
niemiecka uczelnia artystyczna
i jednocześnie aktywna placówka wykonująca projekty architektoniczne
wzornictwa przemysłowego, które silnie oddziałały na współczesny
design.
FUNKCJONALIZM
o pięknie budynku stanowi głównie jego funkcjonalność
• LOUIS SULLIVAN:
Form follows function
[forma wynika z funkcji]
• ADOLF LOOS:
Ornament to zbrodnia
• LUDWIG MIES VAN DER ROHE:
Less is more
[Mniej znaczy więcej]
Manifestacja nowej funkcjonalnej architektury
•
plan asymetryczny o swobodnym układzie, bez głównej budowli
•
trzy różniące się funkcjami niezależne części [sale wykładowe,
warsztaty, mieszkania] połączone na wyższych piętrach systemem
łączników.
•
proste kubiczne bloki, szklane elewacje kurtynowe [ściany osłonowe]
o harmonijnych proporcjach bez osi organizującej bryłę, narożniki
budynków bez widocznych elementów nośnych.
•
integracja szkoły i domu mieszkalnego - zaspokojenie potrzeb
społeczności i jednostki.
•
Spójność budowli ma charakter funkcjonalny wynikający z
przeznaczenia poszczególnych jej części oraz ich usytuowania
względem siebie.
BAUHAUS
• Niemiecka uczelnia artystyczna założona przez
Waltera Gropiusa
w
Weimarze w 1919 roku w wyniku połączenia Wyższej Szkoły Sztuk
Plastycznych i Szkoły Rzemiosł Artystycznych. W 1925 r.
przeniesiona do Dessau, rozwiązana przez nazistów w 1933 r.
• Nazwa Bauhaus
dom budownictwa
powstała z odwrócenia wyrazu
Hausbau -
budowa domu.
•
Szkoła artystyczna, rodzaj instytutu sztuki.
•
Główne centrum projektowania w latach 20-tych w Niemczech.
•
Program oparty o koncepcje przekształcenia systemu edukacji
artystycznej w powiązaniu z ideałami powojennej [po I wojnie]
odbudowy i awangardowej odnowy.
•
Założeniem uczelni było kształcenie artystów - projektantów
nowoczesnej architektury funkcjonalnej oraz przedmiotów sztuki
użytkowej i rzemiosła artystycznego, które integralnie wiązały się z
architekturą.
•
Likwidacja podziałów miedzy sztuką a produkcją przemysłową;
zastosowanie nowych technologii do wyrobów mających wartości
artystyczne; dążenie do jedności estetycznej i technicznej dzieła
•
Szkoła odegrała doniosłą rolę w dziedzinie rozwoju współczesnej
architektury, koncepcji wnętrz i sztuki użytkowej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin