Wykład 7 i 8.pdf

(931 KB) Pobierz
Zakażenia układu moczowego u dzieci
często sygnalizują nieprawidłowości
dotyczące układu moczowo-płciowego.
Mogą prowadzić do powstawania blizn w
nerkach a w następstwie rozwoju
nadciśnienia tętniczego nerkopochodnego a
nawet przewlekłej choroby nerek.
Problemy z rozpoznawaniem ZUM u małych
dzieci są związane z niecharakterystyczną
symptomatologią oraz koniecznością
inwazyjnej diagnostyki (cewnikowanie
pęcherza moczowego).
Zakażenie układu moczowego (ZUM) -
definicja
Zakażenia odcinka dróg moczowych
Zapalenie cewki moczowej
Zapalenie pęcherza moczowego
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek (OOZN)
Klasyfikacja:
Zakażenie górnych dróg moczowych
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek -
gorączka, bakteriuria znamienna, objawy
ogólne
Zakażenie dolnych dróg moczowych
Cewki moczowej/ Pęcherza moczowego -
objawy dyzuryczne, brak goraczki lub stan
podgoraczkowy, bez objawów ogólnych
Wniknięcie bakterii
Droga wstępujaca - 95%
Krwiopochodna
Limfatyczna
Droga wstępujaca przez cewkę
moczową
Płęć męska - dłuższa cewka moczowa,
substancje produkowane przez gruczoł
krokowy
Płęć żeńska - krótsza cewka moczowa,
kolonizacja bakterii
Wiek<1 r.ż.
Płęć żeńska
Nieobrzezani
chłopcy
Zaparcia
Zaburzenia mikcji
Ryzyko infekcji większe w przypadku
zwężeń, obecności ciała obcego
Nieodpowiednie
stosowanie
pieluszek
Wady układu
moczowo-
płciowego
Kolonizacja
wirulentną E. Coli
1
Zwykle infekcja drogą wstępujacą
Krótka cewka moczowa u dziewczynek i
niemowląt również płci męskiej
Brudzenie kałem
Turbulentny przepływ moczu
Zaburzenia mikcji
Wykorzystywanie seksualne/ masturbacja
Najczęstsze patogeny: E. coli, Enterococcus,
Proteus.
Staphylococcus saprophyticus - częsty u
dorastających dziewcząt.
Droga krwiopochodna - rzadko z wyjątkiem:
Noworodki (GBS, E. coli, Listeria)
Choroby przewodu pokarmowego z
zapaleniem otrzewnej i posocznicą
Ciężkie choroby z niewydolnością
wielonarzadową
Obecność cewnika
U niemowląt płci żeńskiej
w przebiegu pieluszkowego
zapalenia skóry
W okresie
przedszkolnych i
szkolnym - dziewczynki
jako “niespecyficzne”
zapalenie sromu i
pochwy
kąpiele z “bąbelkami”
Nylonowe majtki
(spodenki do jazdy na
rowerze, stroje
kąpielowe)
Niewystarczająca/niepra
widłowa higiena intymna
Używanie zasypek,
pudrów, drażniących
środków do mycia
U dorastających
dziewcząt i chłopców
Dysuria
Niecheć do oddawania moczu
Dyskomfort w okolicy krocza,
zaczerwienienie
Może być związane z podraznieniem
pochwy u dziewczynek
U starszych chłopców wydzielina z cewki
moczowej
Zwykle przebieg bezgoraczkowy
Częstomocz
Popuszczanie moczu
Objawy dyzuryczne
Niechęć do oddawania moczu
Zwykle związane z gorączką oraz
objawami ogólnymi - stan zapalny
obejmujacy miąższ nerek
Dzieci młodsze
gorączka, drażliwość, wymioty, niechęć do
jedzenia (u noworodków nasilona żółtaczka)
Dzieci starsze
gorączka, objawy ogóne, bół okolicy
lędźwiowej i/lub ból brzucha
2
KAŻDE OOZN powoduje powstawanie
blizn w nerkach i upośledza ich funkcję
Po cukrzycy oraz autoimmunologicznych
zapaleniach naczyń, niewykryte i/lub źle
leczone OOZN w dzieciństwie są
odpowiedzialne za:
wiele przypadków schyłkowej niewydolności
nerek u dorosłych
duży odsetek dializoterapii i transplantacji
nerek
Nieleczone zakażenia dróg moczowych u
dzieci powoduja w późniejszym okresie
zycia:
Nadciśnienie tętnicze
Upośledzenie funkcji nerek
Komplikacje w czasie ciąży
Gorączka
Żółtaczka
Posocznica
Słabe przyrosty
masy ciała
Wymioty
Napady
drgawkowe
Odwodnienie
Goraczka
Wymioty i/lub biegunka
Ból brzucha
Śłabe przyrosty masy ciała
Nieprzyjemny zapach moczu
Płacz przy mikcji
Brak apetytu, niedożywienie
Gorączka
Wymioty and/or biegunka
Ból brzucha
Nieprzyjemny zapach moczu
Częstomocz
Dyzuria
Nietrzymanie moczu
W OOZN
Niepokój dziecka
Badanie jamy brzusznej
Tkliwość j. brzusznej rozlana u niemowląt i dzieci
w wieku przedszkolnym
Badanie pleców
Dodatni o.Goldflama
3
U dzieci z objawami zakażenia układu
moczowego MUSZĄ zostać zbadane narządy
moczowo-płciowe.
Najczęstsze objawy ze strony narządów
moczowo-płciowych:
Zaczerwienienie sromu (vulvovaginitis)/napletka
Możliwa obecność ciała obcego (np. papier
NIEZBĘDNY POSIEW MOCZU!
Badanie ogólne moczu
Objawy kliniczne nie są specyficzne u
małych dzieci <2r.ż.
toaletowy)
dziewicza)
Wykorzystywanie seksualne (uszkodzona błona
Obrzezanie
Zlep warg sromowych
Wypadnięcie cewki moczowej
Pobranie moczu ze środkowego strumienia –
dozwolone u dzieci kontrolujących mikcję.
Mocz pobieramy do jałowego pojemnika po
dokładnym oczyszczeniu okolicy ujścia cewki
moczowej środkiem antyseptycznym.
Pobranie moczu drogą cewnikowania u
dzieci nie kontrolujących oddawania moczu.
Nakłucie nadłonowe pęcherza moczowego
u dzieci <6 m.ż. daje pewność jałowego
pobrania moczu.
Produkty uboczne metabolizmu glukozy –
wytwarzane przez E.coli i inne bakterie
fermentujące laktozę.
Pozytywny wynik na obecność azotynów
w moczu – duże ryzyko ZUM.
Niedostateczna akumulacja – u młodych
niemowląt, które bardzo często oddaja
mocz.
Niedostateczna akumulacja – również u
starszych dzieci z częstomoczem.
>10 WBC wpw w osadzie moczu – duże
ryzyko ZUM.
Obecność bakterii w badaniu ogólnym
moczu jest częsta i niediagnostyczna
(poza moczem pobranym cewnikiem).
Barwienie moczu metodą Grama – jest
również istotne przy rozpoznawaniu ZUM.
4
>100,000 cfu/ mL – w posiewie moczu
Jakakolwiek ilość bakterii w moczu
pobranym drogą nakłucia nadłonowego
Wzrost na podłożu przez 48 godz., ale w
przypadku ZUM zwykle jest pozytywny po 24
godzinach.
Kolejny dzień (lub dwa) jest potrzebny by
zidentyfikować oraz określić lekooporność
drobnoustroju chorobotwórczego.
W przypadku obecności flory bakteryjnej skóry
(S. epi., S. aureus or α-strep.) należy wziąć pod
uwagę możliwość zanieczyszczenia z powodu
nieprawidłowego pobrania moczu na posiew.
Może być wykonane w próbce moczu
pobranego najbardziej wygodną
metodą.
Gdy wynik wskazuje na ZUM, wymaga
jałowego pobrania próbki moczu w celu
wykonania posiewu (cewnikiem).
Krótka antybiotykoterapia - NIE u małych dzieci.
Krótka antybiotykoterapia – NIE u chłopców.
Antybiotykoterapia empiryczna – skierowana na
typowe mikroorganizmy chorobotwórcze
wywołujące ZUM u pacjentów w określonym
wieku.
Należy wybrać najwęższe spektrum
uwzględniając czynniki gospodarza.
Modyfikacja antybiotykoterapii po uzyskaniu
lekokoporności drobnoustroju
chorobotwórczego.
U każdego pacjenta, bez względu na
wiek, u którego są cechy toksemii lub ze
stwierdzoną neutropenią.
Noworodki – do wykluczenia bakteriemii,
posocznicy lub zapalenia opon m-r. ???
U dzieci, które nie tolerują antybiotyków
podawanych doustnie.
Przy deficytach odporności.
Noworodki
Ampicylina i drugi antybiotyk ( zwykle
gentamycyna lub cefotaxym) – by objąć
spektrum Paciorkowców gr. B, Listeria, a także
bakterii Gram ujemnych.
S. aureus and S. epidermidis – mogą
powodować OOZN drogą krwiopochodną
(dzieci z założonymi dojściami centralnymi,
cewnikami itp.)
Vancomycyna – wskazana u pacjentów z
objawami toksemii lub w przypadku braku
odpowiedzi na leczenie wstępne.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin