1. Twoja czeć, chwała, nasz wieczny Panie, na wieczne czasy niech nie ustanie. 2. Tobie dzi dajem z rzeszš tych ludzi pokłon i pienie, my Twoi słudzy. 3. Dziękujšc wielce Twej Wielmożnoci za ten dar zacny Twej Wszechmocnoci. 4. Że się darował nam nic nie godnym. W tym Sakramencie nam tu przytomny 5. Raczyłe zostać w takiej postaci, nie szczędzšc Siebie dla nas, swych braci. 6. Tobie my, Boże, teraz piewamy, przed Twš wiatłociš kornie padamy. 7. Dałe się potem z wielkiej miłoci na męki srogie bez wszej litoci. 8. Dałe swe Ciało, by krzyżowano, i Krew Najwiętszš, by jš przelano. 9. Wstępujšc zasię do chwały wiecznej, zostawiłe nam ten to dar zacny. 10. Na co my patrzšc w tym Sakramencie, Słowu Twojemu wierzymy więcie. 11. Tobie my, Boże, teraz piewamy, przed Twš wiatłociš kornie padamy. 12. Użycz nam łaski, Wszechmocny Boże, bez Twej pomocy człek nic nie może 1. Jezusa ukrytego mam w Sakramencie czcić. Wszystko oddać dla niego Jego miłociš żyć. On się nam daje cały, z nami zamieszkał tu. Dla Jego boskiej chwały życie powięćmy Mu. Wiarš ukorzyć trzeba zmysły i rozum swój. Bo tu już nie ma chleba, to Bóg, to Jezus mój. 2. Tu Mu cišgle Hosanna piewa anielski chór, A ta czeć nieustanna, to dla nas biednych wzór. Dzielić z nami wygnanie Jego rozkosze sš: Niechże z Nim przebywanie będzie radociš mš! On wie, co udręczenie, On zna, co smutku łzy; Powiem Mu swe cierpienie, bo serce z bólu drży 1. Jeden chleb, co zmienia się w Chrystusa ciało, z wielu ziaren pszenicznych się rodzi. Jedno wino, co się Krwiš Chrystusa stało, z soku wielu winnych gron pochodzi. *Jak ten chleb, co złšczył złote ziarna, tak niech miłoć złšczy nas ofiarna. Jak ten kielich łšczy kropel wiele, Tak nas Chryste w swoim złšcz Kociele.* 2. O Pasterzu zgromad w jednej Swej owczarni zabłškane owce, które ginš. W jeden Kociół zbierz na nowo i przygarnij, bymy jednš stali się rodzinš. *Na ramiona Swoje we o Panie, tych, co sami wrócić już nie mogš. Niechaj zjednoczenia cud się stanie. Prowad nas ku niebu wspólnš drogš.* 1. Idzie, idzie Bóg prawdziwy, Idzie Sędzia sprawiedliwy: Ref: Stańmy wszyscy pięknym kołem I uderzmy przed Nim czołem! 2. Idzie, idzie Bóg łaskawy, Idzie twórca wszego prawy. 3. Idzie, idzie Król przemożny, Idzie pan wielce wielmożny. 4. Idzie, idzie wiatłoć wieczna, Idzie ku nam moc przedwieczna. 1. Bšdże pozdrowiona Hostio żywa! W której Jezus Chrystus, Bóstwo ukrywa. Ref: Witaj, Jezu, Synu Maryi, Ty jest Bóg prawdziwy w więtej Hostii 2. Bšdże pozdrowione, drzewo żywota! Niech kwitnie niewinnoć, anielska cnota. 3. Bšdże pozdrowiony, Baranku Boży! Zbaw nas, gdy miecz pański na złych się sroży! 4. Bšdże pozdrowiony, Anielski Chlebie! W tym tu Sakramencie wielbimy Ciebie! 5. Bšdże pozdrowiona, więta Krynico! Serce Przenajwiętsze, łaski wištnico! 6. Bšdże pozdrowiony, Boski Kapłanie. Przyjm nasze ofiary, usłysz Błaganie! 7. Bšdże pozdrowiona, żywa Ofiaro! Broń nas przed doczesnš i wiecznš karš! 8. Bšdże pozdrowiony Dobry Pasterzu, Ty dał duszę swojš za nas na krzyżu. 9. Bšdże pozdrowiony, Wszechmogšcy Boże! Już Cię kocham szczerze, jak serce może! 1. Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba, Pod przymiotami ukryty chleba. *Zagrody nasze widzieć przychodzi. I jak się dzieciom Jego powodzi.* 2. Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana, Przed Twoim Bogiem zginaj kolana! *Pień chwały Jego piewaj z weselem. On Twoim Ojcem, On Przyjacielem.* 3. Nie dosyć było to dla człowieka, że na ołtarzu co dzień Go czeka: Sam ludu swego odwiedza ciany, bo pragnie bawić między ziemiany. 4. Zielem, kwiatami cielcie Mu drogi, którędy Pańskie będš ić nogi! I okrzyknijcie na wszystkie strony: Poród nas idzie błogosławiony! 1. Kłaniam się Tobie, przedwieczny Boże, Którego niebo objšć nie może; Ja, proch mizerny, przed Twš możnociš Z wojskiem Aniołów klękam z radociš. 2. Tu, Stwórcę swego wiarš wyznaję, Kocham serdecznie, pokłon oddaję; Cieszę się wielce z Twej Boskiej chwały, Niech Ci się kłania z niebem wiat cały. 3. Dziękuję za to, że się zostawił. W tym Sakramencie, aby nas zbawił. Za Swoje łaski tu wywiadczone Odbieraj od nas serca skruszone. Panie, dobry jak chleb bšd uwielbiony od Twego Kocioła. Bo Ty do końca nas umiłował, do końca nas umiłował. 1. Ty na pustkowiu chleb rozmnożył Panie. Bymy do nieba w drodze nie ustali. Ty stał się mannš wędrowców przez ziemię, dla tych co dotšd przy Tobie wytrwali. 2. Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty, bo łan dojrzewa, pachnie wieżym chlebem. Niech ziemia nasza stanie się ołtarzem, a chleb komuniš dla spragnionych Ciebie. 3. Ty nas nazwałe swymi przyjaciółmi, jeli spełnimy, co nam przykazałe. Cóż my bez Ciebie Panie uczynimy. Ty naszym życiem i oczekiwaniem. 4. Ty za nas życie swe oddał na krzyżu, a w znaku chleba w wištyniach zostałe. I dla nas zawsze masz otwarte serce, bo Ty do końca nas umiłowałe. 1. Zbliżam się w pokorze i niskoci swej. Wielbię Twój majestat skryty w Hostii tej. Tobie dzi w ofierze życie daję swe. O utwierdzaj w wierze Jezu dzieci swe. 2. Mylš się, o Boże w Tobie wzrok i smak. Kto się im poddaje, temu wiary brak. Ja jedynie wierzyć twej nauce chcę, że w postaci chleba utaiłe się. 3. Bóstwo swe na krzyżu skryłe wobec nas. Tu ukryte z Bóstwem Człowieczeństwo wraz. Lecz w Oboje wierzšc, wiem że dojdę tam, gdzie przygarnšł łotra, do Twych niebios bram 4. Jak niewierny Tomasz Twych nie szukam ran, lecz wyznaję z wiarš, że mój Bóg i Pan, Pomóż wierze mojej, Jezu, łaskš swš, ożyw mš nadzieję rozpal miłoć mš. 1. Kochajmy Pana, bo Serce Jego Żšda i pragnie serca naszego. Dla nas Mu włóczniš rana zadana; Kochajmy Pana, kochajmy Pana 2. O, pójd do Niego, wszystko stworzenie, Sercu Jezusa złóż dziękczynienie, I twoje przed Nim zegnij kolana. Kochajmy Pana 3. Pójdcie do Niego, biedni grzesznicy, Zmyć grzechów zmazy w czystej Krynicy; Nad nieg zbieleje dusza zmazana. Kochajmy 1. Jezu w Hostii utajony, Daj mi serce Twoje, daj. Ty mi jeden ulubiony, Ty mojego serca raj. 2. Wszędzie dobrze mi, o Panie, Choćby krzyż me siły rwał, Słodkie ziemskie me wygnanie, Byle mi sam Siebie dał. 3. Wszystko, wszystko chętnie zniosę, Panie, dla miłoci Twej, Tylko błagam, tylko proszę: Ty mnie w sercu zawsze miej 1. U drzwi Twoich stoję, Panie, czekam na Twe zmiłowanie. 2. Który pod osłonš chleba Prawdziwy Bóg jeste z nieba. 3. W tej Hostyi jest Bóg żywy, choć zakryty, lecz prawdziwy. 4. W tym Najwiętszym Sakramencie z nieba stawa w tym momencie. 5. Jak wielki cud Bóg uczynił, gdy chleb w Ciało swe przemienił. 6. A nam pożywać zostawił, Ażeby nas przez to zbawił. 7. więty, Mocny, Niemiertelny, W majestacie swym niezmierny! 8. Aniołowie się lękajš, gdy na Jego twarz patrzajš. 9. Wszyscy niebiescy Duchowie lękajš się i królowie. 10. Niebo, ziemia ani morze pojšć, co jest Bóg, nie może. 11. Żaden z wojska anielskiego nie dostšpi nigdy tego. 12. czego człowiek dostępuje, Ciało i Krew gdy przyjmuje. 13. Jam nie godzien, Panie, tego aby wszedł do serca mego. 14. Rzeknij tylko słowo swoje, a w tym zbawisz duszę mojš. 15 Kłaniam się Tobie samemu, bšd miłociw mnie grzesznemu. 16. Niechaj żyję z Tobš, Panem, aż na wieki wieków. Amen 1. Pójd do Jezusa do niebios bram, w Nim tylko szukaj pociechy tam. On cię napoi krwiš swoich ran, On Ojciec, lekarz Pan. Ref: Słuchaj Jezu jak Cię błaga lud. Słuchaj, słuchaj uczyń z nami cud. Przemień o Jezu smutny ten czas, o Jezu pociesz nas. 2. Że z nami jeste pozwól to czuć, nadzieję naszš omdlałš wzbud. Daj przetrwać mężnie prób ciężki czas, o Jezu pociesz nas. 1. O, niewysłowione szczęcie zajaniało, Gdy Słowo wcielone Serce swe nam dało. Ref: Cud Boskiej miłoci, o duszo ludzka, gło. Ku wiecznej wiatłoci dwięki twej pieni wzno. 2. Jakież na tej ziemi skarby posiadamy! Bóg mieszka z grzesznymi, Serce Jego mamy. 3. Miłoć wiat ten cały w niebo przemieniła, Gdy w tej Hostii małej Serce Boże skryła. 1. Jezu, miłoci Twej, Ukryty w Hostii tej Wielbimy cud: *Że się pokarmem stał, Że nam swe Serce dał, Że skarby łaski zlał na wierny lud.* 2. Dla biednych stworzeń Twych, Co ostrzem grzechów swych Zraniły Cię. *Włóczniš, co w boku tkwi, Otwierasz serca drzwi, By w Twojej Boskiej Krwi Obmyły się.* 1. Oto więte Ciało Pana Pod postaciš chleba, Żywa manna ludziom dana. Na drogę do nieba. Ref: Witaj Jezu, Panie nasz! Jakże wielkš miłoć masz! 2. Oto więta Krew Przymierza, łask krynica żywa. Ona boski gniew umierza, z grzechów nas obmywa. 1. Jezu drogi, Ty miłociš, przyjd daj siebie nam! Duszy mojej, Ty ufnociš, króluj w niej Ty sam. Ref: Jezu, Jezu, przyjd do duszy mej. Obdarz jš łaskami Twymi i bšd królem jej. 2. Choć mnie brudzš grzechu cienie Ty mi siebie daj duszę mojš łaski tchnieniem przemień w cichy raj 3. Dodaj siły w życia znoju, usuń zwštpień noc i zachowaj nas w pokoju, sercom daj Twš moc. 1. Bóg kiedy stał się jednym z nas, by nas przemienić w siebie. Ref: Przyjd, Jezu mój, zostań wród nas na zawsze już! 2. Uczył, że Pan Bóg kocha nas, wszyscy za braćmi jestemy. 3. Cierpiał na krzyżu wiele ran, by zmazać nasze grzechy. 4. Zmartwychws...
chorbiezanow