Dr hab. inż. Tadeusz Przemysław Trzmiel,

prof. nadzw. PŁ

czyli Wujo Przem

Przemkowata książka kucharska

Przemcio poleca swoje ulubione potrawy

Książkę tworzę dla mojego synka Piotrka, jego Karolci i takiej jednej Karoliny M., bo im smakuje moje żarcie, a mnie jest przyjemnie, jak mnie chwalą

(mam nadzieję, że będą korzystali z tych przepisów i sami coś upitraszą )

Dedykują ją Karolci Piotrkowej, bo ją bardzo pokochałem, jako przyszłą synową

Łódź 2015

1. Wprowadzenie

WSTĘP

Gotować nauczyłem się od Babci. Ona, z kolei, nauczyła się gotować, kiedy pracowała karnie przez dwa lata, jako księgowa w Garnizonie w Łasku w latach 1953-55.

Z konieczności pełniła tam jednocześnie funkcję intendenta, a równie często pracowała w kuchni garnizonowej, jako zastępca Naczelnego Kucharza. Naczelnym kucharzem był porucznik G. przedwojenny oficer, gotujący dla Sztabu Głównego Armii Polskiej. Babcia mówiła, ze był artystą w swoim fachu.

Od roku 1958 Babcia sezonowo, latem, zatrudniała się jako Szefowa Kuchni na różnego rodzaju obozach harcerskich, koloniach a potem w Ośrodkach Wypoczynkowych. Zabierała mnie z bratem ze sobą i nieraz z konieczności pomagałem Babci w kuchni – coś za coś – wspaniałe darmowe wyjazdy za trochę pomocy w kuchni. Ważne były wyjazdy do Ośrodków wypoczynkowych Łódzkiej elity – tam nabrałem szlifów; żarcie musiało przypasić bonzom! Ciężko było we Władysławowie (brakowało wykwalifikowanego personelu w kuchni, bo kelnerki były ważniejsze) i  Ustroniu Morskim na obozie pseudo-harcerskim. Tam podpatrzyłem „przekręty  kuchni”.  W 1968 przez miesiąc byłem zastępcą Szefowej w Rewalu . Babcia ufała mi, bo byłem solidny i szybko nauczyłem się „podstaw kuchni”.

Samodzielnie zacząłem gotować na dużą skalę  przez miesiąc– jako szef Kuchni – w 1970 roku (po I-szym roku studiów) w Ośrodku Wypoczynkowym w Jasieniu dla kadry łódzkich sportowców, kiedy Babcia zaniemogła. Wtedy zniechęciłem się do gotowania – ciągłe kontrole, sprawozdania a najważniejsze były kalorie, a nie smak.

Do gotowania wróciłem już jedynie prywatnie, na „domową skalę”, a pochwały mojej semi-żony Ani, a potem Piotrka sprawiły, iż znowu polubiłem gotować....

W książce opisuję sposób przygotowania potraw, które sam umiem zrobić....

1.1. Niezbędne naczynia kuchenne

Zestaw garnków emaliowanych z metalowymi pokrywkami (pokrywki szklane zmieniają smak gotowanych potraw).  Skład kompletu:

- śr: 16 cm / poj: 1,8 litra
- śr: 18 cm / poj: 2,5 litra
- śr: 20 cm / poj: 3,5 litra
- śr: 22 cm / poj: 4,5 litra
- śr: 24 cm / poj: 5,8 litra

Komplet emaliowany typu „duży Kubuś”: garnuszki 0,5l i 1,0l, rondelek z dziobkiem 1,0l oraz miseczka. 

Duży garnek emaliowany na 8,6 litra - średnica: 24,0 cm oraz pokrywka do niego typu Mami (średnica 24 cm): 

Patelka teflonowa z pokrywką.

Mały rondelek                                                        Duża, głęboka patelnia ceramiczna o średnicy

24cm,  wysokości 5,5cm

1.2. Inne niezbędne akcesoria kuchenne:

plastikowe

Naczynia miarowe                                          lejki                                          małe sitko plastikowe

Uniwersalny otwieracz słoików                                          Zestaw misek i miarek kuchennych

metalowe

Łyżki kuchenne                                                                       zestaw noży

    łyżka do zup, ubijak do ziemniaków,

łopatka,  łyżka wazowa, widelec do mięsa, cedzak

     sitko metalowe                                          durszlak                             sitko do klusek na parze

tartka czworoboczna                            nożyk do obierania warzyw                            krajalnica pomidorów

szkło

Naczynia żaroodporne z pokrywą  2,1l oraz 4,1l

Naczynia żaroodporne do podgrzewania:

0.55l,  1l oraz 1,5l                                          2l                                         

Komplet misek szklanych 1000ml, 550ml, 400ml, 225ml, 150ml

drewniane

deski do krojenia                                                         stolnica                                          łopatka

1.3. Niezbędne podręczne produkty spożywcze, w tym przyprawy

2.  Niecodzienne Śniadania

Wiem, że dzisiaj śniadanie to pestka! Ale ja jadałem chleb z margaryną i cukrem na śniadanie. Ojciec był profesorem AM do 1956 roku, a potem kilka miesięcy bezrobotnym, tak że wiem, co to bieda!.

Ale chciałbym opisać jedną „potrawę” zapamiętaną z dzieciństwa, taką specjalną,  niedzielną, jak trochę kasy było w domu. To ulubiona moja i brata „śniadaniowa potrawa” z dzieciństwa! Potem robiłem kilka razy Piotrkowi to coś...