Poukladaj mi zycie - Ola Jozefina Sokolowska.pdf

(821 KB) Pobierz

Rodzicom, którzy dają mi siłę do walki

o własne marzenia.

Karolinie – najwspanialszej przyjaciółce

PROLOG

Czasami życie wystawia nas na próbę, żeby

sprawdzić, jak silni jesteśmy i ile jesteśmy

w stanie przetrwać.

W moim życiu takich prób było aż nazbyt

wiele. Był moment, kiedy wszystko wywróciło

się do góry nogami i kiedy myślałam, że nie

uda mi się podnieść i iść dalej. Ale człowiek

jest w stanie wiele przetrwać, jeżeli ma dla

kogo i o co walczyć. I tak też było ze mną.

Od zawsze z łatwością przychodziło mi

patrzenie wstecz. Mimo że czasami

przeżywałam chwile, o których nie chcę

pamiętać. Lubię niespodzianki i tajemnice,

które może przynieść przyszłość, jednak

dostrzegam w niej też coś, co wzbudza we

mnie strach. Boję się tego, że mogę wyobrazić

sobie coś, co nigdy się nie wydarzy. Tak

bardzo boję się rozczarowań, boję się, że

patrząc w dal, nie ujrzę tego, co spodziewam

się zobaczyć. Może stąd moje zamiłowanie do

wracania w przeszłość. Przejawia się ono

w różny sposób. Nawet jeżdżąc autobusem

miejskim czy pociągiem, zawsze wybieram

miejsca usytuowane tyłem do kierunku jazdy.

Mogę wtedy patrzeć na to, co zostawiam za

sobą. Dzięki temu mogę przyglądać się

czemuś przez dłuższy czas, bo gdy patrzy się

przed siebie, obrazy tak szybko znikają sprzed

oczu, nawet kiedy chcę zapisać sobie jeden

z nich w pamięci na dłużej. Teraźniejszość nie

pozwala nacieszyć się czymś, co tak bardzo

mnie fascynuje czy sprawia, że chcę

zatrzymać czas. Tak też jest w moim życiu.

Momenty, gdy jestem szczęśliwa i chcę

zatrzymać czas choć na chwilę, przemijają,

a ból po ich utracie pozostaje na długo.