„Zasady finansowania oświaty w miastach na prawach powiatu”
I. Samorząd terytorialny po 1989 roku.
- samorząd w III RP.
- reforma samorządowa
- nowy podział administracyjny
II. Zadania jednostek samorządu na poszczególnych szczeblach samorządu terytorialnego
- oświatowe, kulturalne
- dobro publiczne
- klasyfikacja zadań oświatowych w aspekcie ekonomicznym i prawnym
- budżet gminy
- funkcje, rodzaje i metody tworzenia budżetu jednostek samorządu terytorialnego
III. Organizacja placówek oświatowych w sferze publicznej
- obowiązek szkolny
- reforma oświaty
- jednostka gminy
- zakład gminy
IV. Oświata w gminie Zabrze.
- schemat szkół
- finansowanie szkół
- zadania jednostek oświatowych
- programy unijne
I. Samorząd terytorialny po 1989roku.
Dnia 8 marca 1990r. Uchwaleniem trzech ustaw: o zmianie konstytucji, o samorządzie terytorialnym, ordynacja wyborcza do rad gmin, przywrócono w Polsce samorząd terytorialny z dniem 27.05.1990r.
Poprzez te zmiany stworzono podstawy prawne do nowego systemu zarządu lokalnego, opartego o dualistyczny model wykonywania administracji publicznej w terenie.
Wpływy administracji rządowej i samorządu lokalnego zostały podzielone. Na szczeblu gminy – samorząd na szczeblu województwa – administracja rządowa.1
Przywrócenie samorządu terytorialnego w gminie należy traktować jako pierwszy etap wprowadzenia samorządu terytorialnego w Polsce. Kolejny etap wprowadzenia samorządu terytorialnego na wyższych stopniach zasadniczego podziału nastąpił, dopiero po 8 latach. Konieczne było przywrócenie powiatów.
Wcześniej prowadzone prace nad przygotowaniem aktów ustawodawczych, dotyczących restytucji powiatu i utworzenia samorządu powiatowego oraz na szczeblu wojewódzkim. Powstała wstępną mapa powiatów i propozycja zmniejszenia liczby województw. Dopiero ustawy z 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym i samorządzie województwa wraz z innymi aktami ustawodawczymi, zwłaszcza z ustawą z 24 lipca 1998r. o zmianie niektórych ustawą określających kompetencje organów administracji publicznej – w związku z reformą ustrojową państwa, stanowiącą podstawę zasadniczej reformy ustroju administracji publicznej.2
W wyniku reformy przywrócono dualistyczny model ustroju administracji publicznej w terenie. Składa się ona aktualnie z dwóch pionów: rządowego i samorządowego.
Pierwszy z nich zbudowany jest na zasadzie centralizmu i oparty na zawodowym aparacie urzędniczym. Drugi natomiast został ukształtowany na zasadzie centralizmu i oparty na zawodowym aparacie urzędniczym. Drugi natomiast został ukształtowany na zasadzie decentralizacji i pomocniczości.3
Zgodnie z postanowieniami Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997r. Ustrój terytorialny zapewnia decentralizację władzy publicznej (art. 15 ustęp 1). Ogół mieszkańców jednostek zasadniczego podziału terytorialnego stanowi z mocy prawa współnotę samorządową. Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej i wykonuje przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.4
Rozwinięciem norm konstytucyjnych są trzy ustawy ustrojowe.
Z powyższych postanowień wynika, że wspólnota samorządowa powstaje z mocy samego prawa, a przynależność do niej ma charakter powszechny i przymusowy. O przynależności do danej wspólnoty przesądza fakt zamieszkiwania na terenie danej jednostki zasadniczego podziału terytorialnego państwa. Trwa ona przez czas zamieszkiwania. Nie jest możliwe odmówienie przynależności do wspólnoty ani też wykluczenie z nie np. w drodze uchwały jej organu.5
Mimo konstytucyjnego uregulowania samorządu terytorialnego w Polsce jego ewolucja ciągle trwa, zwłaszcza w obliczu integracji Polski ze strukturami Unii Europejskiej.
Saithis