Odlewnictwo Teoria.pdf

(768 KB) Pobierz
2.5. Produkcja form i rdzeni
Formowanie polega na wykonaniu formy d.o której zostanie wlany ciekły metal. Niektóre
formy muszą mieć specjalne właściwości w celu wykonania odlewu o wysokiej jakości;
formy te powinny na przykład:
-
-
-
odtwarzać dokładnie z wysoką dokładnością kształt modelu odlewniczego;
gwarantować gładką powierzchnię odlewu, aby uniknąć nadmiernego wykańczania;
nie dopuścić do powstania jakichkolwiek wad odlewów takich jak pęknięcia,
żyłki,
nakłucia, itp.
Forma odtwarza zewnętrzny kształt odlewu, natomiast rdzeń odtwarza wewnętrzny kształt
odlewu, lub przynajmniej części, które nie mogą zostać bezpośrednio odtworzone przez
formę.
Formy są klasyfikowane i dzielone na dwie duże grupy:
-
formy nietrwałe (pojedynczego użycia): są one wykonywane specjalnie dla każdego
odlewu i są niszczone po zalaniu. Formy tego typu są zwykle wykonane z piasku jako
osnowy i są wiązane chemicznie, gliną lub są nawet nie wiązane. Formy do odlewania
precyzyjnego mogą być również zaliczone do tej grupy.
formy trwałe (wielokrotnego użycia): tego typu formy są wykonywane do odlewania
grawitacyjnego i niskociśnieniowego, odlewania ciśnieniowego i odśrodkowego. Formy
takie wykonane są zwykle z metalu.
-
Rdzenie stosowane do odlewów ze stopów
żelaza,
są praktycznie zawsze wykonane z piasku
jako osnowy. Wybór technologii wiązania zależy od czynników takich jak: wielkość odlewu,
wielkość serii, rodzaj odlewanego metalu, wybijalność itp.
Formy piaskowe mogą być wykonywane przez ubijanie ręczne lub mechanicznie,
wykorzystując operacje takie jak wstrząsanie,
ściskanie,
uderzenie powietrza, wibracje itp.
Gdy forma uzyska wystarczającą wytrzymałość jest z niej usuwany model, który może być
użyty do produkcji kolejnej formy.
Rdzenie są zwykle produkowane są w tej samej technologii co formy. Lecz rdzenie małe i
średnie
są często nadmuchiwane lub wstrzeliwane do rdzennicy wykonanej z drewna,
tworzyw sztucznych lub metalu.
W przypadku odlewów z metali nieżelaznych, około 30% odlewów jest wykonywanych w
formach piaskowych. W przypadku odlewów z lekkich stopów metali nieżelaznych tylko 10%
z nich jest wykonywanych w formach nietrwałych.
Produkcja modeli i form trwałych jest zwykle wykonywana przez wyspecjalizowane firmy
zewnętrzne. Tego typu działalność znajduje się w sektorze usług metalowych i tworzyw
sztucznych.
[2, Hoffmeister, et al., 1997], [32, CAEF, 1997], [110, Vito, 2001]
2.5.1. Materiały
świeże
2.5.1.1. Materiały ogniotrwałe
Niezależnie od zastosowanego materiału wiążącego właściwości fizyczne i chemiczne
materiału ogniotrwałego, zastosowanego do wykonania form lub rdzeni, wpływają
decydująco na właściwości wykonanej formy i rdzenia i na ich zachowanie podczas odlewnia.
Nie jest zaskakujące,
że
materiały ogniotrwałe stanowią 95 do 99% produktów użytych do
wykonania formy i rdzenia.
Cena zakupu każdego typu piasku jest składową czterech głównych składników:
wydobycia, przygotowania, pakowania i transportu. Koszty transportu są różne w różnych
rejonach (krajach). Głównym jednak składnikiem ceny jest typ (rodzaj) piasku.
Średnie
ceny
zakupu różnych rodzajów piasków są bardzo różne. Dane z ankiety przeprowadzonej w 1995
roku w Wielkiej Brytanii wskazują,
że
cena zakupu tony piasku chromitowego i cyrkonowego
była odpowiednio 9 i 14 razy większa od ceny piasku kwarcowego. W Portugalii ceny piasku
zależą od zakupywanej ilości, lecz piasek jest przeważnie tańszy w Portugalii niż w Hiszpanii,
Francji i Włoszech. Ceny w Portugalii wahają się w granicach (dane z roku 2003) 20-25 EUR
za tonę suchego piasku AFS 55 (plus transport). Ceny piasku kwarcowego w Czechach (rok
2003) wahają się w przedziale 10-20 EUR, a cena zależy od wielkości zakupu, sposobu
pakowania i rodzaju obróbki. Cena piasku chromitowego wynosi 250-300 EUR/tonę,
natomiast cyrkonowego 250-400 EUR/tonę.
[72, ETSU, 1995], [225, TWG, 2003]
Różne typy piasków ogniotrwałych stosowanych w odlewnictwie są omówione w kolejnych
działach.
2.5.1.1.1. Piasek kwarcowy
Ten typ piasku jest stosowany najczęściej, głównie ze względu na szeroką dostępność i jego
stosunkowo niską cenę. Piasek kwarcowy jest tworzony przez minerał „kwarc” (SiO
2
), który
jest czysty w stopniu większym lub mniejszym zależnie od materiału wyjściowego. Gęstość
piasku kwarcowegowynosi 2,5-2,8 kg/dm
3
, a jego gęstość nasypowa wynosi 1.4–1.6 kg/dm
3
.
Rozszerzalność cieplna piasku kwarcowego powoduje ruch formy przy zalewaniu i
chłodzeniu. Aby zapobiec temu zjawisku prowadzącemu do wad odlewu stosuje się specjalne
dodatki, szczególnie przy produkcji rdzeni. Dodatkami mogą być pył drzewny, tlenki
żelaza
lub utwardzany piasek odlewniczy. Piasek zawierający skaleń ma mniejszą rozszerzalność
cieplną niż czysty piasek kwarcowy i niższą temperaturę spiekania, dlatego jest często
stosowany w celu zapobieżenia wadom odlewu związanym z rozszerzalnością cieplną.
Piasek kwarcowy ma odczyn obojętny i można go stosować ze wszystkimi materiałami
wiążącymi i stopami odlewniczymi. Frakcja respirabilna krzemionki została sklasyfikowana
przez IARC jako rakotwórcza [233, IARC, 1997]. Jest to sprawa dotycząca zdrowia i
bezpieczeństwa. Prowadzone są badania w celu określenia czy następuje również
zanieczyszczenie powietrza. Ilość kwarcu w pyle jest określana przez zawartość kwarcu w
materiałach wsadowych.
W technologii mas wilgotnych bardzo istotna jest kontrola rozkładu ziarnowego. Rysunek
2.25 przedstawia typowy rozkład ziarnowy piasku kwarcowego. Rozkład ziarnowy jest
używany do obliczenia numeru (liczby) AFS (AFS = American Foundry Society-
Stowarzyszenie Odlewników Amerykańskich). Liczba AFS daje informację dotyczącą stopnia
rozdrobnienia piasku. Im wyższa liczba AFS tym piasek jest drobniejszy. Systemem
alternatywnym jest
średnia
wielkość ziarna lub MK.
Drobniejszy rodzaj piasku charakteryzuje się większą liczbą ziaren na gram, czyli większą
powierzchnią właściwą. Większa powierzchnia właściwa wymaga większego dodatku
materiału wiążącego w celu uzyskania równej wytrzymałości formy. Aby zapobiec
nadmiernemu zużyciu spoiwa odlewnie starają się stosować grubsze piaski, jednak takie które
zapewnią dobrą powierzchnię odlewu. Standardowymi liczbami AFS są 50-60. Aby uzyskać
bardzo gładką powierzchnię należy stosować drobny piasek, zwykle jeden z liczbą AFS równą
90-110. Drobne piaski są również czasami stosowane na pokrycia formy.
[110, Vito, 2001], [202, TWG, 2002], [225, TWG, 2003].
Rys. 2.25. Typowy rozkład ziarnowy odlewniczego piasku kwarcowego
[110, Vito, 2001]
2.5.1.1.2. Piasek chromitowy
Chromit jest rudą chromu, o wzorze chemicznym FeO⋅Cr
2
O
3
, która zawiera inne składniki,
takie jak tlenki magnezu i aluminium. Dla zastosowań w odlewnictwie , zawartość dwutlenku
krzemu w piasku chromitowym musi być mniejsza niż 2%, aby zapobiec spiekaniu się piasku
w niskiej temperaturze. Parametry piasku chromitowego są następujące:
-
-
-
-
-
gęstość: 4.3 do 4.6 kg/dm
3
, (dla porównania piasek kwarcowy - 2,65 kg/dm
3
),
teoretyczna temperatura topnienia: 2180
0
C, lecz obecność zanieczyszczeń może ją
obniżyć do 1800
0
C,
przewodność temperaturowa: ponad 25% większa niż dla piasku kwarcowego,
rozszerzalność cieplna: prawidłowa, bez punktu przejścia, mniejsza niż dla piasku
kwarcowego,
odczyn pH: zazwyczaj zasadowy, od 7 do 10.
Piasek chromitowy jest bardziej ogniotrwały aniżeli piasek kwarcowy. Jest bardziej stabilny w
wysokiej temperaturze i ma większą zdolność chłodzenia. Piasek chromitowy zapewnia lepszą
jakość powierzchni dużych odlewów. Dlatego jest stosowany przy produkcji dużych odlewów
oraz w miejscach formy, w których wymagane jest chłodzenie.
[32, CAEF, 1997].
2.5.1.1.3. Piasek cyrkonowy
Cyrkon jest krzemianem cyrkonu ZrSiO
4
. Cyrkon jest najbardziej rozpowszechnioną rudą
cyrkonu. Parametry cyrkonu są następujące:
-
-
-
gęstość: 4.4 do 4.7 kg/dm
3
, (dla porównania piasek kwarcowy - 2,65 kg/dm
3
),
temperatura topnienia: powyżej 2000
0
C,
przewodność temperaturowa: ponad 30% większa niż dla piasku kwarcowego,
-
rozszerzalność cieplna: prawidłowa, bez punktu przejścia, mniejsza niż dla piasku
kwarcowego.
Ogólnie biorąc parametry piasku cyrkonowego są zbliżone do parametrów piasku
chromitowego, lecz piasek cyrkonowy daje lepszą powierzchnię, gdyż jest drobniejszy. Te
właściwości fizyczne i chemiczne powodują,
że
jest stosowany przy produkcji form i rdzeni w
trudnych przypadkach, pomimo jego bardzo wysokiej ceny.
[32, CAEF, 1997], [72, ETSU, 1995]
2.5.1.1.4. Piasek oliwinowy
Piaski oliwinowe należą do grupy mineralnej zawierającej forselit, fajalit i inne. Parametry
piasku oliwinowego są następujące:
-
-
-
gęstość: 3.2 do 3.6 kg/dm
3
,
temperatura topnienia: forselit 1890
0
C, fajalit: 1205
0
C,
odczyn pH: około 9.
Zasadowy odczyn pH powoduje,
że
piaski te nie nadają się do stosowania z kwaśnymi
materiałami wiążącymi.
Piasek oliwinowy jest wytwarzany przez kruszenie skał naturalnych, co wyjaśnia ich
różnorodne parametry. Jest zwykle stosowany do wytwarzania form i rdzeni w produkcji
odlewów ze staliwa manganowego. Obecność manganu uniemożliwia zastosowanie kwarcu,
gdyż te dwa składniki reagują bardzo intensywnie, dając w wyniku reakcji łatwo topliwy
związek. Odnotowana cena dostawy tego piasku w Hiszpanii wynosi 130 EUR/t (2002).
[32, CAEF, 1997], [210, Martínez de Morentin Ronda, 2002].
2.5.1.2. Materiały wiążące i inne materiały chemiczne
2.5.1.2.1. Bentonit
Bentonit jest pyłową gliną o strukturze blaszkowatej. Przez dodanie wody gliniasta struktura
pęcznieje ze względu na adsorpcję molekuł wody. W wyniku tego glina nadaje się do
wykorzystania jako materiał wiążący i może być naniesiona, aby pokryć ziarna piasku
podczas procesu mieszania.
Naturalne bentonity wapniowe nie pęcznieją i nie
żelują
podczas mieszania ich z wodą. Są
one rzadko stosowane obecnie i są używane wyłącznie do produkcji odlewów specyficznych.
Alternatywnie, bentonity te mogą być „aktywowane” przez obróbkę z sodą kaustyczną w
wyniku czego powstaje tak zwany „bentonit aktywowany sodowy”. Tego typu bentonity są
szeroko stosowane w europejskich odlewniach stopów
żelaza,
a ich parametry osiągają
parametry właściwe dla naturalnym bentonitom sodowym.
Naturalne bentonity sodowe znacznie pęcznieją podczas mieszania z wodą. Główną ich cechą
w masach wilgotnych jest duża wytrzymałość, duża tolerancja na odchyłki w zawartości
wody, duża odporność na przepalenia oraz duża trwałość w wysokiej temperaturze. Ze
względu na to,
że
są one importowane ze Stanów Zjednoczonych, gdzie są w powszechnym
użyciu, cena limituje ich użycie tylko do wysoko wartościowych odlewów staliwnych lub w
mieszankach z bentonitem aktywowanym sodowym.
Wlanie ciekłego metalu do formy odlewniczej wykonanej w masach z bentonitem powoduje
poddanie masy formierskiej działaniu wysokiej temperatury. Wysoka temperatura powoduje
usuwanie wilgoci w masy formierskiej i niszczenie struktury gliniastego materiału wiążącego
(wraz z dodatkami). Jeśli zalewany ciekłym metalem i chłodzony bentonit pozostaje poniżej
temperatury deaktywacji, jego struktura blaszkowata wraz ze zdolnością do pęcznienia czyli
wywołującą kohezję pozostaje nienaruszona. Temperatura deaktywacji jest różna dla różnych
typów bentonitów.
Ceny bentonitów zawierają się w przedziale od 70 EUR/t do 250 EUR/t, w zależności od
rodzaju
opakowania
i typu bentonitu (Czechy, 2003).
[32, CAEF, 1997], [73, ETSU, 1995], [202, TWG, 2002], [225, TWG, 2003].
2.5.1.2.2.
Żywice
Przez kilka ostatnich dziesięcioleci pojawiła się szeroka gama chemicznych materiałów
wiążących. Są to pojedyncze lub wieloskładnikowe systemy, które są mieszane z piaskiem
do momentu pokrycia ziarn piasku cienką warstewką tego materiału wiążącego. Po procesie
mieszania rozpoczyna się reakcja utwardzania i wiązania ziaren piasku oraz zwiększa się
wytrzymałość formy.
Żywice
mogą być podzielone ze względu na sposób utwardzania:
-
-
-
żywice
utwardzane w temperaturze otoczenia,
żywice
utwardzane czynnikiem gazowym,
żywice
utwardzane w wysokiej temperaturze.
Wiele ze stosowanych w odlewnictwie odmian
żywicy
zostanie omówione w rozdziale 2.5.6.
W tabeli 2.7 zestawiono zastosowanie różnych rodzajów
żywic.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin