ew15-rozklad-nowy-lokomotywa-naszelementarz-pdf-2.pdf

(1466 KB) Pobierz
edukacja wczesnoszkolna,
klasa pierwsza
praca z ćwiczeniami z serii
Lokomotywa
i podręcznikiem
Nasz elementarz
Rozkład materiału
rok szkolny 2015/2016
Wstęp
Koncepcja pracy z serią
Lokomotywa
i podręcznikiem
Nasz elementarz
Trzon działań edukacyjnych opiera się na edukacji polonistycznej zintegrowanej z edukacją przyrodniczą
i społeczną. Do kształcenia z zakresu tych edukacji przeznaczone są zeszyty ćwiczeń z serii
Lokomotywa:
Mój pierwszy zeszyt
oraz
Czytam i piszę
(w kilku częściach). Treści z zakresu edukacji matematycznej
są zawarte w dwóch zeszytach ćwiczeń
Matematyka.
Wszystkie te publikacje zostały wzbogacone o ele-
menty wyprawki – naklejki, wycinanki i kartonikowe wypychanki, służące do ćwiczeń manipulacyjnych.
Na początkowym etapie nauki są one podstawową pomocą do kształtowania rozwoju dzieci i rozwi-
jania ich umiejętności, a jednocześnie umożliwiają proponowanie dzieciom różnorodnych form pracy,
przypominających zabawę.
Praca z ćwiczeniami z serii
Lokomotywa
jest możliwa przy jednoczesnym korzystaniu z podręcznika
MEN pt.
Nasz elementarz,
co zostało uwzględnione w niniejszym rozkładzie materiału. W propozycjach
tygodniowego rozkładu materiału przy każdym temacie zostały wyszczególnione pomoce dydaktyczne,
z których można korzystać, z podaniem tytułów publikacji i numerów stron. Znalazły się tam również
odnośniki do wszystkich części podręcznika.
Pracę z wyżej wymienionymi ćwiczeniami można uzupełnić, korzystając z innych publikacji z serii
Loko-
motywa.
Szczególnie polecamy
Album,
który zawiera plansze z treściami do edukacji społecznej i przy-
rodniczej, oraz
Wiersze i opowiadania
(wybór tekstów prozatorskich i poetyckich dla dzieci). Do edukacji
artystycznej przeznaczone są oddzielne zeszyty ćwiczeń, zatytułowane
Muzyka
oraz
Plastyka,
a ich inte-
gralną częścią jest teczka dla ucznia, w której znajdują się elementy wyprawki (kolorowe karty do prac
plastycznych, kartonikowe wypychanki oraz naklejki). Do zajęć komputerowych polecamy płytę CD-ROM
Zajęcia komputerowe
wraz z tekturowym laptopem, którym można się posłużyć również poza pracownią
komputerową. W niniejszym rozkładzie materiału odnośniki do tych publikacji zostały oznaczone szarym
kolorem, gdyż stanowią ofertę dodatkową, która może jednak zainteresować nauczycieli i rodziców.
W książkach serii
Lokomotywa,
a także na płycie
Zajęcia komputerowe
pojawiają się bohaterowie serii:
pan Tomek (bibliotekarz i nauczyciel informatyki), pani Magda (nauczycielka) oraz czworo dzieci z jej
klasy: Ela, Iwonka, Antek i Oskar, a od czasu do czasu także inni uczniowie z tej klasy. Wyjątkową boha-
terką jest papuga o imieniu Sylaba. Uczniowie z klasy pani Magdy towarzyszą dzieciom korzystającym
z serii
Lokomotywa
przez trzy lata nauki. Rosną i zmieniają się wraz z nimi, przeżywają takie same
problemy i sytuacje, z jakimi dzieci w tym wieku stykają się w domu i w szkole – dlatego łatwo się
z nimi identyfikować. Przy okazji uczniowie dowiadują się, jak postacie te spędzają wolny czas, wakacje,
święta, poznają też ich zainteresowania i niektórych członków rodziny.
Koncepcja edukacji polonistycznej, przyrodniczej i społecznej
oraz zeszytów ćwiczeń z zakresu tej edukacji
Na początkowym etapie nauki (pierwsze trzy tygodnie zajęć) edukacja polonistyczna, przyrodnicza i spo-
łeczna jest realizowana łącznie ze wszystkimi pozostałymi edukacjami z wykorzystaniem książki
Mój
pierwszy zeszyt
oraz kilku stron z podręcznika
Nasz elementarz.
W tym czasie priorytetowe znaczenie
mają: obserwacja i poznawanie każdego dziecka, diagnoza jego potrzeb i możliwości oraz sprawdzenie
u uczniów podstawowych umiejętności wyniesionych z etapu przedszkolnego.
Po okresie adaptacyjnym warto wykorzystać ćwiczenia
Czytam i piszę,
realizując treści z zakresu edu-
kacji polonistycznej, przyrodniczej i społeczno-etycznej, sięgając przy tym po rządowy podręcznik
Nasz
elementarz,
a w miarę możliwości – po książkę zatytułowaną
Album.
Na początkowym etapie nauki niepotrzebne jest stosowanie dodatkowych zeszytów, ale gdy pozwala
na to czas, warto korzystać z dodatkowej publikacji –
Zeszytu do ćwiczeń grafomotorycznych i kaligrafii.
W drugim semestrze można wprowadzić dodatkowy zeszyt.
Copyright © Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe
W początkowym okresie nauki uczniowie zaczynają poznawać litery, uczą się też czytać i pisać, przy czym
od samego początku, gdy tylko pojawiają się pierwsze wyrazy, które uczniowie potrafią przeczytać, wyko-
nują ćwiczenia wymagające czytania ze zrozumieniem. Ta umiejętność doskonalona jest konsekwentnie
we wszystkich książkach
Czytam i piszę.
Pod koniec klasy 1, kiedy dzieci poznają już wszystkie litery,
przewidziano podsumowanie dotyczące liter, sylab, wyrazów i zdań oraz wprowadzenie alfabetu. Dzieci
poznają też litery
X, V
i
Q,
potrzebne m.in. do nauki języka angielskiego.
W ćwiczeniach
Czytam i piszę
podstawą planowania działań edukacyjnych są kręgi tematyczne (w klasie 1
jest ich 10), których dobór jest uwarunkowany przede wszystkim zapisami podstawy programowej. W celu
uwypuklenia zakresu treści kształcenia w ramach każdego kręgu sformułowano po kilka (2–4) bloków
problemowych. Do każdego bloku zaproponowano tematykę zajęć. Każdy blok problemowy rozpoczyna
się planszą lub zestawem ilustracji bogatych w szczegóły, nawiązujących do tematyki i słownictwa tego
bloku. Na planszach zaprezentowano różne sytuacje społeczne bliskie dzieciom, relacje międzyludzkie,
zagadnienia wychowawcze i związki przyczynowo-skutkowe.
W każdej z części
Czytam i piszę
zamieszczono – co pewien czas – zestawy ćwiczeń utrwalających, które
pozwalają sprawdzić, w jakim stopniu uczniowie opanowali wprowadzone treści edukacyjne. Na końcu
ostatniej (piątej) części znajdują się zadania do wyboru. Nauczyciel może je wykorzystać lub pominąć,
w zależności od umiejętności uczniów i tempa ich pracy.
Na początku nauki dzieci poznają piktogramy czynnościowe (czyli symboliczne rysunki oznaczające czyn-
ność, np. rysunek nożyczek =
wycina),
które pozwalają im dosyć szybko czytać i układać proste zdania.
Duży nacisk położono też na odkodowywanie piktogramów (również tych używanych powszechnie) i ich
sekwencji. Oswaja to dzieci z faktem, że znaki graficzne mogą być nośnikami informacji, a także przy-
zwyczaja do ustalonego porządku odczytywania elementów – od lewej do prawej, odpowiadającego
układowi liter w wyrazach i wyrazów w zdaniach.
Wprowadzono też około 30 wyrazów do czytania globalnego. Pojawiają się one sukcesywnie. Najpierw
7 wyrazów w książce na okres przedliterowy
Mój pierwszy zeszyt,
a potem po 3–4 nowe wyrazy przy okazji
wprowadzania kolejnych samogłosek (w książce
Czytam i piszę. Część 1).
Każdy wyraz jest powtarzany
co najmniej dwukrotnie, a niektóre – wielokrotnie. Pierwszymi wyrazami do czytania globalnego są
imiona bohaterów serii:
Ela, Iwonka, Antek, Oskar
oraz
pani Magda, pan Tomek
i
Sylaba
(imię papugi).
Umiejętność czytania globalnego imion bohaterów pozwala na czytanie zdań już przy wprowadzeniu
pierwszych liter oznaczających samogłoski.
W toku pracy z wykorzystaniem piktogramów i wyrazów do czytania globalnego ściśle przestrzega
się zasady stopniowania trudności: od odczytywania znaczenia piktogramów oznaczających czynności,
np.
maluje, idzie,
aż po rozbudowane zdania piktogramowe, np.
Antek układa zielony klocek; Iwonka
podaje Oskarowi żółty klocek.
Na kolejnym etapie nauki czytania należy stosować metodę analityczno-syntetyczną. Szczególny nacisk
warto kłaść na posługiwanie się sylabami. Zaplanowano następujące rodzaje ćwiczeń z zakresu analizy
i syntezy sylabowej:
– odczytywanie sylab;
– rozkładanie wyrazów na sylaby i składanie wyrazów z sylab;
– określanie miejsca i kolejności sylab w wyrazach;
– dostrzeganie powtarzalności sylab w wyrazach i dobieranie wyrazów o podobnej sylabie końcowej lub
początkowej.
Gdy dzieci poznają już tyle liter, że mogą czytać zbudowane z nich wyrazy, w książkach dla ucznia
pojawiają się tylko takie słowa, które dzieci potrafią przeczytać. Jedyny wyjątek od tej reguły stanowią
strony rozpoczynające bloki problemowe. Pojawia się na nich tytuł bloku oraz czasem, w nielicznych
przypadkach, inne napisy zawierające litery, których dzieci wcześniej nie poznały.
W związku z przyjęciem takiego założenia na początku nauki w książkach serii
Lokomotywa
nie ma
poleceń do ćwiczeń. Pojawiają się one dopiero wówczas, gdy dzieci potrafią je samodzielnie przeczytać.
W ten sposób można przyzwyczaić uczniów do czytania poleceń. Dotychczasowa praktyka szkolna wska-
zuje, że umieszczanie poleceń w podręcznikach dla klasy 1, podobnie jak zrobiono to w podręczniku
Copyright © Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe
Nasz elementarz
– zapisanych małą czcionką i przeznaczonych do czytania przez nauczyciela – ma jedną
zasadniczą wadę. Gdy nauczyciel przez długi (początkowy) okres nauki czyta polecenia, to nie kształci
u dzieci nawyku ich czytania. W konsekwencji, kiedy uczniowie umieją już czytać, nie czytają poleceń do
zadań (lub czytają je bardzo pobieżnie), bo nie zostali do tego przyzwyczajeni. Ponadto zapisane małą
czcionką polecenia zaburzają percepcję uczniów, a brak miejsca sprawia, że w poleceniach często nie da
się zawrzeć wszystkich ważnych zagadnień.
Przy nauce czytania należy się konsekwentnie trzymać zasady stopniowania trudności. Dlatego wprowa-
dzenie każdej nowej litery zaczyna się od wysłuchiwania głosek i czytania sylab, następnie dzieci czytają
wyrazy, a dopiero na końcu pojawiają się teksty elementarzowe. Znaki graficzne typu: kropka, znak zapy-
tania, wykrzyknik, dwukropek, przecinek, wielokropek nie pojawiają się bez uprzedniego przygotowania
uczniów na taką sytuację. Zawsze gdy nowy znak zostaje użyty w tekście, nauczycielowi proponuje się
polecenia ukierunkowane na przybliżenie tego znaku dzieciom.
Zgodnie z zasadą stopniowania trudności istotne znaczenie przypisano również pracy nad technicznym
aspektem pisania. W książkach z serii
Lokomotywa
przy nauce pisania użyto zamkniętej wersji małych
liter
p, b.
Decyzję autorek poprzedziły wnikliwe analizy zniekształceń tych liter napotykanych w piśmie
uczniów klas 1–3. Okazuje się, że tradycyjne otwarcie liter
p, b
w wielu przypadkach skutkuje znaczącym
obniżeniem czytelności dziecięcego pisma, zwłaszcza u dzieci o słabej motoryce. Sprzyja, co prawda,
płynności ruchu ręki, ale utrudnia odczytanie zapisu. Uwagę na ten fakt zwracają także autorzy publikacji
poświęconych nauce pisania (J. Brudzewski, M. Brudzewska, A. Jakubczyk,
Nauka pisania metodą płynnego
ruchu,
Oficyna Wydawnicza Szkolna, Katowice 2005). Wpływ na decyzję o wyborze zamkniętej wersji
liter
p, b
miały także wyniki badań ankietowych, przeprowadzonych wśród około 500 nauczycieli klas
1–3. Około połowa badanych stwierdziła, że zamknięcie liter
p
i
b
jest bardzo wskazane, a jedynie kilka
procent nauczycieli uznało proponowaną zmianę za niekorzystną. Jak wykazały badania, wśród losowo
wybranych osób dorosłych i starszych uczniów niemal 100% zapisuje litery
p
i
b
w formie zamkniętej.
Zmiana kroju liter
p, b
wydaje się szczególnie uzasadniona teraz, gdy naukę trudnej sztuki pisania
rozpoczynają również dzieci sześcioletnie.
Zagadnienia związane z edukacją przyrodniczą i społeczno-etyczną omawia się przy okazji nauki pisania
i czytania, są to bowiem ważne obszary zintegrowanego kształcenia w klasach 1–3. Składają się na nie
treści wielu dziedzin, w tym: biologiczne, geograficzne, fizyczne, historyczne, kulturowe i inne. Poznawa-
nie ich przez dzieci najczęściej odbywa się na dwa sposoby: poprzez samorzutne, spontaniczne działania
i niezamierzone uczenie się oraz dzięki celowo i systematycznie realizowanemu procesowi edukacyjnemu,
ukierunkowanemu na stopniowe budowanie systemu wiadomości, umiejętności i postaw. Oba te spo-
soby uznaje się za komplementarne. Nauczyciel musi najpierw poznać znaczenia nadawane przez dzieci
określonym terminom i pojęciom (tzw. przedwiedzę), by móc projektować dalsze zadania i działania,
efektywne dla konkretnych uczniów.
Edukację przyrodniczą i społeczną należy traktować jako: edukację o środowisku, w środowisku i dla
środowiska społeczno-przyrodniczego. Szczególne miejsce warto wyznaczyć zatem takim sposobom pracy
jak: wycieczki, wywiady, doświadczenia i eksperymenty badawcze, ćwiczenia dramowe. Do realizacji
wymagań podstawy programowej z zakresu tych edukacji warto wykorzystać
Album.
Jego zawartość
stanowią plansze rysunkowe (rysunki realistyczne, bardzo bliskie rzeczywistości) i zdjęcia, ilustrujące
różne składniki środowiska, w tym m.in. antroposfery (środowiska społecznego), fitosfery (środowiska
roślin), zoosfery (środowiska zwierząt), hydrosfery (środowiska wodnego) i atmosfery.
Koncepcja edukacji matematycznej oraz zeszytów ćwiczeń z zakresu tej edukacji
Na początku klasy 1 (pierwsze trzy tygodnie zajęć) edukacja matematyczna jest realizowana łącznie
z pozostałymi edukacjami (polonistyczną, przyrodniczą i społeczną, a także muzyczną i plastyczną)
z wykorzystaniem książki
Mój pierwszy zeszyt.
W tym czasie priorytetowe znaczenie ma obserwacja
i poznawanie każdego dziecka, jego potrzeb i możliwości, a także sprawdzenie podstawowych umiejęt-
ności matematycznych uczniów, wyniesionych z etapu przedszkolnego. Po okresie adaptacyjnym edukacja
matematyczna jest już realizowana oddzielnie, z wykorzystaniem dwóch zeszytów ćwiczeń z serii
Loko-
motywa
Matematyka. Część 1 i Matematyka. Część 2
oraz podręcznika
Nasz elementarz.
Copyright © Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe
W zeszytach ćwiczeń działania edukacyjne zostały zaplanowane wokół najważniejszych zagadnień mate-
matycznych zapisanych w podstawie programowej. Każde z nich rozpoczyna kolorowa plansza lub zestaw
ilustracji. W ramach tych zagadnień sformułowano kilka bloków problemowych, do których została opra-
cowana tematyka zajęć.
Przy wprowadzaniu nowych zagadnień zaleca się wykorzystywanie doświadczeń i sytuacji życiowych
bliskich dzieciom i wskazujących na użyteczność matematyki. Takie podejście zaciekawia i motywuje
do poznawania, uczenia się. Nawet w najprostszych zadaniach ważne jest znalezienie kontekstu z życia
codziennego, aby działania matematyczne i inne aktywności matematyczne czemuś służyły (np. gdy dzieci
mają zliczyć elementy z dwóch grup, można im zaproponować przeliczenie elementów w opakowaniu
i elementów luzem, odejmowanie dobrze modeluje sytuacja zabierania produktów z półki do koszyka,
a umiejętność posługiwania się zegarem zaczynamy od omówienia zegara elektronicznego, z którym
dzieci mają zdecydowanie częściej do czynienia).
Każde nowe pojęcie matematyczne powinno być poprzedzone jego modelowaniem, które wywołuje zain-
teresowanie i aktywność dzieci (np. zanim poznają pojęcie kilograma, budują własną wagę, ważą różne
przedmioty, odkrywają potrzebę użycia jednakowych elementów jako odważników). Gromadzenie tego
typu doświadczeń wpływa inspirująco na dalsze uczniowskie badania oraz próby przewidywania i spraw-
dzania własnych pomysłów. Dzieci nabywają wówczas odpowiednich intuicji matematycznych i właściwie
rozumieją nowe pojęcia.
W książce
Matematyka. Część 1
nie ma poleceń. Pojawiają się one dopiero w
Części 2.
Są tak sformu-
łowane, aby uczniowie mogli je przeczytać – składają się tylko z tych liter, które (zgodnie z rozkładem
materiału) zostały wprowadzone na zajęciach z zakresu edukacji polonistycznej. W ten sposób dzieci
przyzwyczajają się do samodzielnego czytania poleceń.
Wyprawka umieszczona na końcu każdego zeszytu ćwiczeń została skonstruowana tak, że dzieci muszą
dokonać wyboru odpowiednich jej elementów lub ich liczby. Dzięki temu mają szansę nauczyć się otwar-
tości w myśleniu, i uświadamiają sobie prawo do wyboru własnego sposobu rozwiązania zadania (byle
był on prawidłowy).
Przy okazji wprowadzania zagadnień matematycznych wpleciono wiele rozmaitych treści z innych edu-
kacji (polonistycznej – np. ćwiczenia w opowiadaniu o tym, co się dzieje na ilustracji, słuchanie i nauka
wierszyków, ustalanie liczby liter w wyrazach; przyrodniczej – np. rozpoznawanie wybranych gatunków
roślin na podstawie wyglądu liści, ptaków, grzybów jadalnych i trujących, nazwy kwiatów, klasyfikacja
warzyw i owoców, symetria w przyrodzie; społecznej – np. bezpieczeństwo na ulicy, ruch prawostronny,
znaki drogowe, plan mieszkania, monety i banknoty, numery alarmowe).
Naukę pisania cyfr przewidziano po kilku miesiącach nauki, gdy dzieci nabiorą już sprawności grafomo-
torycznej. Dzięki temu trudna sztuka pisania nie dominuje nad zdobywaniem odpowiednich umiejętności
matematycznych. Zanim dzieci przystąpią do nauki pisania cyfr, powinny sprawnie liczyć (co najmniej
do 10), posługiwać się kostką do gry, utrwalić zagadnienia związane z orientacją przestrzenną, porów-
nywać obiekty, a także – rozpoznawać cyfry od 1 do 9 oraz liczbę 10, poznać liczbę 0 i nauczyć się
rozpoznawać polskie monety i banknoty. Powinny także intuicyjne rozumieć aspekt kardynalny i porząd-
kowy liczb. Dzięki takiemu układowi treści nauczania przy nauce pisania cyfry 1 uczniowie mogą na
przykład od razu zapisać liczbę 10, a nawet 100. Symbol dodawania i znak równości pojawiają się
dopiero po nauce pisania cyfry 5. Z kolei umiejętność zapisywania cyfr utrwalana jest także przy oka-
zji realizacji zagadnień geometrycznych. Późne rozpoczęcie nauki pisania pozwala też na wprowadzanie
ćwiczeń łączących umiejętność czytania i liczenia. Przy realizacji kolejnych treści nauczania według propo-
nowanego rozkładu materiału, oprócz systematycznej pracy z zeszytami ćwiczeń, można wykorzystywać
ćwiczenia znajdujące się w podręczniku
Nasz elementarz
(w rozkładzie materiału przy odpowiednich
zagadnieniach wprowadzono odnośniki do zadań z podręcznika rządowego).
W klasie 1 należy dogłębnie utrwalać dodawanie i odejmowanie w zakresie 10. Szczególny nacisk należy
położyć na rozwijanie i utrwalenie umiejętności rozkładania liczb na składniki, ponieważ ta umiejętność
daje dzieciom szansę nauczenia się sprawnego odejmowania liczb i będzie również konieczna przy
dodawaniu i odejmowaniu z przekroczeniem progu dziesiątkowego (w klasie 2).
Zadania tekstowe pojawiają się regularnie w trakcie całego roku szkolnego. Naukę ich rozwiązywania
zaczynamy od sytuacji, w których informacje potrzebne do rozwiązania przedstawione są na rysunku.
Copyright © Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe
Zgłoś jeśli naruszono regulamin