Ojczyzna Jezusa 1986.pdf

(16918 KB) Pobierz
.V
w í
m
fe,
j
\
*
m
.
«
Ks. Marian Wolniewicz
Ojczyzna Jezusa
KRAJ,
LUDZIE I DZIEŃ POWSZEDNI
Katowice 1986 • Księgarnia św. Jacka
adrianw idi@ o2.pl
O pracow anie graficzne
Wanda Gałczyńska
http://chom ikuj.pl/KosciolKatolicki
R ed akto r książki
Urszula Mazur
Z pozwoleniem Władzy Duchownej
V 1-1633, Katowice, dnia 10 X 1985 r.
Wydanie I. Nakład: 50.000 + 350 egz.
Ark. wyd. 5. Ark. druk. 9.
Papier offset, kl. III. 80 g. 61 x 86 cm.
Druk ukończono w maju 1986
Zam. nr BI-9/86,0-10
DRUKARNIA DIECEZJALNA
Katowice, ul. Wita Stwosza 11
M iły C z y te ln ik u ,
książeczka, którą otwierasz, mówi o ludziach, miejscach i rzeczach, z jakimi
spotykasz się na kartach Ewangelii. Nie mówi wszystkiego o kraju Jezusa.
To, co o nim już wiesz, autor pomija. Objaśnia tylko sprawy trudniejsze do
zrozumienia, bo należą do czasów bardzo dawnych i dotyczą kraju innego
niż nasz i ludzi od nas odmiennych. Ta książeczka nie ma zastąpić Ci
Ewangelii. Zaglądaj do niej, gdy czytając Ewangelię odczujesz potrzebę
wyjaśnienia. A jeśli ją przeczytasz, to otwórz potem Ewangelię. Ona bowiem
do niej prowadzi.
adrianw idi@ o2.pl
PALESTYNA
ZA CZASÓW CHRYSTUSA
s*
y
*
^
http://chom ikuj.pl/Kosciolł^ tolicki
TvF'
A
\ ^
)
J
( ^ / dę m m ,h ip -
f i
V
\
«
^
< ►
,
N
Kłifamiuii
^
K uw itip
v
CdjJ *
\
Nwwr«te & fi/W / > '
,Jro
^
e
L i ' - •- V * .
ils ^ o Y
y \
»
■ i.
Tyberiada o fi 3 ^Hippfcg
Kana®
*
Judea,
Samaria i Galilea
Poszedł Józef z galilejskiego miasta Nazaret do Judei (Łk 2, 4)
C ren
ez«
Sumurla
Syehek,/
Syehtop
4
^<5» >
Otiiy^GarlslW *
< Z :*
m a r
m«‘%
hfriiim0
o
;tila
4
(jura K
ii
\:
vii
I
ul
Jerycho
Jahbok v
*C '
"
\
kj y
)./ o g a n ia Tyb.
Filadelfia
o
A in Karim
Jerozolim a9
_
Y,
A o C
n
W
Betlfijem
Hebron
/oMacheru*
Ojczyzna Jezusa to wąski skrawek ziemi położony nad brzegiem Morza
Śródziemnego pomiędzy Egiptem a Syrią. Najczęściej nazywa się ją Pale­
styną. Ale ta grecka nazwa oznaczała pierwotnie tylko wybrzeże, które
zamieszkiwali Filistyni, i rozpowszechniła się dopiero później, od czasów
hellenistycznych (III w. przed naszą erą - III w. naszej ery). Nie występuje
ani w Starym, ani w Nowym Testamencie. Biblia nazywa ojczyznę Jezusa
rozmaicie: raz ziemią Kananejczyków, to znowu ziemią Amorytów, a pó­
źniej ziemią Izraela albo ziemią Judy, w zależności od tego, jaka ludność na
niej mieszkała.
Natomiast nazwy Judea, Samaria i Galilea występują często w Piśmie
świętym. Oznaczają one główne dzielnice Palestyny. Pan Jezus przyszedł na
świat w Judei, wychował się w Galilei i nie raz podróżował przez Samarię.
Judea leży na południu Palestyny. Jej mieszkańcy uważali ją i nadal
uważają za serce całego kraju. Tu znajduje się jego stolica: miasto Jero­
zolima. W tym mieście wznosiła się świątynia, największa świętość kraju
i narodu.
Judea jest w części północnej górzysta, pozbawiona urodzajnych pól.
Ziemia jest tu jałowa. Skąpe uprawy wspinają się tarasami na górskie zbocza
albo też kryją się w zapadlinach, gdzie znajduje się trochę czerwonej gleby.
Jednostajny krajobraz nawet w słońcu wywiera wrażenie surowości i pustki.
Ku wschodowi kraj zamienia się w skalistą pustynię. Na południu jednak od
Jerozolimy góry ustępują miejsca urodzajnym polom i bujnym pastwiskom.
Mieszkańcy Judei wyróżniali się gorliwością religijną i gorącą miłością
ojczyzny. Uważali się za najwierniejszych wyznawców Mojżesza i przypi-
D u M E A
<
5
W
Poszedł Józef z galilejskiego miasta Nazaret do Judei (Lk 2, 4)
sywali sobie prawo przewodniczenia całemu krajowi. W rzeczywistości też
odgrywali tę rolę przez długie lata. Z Judei pochodził król Dawid - duma
całego narodu, i wielu proroków. Także za życia Pana Jezusa Judea
przewodziła całemu narodowi żydowskiemu, świecąc przykładem surowych
obyczajów, przywiązania do tradycji ojców i drobiazgowej wierności Prawu
Mojżeszowemu. Faryzeusze i uczeni w Prawie mieli tu największe wpływy.
Samaria leży na północ od Judei. Zajmuje teren bardziej zróżnicowany.
Żyzna równina Ezdrelon stanowi przejście od doliny Jordanu na wschodzie
do Morza Śródziemnego na zachodzie. Leżą tu góry Garizim i Hebal. Na
pierwszej z nich Samarytanie zbudowali świątynię ku zgorszeniu zwłaszcza
mieszkańców Judei. Stało się to wówczas, gdy świątynia jerozolimska leżała
w gruzach. I chociaż Samarytanie jak inni Żydzi oczekiwali Mesjasza, to
jednak mając świątynię na górze Garizim odłączyli się od Jerozolimy,
przestali pielgrzymować do świątyni jerozolimskiej i składać w niej ofia­
ry. Oburzało to bardzo Judejczyków i pobożnych Żydów całego kraju,
a z czasem doprowadziło do wzajemnej niechęci, która zamieniała się nieraz
w otwartą nienawiść. Samarytanie odmawiali gościny pielgrzymom zdąża­
jącym przez ich kraj do Jerozolimy lub powracającym z niej do domu.
Niekiedy nawet urządzali na nich napady. Judejczycy uważali Samarytan za
odszczepieńców i mieszańców, ponieważ podczas niewoli babilońskiej wielu
z nich zawarło małżeństwa z pogańskimi osadnikami sprowadzonymi ze
Wschodu. A judejscy rabini uczyli, że ten fakt obok innych przyczynia się
do opóźnienia przyjścia Mesjasza.
Na północ od Samarii leży Galilea, kraina łagodnych wzgórz i małych
równin. Lepiej nawodniona aniżeli Judea i Samaria sięga do podnóży gór
Libanu. Usiana miasteczkami, wioskami i kępami drzew jest najbardziej
urocza ze wszystkich dzielnic Palestyny.
Galilejczyków poznawali Judejczycy po mowie. Wymawiali bowiem nie­
które samogłoski inaczej niż mieszkańcy Judei. Galileę zamieszkiwała
ludność mieszana. W miastach i wioskach nie brakowało pogan. Stąd
religijność i patriotyzm galilejskich Żydów, chociaż szczere i gorące, były
spokojniejsze i łagodniejsze, nie tak surowe i bezwzględne jak judejskie.
Surowi nauczyciele Prawa i faryzeusze z Jerozolimy wytykali Galilejczykom
zbytnią miękkość, lekkomyślność, zbyt małą skrupulatność w przestrzega­
niu nakazów Prawa Mojżeszowego i religijnych tradycji oraz poufałość
wobec pogan, ale Galilejczycy nieraz czynem dowodzili swego przywiązania
zarówno do wiary ojców, jak do ojczyzny.
Poszedł Józef z galilejskiego miasta Nazaret do Judei (Łk 2, 4)
Ojczyzna Jezusa należała do małych krajów. Miała około 25 tysięcy
kilometrów kwadratowych powierzchni. Nie mogła się równać ani z Egi­
ptem, ani z Syrią i innymi królestwami starożytnego biblijnego Wschodu.
Wyróżniała się urozmaiconym krajobrazem. Miała niziny i wyżyny, pagórki
poprzerzynane żyznymi dolinami i wysokie góry Libanu, rzekę, która prze­
cina ją od północy na południe, jeziora i wybrzeże morskie, skalistą pu­
stynię, gdzie prawie nic nie rośnie, i bujne pastwiska, i ogrody pełne drzew
owocowych, i pola, na których kołysało się zboże i dojrzewała winna
latorośl. Była Bożą ziemią.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin