GMINNE CENTRUM KULTURY
77-320 Przechlewo, ul. Młyńska 11
INSTRUKCJA BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO
Opracował: Zatwierdził:
Inspektor BHP
Piotr Frieda
Przechlewo – wrzesień 2014
ROZDZIAŁ I
WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ WYNIKAJĄCE Z PRZEZNACZENIA OBIEKTU
W celu ustalenia sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru oraz zasad zapobiegania pożarom, zarządca obiektu przeznaczonego do wykonywania funkcji użyteczności publicznej obowiązany jest do opracowania dokumentu określanego jako „Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego”. Celem niniejszej „Instrukcji...” jest ustalenie wymagań przeciwpożarowych w zakresie technicznym, organizacyjnym, porządkowym, itp., jakie należy uwzględnić w trakcie eksploatacji obiektu Gminnego Centrum Kultury w Przechlewie.
1. Charakterystyka obiektu:
Obiekt Gminnego Centrum Kultury zlokalizowany jest w Przechlewie przy ul. Młyńskiej 11. Dojazd do obiektu drogą powiatową 2505G. Parking przed budynkiem od strony wschodniej umożliwia manewrowanie sprzętem ratowniczym w przypadku powstania pożaru czy innego miejscowego zagrożenia.
GCK użytkuje 21 pomieszczeń mieszczących się na parterze w szeregowym, jednopiętrowym budynku oraz kotłownię znajdującą się w piwnicy. Łącznie pomieszczenia GCK zajmują 415,22m2 oraz kotłownia 82,37m2. GCK zatrudnia 5 osób. Maksymalna ilość osób przebywających w pomieszczeniach GCK (nie wliczając imprez okolicznościowych) wynosi 30.
W obiekcie wyróżnić można dwie strefy pożarowe: kotłownia znajdująca się w piwnicy oraz sala widowiskowa wraz z pomieszczeniami pomocniczymi na parterze. Nad piwnicą zastosowano strop typu Kleina, którego podstawową zaletą jest niepalność.
W kotłowni GCK przy ul. Młyńskiej 11 w Przechlewie znajduje się jeden kocioł Kostrzewa o mocy cieplnej 50 - 69 kW. W skład kotłowni wchodzą dwa pomieszczenia do przechowywania opału, pomieszczenie kotła, klatka schodowa oraz 3 pomieszczenia gospodarcze i pomieszczenie socjalne. We wszystkich pomieszczeniach posadzka betonowa. Wentylacja naturalna, brak dodatkowego wyciągu mechanicznego. Węgiel kamienny magazynowany w pryzmie o wys. ok. 1,7m w maksymalnej ilości 10 Mg.
Na parterze większość pomieszczeń wyłożonych jest wykładziną Tarkett (wg normy EN 13501-1 ognioodporność klasy Bfl s1) , natomiast na ścianach boazeria. Jedynie pomieszczenia toalet (męska o pow. 6,66m2; damska 10,83m2, wys. 2,75m) i kuchni (20,12m2) wyłożone terakotą i glazurą, a podłogi komunikacji (4,90m2) i zaplecza (6,11m2) wyłożono płytkami podłogowymi. Sala komputerowa o pow. 37,66 m2 i wys. 3,08 m wyposażona w 13 stanowisk komputerowych, serwer i komputer główny. W północno - zachodnim narożniku biura (19,45m2) znajduje się przewód kominowy. Z tego względu salę wyposażono w detektor tlenku węgla z sygnalizacją dźwiękowo - świetlną. Sala widowiskowa wraz ze sceną zajmuje powierzchnię 137,54m2 o wysokości 4,25m.
Na podstawie powyższych informacji, przy użyciu normy PN-N-02852:2001 obliczono gęstość obciążenia ogniowego Qd = 850 MJ/m2 dla pomieszczeń GCK oraz 389 MJ/m2 dla kotłowni.
Zagrożenie wybuchem na terenie zakładu i na przestrzeni zewnętrznej nie występuje. Wyjścia ewakuacyjne prowadzą bezpośrednio na zewnątrz obiektu.
Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne stanowi zewnętrzna sieć hydrantowa. Najbliższy hydrant znajduje się na ul. Młyńskiej przy bud. nr 15 (ok. 50m), kolejny na ul. Młyńskiej przy bud. 23 (ok. 200m) oraz podziemny na skrzyżowaniu ulic Młyńskiej i Dworcowej (ok.150m). Dodatkowe zabezpieczenie stanowi zbiornik ppoż. zlokalizowany przy hydroforni na ul. Szkolnej w odległości ok. 1100m.
Obiekt wyposażony zgodnie z PN w podręczny sprzęt gaśniczy oraz oznakowanie dróg ewakuacyjnych i głównego wyłącznika prądu.
Boazeria na ścianach stanowi poważne zagrożenie pożarowe, dlatego należy ściśle przestrzegać zasad bezpieczeństwa pożarowego. Konieczne są też regularne przeglądy instalacji elektrycznej, przewodów kominowych oraz wymiana gaśnic.
ROZDZIAŁ II
PODRĘCZNY SPRZĘT GAŚNICZY. DOBÓR I PRZEGLĄDY TECHNICZNE URZĄDZEŃ PRZECIWPOŻAROWYCH I GAŚNIC ORAZ INSTALACJI WEWNĘTRZNYCH.
Podstawa prawna doboru sprzętu gaśniczego:
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 roku o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz. 351 z późn. zmianami) nakłada obowiązek (art. 4 ust. 1) zabezpieczenia podległych terenów, obiektów i pomieszczeń w podręczny sprzęt gaśniczy.
Podręczny sprzęt gaśniczy służy do gaszenia pożarów w zarodku, w pierwszej fazie ich powstawania. Z tego względu konstrukcja powinna umożliwiać prosty sposób uruchamiania. Obiekty powinny być wyposażone w gaśnice przenośne lub przewoźne spełniające wymagania Polskich Norm będących odpowiednikami Norm Europejskich (EN) dotyczących gaśnic. Rodzaj gaśnic powinien być dostosowany do gaszenia tych grup pożarów, które mogą wystąpić w obiekcie, czyli w tym przypadku pożary grupy A, do gaszenia których stosuje się gaśnice płynowe, pianowe lub proszkowe ABC.
Pomieszczenia GCK w Przechlewie przeznaczone na pobyt ludzi, stały lub okresowy – biura, pomieszczenia produkcyjne (zaliczone do III kategorii zagrożenia ludzi) należy wyposażyć w podręczny sprzęt gaśniczy w ilości jednej jednostki na każde 100m2 powierzchni strefy pożarowej.
Strefy pożarowe zawierające pomieszczenia magazynowe oraz gospodarcze o gęstości obciążenia ogniowego ponad 500 MJ/m2 również należy wyposażyć w podręczny sprzęt gaśniczy w ilości 1 jednostki na każde 100 m2 powierzchni strefy pożarowej. Za jednostkę podręcznego sprzętu gaśniczego uważa się gaśnice o masie środka gaśniczego minimum 2 kg lub 3 dm3. Wobec powyższego pomieszczenia GCK powinny być wyposażone w co najmniej 5 gaśnic proszkowych ABC o wadze 2 kg oraz kotłownia w co najmniej jedną gaśnicę proszkową 6 kg.
Zasady doboru podręcznego sprzętu gaśniczego:
Dokonując doboru podręcznego sprzętu gaśniczego należy uwzględnić grupę pożaru zagrażającą w danej strefie:
- do gaszenia pożarów grupy A (w których występuje zjawisko spalania żarowego, np. drewna, papieru, tkanin) stosuje się zamiennie gaśnice pianowe lub płynowe oraz proszkowe typu „ABC”;
- do gaszenia pożarów grupy B (cieczy palnych i substancji stałych topiących się, np. benzyn, alkoholi, olejów, tłuszczów, lakierów) stosuje się zamiennie gaśnice płynowe, pianowe, śniegowe, proszkowe;
- do gaszenia pożarów grupy C (gazów palnych, np. propanu, acetylenu, gazu ziemnego) stosuje się zamiennie gaśnice proszkowe lub śniegowe;
- do gaszenia pożarów grupy D (metali lekkich, np. magnezu, sodu potasu, litu) stosuje się gaśnice proszkowe do tego celu przeznaczone;
- do gaszenia pożarów poszczególnych grup z indeksem E (urządzeń elektrycznych pod napięciem i innych materiałów znajdujących się w pobliżu tych urządzeń) stosuje się zamiennie gaśnice śniegowe lub proszkowe.
Uwaga:
indeks „z” przy oznaczeniu gaśnicy oznacza, że gaz wyrzucający znajduje się w wewnętrznym zbiorniku gaśnicy;
indeks „x” przy oznaczeniu gaśnicy oznacza, że gaśnica jest pod stałym ciśnieniem.
Zasady rozmieszczania podręcznego sprzętu gaśniczego:
Przy rozmieszczaniu podręcznego sprzętu gaśniczego należy stosować następujące zasady:
- sprzęt powinien być umieszczany w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, przy wejściach i klatkach schodowych, przy przejściach i korytarzach, przy wyjściach na zewnątrz pomieszczeń;
- oznakowanie miejsc usytuowania sprzętu powinno być zgodne z Polskimi Normami;
- do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1m;
- sprzęt należy umieszczać w miejscach nie narażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki);
- odległość dojścia do sprzętu nie powinna być większa niż 30 m.
Podręczny sprzęt gaśniczy podlega legalizacji co najmniej raz na 12 miesięcy lub konserwacji zgodnie z zaleceniami producenta przez uprawnionego konserwatora.
Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne.
Woda, jako środek gaśniczy pozostaje nadal środkiem podstawowym. Związane jest to z powszechnością występowania, ekonomią oraz z własnościami fizyko-chemicznymi wody powodującymi:
a) izolowanie przez strumień wody palącej się powierzchni od dostępu powietrza;
b) przenikanie wody w głąb palącego się materiału dzięki znacznej lepkości wody;
c) intensywne chłodzenie palących się powierzchni na skutek wysokiego ciepła właściwego i ciepła parowania wody;
d) rozrzedzanie przez parę wodną powietrza, a tym samym wypieranie tlenu z otoczenia pożaru;
e) likwidowanie znajdujących się w płomieniu rodników.
Z tego względu problematyka przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego jest jedną z podstawowych dziedzin zainteresowania ochrony przeciwpożarowej – woda przeznaczona do gaszenia pożarów oraz osłony obiektów zagrożonych przerzutem ognia, która może być czerpana przez pompy lub sprzęt straży pożarnych z wodociągów, z punktów czerpania wody zbudowanych przy naturalnych zbiornikach i ciekach oraz przeciwpożarowych zbiorników wodnych.
Zasady zabezpieczenia obiektu w wodę do zewnętrznego gaszenia pożarów zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych /Dz. U. Nr 124, poz. 1030/ oraz na podstawie Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów /Dz. U. Nr 109, poz. 719/.
Wymagania dla instalacji elektrycznych.
Prawidłowa eksploatacja urządzeń elektroenergetycznych ma decydujący wpływ na bezpieczeństwo pożarowe obiektów. Najlepiej zaprojektowane i wykonane instalacje czy urządzenia mogą stać się przyczyną pożaru, jeżeli będą eksploatowane niezgodnie z instrukcją obsługi, będą niesprawne technicznie lub niedostosowane do warunków, w których pracują. Prawidłowa eksploatacja polega na użytkowaniu sprawnych technicznie urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem, we właściwych dla nich warunkach pracy oraz utrzymanie tego stanu dzięki stałemu nadzorowi i kontroli.
Aktualnie brak jest precyzyjnych wymagań dotyczących ramowych czasokresów badań eksploatacyjnych instalacji i urządzeń elektrycznych. Obowiązującym aktem prawnym wprowadzającym wymóg przeprowadzania badań okresowych instalacji elektrycznej i piorunochronnej w odstępach nie dłuższych niż 5 lat jest Art. 62, ust.1, pkt. 2 Ustawy Prawo Budowlane z 07.07.1994r. Wobec powyższego ustala się następujące terminy, rodzaje oraz zakres pomiarów i prób:
* nie rzadziej niż co 5 lat w miarę możliwości w okresie największego obciążenia.
* nie rzadziej niż raz w roku
* nie rzadziej niż co 5 lat.
Podczas przeprowadzania oględzin instalacji należy sprawdzić w szczególności:
Wymagania dla instalacji odgromowej.
Wszelkie urządzenia piorunochronne muszą być nie tylko prawidłowo wykonane, ale także utrzymane w dobrym stanie technicznym przez cały okres eksploatacji. W tym celu przewiduje się przeprowadzenie badań technicznych bezpośrednio po wykonaniu urządzenia piorunochronnego oraz w czasie ich eksploatacji.
Badania mogą być tzw. pełne i niepełne (okresowe).
Badania pełne obejmują sprawdzenie i ocenę urządzenia piorunochronnego pod względem wymagań technicznych, zastosowanych materiałów i wyposażenia.
Badania takie przeprowadza się:
- przed oddaniem urządzenia do eksploatacji,
- w czasie eksploatacji nie rzadziej niż co 5 lat.
W czasie badania pełnego przeprowadzane są:
- oględziny,
- sprawdzenie wymiarów,
- pomiar rezystancji uziemienia,
- sprawdzenie stanów uziomów.
Badania niepełne obejmują tylko oględziny w celu stwierdzenia, czy instalacje piorunochronne nadają się do dalszej eksploatacji.
Badania te wykonuje się nie rzadziej niż raz w roku.
Uwaga!
Jeżeli badania instalacji wykażą jakiekolwiek nieprawidłowości należy usunąć usterki i wykonać ponownie próby.
ROZDZIAŁ III
SPOSOBY WYKONYWANIA PRAC NIEBEZPIECZNYCH POD WZLĘDEM POŻAROWYM.
Prace pożarowo niebezpieczne
Za prace niebezpieczne pożarowo uważa się wszelkie czynności z wykorzystaniem ognia otwartego m. in. podgrzewanie smoły, palenie ognisk, nagrzewanie urządzeń przy użyciu „lut-lampy”, cięcie mechaniczne metali oraz szczególnie niebezpieczne prowadzenie prac spawalniczych.
Nie przewiduje się wykonywania prac pożarowo niebezpiecznych na terenie Gminnego Centrum Kultury w Przechlewie. W przypadku konieczności przeprowadzenia prac pożarowo niebezpiecznych związanych z użyciem otwartego ognia Dyrektor placówki musi wydać na nie pisemną zgodę. Przed rozpoczęciem prac niebezpiecznych pożarowo zarządca obiektu oraz wykonawca jest zobowiązany:
ROZDZIAŁ IV
ZAPOBIEGANIE POŻAROM – WSKAZANIA PREWENCYJNE
Celem wyeliminowania możliwości powstania pożaru w pomieszczeniach GCK oraz na terenie przyległym zabronione jest wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenienie się, utrudnienie prowadzenia działań ratowniczo – gaśniczych lub ewakuacji, a w szczególności:
- urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 100 st. C,
- przewodów odprowadzających instalacji odgromowej.
3. Stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych. Odległość osłony z materiałów trudno zapalnych powinna wynosić co najmniej 5 centymetrów od żarówki.
4. Instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznej jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtykowe bezpośrednio na podłożu palnym.
5. Składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji.
6. Ustawianie na drogach ewakuacyjnych oraz drogach pożarowych jakichkolwiek przedmiotów utrudniających ewakuację osób, mienia lub prowadzenie akcji ratowniczo – gaśniczej.
7. Zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe otwarcie (użycie).
8. Uniemożliwianie lub ograniczanie dostępu do:
- podręcznego sprzętu gaśniczego,
- tablic rozdzielczych prądu elektrycznego,
- wyjść ewakuacyjnych,
- hydrantów przeciwpożarowych,
- wyłączników prądu.
9. Ustawianie grzejnych urządzeń elektrycznych na przedmiotach i materiałach palnych. Wszystkie urządzenia elektryczne grzejne należy ustawiać na niepalnych podstawach lub płytach w odległości co najmniej 0,6m od materiałów łatwopalnych i 0,3m od materiałów trudnopalnych.
Ponadto celem zwiększenia bezpieczeństwa pożarowego w obiekcie Gminnego Centrum Kultury przestrzegać należy następujących obowiązków:
...
bhp.KarolKa