Fawkes_Sara_-_Na_każde_jego_zadanie.pdf

(1219 KB) Pobierz

Rozdział 1

Ostatnio

najlepszą rzeczą w mojej pracy był widok boskiego nieznajomego, którego

spotykałam co rano.

Pomknęłam przez hol do windy tak szybko, jak pozwalały przyzwoitość oraz szpilki.

Ominęłam drabiny i robotników wymieniających przestarzałą instalację elektryczną

w wiekowym budynku. Ciemnowłosy nieznajomy pojawiał się przy windach o 8.20, co do

minuty. Dzisiaj też tak było. Utorowałam sobie drogę przez tłum i stanęłam blisko niego, ale nie

na tyle, żeby to wyglądało podejrzanie. Wpatrywałam się w drzwi windy, nie zwracając na niego

uwagi. To nie była gra, choć mogło się tak wydawać. Tak przystojni mężczyźni zawsze

pozostawali poza moim zasięgiem, a ten nie był wyjątkiem.

Ale to nie znaczyło, że nie mogę sobie pomarzyć.

Drzwi otworzyły się i wraz z innymi weszłam do środka. Potem upewniłam się, że

przycisk mojego piętra został wciśnięty. Stary – albo „historyczny”, jak niektórzy lubili mawiać –

budynek przechodził właśnie całościową renowację. Wszystko było wymieniane

i dostosowywane do współczesnych wymogów, ale windy pozostały w starym stylu. Były

mniejsze i wolniejsze niż te nowoczesne, ale metalowa klatka spełniała swoje zadanie i wwoziła

nas na wyższe piętra.

Poprawiłam na ramieniu dużą torbę, szybko spojrzałam w bok i podchwyciłam jego

spojrzenie. Wiedział, że go obserwuję? Zaczerwieniłam się i znów zerknęłam przed siebie,

a drzwi otworzyły się i wypuściły kolejną porcję ludzi. Miałam przed sobą jeszcze jedenaście

pięter. Jako pracownik tymczasowy wprowadzałam dane do bazy Hamilton Industries. Firma

zajmowała samą górę budynku, ale mój mały boks był wciśnięty w jakiś zapomniany kąt na

jednym z pośrednich pięter.

Uwielbiałam bardzo eleganckich, zadbanych mężczyzn, a ciemnowłosy nieznajomy

zawsze był nienagannie ubrany. Jego garnitury i krawaty kosztowały pewnie więcej, niż

zarabiałam w miesiąc. Emanował aurą wyższych sfer. Stanowczo był nie z mojej ligi, ale to nie

powstrzymywało mnie przed fantazjowaniem na jego temat. Przystojny nieznajomy występował

w moich snach, widziałam jego twarz, gdy tylko zamknęłam oczy. Od dobrego roku nie miałam

między nogami nic, co nie działałoby na baterie, więc moje marzenia były dość perwersyjne.

Pomyślałam o nich przez chwilę i uśmiech wypełzł mi na twarz. Nie trzeba było wiele, żeby

mnie nakręcić, ale wizja tego, jak jestem popychana na ścianę i zdobywana… Tak, dalej!

Pasażerowie nadal wysiadali i kiedy drzwi za którymś razem się zamknęły, otrząsnęłam

się z marzeń, bo po raz pierwszy zostałam z nieznajomym całkiem sama. Nerwowo

odchrząknęłam i wolną ręką wygładziłam ołówkową spódnicę. Stara winda pięła się w górę, żeby

dowieźć mnie do mojego biurka. Oddychaj, Lucy, pamiętaj, żeby oddychać. Czułam w brzuchu

narastające pożądanie, podsycane myślami o wszystkich świństewkach, które można wyczyniać

w windzie. Ciekawe, czy tu jest kamera…

…

Usłyszałam za plecami szelest, a potem zobaczyłam silną dłoń, która pojawiła się przede

mną i wcisnęła czerwony przycisk. Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, po obu stronach

mojej głowy pojawiły się ręce, a cichy głos mruknął mi do ucha:

– Widuję cię w tej windzie codziennie rano. Rozumiem, że to nie przypadek?

Zszokowana, nie mogłam wydobyć z siebie głosu i tylko mrugałam szeroko otwartymi

oczami. Powinnam się uszczypnąć? Czy to się dzieje naprawdę?

Do drzwi windy dociskało mnie potężne ciało, a dotyk zimnego metalu na moich w jednej

chwili stwardniałych i wrażliwych brodawkach wywołał stłumiony jęk.

– Co… – zaczęłam, ale natychmiast zapomniałam, co chciałam powiedzieć, kiedy

poczułam na biodrze twardy, długi kształt.

– Czuję twoje podniecenie – mruknął, a od tego niskiego seksownego głosu ścisnęło mnie

w dołku. – Codziennie rano wsiadasz do tej windy, a ja czuję, czego ci trzeba. – Przesunął jedną

rękę w dół i ścisnął moją dłoń, a twarz przysunął do mojej szyi. – Jak masz na imię?

Miałam pustkę w głowie i nie umiałam odpowiedzieć nawet na najprostsze pytanie. Boże,

ten głos wprost ocieka seksem, pomyślałam dziko i podniosłam ręce, żeby zaprzeć się o drzwi.

– Lucy – powiedziałam w końcu, z nadzieją, że zwarcie w mózgu już się skończyło.

– Lucy – powtórzył i zadrżałam, słysząc swoje imię wypowiedziane tym aż nazbyt

seksownym głosem. – Muszę się przekonać, czy smakujesz tak samo dobrze, jak pachniesz.

W jego głosie nie było prośby o pozwolenie, jedynie nieznoszące sprzeciwu żądanie, więc

odwróciłam głowę, żeby mu się poddać. Przesunął usta po miękkiej skórze za uchem, wysunął

język, żeby mnie dotknąć, skubnął zębami płatek ucha i wtedy jęknęłam, wciskając się w niego

plecami. Przesunął biodra, a mój oddech stał się szybszy. Napalone staccato w kompletnej ciszy.

– Boże, jesteś tak cholernie gorąca. – Przesunął dłoń po moim boku, biodrze i w dół uda,

aż natrafił na skraj spódnicy. Potem pokonał tę samą trasę w przeciwnym kierunku, delikatnie

muskając palcami wewnętrzną stronę moich ud. Podciągał mi przy tym spódnicę na biodra.

Odruchowo rozsunęłam nogi, żeby ułatwić mu dostęp i głośno złapałam powietrze, kiedy

poczułam palce na mokrych majtkach i nacisk na rozpalone wejście.

Czy to się działo naprawdę? Byłam uwięziona, przygwożdżona do metalowych drzwi

gorącym ciałem. Realizowały się wszystkie fantazje, jakie kiedykolwiek snułam i nie mogłam

pohamować wytrenowanych reakcji.

Pulsującymi palcami przesuwał po mojej łechtaczce, coraz intensywniej. Poruszałam

biodrami, nie panując nad tym, dopraszałam się o więcej. Krzyknęłam, kiedy ugryzł mnie

w ramię, a potem wsunął palce pod gumkę, pod cienką bawełnę, gładził wilgotną skórę

i zaatakował delikatną dziurkę w taki sposób, że głośno jęknęłam.

– Chodź do mnie – mruknął niskim głosem Vina Diesla i przesuwał usta i zęby wzdłuż

odsłoniętej linii szyi i ramienia. Palce wpychał głębiej, kciukiem pocierał stwardniałą wypukłość,

a ja wyprężyłam się ze stłumionym jękiem. Oparłam czoło o twardą stal drzwi i zadrżałam,

w jednej chwili bezsilna.

Po prawej stronie, pod tablicą z przyciskami, zadzwonił telefon.

Zesztywniałam, zszokowana, a ostre dźwięki przedzierały się przez ciemną mgłę,

w której się pogrążyłam. Żądza ustąpiła miejsca wstydowi i odepchnęłam się od drzwi, żeby się

uwolnić. Nieznajomy wycofał się, żeby zrobić mi miejsce i ponownie wcisnął czerwony

przycisk. W pośpiechu poprawiłam ubranie, a kiedy winda ruszyła, telefon przestał dzwonić.

– Smakujesz lepiej, niż sobie wyobrażałem.

Bezradna wobec tego głosu odwróciłam się i zobaczyłam, że oblizuje palce. Od jego

spojrzenia ugięły się pode mną kolana. Ale dźwięk telefonu wyrwał mnie z ekstazy i teraz po

omacku naciskałam wszystkie guziki z numerami pięter, na które natrafiłam. To go tylko

rozbawiło. Kiedy drzwi się otworzyły i zobaczyłam pusty korytarz dwa piętra pode mną,

wytoczyłam się z windy. Na szczęście w korytarzu nie było nikogo. Ulżyło mi, bo nie byłam

pewna, czy w tamtej chwili zniosłabym czyjekolwiek zainteresowanie.

Odwróciłam się na krótkie gwizdnięcie i zobaczyłam, że nieznajomy podnosi moją torbę

i mi ją podaje. Ześlizgnęła mi się z ramienia i zapomniana leżała na podłodze, gdy my…

Odchrząknęłam i wzięłam ją z taką godnością, na jaką mogłam się zdobyć.

Uśmiechnął się i to zmieniło całe jego oblicze. Gapiłam się, ogłupiała, na zniewalającą

twarz, a on mrugnął.

– Do zobaczenia – powiedział, kiedy drzwi windy zamknęły się i chwilowo uwięziły

mnie na niższym piętrze.

Głęboko zaczerpnęłam powietrza i zaczęłam poprawiać ubranie, roztrzęsionymi palcami

wciskając bluzkę za pasek spódnicy. Największy problem miałam z majtkami – gdybym w nich

została, miałabym mokrą plamę na spódnicy. Skupiłam się na tym, zamiast myśleć

o narastającym zażenowaniu, znalazłam toaletę i doprowadziłam się do porządku.

Kilka minut później, odświeżona, choć zakłopotana brakiem bielizny, weszłam dwa piętra

wyżej, do siebie. Korytarze były pełne pracowników przybywających w ostatniej chwili, więc

bez problemu dotarłam do mojego boksu. Z minutowym spóźnieniem włączyłam komputer. Tutaj

nikt chyba nie zwracał na to uwagi, dopóki wykonywałam swoją pracę, więc zatopiłam się

w niej, usiłując zapomnieć o moim szokującym występie.

Rozdział 2

Cały

dzień nie mogłam się skupić. Nieważne, jak bardzo starałam się skoncentrować na

pracy, myśli i tak szalały. Okazało się, że muszę sprawdzać to, co zrobiłam, dwa, a nawet trzy

razy, żeby mieć pewność, że nie popełniłam błędu. Dane, które dostawałam do wprowadzania,

były głupkowate i nudne, ale i tak zdarzały mi się pomyłki. Pamięcią wracałam do windy, do

tajemniczego nieznajomego i pierwszego niemal publicznego orgazmu, jaki miałam w życiu.

A kiedy udawało mi się wziąć w garść, nie pamiętałam, które dane już wprowadziłam, a których

jeszcze nie.

To wydawało się tak bardzo nie w moim stylu. Zawsze lubiłam seks, ale nie należałam do

tego typu kobiet, które wiedziałyby, co z tym zrobić. Chłopcy nie umawiali się ze mną, nie

bywałam zapraszana na imprezy, nawet w college’u. Tych kilku chłopców, których miałam, jeśli

w ogóle można ich tak nazwać, nie wytrwało długo. W tej chwili moje życie było nudne

i skupiało się wokół wywiązywania się z powinności – pożyczki studenckie nie chciały się same

spłacić, a mieszkanie pod miastem dodatkowo wszystko komplikowało. Nie mogłam znaleźć

porozumienia z większością mężczyzn. Oni chcieli iść na imprezę, a ja chciałam poczytać. Oni

wybierali „Sports Illustrated”, a ja „National Geographic”.

Umawianie się na randki, jakkolwiek obecnie nie spędzało mi snu z powiek,

zdecydowanie nie było moją mocną stroną.

Chociaż ze wszystkich sił starałam się zapomnieć o zdarzeniu w windzie, już w porze

lunchu nie pragnęłam niczego więcej niż wibratora i wolnej chwili, by wykorzystać go jak

należy. Moje zachowanie i natychmiastowa reakcja na nieznajomego były niepokojące,

niezależnie od fantazji, które snułam. To się nie mogło powtórzyć, nieważne, jak bardzo tego

chciałam. Potrzebowałam tej pracy, chociaż była monotonna, i nie mogłam sobie pozwolić na to,

by coś mnie rozpraszało. Tyle że praca nie wymagała zaangażowania intelektualnego i moje

myśli co chwila zbaczały ku innym rzeczom. Ku wspomnieniom miękkich warg i dotyku zębów

na szyi, od których dostawałam dreszczy. Jego duże dłonie dawały podwójną obietnicę – mówiły

o sile i delikatności, o których moje ciało nie chciało zapomnieć.

To był długi dzień.

Z trudem udało mi się uporać z przydziałem danych do wprowadzenia, a po pracy

rozważałam nawet, czy nie zejść te czternaście pięter po schodach, ale w końcu zdecydowałam

Fawkes_Sara_-_Na_każde_jego_zadanie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: