zal20103602a.pdf

(861 KB) Pobierz
LITERATURA
I TREŚCI
PROGRAMOWE
STUDIÓW
PODYPLOMOWYCH
NEGOCJACJI
KRYZYSOWYCH
SPECJALNOŚĆ –
INTERWENT
KRYZYSOWY
1
Bezpieczeństwo w negocjacjach kryzysowych
Forma przedmiotu:
warsztaty
Cel zajęć :
Zajęcia mają na celu naukę umiejętności obronny w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia
życia, stosowania środków przymusu bezpośredniego uwzględnieniem zasad i procedur ich
stosowania z elementami taktyki interwencji.
Program zajęć
1. Zachowanie się i postępowanie w stosunku do osoby (osób) agresywnej (wykład, pokaz,
ćwiczenia, symulacje)
2. Postępowanie w sytuacji zamachu terrorystycznego - sytuacja zakładnicza. (wykład, pokaz,
ćwiczenia, symulacje)
3. Postępowanie w przypadku rozboju i wymuszenia rozbójniczego.(wykład, pokaz, ćwiczenia,
symulacje)
4. Postępowanie z "niebezpieczną przesyłką". ( wykład, prezentacja)
5. Procedury postępowania w przypadku pożaru, zagrożenia bombowego, katastrofy.
6. Pierwsza pomoc ofiarom sytuacji kryzysowych, (wykład,prezentacja, ćwiczenia, można też
pierwszą pomoc wpleść w symulacje różnych sytuacji kryzysowych)
7. Kierowanie działaniami po zaistnieniu sytuacji kryzysowych do czasu przybycia policji lub służb
ratowniczych. (pierwsza pomoc ofiarom, zabezpieczenie miejsca zdarzenia, powiadamianie służb
ratowniczych, wykład, ćwiczenia, symulacje,)
Bibliografia :
1. Dobrzyjałowski J.,
Samoobrona i techniki interwencyjne.
Legionowo 1994
2. Dobrzyjałowski J.,
Mała encyklopedia samoobrony.
Legionowo 2001.
3. Dobrzyjałowski J.,
Pałka typu Tonfa przewodnik metodyczno - szkoleniowy dla służb
mundurowych.
Wyd. "Raster", 2002.
4. Dobrzyjałowski J., Machulski J., Rudnicki A.,
Pałka typu Tonfa techniki użytkowe.
Legionowo
1999.
5. Demura F., "Tonfa"., Wyd. Budo - Sport. Warszawa 1994.
6. Pawluk J.,
Wybrane zagadnienia teorii treningu sportów walki.
Warszawa 1973.
7. Kondratowicz K.,
Ju-jitsu - sztuka walki obronnej.
Warszawa 1991.
8. Jałoszyński K.
Współczesny wymiar antyterroryzmu.
Wyd. TRIO. Warszawa 2008.
2
Rozwiązywanie konfliktów interpersonalnych
Formuła przedmiotu :
ćwiczenia
Założenia i cele przedmiotu :
Tematyka zajęć
Kompetencje społeczne a możliwość kontroli przebiegu konfliktów.
Czynnki regulujace zachowanie ludzi: a)czynniki społeczne procesy grupowe, normy,
teorie sprawiedliwości
Zaufanie w relacjach interpersonalnych.
Reputacja spoleczne.
Zasady sprawiedliwości: teorie sprawiedliwości, sprawiedliwość dystrybutywna i
retrybutywna, wiara w
sprawiedliwy swiat.
Zasady społecznej wymiany dóbr.
Kłamstwo ( teoria interpersonalnego oszustwa D.Bullera i J. Burgoon J., motywy
i symptomy kłamstwa, rodzaje kłamstw, ograniczenia swobody kłamania, model
oszustwa).
Przyczyny zaburzeń w porozumiewaniu się – aspekt relacyjny, teoria analizy transakcyjnej
E. Berne‟a, podejście F. Schulza von Thuna)..
Typy konfliktów.
Dynamika konfliktów ( teorie S. Colemana, D.R. Petersona, K. Thomasa, L.R.Pondy‟ego).
Sposoby zachowania się w sytuacji konfliktowej: bezczynność, unikanie,
uleganie, kompromis, rywalizacja ,współpraca.
Podmiotowe utrudnienia rozwiązywania konfliktów :
- zakłócenia percepcyjne dotyczące przyczyny konfliktu,
- stronniczość i egocentryzm, podwójne normy,
- zniekształcenie obrazu siebie i innych,
- sztywność poglądów, spłaszczenie obrazu problemu,
- negatywne emocja i zachowania agresywne,
- wysuwanie osobistych zarzutów wobec oponenta,
- zrzucanie odpowiedzialności za powstanie konfliktu i jego rozwiązanie na partnera.
Sytuacyjne utrudnienia w osiąganiu porozumienia:
- presja czasu,
- utrudniona komunikacja,
- różnice w pozycjach partnerów,
- działanie pod presją własnej grupy,
- obecność publiczności ( świadków ),
- zaangażowanie w konflikt trzeciej strony.
Typ konfliktu a sposoby jego rozwiązywania.
Style rozwiązywania konfliktow.
Style negocjowania.
Czynniki sprzyjające rozwiązywaniu konfliktów – podobieństwo stron,
współzależność w realizacji celu, otwarte i jednoznaczne porozumiewanie się.
Specyfika konfliktow rozgrywających się w organizacjach.
3
1.
Rola kierownika w rozwiązywaniu konfliktów.
Eskalacja konfliktu.
Pozytywne i negatywne konsekwencje konfliktów.
Cele i efekty kształcenia:
Rozszerzenie wiedzy o przyczynach konfliktów .
Umiejętność rozpoznawania typów konfliktów.
Wiedza o sposobach rozwiązywania konfliktów interpersonalnych.
Umiejętność analizy sytuacji konfliktowej .
Umiejętność dostosowania sposobu rozwiązywania konfliktów do typu sytuacji
konfliktowej.
Poznanie zasad prowadzenia negocjacji.
Ćwiczenie umiejętności negocjowania poprzez uczestnictwo w grach symulacyjnych.
Zapoznanie z technikami manipulacyjnymi stosowanymi w relacjach interpersonalnych.
Diagnoza własnych preferencji dotyczących sposobu prowadzenia rozmów
negocjacyjnych.
Poznanie i zrozumienie procesu komunikacji interpersonalnej oraz kształtowanie
umiejętności porozumiewania
się, ze szczególnym uwzględniem wypowiedzi przez publicznościa (referaty, odpowiedzi
ustne, udział w
dyskusji, prezentacje). Świadomość możliwości zastosowania w praktyce wiedzy
dotyczącej teorii komunikacji:
Zrozumienie wagi czynnikow kontrolujących przebieg komunikacji.
Poznanie sposobu dostosowania się do rozmówcy.
Świadomość znaczenia etyki w prowadzeniu negocjacji.
2.
Uwagi o realizacji
Metody dydaktyczne: podająca, praca w zespołach, indywidualna praca studentów –
przygotowanie
prezentacji, gry symulacyjne, dyskusja.
Środki dydaktyczne: rzutnik multimedialny, rzutnik pisma, kwestionariusze
3.
4
Literatura podstawowa:
Argyle, M. (1999). Psychologia stosunków międzyludzkich. Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa.
Balawajder, K. (1998).Konflikt, komunikacja, negocjacje. Katowice: Wydawnictwo
Uniwersytetu Śląskiego.
Cialdini ,R.,(1994). Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk: Gdańskie
Wydawnictwo
Psychologiczne.
Deutsch,M. Coleman,P.T.,(2005). Rozwiązywanie konfliktów.Kraków: Wydawnictwo
Uniwersytetu Jagiellońskiego
Ekman P., Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce, małżeństwie, Warszawa
1997, PWN
Hogan K., Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi.
Warszawa 2001, Wydawnictwo
Santorski &Co
Pratkanis A., Aronson E., Wiek propagandy.Warszawa 2003, PWN
4.
Literatura uzupełniająca:
Brock, T.C., Greek, M.C. ( 2007 ). Perswazja: perspektywa psychologiczna. Wydawnictwo
Uniwersytetu
Jagiellońskiego, Kraków.
Davis, M.H. (1999). Empatia: o umiejętności współodczuwania. Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk.
Detz, J. (2002). Sztuka przemawiania. Nie co mówić, ale jak mówić. Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne,
Gdańsk.
Nierenberg, G.J. (1997). Sztuka negocjacji. Wyd. Studia Emie, Warszawa.
Pilch, I. (2008). Osobowość makiawelisty i jego relacje z ludźmi. Wydawnictwo
Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
Schulz von Thun, F. (2001). Sztuka rozmawiania. Wydawnictwo WAM, Kraków.
Serafińska-Klecyk, K., Szmajke, A. (2005). Inklinacje makiawelistyczne a umiejętność
odczytywania kłamstwa w
komunikowaniu się. W.: red. Klebanik, J. (2005). Psychologiczne konteksty komunikacji.
Wrocławskie
Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław.
5.
5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin