instrumenty.pdf

(3960 KB) Pobierz
blizejprzedszkola.pl
Dzieciństwo to tony i gesty – mniej się mówi, więcej dźwięczy –
mniej myśli, więcej czuje. Zaufanie do otoczenia i współgranie z nim
jest źródłem pantomimy wprzęgającej ciało, gesty i głos do pomocy.
Werner Thomas
Beata Bielska
Gram na
instrumentach
perkusyjnych
zabawy muzyczno-ruchowe dla dzieci pięcio- i sześcioletnich
K
ażdy z nas żyje w świecie dźwięków. Tworzą go nie tyl-
ko instrumenty i muzyka, ale przede wszystkim odgło-
sy życia codziennego. Najmłodszym właśnie otoczenie
pomaga odróżniać, odbierać oraz identyfikować dźwięki.
Nauczyciel w przedszkolu może umiejętnie wspomagać roz-
wój uzdolnień muzycznych u wychowanków poprzez uwraż-
liwianie słuchu, wyrażanie emocji związanych z muzyką czy
wspólne dzielenie się przeżyciami i upodobaniami. Ogromne
znaczenie mają właściwie dobrane metody i techniki, opar-
te także na muzycznych koncepcjach takich twórców, jak:
J. J. Rousseau, J. H. Pestalozzi, E. E. Gordon, C. Orff, R. Laban,
W. Thomas czy E. J. Dalcroze.
Tak, jak wszystkie dzieci uczą się mówić, tak i wszystkie
powinny uczyć się korzystania z głosu śpiewu. To, czy na-
uczą się inteligentnie mówić i muzykalnie śpiewać, zależy
od formalnego nauczania w interakcjach z muzyką.
Edwin E. Gordon
wania muzycznego, które kładą nacisk na improwizację i kre-
atywność instrumentalną, zalicza się system C. Orffa. Ruch,
spontaniczność, zabawa integracyjna oraz inwencja twórcza
sprawiają, że wykorzystując elementy tej metody, nauczyciel
bawi się z dzieckiem. Oczywiście nauka gry na instrumen-
tach perkusyjnych powinna odbywać się stopniowo, zgodnie
z zasadami dydaktyki. Najbliższe dziecku i najprostsze są
grzechotki i kołatki. Następnie możemy zaproponować bę-
benek, tamburyno, drewienka, talerze i trójkąty.
Wymieniając różne rodzaje aktywności, nie sposób pominąć
percepcji utworów muzycznych. Słuchanie redukuje napięcia
emocjonalne, sprzyja relaksacji, koncentracji uwagi, odpręże-
niu, rozwijając przy tym fantazję. Inną formą muzycznej eks-
presji jest śpiewanie piosenek, a przy tej okazji usprawnia-
nie aparatu mowy i oddechu, nauka dykcji. Wspólny śpiew
uspołecznia oraz rozwija postawę estetyczną. Połączenie
śpiewu z tańcem i zabawą rytmiczno-ruchową wpływa ko-
rzystnie także na rozwój motoryczny i orientację przestrzen-
ną oraz kształtuje wrażliwość muzyczną.
Muzyczna ekspresja ruchowa jest związana z naturalną po-
trzebą ruchu u dzieci w wieku przedszkolnym oraz młod-
szym wieku szkolnym. Daje możliwość tworzenia własnych
kompozycji ruchowych i tanecznych w przestrzeni, podnosi
kulturę poruszania się i dobrych manier. Odpowiednio do-
brane teksty piosenek, również ludowe i związane z folklo-
rem, dostarczają ogólnej wiedzy o otaczającym świecie. Nie
sposób pominąć ogromnego znaczenia piosenek i rymów
w nauce języków obcych. Z kolei ilustrowanie i inscenizacje
oraz muzyczna pantomima korelują z działalnością artystycz-
ną i pomagają przedstawić własne pomysły. Zwłaszcza prace
plastyczne wykonane przy muzyce aktywizują oraz obrazują
bliżej przedszkola
4.115 kwiecień 2011
Dlatego warto jak najczęściej bawić się otaczającą muzyką,
badać i odkrywać wciąż nowe dźwięki, czerpiąc z tego jak
najwięcej przyjemności. Z pewnością miejscem sprzyjają-
cym tego typu zabawom będzie kącik muzyczny, w którym
maluchy mogą eksperymentować w małych grupach. Poza
profesjonalnym sprzętem do nagrywania i odtwarzania po-
winny się w nim znajdować różne instrumenty perkusyjne
oraz przedmioty wydające dźwięki, samodzielnie wykonane
przez dzieci, rodziców lub wychowawcę. W takim miejscu
można także wyeksponować książki, płyty, kasety i albumy
muzyczne.
Gra na instrumentach rozwija słuch, czynności manualne
i twórczą wyobraźnię. Do współczesnych koncepcji wycho-
67
Edukacja muzyczna
wewnętrzne przeżycia małych artystów. Stwarza to okazję
do przekazania rodzicom informacji o zainteresowaniach
i potrzebach dzieci oraz zachęcenia ich do aktywnego uczest-
nictwa w zajęciach muzycznych. Zajęcia tego typu przyczy-
niają się do rozwoju zainteresowań oraz upodobań muzycz-
nych i przeżywania przyjemności płynącej z percepcji świata
dźwięków. Odpowiednie wykorzystanie zajęć umuzykalnia-
jących ma duże znaczenie w pracy z dziećmi niepełnospraw-
nymi, na przykład w oddziałach integracyjnych. Daje zawsze
poczucie sukcesu i pozwala zaakceptować siebie.
Muzyka, taniec, ruch, rytm – to takie same środki tera-
peutyczne, a niekiedy bardziej skuteczne niż środki far-
maceutyczne.
Zbigniew Hora
Dźwięki z bliska i z daleka.
Dzieci, w zupełnej ciszy,
określają rodzaje dźwięków dochodzących z otoczenia, na
przykład odgłosy ulicy czy kuchni. Starają się określić, z ja-
kiej odległości dochodzi dany dźwięk.
Rytmiczne kropki.
Dzieci słuchają muzyki i jednocześnie
rysują na kartce kropki lub kreski. Na przerwę w muzyce
zmieniają kolor kredki na inny (dowolny).
Śpiewanie piosenek na sylabach.
Zadanie dzieci polega
na zaśpiewaniu piosenki na sylabie pokazywanej w danej
chwili przez nauczyciela, na przykład „Wlazł kotek na pło-
tek” – na sylabie „la”.
Spotkanie z ptakami.
Dzieci losują obrazki z narysowa-
nymi ptakami, na przykład: kukułka, bocian, wróbel, kacz-
ka. Na sygnał muzyczny uczestnicy mają odnaleźć się po
odgłosach: bocian szuka bocianów, kukułka – kukułek itd.
Śpiewające imiona.
Rytmiczne wypowiadanie swoich
imion i przedstawianie się przez ruch (ukłon) przy muzyce.
Nagrywanie wywiadów.
Osoba prowadząca wybiera in-
teresujący dla dzieci temat do rozmowy. Dziecko nagrywa
wywiad z chętnym przedszkolakiem. Pozostali uczestnicy
próbują rozpoznać kolegę po głosie.
Wysko i nisko.
Rozpoznawanie dźwięków niskich i wy-
sokich. Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel gra dowolną
melodię. Dzieci starają się określać ruchem dłoni wysokość
dźwięków, na przykład niskie dźwięki to dotykanie podłogi,
a wysokie to klaśnięcie.
Zajęcia muzyczne w grupie pięcio- i sześciolatków powin-
ny więc być bardzo urozmaicone i przybierać różne formy
aktywności:
W świecie dźwięków – słuchanie i śpiewanie
Taniec w kole.
Dzieci idą po kole i śpiewają znaną pio-
senkę. Chętne dziecko wchodzi do środka i tańczy. Pozostali
uczestnicy starają się naśladować wszystkie ruchy i gesty.
Uczestnicy zabawy zmieniają się rolami.
Słuchanie muzyki.
Dzieci mogą słuchać różnych nagrań,
znanych piosenek czy odgłosów przyrody. Nauczyciel za-
chęca wychowanków do rozpoznawania dźwięków oraz
znanych utworów. Poprzez słuchanie uczestnicy mogą tak-
że zapoznać się z nowymi utworami.
Co tak pięknie gra?
Opisywanie dźwięków towarzy-
szących zajęciom plastycznym: darcie papieru, nalewanie
wody, origami, układanie puzzli. Zwrócenie uwagi dzieci
na dźwięki, jakie mogą wydawać przedmioty codziennego
użytku, na przykład garnki, sztućce, puszki czy kaloryfer.
Wizualizacje.
Dzieci zajmują wygodne pozycje na sali
i przymykają oczy. Słuchają muzyki związanej z tematy-
ką wiosenną. Następnie opowiadają o swoich wrażeniach,
mogą je także namalować.
Kto to?
Szukanie przedmiotów wydających dźwięki.
Nauczyciel nagrywa dźwięki różnych przedmiotów, na
przykład: budzik, zegar z kukułką, dzwonek, kołatka, bę-
benek, tamburyno, radio. Po wysłuchaniu odtworzonych
dźwięków dzieci odszukują i rozpoznają odpowiednie
przedmioty.
Rozpoznajemy dźwięki.
Osoba prowadząca zajęcia pre-
zentuje dzieciom różne przedmioty: plastikowe, metalowe,
drewniane. Uczestnicy zamykają oczy i rozpoznają przed-
mioty po wydawanym dźwięku.
Barwy dźwięków.
Dzieci słuchają brzmienia różnych in-
strumentów. Do każdego dobierają kartonik z odpowied-
nią barwą, która kojarzy im się z danym instrumentem.
Jedzie pociąg z daleka
– zabawa ruchowa ze śpiewem
przy muzyce.
Gimnastyka języka.
Ćwiczenia narządów mowy: przesu-
wanie i wysuwanie języka, oblizywanie warg. Wydawanie
różnych dźwięków językiem.
gotowe narzędzia
Gra na instrumentach oraz tworzenie muzyki
Wszystko gra.
Wykorzystanie możliwości dźwiękowych
przedmiotów codziennego użytku oraz artykułów spożyw-
czych, na przykład piasku, muszli, garnków, papieru, butel-
ki, ryżu. Nauczyciel pomaga dzieciom nazywać, porówny-
wać i opisywać dźwięki.
Mały perkusita.
Wydobywanie dźwięków z różnych instru-
mentów perkusyjnych oraz ich omawianie. Akompaniament
na instrumentach perkusyjnych do wierszy i wyliczanek.
Jakie instrumenty słyszysz?
Chętne dziecko ma zasłonię-
te oczy i próbuje rozpoznać dźwięki prezentowane przez
inne instrumenty.
Zabawa w orkiestrę.
Nauczyciel dzieli dzieci na dwie
grupy: pierwsza gra na instrumentach, druga jest widownią.
Widzowie wypowiadają swoje opinie na temat koncertu.
Robimy instrumenty.
Tworzenie własnych instrumen-
tów, na przykład wypełnianie pudełek, butelek, rolek po
ręcznikach papierowych czy kubeczków materiałami spo-
żywczymi (groch, ryż) lub piaskiem.
Zostań kompozytorem.
Utwory własne na instrumen-
tach perkusyjnych. Dzieci komponują na wybranych in-
strumentach perkusyjnych autorskie melodie, związane na
przykład z porą roku.
Wiosenna pogoda.
Nauczyciel prezentuje symbole zwią-
zane z wiosenną pogodą, na przykład: słońce, deszcz, bu-
rza, mgła, wiatr. Uczestnicy próbują oddać cechy pogody
dźwiękami instrumentów perkusyjnych lub instrumentami
wykonanymi samodzielnie. Kierowane przez nauczyciela
68
68
bliżej przedszkola
4.115 kwiecień 2011
bliżej przedszkola
4.115 kwiecień 2011
blizejprzedszkola.pl
wystukiwanie, wyklaskiwanie dźwięków dłonią i palcami.
Rytmiczne wypowiadanie wyliczanek oraz rymowanych
wierszyków, ze zwróceniem szczególnej uwagi na dynamikę.
Naśladowanie odgłosów przyrody: ptaków, zwierząt, desz-
czu, burzy, liści, wiatru. Należy zwrócić uwagę na zmianę
dynamiki, rytmu, intonacji.
Dźwięki bez śpiewu.
Dzieci wypowiadają różnego ro-
dzaju dźwięki za pomocą języka, warg, zębów. Wystuki-
wanie rytmu w naparstkach. Uczestnicy zabawy dzielą
wyrazy na sylaby i wystukują je w naparstkach albo na
bębenkach.
Melodia z naczyń wypełnionych wodą.
Nauczyciel przy-
gotowuje kilka szklanych naczyń wypełnionych różną iloś-
cią wody. Wystukuje melodię, delikatnie uderzając w nie
łyżkami. Dzieci zwracają uwagę na dynamikę dźwięków.
Echo.
Nauczyciel stoi w środku koła, które tworzą przed-
szkolaki. Wszyscy mają takie same instrumenty, na przy-
kład bębenki. Osoba prowadząca wystukuje rytmy, dzieci
je powtarzają.
Kto gra najgłośniej?
Dzieci grają na instrumentach ustalo-
ny wcześniej rytm. Chętne dziecko opuszcza salę. Po powro-
cie kolegi wyznaczony uczestnik zabawy zaczyna grać głoś-
niej. Zadanie polega na odgadnięciu, kto gra najgłośniej.
SCENARIUSZ I: Spotkanie z wiosną
Cele ogólne:
o
kształtowanie słuchu poprzez zabawy ruchowo-ryt-
miczne związane z nadejściem wiosny;
o
wyrabianie poczucia rytmu i rozwijanie sprawności
grafomotorycznych;
o
rozwijanie wrażliwości plastycznej i muzycznej;
o
tworzenie akompaniamentu rytmicznego na instru-
mentach perkusyjnych;
o
redagowanie ustnych wypowiedzi na podany temat;
o
wzbogacanie wiedzy o otaczającym środowisku
przyrodniczym.
Przewidywane osiągnięcia
(dziecko):
o
aktywnie uczestniczy w zabawach ruchowo-rytmicz-
nych;
o
tworzy akompaniament rytmiczny na instrumentach
perkusyjnych;
o
układa kilkuzdaniową wypowiedź na podany temat;
o
posługuje się różnymi technikami plastycznymi;
o
inscenizuje muzykę ruchem;
o
układa melodię do podanego tematu;
o
sprawnie wykonuje ćwiczenia rytmiczno-ruchowe
oraz oddechowe;
o
określa charakter i nastrój melodii.
Obszary aktywności:
językowa, ruchowa, przyrodnicza, muzyczna, plastyczna,
społeczna.
Przebieg zajęć:
Powitanie dzieci przy muzyce.
Zagadka.
Nauczyciel prezentuje zagadkę: „Co to za pora
roku rozrzuca zieleń wokół. Kaczeńce złoci na łąkach i słu-
cha pieśni skowronka?” (wiosna)
Jakie zmiany zachodzą wiosną w przyrodzie?
– rozmowa
kierowana przez nauczyciela – odwołanie się do doświad-
czeń dzieci oraz ilustracji w sali. Następnie, na hasło „wios-
na”, dzieci w parach zaczynają jednocześnie mówić o wioś-
nie. Każde mówiąc, próbuje jednocześnie słuchać, o czym
mówi kolega.
Spotkanie z wiosną
– zabawa ruchowo-rytmiczna. Na-
uczyciel opowiada oraz pokazuje czynności, które naśla-
dują uczestnicy zabawy: „Dzieci idą na wiosenny spacer
(marsz). Świeci słońce (dzieci unoszą ramiona do góry, ma-
chają). Pada wiosenny deszczyk (uczestnicy poruszają się
lekko, biegając). Omijamy wiosenne kałuże (dzieci wysoko
unoszą kolana). Deszcz przestał padać (uczestnicy zaba-
wy podskakują i klaszczą). Przyglądamy się pierwszym
wiosennym kwiatom (dzieci spacerują, wykonują głębokie
oddechy, robią przysiad i spacerują dalej). Wieje wiosenny
wietrzyk (przedszkolaki lekko poruszają rękami). Przyle-
ciały pierwsze ptaki (wszyscy naśladują lot ptaków, poru-
szając się po sali)”.
Lot skowronka
– improwizacja. Chętne dziecko gra na
wybranym instrumencie dowolną melodię, w rytm której
poruszają się dzieci-skowronki. Zabawę można powtarzać
kilkakrotnie.
bliżej przedszkola
4.115 kwiecień 2011
RUCH, STEP I TANIEC
Pantomima przy muzyce.
Dzieci poruszają się swobodnie
przy muzyce, w dowolny sposób improwizując jej treść.
Stepowanie.
Posiadanie butów do stepowania jest także
okazją do zaprezentowania rytmu przez nauczyciela, za-
proszoną osobę czy przedszkolaka.
Zabawa w ciepło-zimno z tykającym zegarem.
Chętne
dziecko wychodzi za drzwi. Nauczyciel z pozostałą grupą
ukrywa zegar. Po wejściu do sali następuje poszukiwanie
w rytmie zabawy ciepło-zimno.
Taniec – stop.
Dzieci tańczą przy muzyce. Na przerwę za-
trzymują się i stają nieruchomo. Powtarzamy zabawę z róż-
nymi piosenkami.
Tańczą tylko ramiona.
Dzieci tańczą w rytm muzyki, po-
ruszając wyłącznie ramionami.
Taniec z szarfą w rytm muzyki.
Miasta nad Wisłą.
Nauczyciel prezentuje dzieciom Kra-
ków i Warszawę, jednocześnie pokazując miasta na mapie.
Uczestnicy śpiewają na przykład piosenkę „Płynie Wisła,
płynie...” oraz uczą się tańczyć „Krakowiaka”.
Miś w tanecznym kręgu.
Uczestnicy zabawy stoją w kole.
W rytm muzyki podają sobie misia (maskotkę). Na przerwę
w muzyce dzieci zmieniają kierunek podawania sobie za-
bawki.
Sport przy muzyce.
Dzieci poruszają się swobodnie w rytm
muzyki. Na ustalone dźwięki instrumentów wykonują po-
lecenia, na przykład: kołatka – przysiad, bębenek – marsz,
dzwonek – podskok.
Rytmiczne odbijanie piłek.
Każde dziecko ma piłkę i sta-
ra się ją odbijać, podrzucać lub turlać zgodnie ze słyszaną
muzyką. Ćwiczenie można wykonywać w parach.
gotowe narzędzia
69
Edukacja muzyczna
Dmuchawce
– ćwiczenia oddechowe. Dzieci poruszają
się po sali przy dźwiękach muzyki. Na przerwę zatrzymu-
ją się i naśladują zrywanie dmuchawców i zdmuchiwanie
nasion.
Pracowite pszczółki.
Zabawa przy dźwiękach muzyki.
Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Pierwsza wystuku-
je rytm na bębenkach, druga naśladuje pszczółki w ogro-
dzie. Dzieci-pszczółki poruszają się w zależności od dyna-
miki. Gdy rytm wystukiwany jest głośno, naśladują latające
owady. Przy cichym akompaniamencie udają pszczółki sie-
dzące na kwiatku (wykonują przysiad).
Walc Des-dur
– słuchanie nagrania op. 64 nr 1 Frydery-
ka Chopina. Dzieci próbują rozpoznać nazwę instrumentu
oraz określić nastrój muzyki.
Taniec wiosny.
Tworzenie autorskich melodii. Jesteśmy
kompozytorami. Przedszkolaki tworzą na instrumentach
perkusyjnych własne melodie dla Pani Wiosny.
Malujemy taniec Wiosny.
Uczestnicy zabawy rysują
mazakami taniec Wiosny. Każde dziecko otrzymuje kilka
kartek. Nauczyciel puszcza różne rodzaje muzyki. Kiedy
muzyka się zmienia, uczestnik zmienia także kartkę. Omó-
wienie i wystawa prac artystycznych oraz przyporządkowa-
nie prac do słuchanych wcześniej rodzajów muzyki.
Relaks z muzyką w tle.
Dzieci zajmują wygodne pozy-
cje w sali. Każde otrzymuje kilka kartek i kredki świecowe.
Uczestnicy wykonują polecenia nauczyciela. Nauczyciel
mówi:
Usiądź wygodnie. Zamknij oczy i wsłuchaj się w mu-
zykę... Poczuj, jak wypełnia każdą część twojego ciała... Spróbuj
zilustrować muzykę ruchem swoich stóp i dłoni... Wyobraź sobie,
że malujesz niewidzialny obraz, który tylko ty możesz odczaro-
wać... A teraz otwórz oczy i narysuj na kartce to, co słyszysz
i czujesz, gdy gra muzyka. Kiedy usłyszysz zmianę w muzyce,
weź następną kartkę, a później następną i rysuj.
Po zakończo-
nym ćwiczeniu dzieci prezentują swoje prace i opowiadają
o dowolnym rysunku.
o
inscenizuje muzykę ruchem oraz układa akompania-
ment na instrumentach perkusyjnych;
o
estetycznie wykonuje pracę plastyczną;
o
układa wypowiedzi na podany temat oraz rozwią-
zuje zagadki;
o
rozpoznaje barwę różnych instrumentów perkusyj-
nych.
Obszary aktywności:
społeczna, językowa, ruchowa, plastyczna, muzyczna,
przyrodnicza.
Przebieg zajęć:
Powitanie dzieci
– w powitaniu u żywamy zwroty me-
lodyczne.
Rozpoznawanie dźwięków.
Nauczyciel przypina na tab-
licy ilustracje różnych przedmiotów wydających dźwięki.
Wybrane dziecko wydaje określony dźwięk, a grupa wska-
zuje odpowiedni obrazek.
Dzwonek – jako sygnał.
Oglądanie różnych rodzajów
dzwonków. Rozróżnianie barw dźwięków: które są wyso-
kie, a które niskie. Nauczyciel może także zaprezentować
dźwięki różnych dzwonków (również z nagrania).
Rozwiązywanie zagadek o ptakach.
„Powrócił do nas
z dalekiej strony, ma długie nogi i dziób czerwony. Dzieci
się śmiały, gdy go witały, żabki płakały przez dzionek cały”
(bocian), „Wzbija się w niebo śpiewak malutki, z góry prze-
syła wiosenne nutki. A każda nutka dźwięczy jak dzwonek
i już wiadomo, że to...” (skowronek). „Gniazdko z błota lepi
pod dachu okapem. Przylatuje wiosną, aby uciec z latem”
(jaskółka). „Spotkasz ją w lesie albo w parku, albo w domo-
wym zegarku” (kukułka). Osoba prowadząca zajęcia zadaje
zagadki i prezentuje ilustracje i nazwy ptaków.
Odgłosy ptaków.
Dzieci słuchają ptaków i próbują przy-
porządkować określone odgłosy do odpowiednich ilustracji
i napisów. Następnie uczestnicy zabawy próbują naśladować
mowę ptaków, powtarzając rytmicznie określone sylaby.
Przyloty ptaków.
Pantomima. Przedszkolaki, przy mu-
zyce, naśladują fruwające ptaki, które budują gniazda.
Wiosenny spacer.
Zabawa rytmiczno-ruchowa. Nauczy-
ciel opowiadając, wykonuje odpowiednie czynności, które
dzieci naśladują: „Wieje wiosenny, lekki wietrzyk (dzie-
ci idą, delikatnie poruszając ramionami i dłońmi). Nagle
zrywa się wichura (uczestnicy zabawy mocno poruszają
ramionami). Zbliża się wiosenna burza (przedszkolaki wy-
konują przysiad i robią daszek z dłoni). Na niebie pojawia
się kolorowa tęcza (dzieci malują w powietrzu tęczę)”.
Tajemnicze opowieści.
Instrumenty perkusyjne opowia-
dają o wiosennej burzy. Uczestnicy tworzą na instrumentach
perkusyjnych dowolny akompaniament do wiosennej burzy.
Zapach wiosennego lasu
– ćwiczenia oddechowe. Dzieci
wyobrażają sobie spacer po leśnej polanie. Oddychają spo-
kojnie. W czasie wdechu zatrzymują się na palcach. Pod-
czas wydechu stają na stopach.
Muzyka lasu.
Nauczyciel dzieli wychowanków na gru-
py. Zadaniem każdej grupy jest odtworzenie innych dźwię-
ków lasu za pomocą różnych przedmiotów. Jedna grupa
może więc otrzymać gazety, inna liście, jeszcze inna plasti-
kowe butelki czy drewniane łyżki.
gotowe narzędzia
SCENARIUSZ II: Wiosenny spacer
Cele operacyjne:
o
kształtowanie poczucia rytmu;
o
uwrażliwienie na rozróżnianie dźwięków;
o
wyrabianie zdolności słuchowej;
o
tworzenie akompaniamentu na instrumentach per-
kusyjnych;
o
rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej;
o
kształcenie umiejętności redagowania ustnych wy-
powiedzi na podany temat;
o
wzbogacanie wiedzy o ptakach przylatujących do
nas na wiosnę, poprzez rozwiązywanie zagadek,
rozpoznawanie ilustracji i odgłosów;
o
rozwijanie umiejętności plastycznych.
Przewidywane osiągnięcia
(dziecko):
o
bierze udział w różnych formach aktywności mu-
zycznej;
o
dostrzega i obserwuje zmiany zachodzące w przyro-
dzie wiosną;
o
rozpoznaje ptaki;
70
70
bliżej przedszkola
4.115 kwiecień 2011
bliżej przedszkola
4.115 kwiecień 2011
blizejprzedszkola.pl
Łańcuch dźwięków
– ćwiczenia ortofoniczne. Przed-
szkolaki stoją w kręgu i zamykają oczy. Wychowawca po-
daje dowolny dźwięk, na przykład „tirli-tirli-tirl”. Kolejne
dziecko powtarza i dodaje swój dźwięk. Tak powstaje łań-
cuch dźwięków.
Zajęcia artystyczne.
Co wyobrażasz sobie, słysząc słowo
„wiosna”? Malowanie rękami przy muzyce. Wystawa i omó-
wienie prac artystycznych.
Relaks z muzyką w tle.
Dzieci zajmują wygodne pozy-
cje w sali. Każde otrzymuje kilka kartek i kredki świecowe.
Uczestnicy słuchają muzyki relaksacyjnej i wykonują pole-
cenia nauczyciela. Nauczyciel mówi:
Zajmij wygodną pozy-
cję. Oddychaj powoli i głęboko... Czujesz się teraz bardzo dobrze
i bezpiecznie... Wsłuchaj się w muzykę... Przypomnij sobie miejsca,
w których najbardziej lubisz się bawić i odpoczywać... Teraz otwórz
oczy i narysuj, przy muzyce, to miejsce, o którym myślałeś... Wy-
obraź sobie, że jesteś w swoim rysunku... Wszedłeś tam, bawisz się
wesoło i radośnie... Czujesz się wypoczęty i zrelaksowany... Gdy
policzę do pięciu, wrócisz na salę i otworzysz oczy...
Po zakończe-
niu ćwiczenia dzieci mogą opowiadać o swoich przeżyciach
w ulubionych miejscach zabaw.
Bibliografia
Bielska B.,
Malowanie rękami – naturalna i twórcza wypowiedź dziecka w wieku
przedszkolnym i wczesnoszkolnym,
„Wychowanie na co dzień”, nr 12/2006.
Bielska B.,
Zabawy rozwijające zmysły,
„Świetlica w Szkole”, nr 3/2009.
Bielska B.,
Maluję muzykę. Muzykoterapia w pracy z dziećmi w wieku przedszkol-
nym,
„Bliżej Przedszkola”, nr 1.112, styczeń 2011.
Bzowska L., Kownacka R., Lorek M., Sowińska A.,
Z zabawą i bajką w świecie
sześciolatka,
Kraków 2005.
Ćwiek M., Godzimirska B., Wasilewska J.,
ABC czterolatka. Przewodnik meto-
dyczny ze scenariuszami zajęć,
Warszawa 2006.
Dudzińska I., Fiutowska T., Ratyńska H., Trojanowska B.,
Sto pomysłów zajęć
i zabaw z Domowego Przedszkola,
Warszawa 1992.
Dziamska D.,
Edukacja przez ruch. Kropki, kreski, owale, wiązki,
Warszawa
2005.
Dziamska D., Gudro M.,
Bawię się i uczę. Edukacja przez ruch i drama w kształ-
ceniu wczesnoszkolnym,
Kielce 2010.
Gallen B., Toupet C., Simon F.,
Zajęcia muzyczne w przedszkolu. Grupy starsze,
Warszawa 2001.
Gąsienica-Szostek A.,
Muzykoterapia w rehabilitacji i profilaktyce,
Warszawa
2003.
Malkiewicz M.,
Jarmark logopedyczny. Wybór zabaw wspomagających mowę
przedszkolaków,
Gdańsk 2007.
Piszczek M.,
Terapia zabawą. Terapia przez sztukę,
Warszawa 2002.
Smoczyńska-Nachtman U.,
Kalendarz muzyczny w przedszkolu,
Warszawa
1988.
Staniek M.,
Konspekty zajęć rytmiczno-muzycznych dla grupy 5-6-latków na cały
rok szkolny,
część I, Kraków 2006.
Stec J.,
Zagadki dla najmłodszych. Materiały metodyczne,
Kielce 1992.
Warner P.,
Baw się i ucz Przedszkolaku,
Warszawa 2006.
Wlaźlik B.,
Koncepcja pracy wychowawcz- dydaktycznej w edukacji przedszkol-
nej. Plany pracy i scenariusze zajęć,
Łódź 2008.
Zwolińska E. (red.),
Muzyka w nauczaniu zintegrowanym,
Bydgoszcz 2002.
gotowe narzędzia
Beata Bielska
– nauczycielka nauczania zintegrowanego, terapii
pedagogicznej z elementami logopedii oraz tyflopedagogiki – spe-
cjalność orientacja przestrzenna.
Autorka licznych publikacji na temat terapii zabawowej z szerokim
gronem dzieci i dorosłych.
R
E K
L
A M
A
bliżej przedszkola
4.115 kwiecień 2011
71

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin