NIE JESTEŚ SAM DOK1.doc

NIE JESTEŚ SAM…

UBÓSTWO,

SIEROCTWO,

EUROSIEROCTWO

„Starajmy się tak postępować i tak żyć, by

nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu

nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się

samotny, pozostawiony bez opieki…”

JAN PAWEŁ II

Definicja UBÓSTWA

ØStan poniżej pewnego zmiennego w czasie progu dochodowego

lub progu realizacji potrzeb w odniesieniu do jednostki, rodziny

lub grupy społecznej. ( W. Toczyński, Natura i kwestia ubóstwa)

ØStan różnego rodzaju braków, i to takiego rodzaju braków i o

takich rozmiarach, że konkretny człowiek permanentnie nie

zaspokaja swoich podstawowych potrzeb, czuje się poniżony w

swej ludzkiej godności, rozwój jego osobowości przeżywa kryzys,

którego własnymi siłami nie może przezwyciężyć- konieczna jest

mu w tym pomoc. (definicja Kościoła Katolickiego)

ØUbóstwem będziemy określali sytuację, w której jednostka

(osoba, rodzina, gospodarstwo domowe) nie dysponuje

wystarczającymi środkami (zarówno środkami pieniężnymi w

postaci dochodów bieżących i dochodów z poprzednich okresów,

jak i w formie nagromadzonych zasobów materialnych)

pozwalającymi na zaspokojenie jej potrzeb.

UBÓSTWO :

ABSOLUTNE WĘŻSZE

oznacza stan niezaspokojenia

minimalnych biologicznych potrzeb organizmu ludzkiego

(a więc niemal takich samych w każdym miejscu i czasie).

ABSOLUTNE SZERSZE

określa się jako stan niezaspokojenia

potrzeb uznanych w danym społeczeństwie i w danym czasie za

minimalne.

W UJĘCIU WZGLĘDNYM

opiera się na odniesieniu poziomu

zaspokojenia potrzeb jednostek (osób, rodzin, gospodarstw

domowych) do poziomu ich zaspokojenia przez innych członków

społeczeństwa.

ØMINIMUM EGZYSTENCJI (minimum

biologiczne) – stanowi dolne kryterium ubóstwa.

Wyznacza granicę, poniżej której istnieje

biologiczne zagrożenie życia oraz rozwoju

psychicznego i fizycznego człowieka. Szacowane

jest na podstawie stałego koszyka, w którym

znajdują się jedynie wydatki na zaspokojenia

bezwzględnie koniecznych potrzeb do życia.

Pozostałe, związane z transportem, łącznością

czy kulturą nie istnieją.

MINIMUM SOCJALNE wyznacza strefę niedostatku. Obejmuje koszyk potrzeb

społecznie niezbędnych, pozwalających na godziwy poziom życia. Oprócz

wydatków na żywność i mieszkanie, minimum to uwzględnia również zaspokojenie

innych potrzeb : edukacyjnych, zdrowotnych, kulturalnych.

Walka z Ubóstwem

Kierunki działań w walce z

ubóstwem

1. Kształcenie zawodowe i oświata

bezrobocie, które jest silnym czynnikiem

powodującym ubożenie może być w

istotny sposób zmniejszane przez

wzmożone kształcenie i wychowanie.

Kształcenie zawodowe i nauka

odgrywają fundamentalną rolę w

socjalizacji zawodowej i społecznej.

2. Stworzenie warunków

korzystnej komunikacji

społecznej i informacji z

udziałem ludzi ubogich- nie

mogą oni żyć na marginesie i w

ukryciu. Prawo do informacji i

komunikacji służy ujawnianiu

problemów ludzi ubogich.

Uczula społeczeństwo na te

zagadnienia, pozwala na

identyfikację ubóstwa jako

problem wspólnoty. Ten aspekt

walki z ubóstwem polega na

współpracy w społeczeństwie

lokalnym na rzecz ubogich.

3. Gwarantowane dochody

najniższe

- pomagają one w

zawodowym i społecznym powrocie

ubogich do społeczeństwa. Ważne

jest, aby żyjący w ubóstwie nie

odczuwali tego jak „zorganizowanej

dobroczynności”. Ma to być pomoc

państwa w samodzielnej organizacji

życia.

RODZAJE SIEROCTWA ( A. Tynelski)

Społeczne- jest efektem dezorganizacji rodziny, jej nieprawidłowego

funkcjonowania, związanego z zaniedbywaniem lub nieuświadamianiem

sobie przez rodziców potrzeb opiekuńczych dziecka.

Społeczne emocjonalne- wynika z odrzucenia dziecka- mieszka ono

wspólnie z rodzicami, którzy mogą zaspokoić jego potrzeby materialne, ale

nie zaspokajają potrzeb emocjonalnych; odrzuceniu dziecka przez

rodziców może towarzyszyć znęcanie się psychiczne

Społeczne prawne- następuje na skutek orzeczenia sądu ograniczającego

lub pozbawiającego rodziców władzy rodzicielskiej w sytuacji

niezaspokojenia potrzeb dziecka lub jego demoralizacji

Społeczne losowe- jest wynikiem

przejściowej sytuacji, której przyczyną

może być choroba, pobyt rodziców

w szpitalu.

SIEROCTWO SPOŁECZNE

S. Badora określiła je jako szczególny

psychologiczny i społeczny stan, w jakim

znalazło się dziecko, który charakteryzuje

się pozbawieniem go opieki rodziców i

przejęciem je przez inne osoby lub

instytucje, przy czym kontakt z rodzicami

jest niedostateczny lub nie ma go wcale.

Pojęcie sieroctwa wiąże się tutaj                                                                                                ze stanem pozbawienia dzieci, trwale lub

przejściowo, szans na wychowywanie we

własnej rodzinie, ze względu na brak

odpowiednich warunków

opiekuńczo- wychowawczych.

A zatem sierota społeczny to dziecko

pozbawione opieki rodzicielskiej,

choć oboje jego rodzice

żyją.

25 tysięcy dzieci przebywa w placówkach opiekuńczo –

wychowawczych

65.5 tysięcy dzieci przebywa w rodzinach zastępczych

2% dzieci znajdujących się w opiece zastępczej to

sieroty zupełne.

Badania fundacji Prawo Europejskie mówią o 110

tysiącach osieroconych dzieci. Badania obejmują

jedynie te z nich, które są dotknięte biedą, znajdują

się w rejestrach pomocy społecznej, policji,

pedagogów szkolnych, psychologów.

STOPNIE SIEROCTWA

SPOŁECZNEGO

NAJWYŻSZY – gdy kontakt

między rodzicami a dzieckiem

nie istnieje

ŚREDNI- gdy kontakt między

rodzicami a dzieckiem nie

został całkowicie zerwany, jest

on jednak rzadki i

niesystematyczny, stąd

niewystarczający; dziecko

żyje w ciągłej niepewności,

Wybitny polski pedagog, lekarz,

publicysta, oficer Wojska Polskiego, a

przede wszystkim propagator idei, iż

dziecko jest autonomiczną osobą,

posiadającą własne prawa, potrzeby i

zainteresowania

czy jeszcze kiedyś zobaczy

rodziców.

NAJNIŻSZY- gdy rodzice nie

poprzestają na sporadycznych

odwiedzinach dziecka,

kontaktują się dość często,

interesują się zdrowiem

dziecka, postępami w nauce,

choć na co dzień.

Sieroctwo społeczne wtórne dziecko

osierocone w sposób naturalny znajdzie

rodziców zastępczych, zaakceptuje ich i

mimo łączących je więzi uczuciowych,

zostanie od nich zabrane lub porzucone

Sieroctwo społeczne jawne występuje

wówczas, gdy na skutek patologii

rodziny dziecko zostaje od niej

odseparowane.

Sieroctwo społeczne ukryte

charakteryzuje się tym, iż na zewnątrz

nie widać tego, że dziecko znajduje się

w rodzinie, która je odrzuca