May Julian - Saga O Plioceńskim Wygnaniu3-Nieurodzony Król.pdf

(1794 KB) Pobierz
Julian May
Nieurodzony król
SAGA O PLIOCEŃSKIM WYGNANIU
(przełoŜyła Anna Reszka)
dla Dave'a i Sama,
technika katastrof i króla piwoszy
jeszcze jedna wycieczka na Mamcie
„Wszyscy nosimy w sobie nasze katorgi, zbrodnie i moc niszczenia; naszym
zadaniem jednak nie jest spuścić je z łańcucha, lecz walczyć z nimi w sobie i w
innych. Bunt, odwieczna wola,
Ŝeby
nie ulec... jest dziś nadal zasadą tej walki.
Twórca form,
źródło
prawdziwego
Ŝycia
darzy nas sensem w bezkształtnym i
wściekłym biegu historii."
Albert Camus:
Człowiek zbuntowany
Wielobarwny Kraj
Złota Obręcz
Streszczenie
Wielka Interwencja z roku 2013 otworzyła ludzkości drogę do gwiazd. Do
roku 2110, kiedy zaczyna się akcja pierwszej części sagi, Ziemianie zostali
pełnoprawnymi członkami dobrowolnej konfederacji planetarnych kolonizatorów,
Środowiska
Galaktycznego, które charakteryzowało się wysokim poziomem
technicznym i zarazem umiejętnościami wykonywania zaawansowanych operacji
mentalnych zwanych metafunkcjami. Te ostatnie — obejmujące telepatię,
psychokinezę i wiele innych mocy — były zakodowane w ludzkich genach od
niepamiętnych czasów, ale rzadko się ujawniały.
Pięć załoŜycielskich ras
Środowiska
obserwowało rozwój ludzkości przez
dziesiątki tysięcy lat. Po naradach postanowiło przyjąć Ziemian do wspólnoty „przed
osiągnięciem dojrzałości psychospołecznej" ze względu na ogromny potencjał
metapsychiczny i moŜliwość prześcignięcia innych ras. Przy pomocy kosmitów
Ziemianie skolonizowali ponad siedemset planet, które wcześniej zbadano i uznano
za odpowiednie do zamieszkania.
Ziemianie nauczyli się rozwijać siły metapsychiczne poprzez specjalne
szkolenie i inŜynierię genetyczną. ChociaŜ liczba ludzi z czynnymi funkcjami
metapsychicznymi wzrastała w kaŜdym pokoleniu, w roku 2110 większość populacji
była „normalna", to znaczy posiadała metafunkcje bardzo słabe albo utajone, nie
nadające się do wykorzystania z powodu barier psychologicznych lub innych
czynników. Codzienną działalność społeczno-ekonomiczną Ludzkości
Środowiska
prowadzili „normalni", ale metapsychicy zajmowali uprzywilejowane stanowiska w
rządzie, nauce i innych dziedzinach, w których mentalne zdolności były cenne dla
Środowiska
jako całości.
Tylko raz, między Wielką Interwencją a rokiem 2110, wydawało się,
Ŝe
przyjęcie ludzkości do
Środowiska
było błędem: w roku 2083, podczas krótkiej
Rebelii Metapsychicznej. Wzniecona przez garstkę Ziemian, omal nie doprowadziła
do zniszczenia całej organizacji
Środowiska.
Rebelię stłumili lojalni metapsychiczni
ludzie. Następnie podjęto kroki,
Ŝeby
nie dopuścić w przyszłości do podobnej
katastrofy. Niektórym buntownikom udało się uniknąć kary dzięki ucieczce przez
jedyny w swoim rodzaju luk ratunkowy w postaci jednokierunkowej Bramy Czasu
prowadzącej sześć milionów lat w przeszłość, do ziemskiego pliocenu.
Uskok w czasie został odkryty w roku 2034, w okresie gwałtownego rozwoju
nauki po Wielkiej Interwencji. PoniewaŜ prowadził tylko w przeszłość (powracające
rzeczy starzały się w ciągu sekund o sześć milionów lat i rozpadały w proch) i do
określonego miejsca (doliny Rodanu), odkrywca ze smutkiem uznał,
Ŝe
jest to
osobliwość bez praktycznego zastosowania.
Po
śmierci
odkrywcy w roku 2041 wdowa Angelique Guderian stwierdziła,
Ŝe
mąŜ się mylił.
Interwencja zapoczątkowała Złoty Wiek ludzkości, dając nieograniczoną
przestrzeń
Ŝyciową,
dostatek energii i członkostwo we wspaniałej galaktycznej
cywilizacji. Lecz nawet w Złotych Wiekach trafiają się nieprzystosowani, w tym
wypadku ludzie, którzy z natury nie nadawali się do sztywnych struktur społecznych
Środowiska.
Madame Guderian przekonała się,
Ŝe
jest sporo takich osób i to
gotowych przyzwoicie zapłacić za przeniesienie do
świata
bez reguł. Geolodzy i
paleontolodzy wiedzieli,
Ŝe
pliocen to idylliczna epoka tuŜ przed narodzinami
rozumnego
Ŝycia
na naszej planecie. Romantycy i indywidualiści z niemal wszystkich
grup etnicznych Ziemi w końcu odkryli „podziemną kolejkę" do pliocenu, która
„wyruszała" z oryginalnej francuskiej gospody poza metropolitalnym centrum Lyonu.
Od roku 2041 do 2106 odmłodzona Madame Guderian wysyłała klientów ze
Starej Ziemi na Wygnanie, do domniemanego raju sprzed sześciu milionów lat. Nie
znając dalszego losu chrononautów, dręczona spóźnionymi wyrzutami sumienia,
Madame sama przeniosła się do pliocenu, a jej gospodę przejęło
Środowisko,
które
uznało Bramę Czasu za honorowy sposób pozbycia się dysydentów. Do roku 2110
prawie sto tysięcy osób udało się w nieznane.
W sierpniu 2110 roku osiem osób tworzących Zieloną Grupę trafiło na
Wygnanie: Richard Voorhees, były kapitan statków międzygwiezdnych; Felicja
Landry, osiemnastoletnia sportsmenka, którą gwałtowny temperament i uśpione siły
psychiczne czyniły wyrzutkiem; Klaudiusz Majewski, owdowiały stary paleontolog;
Siostra Amerie Roccaro, lekarka i zakonnica; Bryan Grenfell, antropolog szukający
swojej ukochanej, Mercy Lamballe, która wcześniej przeszła przez bramę; Elizabeth
Orme, Wielka Mistrzyni metapsychiczna, która po urazie mózgu straciła ogromne
zdolności mentalne; Stein Oleson, zbuntowany wiertacz marzący o
Ŝyciu
w prostszym
Zgłoś jeśli naruszono regulamin