PAPIERNICZE POLPRODUKTY WLOKNISTE..odt.docx

(15 KB) Pobierz
PAPIERNICZE POLPRODUKTY WLOKNISTE..odt.docx

SUROWCE DO WYTWARZANIA WYTWORÓW PAPIERNICZYCH

 

I          PAPIERNICZE PÓŁPRODUKTY WŁÓKNISTE.

 

Wyroby papierowe otrzymuje się z trzech rodzajów surowców:

 

        półproduktów włóknistych

        dodatków masowych

        pomocniczych środków chemicznych

 

Półprodukty włókniste obejmują wiele produktów chemicznego i mechanicznego przerobu drewna i innych surowców roślinnych, a także przerobu surowców wtórnych tj. szmat i makulatury.

 

Najczęściej wykorzystuje się:

 

        masy długowłókniste

        masy celulozowe

        masy półchemiczne

        ścier drzewny

        masy makulaturowe

 

 

 

Masy długowłókniste – otrzymuje się w wyniku mechanicznej i chemicznej obróbki włókien szmacianych (lnu, bawełny, konopi) lub z odpadu przemysłu włókienniczego. Są one drogie, mają najdłuższe włókna, są stabilne wymiarowo. Stosuje się je do produkcji wysokojakościowych papierów np. banknotowych, wartościowych.

 

Masy celulozowe – otrzymuje się w procesie chemicznego roztwarzania drewna iglastego (świerk, jodła, sosna) lub liściastego (brzoza, buk, topola, trzcina). W wyniku roztwarzania następuje zmiana nie tylko postaci fizycznej surowca, ale i jego składu chemicznego. Następuje usunięcie przeważającej części ligniny, a główny składnika to celuloza.

 

Masy półchemiczne – stanowią produkt pośredni między ścierem drzewnym, a masami celulozowymi. Stosuje się je do wyrobu papieru gazetowego polepszając jego parametry wytrzymałościowe.

 

Ścier drzewny – otrzymuje się w wyniku mechanicznego ścierania drewna (głównie świerkowego i jodłowego).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Masa makulaturowa – otrzymywana w wyniku mechanicznego rozwłóknienia makulatury. Jest tania i ekologiczna jednak posiada najsłabsze parametry.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze względu na zawartość różnych mas włóknistych obowiązuje podział na odmiany:

 

BD - bezdrzewna – masy celulozowe lub/i masy długowłókniste.

 

PD – półdrzewna – masy celulozowe z dodatkiem ścieru lub mas półchem

 

D   - drzewna – ścier i makulatura z dodatkiem mas celulozowych.

 

M – mieszana (z przewagą mas makulaturowych).

 

 

 

Do niedawna obowiązywał podział na klasy:

 

BD klasy I-III

PD klasy IV-V

D    klasy VI-IX

M   klasa X

 

 

CELULOZA – zwana również błonnikiem jest podstawowym materiałem budowlanym tkanki roślinnej. Jest związkiem organicznym o budowie wielkocząsteczkowej. Wyraża się wzorem sumarycznym: (C6H10O5)n

Jest odporna na działanie wody i większości rozpuszczalników. Pod wpływem wody ulega spęcznieniu.

 

HEMICELULOZY – towarzyszą celulozie w ilości 20-30% i są pożądane.

 

LIGNINA – zwana również drzewnikiem. W drewnie iglastym – 30%, w liściastym 20%. Znajduje się w zdrewniałych komórkach roślin. Rozpuszcza się w kwasach i zasadach co sprzyja jej oddzieleniu od celulozy. Obecność jej w surowcach papierniczych obniża ich wartość.

 

WYTWARZANIE MAS CELULOZOWYCH – polega na chemicznym przerobie rozdrobnionego drewna. Działanie chemikaliów polega na usunięciu z drewna ligniny i innych składników, a pozostawienie tylko czystych włókien celulozowych. Ten proces nazywa się roztwarzaniem drewna.

 

Zależnie od rodzaju stosowanego drewna stosuje się różne metody chemiczne, które zasadnicza dzielą się na dwie:

 

1         Siarczanowa – oddziaływanie wodorotlenkiem sodowym i siarczkiem sodowym, a straty uzupełnia się siarczanem sodowym (dla drewna sosnowego, kraft).

2         Siarczynowa – oddziaływanie kwaśnym siarczynem sodowym (głównie dla drewna świerkowego i liściastego).

 

Ze względu na brązową barwę, masy celulozowe poddawane są procesowi bielenia. Do niedawna wykorzystywano głównie związki chloru i czysty chlor. Z uwagi na szkodliwość dla środowiska częściowo zrezygnowano z tych metod.

Zastąpiono je tlenem, nadtlenkiem wodoru, enzymami.

 

Obecnie stosuje się: metody ECF – bez użycia chloru gazowego.

                                      metody TCF – bez użycia chloru gazowego i jego związków

 

ŚCIER DRZEWNY – otrzymuje się poprzez mechaniczne ścieranie drewna. Ze względu na obecność innych substancji niż celuloza, daje produkty o gorszej jakości pod względem wytrzymałościowym, ale poprawia parametry drukowności. Jest tańszy od mas celulozowych.

Rozróżniamy różne rodzaje ścierów:

        MECHANICZNY - SGW (Stone Groundwood Pulping)

        CIŚNIENIOWY  - PGW (ścieranie pod wysokim ciśnieniem)

        TERMO-MECHANICZNY – TMP

        CHEMO-TERMO MECHANICZNY – CTMP

 

MASY MAKULATUROWE – otrzymywane przez mechaniczne rozwłóknienie makulatury tj. zużytego papieru. Maja one niskie parametry wytrzymałościowe, Są tanie, ekologiczne. Wymagają bielenia, ale pomijają proces mielenia włókien, który jest drogi.

 

 

 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin